ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΝΤΑΡΤΖΙΔΗ* ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΧΘΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ.

 

Η παρατεταμένη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση που κυριάρχησαν στην Ελληνική πραγματικότητα και η πανδημία που ακολούθησε, συνέθεσαν ένα ένα ζοφερό τοπίο στην Ελληνική οικονομία και μια εικόνα απαισιοδοξίας.

Η Ελληνική οικονομία βγήκε από την κρίση βαριά τραυματισμένη. Το ίδιο και οι επιχειρήσεις, κυρίως οι Μικρομεσαίες οι οποίες είναι εξασθενημένες με οριακή λειτουργική κερδοφορία –για αυτές τουλάχιστον που χαρακτηρίζονται βιώσιμες- και με υποτιμημένες τις αξίες των εγγυήσεών τους.

Ξεκαθάρισε όμως σε μεγάλο ποσοστό την αγορά. Η μεγάλη μείωση μεγεθών που έλαβε χώρα στην Ελληνική οικονομία ανάγκασε τις επιχειρήσεις είτε να προσαρμοστούν στον ανταγωνισμό και να επιβιώσουν είτε να φύγουν από την αγορά και να κλείσουν. Οι επιχειρήσεις που άντεξαν, έστω και αν είναι αδύναμες, είναι ανταγωνιστικές και έχουν δυνατότητες.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι Τράπεζες. Έχουν ισχυροποιηθεί και διαθέτουν πλέον ¨καθαρούς¨ και ¨υγιείς¨ ισολογισμούς. Δυστυχώς όμως δεν έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν τις χρηματοδοτικές ροές στην πραγματική οικονομία που είναι απολύτως αναγκαίες για την επιστροφή σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Οι τράπεζες με τα πολύ αυστηρά πιστωτικά κριτήρια που έχουν επιβάλλει, θέτουν εμπόδια στην πρόσβαση των επιχειρήσεων στην παροχή Τραπεζικής ρευστότητας (κυρίως των ΜΜΕ που είναι η ψυχή της επιχειρηματικότητας) με αποτέλεσμα να δημιουργούν προβλήματα στην λειτουργεία των επιχειρήσεων, και να οδηγούν κάποιες από αυτές στο κλείσιμο και τους εργαζόμενους τους στην ανεργία.

Τι πρέπει να γίνει

Σήμερα ο φαύλος κύκλος των αδύναμων τραπεζών με τους υπερχρεωμένους στο δημόσιο ιδιώτες πελάτες και επιχειρήσεις, έχει πλέον κλείσει. Το τοξικό περιβάλλον που επικρατούσε στην διάρκεια της οικονομικής κρίσης και ήταν ακατάλληλο για την επιχειρηματικότητα και απαγορευτικό για κάθε νέα προσπάθεια πρέπει άμεσα να αποτελέσει παρελθόν από την Ελληνική οικονομία.

Γι’ αυτό και η υπερφορολόγηση και τα παράλογα και τοκογλυφικά πρόστιμα του Δημοσίου πρέπει να αναθεωρηθούν. Οι παράλογες οφειλές προς το Δημόσιο οι οποίες δεν βασίζονται στον ρεαλισμό (π.χ. εταιρείες που έκλεισαν πριν δεκαετίες, εκδικητικά πρόστιμα προς απλούς φορολογούμενους που κάνουν αδύνατη την πληρωμή τους από αυτούς και να τους καταδικάσουν σε οικονομικό θάνατο) πρέπει να επαναπροσδιοριστούν ή ακόμη καλύτερα να διαγραφούν.

Η Ελληνική οικονομία προσπαθεί να επανακάμψει. Γι’ αυτό και οι εμπλεκόμενοι παράγοντες με την οικονομία (πολιτεία, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, επιχειρήσεις) πρέπει να μετασχηματίσουν το οικονομικό σύστημα λειτουργίας της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και να το μετατρέψουν σε ¨συνεργατικό¨.

Η Ελληνική οικονομία χρειάζεται βιώσιμες επιχειρήσεις, υγιείς τράπεζες και συνεργασιμες δημόσιες υπηρεσίες και θεσμούς. Ειδικά Τράπεζες που είναι υπεύθυνες για τη υποστήριξη αυτών των σύνθετων αλλά απόλυτα αναγκαίων διαδικασιών. Οι Τράπεζες δεν πρέπει πλέον να είναι πλατφόρμες διεκπεραίωσης συναλλαγών, εισπρακτικές εταιρείες του Δημοσίου και φορέας πλειστηριασμών, αλλά ενεργός κρίκος που θα πιέσει την επιχειρηματικότητα στην μεγέθυνση και την οικονομία στην ανάπτυξη.

Και επειδή η παρούσα συγκυρία έκανε ακόμη πιο δύσκολο και πολύπλοκο τον μεγάλο στόχο της Ελληνικής οικονομίας, που είναι να εισέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης, τώρα είναι η ώρα, όλοι οι εμπλεκόμενοι να συντονιστούν και το Δημόσιο αλλά και οι Τράπεζες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να στηρίξουν έμπρακτα τους επιχειρηματίες που αγωνίζονται να κρατήσουν ανοικτές τις επιχειρήσεις τους.

Το μεγάλο ζητούμενο της Ελληνικής πολιτικής είναι η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Οι συνθήκες που διαμορφώνουν στην πράξη το περιβάλλον της πραγματικής οικονομίας είναι τα δημοσιονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη. Γι αυτό και πρέπει η πολιτική εξουσία να τα αντιμετωπίζει με την δέουσα σοβαρότητα και προσοχή, σε μια εποχή που επικρατούν συνθήκες σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης. Σε μια εποχή που το μεγαλύτερο τμήμα των επιχειρήσεων δυσκολεύεται να έχει πρόσβαση ακόμη και στα απαραίτητα.

Τώρα πρέπει το Δημόσιο (η πολιτειακή εξουσία και οι θεσμοί), οι Τράπεζες και οι επιχειρήσεις να αναπτύξουν ένα συνεργατικό, ρυθμιστικό περιβάλλον που θα δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την επιχειρηματικότητα χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και παράλογες καθυστερήσεις. Να δράσουν από κοινού για να δημιουργήσουν έναν νέο ενάρετο κύκλο. Χρειάζεται ή μάλλον επιβάλλεται η εφαρμογή της κοινής λογικής, του ορθολογισμού και ο συγκερασμός των λογικών απόψεων.

Λύσεις υπάρχουν.

*** Αρθρο του Χρήστου Μανταρτζίδη, Οικονομολόγου-τραπεζικού-διεθνολόγου