Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΔΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΤΟΠΟΛΑΛΙΑ" (ΒΟΥΛΓΑΡΟΣΛΑΒΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ) ΚΑΙ PANDA ENTOPICA (ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

 

Το διαχρονικό προσποιητο, δήθεν ακανθωδη πρόβλημα, με τα εντόπια, δια μέσω της τοπικής γλωσσολαλιας, της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας μας, ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Όπου υπάρχει η δράση, εκεί έρχεται και η εύλογη αντίδραση.

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες, επειδή ο τοπικός Δήμαρχος Φλώρινας, σταμάτησε ένα τοπικό συγκρότημα τραγουδιστών, καθώς τραγουδούσαν τα γνώριμα για όλους εμάς, τοπικά εν μέρει, σλαβοφωνα τραγούδια, δια μέσω της τοπικής Μακεδονικής τοπολαλιας ή αλλιώς και προφοράς. Εν συνεχεία άνετα εδώ ταιριάζει και η εύλογη παροιμία, ότι της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά. Επομένως δεν νομίζω, ότι θεωρείται πρέπον και συνετό, εν μέρει να μεγαλοποιουμε υπερβολικά, κάποιες μεμονωμένες ενέργειες ανθρώπων, όταν θέλουν τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, να διασκεδάσουν ανέμελα και ξένοιαστα εν πολλοίς, με πολύ ευχάριστο ποτό και κρασί, τις βραδινές ώρες, όπως αυτοί νομίζουν, ότι θα ικανοποιηθούν περισσότερο. Ας έλθουμε τώρα και στο επιμέρους σαφώς, δύσκολο ακανθώδη, πολιτικό θέμα του ζητήματος, της διαχρονικής, Σλαβικής τοπολαλιας, στην ευρύτερη περιοχή μας, της Ρωμαίικης Ορθόδοξης Χριστιανικής και γεωγραφικής ειδωλολατρικής, Ελληνικής Μακεδονίας μας. Εν συνεχεία δεν μπόρεσε να το ακουμπήσει κανένας, μα απολύτως κανένας, επιφανής επίδοξος, Πολιτικός καριέρας, στην σωστή θεολογική, ιστορική του βάση, της βαρύτητας. Όπως κανονικά θα έπρεπε, αλλά και όφειλαν εν πολλοίς ως είθισται, της επίδοξης, φιλόδοξης φανταχτερης, εγωιστικής παρτίδας, του προσωπικού εγώ, των πολυποίκιλων ιδιοτελών, συμφερόντων τοις πάσι, δια μέσω του διαιρεί και βασίλευε, των δημοσίων σχέσεων του θεαθηναι. Παράλληλα, ούτε και φυσικά, αυτοί που τους εκθρεφουν, ιδιοτελως κινούμενοι, διαχρονικά ποικίλα, οι πληρωμένοι συμφεροντολογοι, δηλαδή οι αναρίθμητοι, λαϊκιστές επιδερμικοι και εν γένει υποτονικά αδρανείς ψηφοφόροι τους, οι οποίοι πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες των εκλογών, γνωρίζουν εκ των προτέρων, το τι θα ψηφίσουν, στις επόμενες εκλογές, μετά από 4 ολόκληρα συναπτά έτη των χρόνων.

Επομένως για να καταφέρεις να ομιλησεις, αξιοπρεπώς θαρρετά, επί της χειροπιαστης ουσίας, των πράξεών, με εμπειρίες ζωής, για αυτήν την εμφανώς ιδιαίτερη, αμιγώς ευαίσθητη τοπική Σλαβοφωνη Τοπολαλια, σε όλη την ευρύτερη Περιοχή, της γεωγραφικής Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογικά, Ρωμαίικης και Ελληνικής ειδωλολατρικής Μακεδονίας μας. Ως εκ τούτου τα εντόπια, στην απλή καθομιλουμένη, όπως τα Ονομάζουμε εμείς ή αλλιώς Μακεδονίτικα, οι τοπικοί γηγενείς Μακεδόνες, από πάππου προς παππού, θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον γνώστης, του ιδιαίτερου και διακριτικού, ευαίσθητου αυτού περιεχομένου, του ζητήματος, δια μέσω της τοπικής Σλαβικής Γλωσσολαλιας. Παράλληλα να έλκεται η επιμέρους καταγωγή των προγόνων σου, ώστε είναι γέννημα θρέμμα, των γηγενών εντοπιων, Σλαβόφωνων οικογενειών, της Ρωμαίικης Πατριαρχικής, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, Μακεδονικής γης, με ότι αυτό συνεπάγεται, διακριτικά, αλλά και διπλωματικά, μετριοπαθως κινούμενα. Εις τον αντίποδα όμως, κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει, το για ποιον ακριβή λόγο, εν έτη σύγχρονου 2025, την ομιλούν ακόμη και την σήμερον. Εν μέρει, ίσως και αλγεινως, δεν αντιλέγω, άλλωστε κανείς δεν μπορεί να ξέρει όμως, το τι κρύβει, η εκάστοτε ψυχή του καλοπροαιρετου συνανθρώπου μας, μέσα της, εις τα ενδομυχα της, με απόλυτη σιγουριά της σαφήνειας. Εν τω μεταξύ και ας πέρασε και ένας ολόκληρος αιώνας του βίου και κάτι περισσότερο, από την υποτιθέμενη προκλητικά προβεβλημενη απελευθέρωση, της λευτεριάς, στον Πρώτο και Δεύτερο νικηφόρο Βαλκανικό Πόλεμο του 1912-13. Από τους υποτιθέμενους δικούς μας, σωτήρες ειδωλολάτρες Έλληνες, εκ δυτικης αιρετικής φραγκολεβαντινικης Εσπερίας, εξ απομακρων καθεστωτικών, συντηρητικών συμβιβασμενων εν πολλοίς, βασιλικών ολιγαρχων οικογενειών των Αθηνών.

Αφενός μεν, ούτε φυσικά και οι ξεριζωμένοι, ξεσπιτωμενοι εν πολλοίς, εναργως σαν τα αποδημητικά πουλιά και κατατρεγμένοι, Ρωμιοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι Πρόσφυγες, από την πάλαι ποτέ, πονεμένη Ρωμιοσύνη, της καθ' ημάς Αγιοτοκου Ανατολής. Εν συνόλω όπως τους Ρωμιούς της Πόλης, Μικρασιάτες, Ποντίους, Καππαδόκες και ενιαίους Θρακιώτες, της Ανατολικής και Βόρειας Ρωμυλίας, δεν μπορούν να τους κατανοήσουν, στον δικό τους, προφανώς στενά συντηρητικό, μικρόκοσμο.

Αφετέρου δε, διότι όλοι οι παραπάνω, σεβαστοί κατά τα άλλα, αξιαγάπητοι και αξιομνημονευτοι, μαχητικοί Πατριαρχικοί Ρωμαίικοι κατατρεγμένοι, εναργως όπως τα αποδημητικά πουλιά, Προσφυγικοί πληθυσμοί. Ως εκ τούτου, διότι υπέφεραν τα πάνδεινα, μέχρι και την φρικιαστική αιματοποτιστη, βάρβαρη Ποντιακή, Αρμενική, Μικρασιατική και Θρακική Γενοκτονία, από τον αιμοσταγη τυρρανο, της απανταχού σεβαστης ανθρωπότητας, τον Μουσταφά Κεμάλ, με τον συνεργάτη του, το ανθρωπόμορφο τέρας, τον Τοπάλ Οσμάν, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος Ρωμιοσύνη την Ελευθερία. Εν τούτοις διαθέτουν όμως σαφώς, εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά κριτήρια, των ακουσμάτων, δια των εμπειρικων βιωμάτων, μέσω των ερεθισμάτων, της εν γένει νοοτροπίας τους. Εν τω μεταξύ και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, εξαιτίας ως είθισται, της ελλειπής ακατηχητης ημιμαθής, συσκοτισμενης παιδείας, καθώς αποκομίσαμε όλοι μας, θέλοντας και μη. Συν τοις άλλοις, βλέπε τον Άγιο Πατρο Κοσμά τον Αιτωλο 1714-1779, τον μάρτυρα και φωτιστή του Γένους μας, των Ρωμιών Ορθοδόξων Χριστιανών, Πατριαρχικών, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Επιπροσθέτως που μας κανοναρχουσε και μας έλεγε ότι, τα αθεα γράμματα υφαίνουν τα σάβανα του Γένους μας, το κακό θα σας έρθει από τους υποτιθέμενους μορφωμένους, τον βλάσφημο Αιρετικό Λατίνο Ποντίφικα Πάπα να καταρασθε και να μην μετατραπειτε σαν τους προγόνους σας, τους αρχαίους ειδωλολάτρες Έλληνες, ώστε να προσκυνάτε τους δώδεκα Θεούς του Ολύμπου, δια μέσω των βίαιων αποτροπαιων βωμών και θυσιών. Εν προκειμένω όπως την αρχαία Ακρόπολη του Παρθενώνα, το Μαντείο των Δελφών, την Αρχαία Ολυμπία και ου το καθεξής που μας τα έμαθαν διαστρεβλωμενα και δημαγωγικά παραποιημένα δυστυχώς, αυτά τα αθεα, υλιστικά και συνάμα, κοσμικά κρατικά γράμματα, των σχολείων.

Εν κατακλείδι μας κήρυττε ότι, δεν θα έρθει το εύλογο ποθούμενο της λευτεριάς, δεν θα έρθει το Ρωμαίικο, αλλά το Ψευτορωμαιικο, δηλαδή στην απλή καθομιλουμένη, δεν θα μας έρθει ένα νέο Κράτος, με αρχές και αξίες ιδεολογικές, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ρωμαίικης Πίστεως μας. Εν ολίγοις δεν μας έλεγε ότι, δεν θα έρθει η Ελλάδα, αλλά η ψευτοελλαδα, όπως όλοι οι σημερινοί ορμώμενοι, εκ δυτικης αιρετικής φραγκολεβαντινικης Εσπερίας, βαυκαλιζονται να ονομάζονται με αυτό το όνομα, της ειδωλολατρικής αρχαίας Ελλάδας. Εν τούτοις των χρόνων του Προ Χριστού και όχι των χρόνων, τον μετά Χριστόν, δια μέσω της πάλαι ποτέ παραδοσιακής, καθ' ημάς, πνευματικής Ρωμιοσύνης της Ανατολής, του Κωνσταντίνου την Πόλη, την Νέα Ρώμη. Εν τούτοις με τον Οικουμενικό Γενάρχη, της Οικουμενικής Ρωμιοσύνης, τον Μέγα Κωνσταντίνο, όταν μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, από τα δυτικά, της παλιάς ειδωλολατρικής αρχαίας Ρώμης, στα ανατολικά, στην Νέα Ρώμη, το 330μχ. Εις στον Κερατειο Κόλπο του Βοσπόρου, στην Επταλοφο, η οποία μετατράπηκε σε Ορθόδοξη Χριστιανική, δια μέσω της Αγίας Πρώτης, Οικουμενικής δογματικής Συνόδου που διεξήχθη στην Νίκαια της Βιθυνίας, το 325μχ με τους 318 Αγίους Θεοφωτιστους Πατέρες.

Ως εκ τούτου δεν μπορούν να αντιληφθούν και εν γένει να κατανοήσουν, μη σεβόμενοι τον δημοκρατικό σεβασμό, εις τον εκάστοτε διαφορετικό τρόπο σκέψης, της ιδιοσυγκρασίας. Το εμφανώς ιδιαίτερο αυτό, ευαίσθητο θέμα, του προβλήματος, του τοπικού Σλαβικού Γλωσσικού ιδιώματος, σε όλη την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας μας, κυρίως στην βορεινή απομονωμένη επαρχία, της υπαίθρου, του σαφώς ακανθώδη ζητήματος, εάν δεν γνωρίζεις να το προσεγγίσεις από πρώτο εμπειρικό και βιωματικό χέρι. Υποσημείωση ότι σχεδόν όλοι, εξ ανατολών εν μέρει, οι Ρωμαίικοι γεωγραφικοί και νησιωτικοί προσφυγικοί πληθυσμοί της χώρας, όπως η Κύπρος, έχουν εις την τοπική προφορά τους, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, με τα οποία σαφώς και διαφέρουν, από όλους τους υπολοίπους. Εν συνεχεία και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν το παρακάνουν στην τοπική προφορά τους, τα υπόλοιπα γεωγραφικά διαμερίσματα, δυσκολεύονται να τους παρακολουθήσουν, ώστε να τους κατανοήσουν.

Βέβαια όχι όπως συμβαίνει, σε τόσο μεγάλη έκταση του προβλήματος, με την εντελώς ξένη, τοπική Σλαβική τοπολαλια, των γηγενών δίγλωσσων Μακεδόνων που χρειάζεται σαφώς καλοπροαίρετη ευαίσθητη διάκριση, δια μέσω της διάθεσης και καρτερικη υπομονή αγάπης, δια της κοινής μας, Ορθόδοξης Χριστιανικής, Ρωμαίικης Πίστεως μας, με προμετωπίδα το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας, της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, θεωρείται σχεδόν για όλους, τους πολιτικάντηδες, κινούμενοι ως παρά πολύ κατώτεροι του αναμενόμενου, ένα πολύ δύσκολο ακανθώδη θέμα, του ζητήματος. Συν τοις άλλοις, ενώ όλοι όσοι καταπιάστηκαν πολιτικά και προσπάθησαν να το αγγίξουν, κάηκαν, στην απλή καθομιλουμένη. Όπως συμβαίνει με το βόρειο γειτονικό μας κρατίδιο των Σκοπίων. Καθώς θα μπορούσαν, εάν πράγματι γνώριζαν το θέμα, μέσω των νόμιμων διπλωματικών μας, ενεργειών, της αυτονόητης καλής διάθεσης δια της συνεργασίας, μέσω της μετριοπαθής αρμονικής, φιλικής εξωστρεφής επικοινωνίας, να του παραδώσουμε αρκετά ονόματα ως χρήση, όπως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία των Σκοπίων ή Σλαβική Δημοκρατία της Βαρντασκα και ου το καθεξής. Εις τον αντίποδα όμως, αλλά όχι επ ουδενί λόγω, το όνομα της Αρχαίας ειδωλολατρικής Ελληνικής Μακεδονίας. Διότι αυτό το κράτος, θέλοντας και μη, που το αποκάλεσαν ως Αρχαία Ειδωλολατρική Ελλάδα, οι υποτιθέμενοι Ευρωπαϊκοί Χριστιανοί σύμμαχοι μας, των Αγγλογάλλων και των Βαυαρών του Όθωνα, των χρόνων του Προ Χριστού, των Φιλελλήνων, δεν μπορεί να συνορεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, την γεωγραφική ειδωλολατρική, Ελληνική Ρωμαίικη Ορθόδοξη, Χριστιανική Πατριαρχική Μακεδονία.

Είτε από από στειρους και άγονους, θρησκόληπτους συνάμα, προφανώς και πατριδοκαπηλους, ανυπόφορους συντηρητικούς, ακροδεξιούς συμβιβασμούς εν πολλοίς, των επίλεκτων μονοπλευρων φανατισμένων ισχυρισμών, εν γένει προσέγγιση με ρατσιστικούς εθνοφυλετισμους. Είτε από την άλλη πλευρά, της πολιτικής δήθεν, προοδευτικής διανόησης, της υποτονικης αδράνειας, αλλά και της πρόσκαιρης εν μέρει, επιδερμικης και επιφανής αντίδρασης. Διότι όπου ελλοχεύει και υπάρχει θέλοντας και μη, η εκάστοτε ενεργεί, μονόπλευρη επιλεκτική δράση, εκεί θα εξέλθει και η εύλογη προσποιητή, δημοκρατική αντίδραση, ίσως και της υπερβολικής λαικιστικης επιδερμικης και επιφανειακής αγανάκτησης, δια του θυμού. Παράλληλα από ακραίους εθνομιδενιστκους κύκλους, υποτίθεται των διανοουμένων, προοδευτικών, διεθνών κοσμοπολιτων, τοις πάσι, δια μέσω της άκρα αναρχικής λαικιστικης, μπολσεβίκικης αθεης αριστεράς. Εν συνόλω και οι μεν και οι δε, αμφότεροι, λόγω προφανώς ακατηχητης, ημιμαθής συσκότισης, δια της αγνοίας, εις την κορυφαία επιστήμη, του ανώτερου καλλιεργημένου επιπέδου Πανεπιστημίου, της Πατερικής Ορθόδοξης Ρωμαίικης Θεολογίας.

Στον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο ή αλλιώς των δύο αντιπάλων άκρων, δια του συμμοριτοπολεμο, του ακραίου φανατικού διχασμού, των ετών 1944-49, συντάχθηκαν με τα δύο πολιτικά άκρα του υποκόσμου. Αφενός μεν, με τον καθεστωτικό ξενοκινητο, ακροδεξιό Μοναρχη, Βασιλιά Γεώργιο Β και τον αντικαταστάτη του, Παύλο, εξ απομακρων συντηρητικών, συμβιβασμενων θρησκόληπτων, πατροδοκαπηλων Αθηνών. Αφετέρου δε, με τον άθεο μπολσεβικο Νίκο Ζαχαριάδη του ΚΚΕ, δια μέσω του Σιδηρούν Παραπετάσματος του Στάλιν και φυσικά το χάσμα των πολιτικών αντιπαραθέσεων, αντί να ομαλοποιείται και αμβλυνεται εν πολλοίς, αυτό βαθαίνει και πλατειασει ακόμη περισσότερο, στην εμφυλιοπολεμική αρρωστημένη μετάσταση. Ως εκ τούτου καθώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη, από την Πατερική Ορθόδοξη, Ρωμαίικη Χριστιανική Θεολογία της Παιδείας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας, της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Εν ολίγοις ανέκαθεν και οι μεν και οι δε, είχαν μάθει να αξιολογούν κατατάσσοντας, τον εκάστοτε άνθρωπο, ανάλογα με την πρόσκαιρη οικονομική του επιφάνεια. Εν μέρει, ανάλογα πάντοτε, με τα απαραίτητα ιδιάζουσα κριτήρια, των προσποιητων προσόντων του. Καθώς θα πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτει, ο εκάστοτε καλοπροαίρετος, εάν υπάρχουν βέβαια και από τις δύο αμφότερες πλευρές, της πολιτικής αμάξης, συνάνθρωπος μας, ώστε να καταφέρει να τον προβιβασει, στον δικό τους ως είθισται, αμιγώς ιδιοτελεστατο μικρόκοσμο. Εν ταύτα των πολυποίκιλων, ιδιοτελεστατων προσωπικων τους συμφερόντων, της ατομικής προσωπικής παρτίδας του εγώ, του υποτονικά αδιάφορου, μήνας μπαίνει και μήνας βγαίνει και δεν βαριέσαι αδερφέ. Εν συνεχεία κρίνεται, στο εάν θεωρείται, αφενός μεν, όχι επιτυχημένος, στο άνω σχωμεν τας καρδίας, δια μέσω της Ουράνιας Ιερουσαλήμ, Ρωμιός Πατριαρχικός, Ορθόδοξος Χριστιανός, με γνώμονα την συμπεριφορά, προς τον κοινό πλησίον, του πέριξ συνανθρώπου μας, του γενικού συλλογικού εμείς. Αφετέρου δε, αλλά επικεντρωνομαστε επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπως φανατικως, μόνο εις τον οικονομικό τομέα, δια της επιχειρηματικής δραστηριότητας, του καθενός. Επιπροσθέτως με προμετωπίδα, την οικονομική του επιφάνεια, δια μέσω της ταξικής του και εν γένει φεουδαρχικής του ευμάρειας, κατά τα δικά τους πάντοτε, μικρά εγωιστικά, μέτρα και σταθμά.

Εν τω μεταξύ προσκυνώντας κατάφορα, επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπως φανατικως, τον οικονομικό Θεό χρήμα και προσκυνα, δια μέσω του ταμείου του κέρδους, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε κρύα νούμερα των άψυχων δεκαδικών αριθμών. Όπως επίσης ταξινομούμε τους ανθρώπους, ανάλογα με την Ελληνική τους, γλωσσική τους επάρκεια, δια μέσω των δυσεπιλητων επιρρημάτων που χρησιμοποιεί. Δηλαδή εάν γνωρίζουν να ομιλούν απταίστως, την Ελληνική καθαρεύουσα, στην απλή καθομιλουμένη, τα πρωτευουσιανικα που τους τα επέβαλαν με το στανιό, εξ απομακρων καθεστωτικών αποστάσεων, δια των συντηρητικών, στενά συμβιβασμενων, κατεστημένων κρατικών ελίτ, Βασιλοφρόνων λειτουργών, ολιγαρχων κοτζαμπάσηδων προυχόντων εν Αθήναι. Παράλληλα και φυσικά απαραίτητο κριτήριο, του μέτρο σύγκρισης, υπήρξε πάντοτε το χρώμα, του εκάστοτε συνανθρώπου μας, δια μέσω της προέλευσης του. Καθώς ο πολύς σκούρος, μελαμψός μελαχρινός, συνάνθρωπος μας απομακρύνεται και απορυπτεται στην καλύτερη περίπτωση, με συνοπτικές διαδικασίες, των πλάγιων υποχθονιων, δόλιων τρόπων, προσποιητα δημοκρατικών. Εν μέρει, μέσα σε πολλά εισαγωγικά βέβαια, των δήθεν έγκριτων δημοκρατικών αξιοκρατικων κριτηρίων. Εις τον αντίποδα όμως, από την άλλη, τον συνάνθρωπο μας, ο οποίος εξωτερικά διαθέτει, τα χαρακτηριστικά προνόμια, του λευκού και ξανθού προσώπου, του χρώματος, με γαλανά μάτια, στα εξωτερικά παρουσιαστικα, υποτίθεται απόγονος Βασιλικής γαλαζοαιματης οικογένειας, εκ δυτικης αιρετικης φραγκολεβαντινικης Εσπερίας, δια μέσω του απόλυτου Ολοκληρωτισμού, της Βασιλευομένης Μοναρχίας του Στέμματος, του Παλατιού στο Τατόι.

Μπορεί και προωθείται σαφώς, για όσους διαθέτουν βέβαια εν μέρει, το ευτολμο θάρρος της γνώμης, μέσω του εμπειρικού βιώματος, της κρίσης. Εν γένει ρεαλιστικής δραματικής εμπειρίας, της ζωής και όχι μια ουτοπική ευφάνταστη, ψαιδαισθηση. Διότι φοβούνται εμφανώς, να αντικρίσουν κατάματα, την ωμή σκληρή αλήθεια, της πραγματικότητας, δια της διαχρονικής στείρας και άγονης, στενας συντηρητικής τοπικιστικης καθημερινότητας μας. Επομένως μπορεί επίσημα, εν μέρει, να ηττήθηκε, η φρικιαστική ρατσιστική, φασιστική Ναζιστική Βέρμαχτ του 3 Ράιχ, δια μέσω του γενοκτονου Γερμανού Αδόλφου Χίτλερ, των ετών 1933-1945, στον Β Παγκοσμιο Πόλεμο. Εν μέρει, απαρχή της βίαιης νύχτας των Κρυστάλλων, έναντι των Εβραίων συνανθρώπων μας, αλλά επιβλήθηκε θέλοντας και μη, ιδεολογικά ανεπίσημα, σε όλους τους υπόλοιπους εργασιακούς χώρους, του πεζοδρομίου, από τους πολλαπλούς του ομοϊδεάτες φιλόδοξους επιγόνους.

Για τον ιστορικό του μέλλοντος, ο ακροδεξιός φασίστας δικτάτορας, της 4 Αυγούστου του 1936, ο Βασιλοφρόνων Ιωάννης Μεταξάς και φυσικά για προϊστάμενο του, είχε τον Δανό ξενόφερτο Μονάρχη Βασιλιά, Γεώργιο τον Β. Εν προκειμένω όταν απαγόρευαν με ρετσινόλαδο, την χρήση αυτής της εν μέρει, Σλαβικής τοπικής Μακεδονίτικης τοπολαλιας. Εν αντιθέσει όμως, όλοι οι εν συνόλω, γηγενείς τοπικοί, εντόπιοι Μακεδονομάχοι μας, όπως ο Γκόνος Γιώτας, 1880-1911, το αποκαλούμενο στοιχειό του Βάλτου των Γιαννιτσών, με βάση το Πανελλήνιο Αναγνωρισμένο Μυθιστόρημα, της Συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα, Τα Μυστικά του Βάλτου, Βενιζελικών πεποιθήσεων, όπως άλλωστε είμαστε και όλοι εμείς. Ομιλούσαν μόνο αυτό, το εξωτερικά σλαβογενες, αλλότριο γλωσσικό ιδίωμα, ενώ εσωτερικά, το χρησιμοποιούσαν αναγκαστικά, επί πεντακόσια ολόκληρα χρόνια διαφυγής, Μουσουλμανικής και Κοτζαμπασικης νοοτροπίας, δια μέσω της βάρβαρης αιματοποτιστης υποαναπτυκτης Τουρκοκρατίας, από το 1423-1912. Συν τοις άλλοις και ανεπίσημης, σχισματικης Βουλγαρικής, Κομιτατζιδικης βίαιης Προπαγάνδας, της τρομοκρατίας, από το 1870- 1913, ώστε να καταφέρουν να αποφύγουν τους βάρβαρους αιματοποτιστους, υποαναπτυκτους εξισλαμισμους, αλλά και τα βίαια αποτρόπαια παιδομάζωμα, δια μέσω των αποκρουστικων Γενιτσάρων. Επειδή η Ελλάδα ως Έθνος και η Ρωμιοσύνη της Ανατολής, ως Πνεύμα Ορθόδοξο Χριστιανικό, υπήρξε η πρώτη χώρα των Βαλκανίων, στην Χερσόνησο του Αίμου που κατάφερε και μέσω της ηρωικής Επανάστασης της, το σωτήριο έτος του 1821, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος Ρωμιοσύνη την Ελευθερία. Εν μέρει κατάφερε και βρήκε μία υποτυπωδη, έστω λευτεριά, ενώ σκλαβωθηκε εμφανώς, για όσους έχουν σωας στας φρένας, στους υποτιθέμενους, δήθεν Χριστιανούς Συμμάχους μας, εκ δυτικης αιρετικής φραγκολεβαντινικης Εσπερίας, των Αγγλογάλλων και Βαυαρών του Όθωνα, δια μέσω των Ευρωπαίων ειδωλολατρών, νεοπαγανιστων αρχαίων Φιλελλήνων.

Παράλληλα τα σύνορα της χώρας μας, έφταναν μέχρι τον Πηνειό Ποταμό το έτος του 1881 και επομένως οι Ρωμαίικοι Πατριαρχικοί, πληθυσμοί της σκλαβωμένης Ρωμαίικης Ελληνικής Μακεδονίας μας, καταπιεζονταν πολλαπλώς.

Ενώ τα πιο ενεργά, Ρωμαίικα Ορθόδοξα Χριστιανικά, Πατριαρχικά εν πολλοίς, δραστήρια και εν γένει ανατρεπτικά αξιοπρεπή στοιχεία, των κυττάρων, της υπό κατάρρευσης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατοικούσαν στην σκλαβωμένη, συνάμα εγκαταλελειμενη Μακεδονία, από όλους και όλα. Επομένως θα έπρεπε με πλάγιους, υποχθονιους δόλιους τρόπους, εύλογα να αντιδράσουν, ώστε όσο γίνεται, να καταφέρουν να αποφύγουν και να αποκρύψουν, διαφεύγοντας της προσοχής των Οθωμανών Μουσουλμάνων Τούρκων κατακτητών, την Εθνική τους καταγωγή, από τα σίγουρα και βίαια βασανιστήρια που θα είχαν υποστεί, στο εάν είχαν επιδείξει ευθαρσώς, την Ελληνική Ρωμαίικη καταγωγή τους. Εν ολίγοις σκαρφίστηκαν από το πουθενά, με δικοί τους έμπνευση της πρωτοβουλίας, εν μέρει, τα λαϊκά υποτίθεται κατώτερα φτωχά στρώματα, της επαρχίας, κυρίως στις βόρειες απομονωμένες περιοχές, της εγκαταλελειμενης περιθώριο. Αφενός μεν και διάλεξαν να ομιλούν, αυτήν την εύκολη κατά τα άλλα, τοπική Σλαβική διάλεκτο, της τοπολαλιας, στην σκλαβωμένη Μακεδονικη γη. Αφετέρου δε, σαφώς ξένης προέλευσης προς τον Ελληνισμό. Διότι δεν μετράει, το τι γλώσσα ομιλείς, αλλά το εάν πιστεύεις σωστά, ορθώς στα Ορθόδοξα, Χριστιανικά Ρωμαίικα δόγματα, των Αγίων Θεοφωτιστων Πατέρων, των 9 Οικουμενικών Συνόδων, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Ώστε να καταφέρουν να αποκρύψουν, όσο γίνεται βέβαια και σίγουρα, την Εθνική Ρωμαίικη, Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη τους, της συνείδησης τους, δια της καταγωγής τους, μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Συν τοις άλλοις εμείς ως Ρωμιοσύνη της Ανατολής η Αόρατος Αρχή, προτείνουμε εμφανώς ανεπιφύλακτα, έστω και παρά πολύ ετεροχρονισμένα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ, το Δημοτικό Κολυμβητήριο της Προσφυγομανας Θεσσαλονίκης, να μετονομαστεί συμβολικά, από Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο, στον Ήρωα Μακεδονομάχου Γκόνου Γιώτα 1880-1911, ώστε να υπάρχει συμβολικά και το παλιό υγρό στοιχείο, του Βάλτου των Γιαννιτσών. Με κεντρική Ονομασία, να το συνοδεύει, σε ένα σύγχρονο υγρό στοιχείο του Κολυμβητηρίου. Διότι εάν δεν προβάλλουμε εμείς, τους ξεχασμένους τοπικούς, Σλαβόφωνους ήρωες Μακεδονομάχους μας, όπως τον Γκόνο Γιώτα 1880-1911, από τα παρακείμενα Γιαννιτσά, τότε ποιος θα τους προβάλλει;

Εν συνεχεία τον επίσης Σλαβοφωνο Ήρωα, Μακεδονομαχο Καπετάν Κώττα 1863-1905, από το ακριτικό χωριό της Ρουλιας Φλώρινας, σημερινό χωριό Κώττας, στα εγκαταλελειμμένα χωριά των Κορεστειων. Αυτός που υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκαλες, τον Αρχηγό του Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908, τον Ήρωα Ανθυπολοχαγό τον Παύλο Μελά ή αλλιώς τον Μίκη Ζεζα 1870-1904. Όπως ανάγλυφα μας το εξιστορεί ο ιστοριογράφος του Μακεδονικού Αγώνος, από την εν λόγω, εγκαταλελειμμένη και απομονωμένη εν πολλοίς, περιοχή των ακριτικών Κορεστίων, ο Γεώργιος Μόδης, με καταγωγή από την Σκλαβωμένη Πόλη του Μοναστηρίου, το σημερινό Μπίτολα των Σκοπίων. Επιπροσθέτως και προτείνουμε εμφανώς ανεπιφύλακτα, να αλλάξει η Κεντρική Διεύθυνση του δρόμου, δια της Οδού Δελφών, στην Θεσσαλονίκη και να μετονομαστεί συμβολικά ως, Μακεδονομάχου Καπετάν Κώττα 1863-1905. Όταν τον απαγχονισαν τον Σεπτέμβριο του 1905, στην σκλαβωμένη Πόλη του Μοναστηρίου των Σκοπίων, το σημερινό Μπίτολα και βροντοφωναξε με όλη την δύναμη της αξιοπρεπής θαρρετης ψυχής του, στην μητρική του γλώσσα. Ναι, σε αυτά τα εντόπια τα Σλάβικα, αφενός μεν που δεν μας αρέσει όταν τα ακούμε, αφετέρου δε, φτιάχνοντας μια δική μας ιστορία, κατά το απόλυτο συμφροντολογικο δοκούν, λες και πηγαίνουμε στον ράφτη να ράψουμε κοστούμι. Εις τον αντίποδα όμως, εμείς ράβουμε ιστορία, βλέπε τον Δήμαρχο Φλώρινας, τα απαγόρευσε, δίχως να το γνωρίζει βέβαια, πως όταν κάτι δεν το γνωρίζεις, σε απόλυτο βάθος, εάν το προσεγγίσεις επιπόλαια και υστερόβουλα εν πολλοίς, θα σε πνίξει. Λέγοντας ο Μεγάλος ήρωας της Ρωμιοσύνης της Ανατολής, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείο μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, ο Μακεδονομάχος Καπετάν Κώττας, Βιβα Γκουρτσια, δηλαδή ζητώ η Ελλάδα, να προσθέσουμε και εμείς και η πονεμένη πνευματικά, Αγιοτοκος Ρωμιοσύνη της Ανατολής. Εν συνεχεία ο άμεσος συνεργάτης του Αρχηγού, δια μέσω του Πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908, του Γερμανού Καραβαγγέλη 1866-1935, Μητροπολίτης Καστοριάς 1900-1907. Αφενός μεν, καθώς προτείνουμε, εμφανώς ανεπιφύλακτα, έστω και παρά πολύ ετεροχρονισμένα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ, να τον ανεγειρουμε τον επιβλητικό του Ανδριάντα του, στην τοπική μας Πλατεία Μακεδονίας των Κουφαλίων.

Αφετέρου δε, με βάση το Πανελλήνιο Αναγνωρισμένο Μυθιστόρημα, της Συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα, Τα Μυστικά του Βάλτου, Βενιζελικών πεποιθήσεων, όπως άλλωστε είμαστε και όλοι εμείς. Διότι όλη η εν γένει ευρύτερη τοπική περιοχή μας, υπήρξε ο στηλοβατης και ρυθμιστής του Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908. Συν τοις άλλοις, για αυτό και το παρακείμενο Στρατόπεδο της Χαλκηδόνας, ονομάζεται συμβολικά, ως Μακεδονομάχος Καπετάν Νικηφόρος, ονόματι ο Ιωάννης Δεμέστιχας με καταγωγή από την Μάνη. Καθώς πολέμησε εθνικά αξιοπρεπώς, το έτος του 1906-1907, στον ελώδη ανυπέρβλητο τοπικό βάλτο των Γιαννιτσών. Εν τω μεταξύ, πλάι πλάι, με τον ήρωα Μακεδονομαχο, Καπετάν Γκόνο Γιώτα 1880-1908 και τον ήρωα Μακεδονομαχο Καπετάν Άγρα, Σαραντο Αγαπηνο 1880-1907, με καταγωγή από τους Γαργαλιάνους του Νόμου Μεσσηνίας. Παράλληλα και απαγχονίστηκε, υπονομευτικά δολιως, από τους Βούλγαρους Σχισματικούς κομιτατζήδες, μαζί με τον επίσης ήρωα Σλαβοφωνο Μακεδονομαχο, με καταγωγή από την Νάουσα τον Αντώνη Μιγγα. Επιπροσθέτως ο σωματοφύλακας του Ήρωα Μακεδονομάχου Δεσπότη Καστοριάς του Γερμανού Καραβαγγέλη, του Μητροπολίτη Καστοριάς 1900-1907 και μετέπειτα Αμάσειας του Μαρτυρικού Πόντου 1908-1922, υπήρξε ο επίσης εντόπιος Μακεδονομάχος Σλαβοφωνος, ο Βαγγέλης Στρεμπενιωτης, ο ανιψιός του ήρωα δολοφονημένου Παπά Σταύρου Τζαμη, από το χωριό των Κορεστειων το Πισοδέρι. Όπως επίσης Σλαβοφωνος Μακεδονομάχος υπήρξε και ο Παύλος Κύρρου, από το Ζελοβο. Για την ιστορία και όχι για τα νυχτερινά πανηγύρια, οι Βούλγαροι Σχισματικοί Κομιτατζήδες, τους γηγενείς εντόπιους Σλαβόφωνους Μακεδονομάχους, τους αποκαλούσαν εμφανώς περιφρονητικά και υποτιμητικά εν πολλοίς, ως Γραικομανους, δηλαδή φανατικούς Έλληνες Ρωμιούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, Πατριαρχικούς, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Επομένως οι αναρίθμητοι πολιτικάντηδες της πλάκας και της εν γένει κονωμας, το θέμα της τοπικής Σλαβικής τοπολαλιας, δεν γνώριζαν να το διαχειριστούν επαρκώς σωστά, με την πρέπουσα στοιχειώδη, απαραίτητη διακριτική, διπλωματική μετριοπαθή, λεπτή ισορροπημένη ευλάβεια, της γραμμής, δια μέσω της διάκρισης των εξουσιών.

Επειδή αυτό το διαχρονικό ζήτημα και ως είθισται η Πολιτική ζωή της χώρας, όπως επίσης και αυτοί οι ψηφοφόροι που το καλλιεργούν, δεν ενδείκνυται για σοβαρές ουσιώδεις, ανατρεπτικές επαναστατικές, υπερβάσεις παρεμβάσεων εν πολλοίς. Πληροφορήθηκα ότι ο Δήμαρχος Φλώρινας, σταμάτησε το Συγκρότημα λέγοντας, ποιος σας έδωσε το δικαίωμα, να τραγουδάτε στην Πόλη μου, αυτά τα Σλαβικά Τραγούδια. Εν μέρει, το θέμα χρειάζεται πολύ ιδιαίτερη λεπτή, διπλωματική μετριοπαθή μεταχείριση, της διάκρισης, την οποία σαφώς και δεν διαθέτουμε. Διότι είμαστε μονοπλευροι επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπως φανατικως και εν γένει μονοχνωτοι. Μου θύμισε πριν καμιά 25 ολόκληρα χρόνια, όταν γυρνούσα από την βραδινή μου εργασία, στην Ταβέρνα του Λίλη, σερβιτόρος ήμουν, στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης και μπροστά στην γειτονιά μου, κατά τις 2 η ώρα την νύχτα, λογομαχησαν έντονα δύο αυτοκίνητα ή αλλιώς τις νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά. Εν ολίγοις μόλις πρόσφατα, είχε μονοδρομηθει ο δρόμος της γειτονιάς μου, σε μία κατεύθυνση κυκλοφορίας και κάποιος προφανώς, απρόσεκτος οδηγός, πήγαινε κόντρα στο ρεύμα του μονόδρομου. Εν αντιθέσει κάποιο άλλο αυτοκίνητο, τον φώναζε έντονα, πηγαίνοντας αυτός κανονικά στον δρόμο, τις βραδινές ώρες, ώστε να σταματήσει την πορεία του, λέγοντας του, με ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου του και τα χέρια του να εξέρχονται από το παράθυρο και να φωνασκει έντονα, μονόδρομος είναι ρε! Δεν βλέπεις που πηγαίνεις; Μέχρι εκεί όλα καλά, είχε δίκιο, κανείς δεν αντιλέγει, το επόμενο που είπε όμως, δεν μου άρεσε διόλου και όλη την υπόλοιπη νύχτα, με αναστάτωσε προβληματιζοντας με, από εύλογη ιερή αγανάκτηση. Τον λέει είμαι ο υπεύθυνος Δήμαρχος αυτής της Περιοχής, ο Γιάννης Τσουκνίδας και εσύ παραβιάζεις τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Ο άλλος οδηγός του είπε, εμφανώς αυθόρμητα, ο κόσμος σε εξέλεξε για Δήμαρχο και όχι να παριστάνεις τον καουμπόι Σερίφη, τον αστυνομικό τις βραδινές ώρες, εγώ είμαι από το διπλανό χωριό, τόσα χρόνια από αυτόν εδώ τον δρόμο έχω μάθει να περνάω, πότε έγινε μονοδρομος, ούτε που κατάλαβα. Εν ολίγοις το που θέλω να καταλήξω;

Ότι μπορεί να έχουμε δίκιο, αλλά με την εν γένει απρεπη συμπεριφορά μας, το πως ομιλούμε, αλλά και ενεργούμε, όχι μόνο με την επίσημη γλώσσα μας, αλλά και με την γλώσσα του σώματος, το δίκιο μας το χάνουμε. Διότι υποτίθεται φαίνεται ότι έχουμε δίκαιο, στον αντίποδα όμως, δεν μπορεί να είναι και ηθικό. Έτσι και ο Δήμαρχος της Φλώρινας, εν μέρει, εάν ευσταθούν βέβαια οι πληροφορίες, επειδή πλέον όλα αμφισβητούνται, δια μέσω της δημαγωγικης διαστρέβλωσης, της τοπικής παραπληροφόρησης, ανάλογα βέβαια με τις πολιτικές πεποιθήσεις, των σκοπιμοτήτων του καθενός μας. Λέγεται ότι είπε, ποιος σας έδωσε το δικαίωμα, στην Πόλη μου, να τραγουδάτε αυτά τα τραγούδια, εγώ σας πληρώνω. Πρώτον, η απόλυτη έπαρση, της κρατικής αλαζονικής εξουσίας, καθώς δεν είναι μόνο η δική του Πόλη, είναι εκλεγμένος αιρετός για 5 χρόνια, με ημερομηνία λήξης. Παράλληλα και θεωρείται Πόλη όλων των κατοίκων της Φλώρινας, ενώ δεν θα πρέπει να μονοπωλουμε επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπως φανατικως, το εκάστοτε ενδιαφέρον, θεωρώντας ότι όλοι οι άλλοι κάτοικοι, ως κατώτεροι υπήκοοι του, κινούμενος ως υπάλληλοι του, στην ιδιωτική του επιχείρηση. Δεύτερον, ύστερα δεν τους πληρώνει αυτός, από την δική του τσέπη, αλλά από τον γενικό δημόσιο προϋπολογισμό, των εσόδων του Δήμου Φλώρινας. Εν τω μεταξύ φαίνεται ξεκάθαρα άλλωστε, η υπερβολική έπαρση, της αλαζονείας του κράτους, καθώς κυριεύει τους ανθρώπους που ασκούν και κατέχουν εξουσία, επάνω τους, πιέζοντας τους σαφώς, στους υπόλοιπους συντοπίτες τους. Αφενός μεν, περί απλής διασκέδασης καθώς ομιλούμε, του γλεντιού, αφετέρου δε, άλλος, στο βραδινό γλέντι του χορού, ως μία ανοιχτή πολυπολιτισμική κοινωνία που ανέκαθεν είμασταν, με όλα τα σύγχρονα ρεύματα, δια μέσω της Δημοκρατίας, δηλαδή το σεβασμό στο εκάστοτε διαφορετικό τρόπο σκέψης. Θέλει να ακούσει ένα Τουρκικό τραγούδι και να βλέπει μια γυναίκα να τον χορεύει Τσιφτετέλι, όπως επίσης, αλλά και να ρουφάει τον αργυλε του.

Συν τοις άλλοις, άλλος, να ακούει υποτίθεται Ευρωπαϊκή Κλασική Μουσική, των εκ δυτικης αιρετικής φραγκολεβαντινικης Εσπερίας, του Μότσαρτ και άλλος, να χορεύει και να τραγουδάει, ένα τοπικό διαχρονικό, σλαβογενες ιδίωμα που τον ενθυμιζει την Μακεδονική καταγωγή, των προγόνων του, Παππούδων και γιαγιάδων του. Επιπροσθέτως ώστε μέσο αυτής της σαφώς ξενικής ομιλίας, κανείς δεν αντιλέγει, για όλους εμάς, τους υποτίθεται σύγχρονους δυτικούς Νεοέλληνες τοις πάσι, να τους επαναφέρει νοερά και πάλι στην μνήμη του ή αλλιώς στην ζωή του, ξαναζωντανευοντας τους, ολιγόλεπτα, όσο διαρκεί ο χορός του συγκροτήματος του τραγουδιού. Το ίδιο θέμα είχε προκύψει και στην τοπική μας Πλατεία Μακεδονίας των Κουφαλίων, πριν περίπου 15 συναπτά έτη, όταν ο τοπικός μας Δήμαρχος Χαλκηδόνας, ο Παναγιώτης Δαικουδης, είχε διαμαρτυρηθεί και αυτός, για αυτά τα τραγούδια, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει εμφανώς δυσαρεστημένος, όπως μου είχε εκμυστηρευτεί στην αγάπη του. Να σας υπενθυμίσω στην αγάπη σας, το τι τραγικό είχε συμβεί, επί στρατιωτικής χούντας, κάπου στο 1972, σε ένα νυχτερινό γλέντι, στην Τρούμπα του Πειραιά, με την Παραγγελιά του Νίκου Κοεμτζή από το Αιγίνιο Πιερίας, όταν αιματοκυλισε ολόκληρη την Πίστα του μαγαζιού. Εν τέλει ένα πράγμα θεωρείται σίγουρο και βέβαιο, αφήστε τον κόσμο να διασκεδάσει όπως αυτός νομίζει, εν μέρει, μέσα στα νυχτερινά πανηγύρια, στα νυχτοποτια, σοβαρή πολιτική δεν μπορείς να ασκήσεις. Εν κατακλείδι όλοι έχουν τα δίκια τους, διότι της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά και ορισμένες φορές χρειάζεται να κάνουμε και τα στραβά μάτια, για το καλό όλων μας, ο νοων νωειτο. Υστερόγραφο κανένας απολύτως, δεν εκτιμά, το μέγιστο αγαθό του προσόν, δια της αρετής που χάρισε ο Άγιος Τριαδικός Θεός της Αγάπης, στο πιο τέλειο πλάσμα του, τον Άνθρωπο και αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο και θεωρείται, το αυτεξουσιο της προσωπικής ελευθερίας, του καθενός, δια μέσω της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών. Όταν οι εκάστοτε λαοί, ώστε για να καταφέρουν να επιλύσουν, τις επιμέρους πολιτικές τους, γεωγραφικές διάφορες, έρχονται αντιμέτωποι, με την άγρια βία του Πολέμου, τότε έχει αποτύχει ολοσχερώς, η διπλωματία των πολιτών ταγων, της χώρας.

Η Ρωμιοσύνη της Ανατολής η Αόρατος Αρχή.

Εκ μέρους του Ενθεου Κινήματος της Ρωμιοσύνης του Δήμου Χαλκηδόνας Ελλάδα Οικουμενική ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, η Ρωμιοσύνη της Ανατολής, πάμε για την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του Ελεήμονος Δούκα Γ 1193-1254 από το blog μας tamystikatoubaltou.blogspot.com.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού, ο Βαλκανιδης Δήμος εκ Κουφαλίων Θεσσαλονίκης.

tamystikatoubaltou.blogspot.com

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ