ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ

 

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Η συμπεριφορά του Μητσοτάκη στο ζήτημα του Άγνωστου Στρατιώτη συνοψίζεται καίρια με την ευθύβολη όσο και «ανθηρόστομη» παροιμία που επιστράτευαν οι παλιοί για περιπτώσεις ανόητων ανθρώπων με τον… Αρμένη που θύμωσε!

Κινείται σαν ξεκούρδιστος ο πρωθυπουργός αυτή την εποχή. Όλοι το ’χουν προσέξει. Φέρεται νευρικά και σπασμωδικά, περισσότερο από το συνηθισμένο του στιλ, αυτό του ανθρώπου που ασφυκτιά ιδροκοπώντας στις κοινωνικές συναναστροφές κάνοντας ακατανόητους μορφασμούς -η Μελόνι τις προάλλες τον κοίταζε σε μια «οικογενειακή φωτογραφία» παρόντος του Τραμπ, με απορία και δέος! (εμείς να δείτε, κυρία Μελόνι…)- και κρύβει τα χέρια του στις τσέπες θαρρείς και άμα τα αφήσει χαλαρά κι ελεύθερα θα… αυτονομηθούν και θα προδώσουν κάποιο βαθύτερο μυστικό. 

Το τελευταίο διάστημα, στα παραπάνω έχει προστεθεί ένας ανεξέλεγκτος θυμός. Και έχει συχνά ξεσπάσματα στις δημόσιες εμφανίσεις του. Να φταίει μονάχα ότι οι νύχτες αλλά και οι μέρες του έχουν γεμίσει στιλέτα από τους επίδοξους διαδόχους οι οποίοι την ώρα που αυτός δίνει -όπως τις πλάθει στη φαντασία του, βέβαια…- σκληρές μάχες για την πατρίδα, εκείνοι του πριονίζουν μεθοδικά και σαδιστικά την καρέκλα προετοιμάζοντας την ηχηρή πτώση του; 

Η θέση του για το ποιος θα φυλάγει στο εξής το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, που είναι αναπόσπαστο τμήμα της Βουλής, ταυτίζοντας έτσι συνειρμικά τη Δημοκρατία με τον Πατριωτισμό, τον εξέθεσε δυσάρεστα. Αποκάλυψε ότι κύριο μέλημά του ήταν το πώς θα κοντύνει τον βασικό ανταγωνιστή του υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια. 

Καμία απολύτως πατριωτική έγνοια. Ο Μητσοτάκης, όπως και ο πατέρας του, που αποδεδειγμένα παζάρευε το Αιγαίο, δεν το ’χει (και) με τα Πατριωτικά. Αλλιώς δεν θα ’λεγε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν πριν από λίγες ώρες, εξομολογούμενος τον καημό του, ότι πρέπει να κλείσουν οι διμερείς «εκκρεμότητες» όσο βρίσκεται ο Μητσοτάκης στην πρωθυπουργία… 

Το μνημείο ανήκει στους ανώνυμους πεσόντες ήρωες που ‘δώσαν την αλκή τους για την πατρίδα στα πεδία της Τιμής. Και, ας μη θεωρηθεί θρασύ, ανήκει τρόπον τινά και σε εμάς που πέφτουμε αστεφείς και άδοξοι εν καιρώ ειρήνης από θατσερικές πολιτικές σαν αυτές που ακολουθεί ο Μητσοτάκης.

Εκεί ζήτησε το πρώτο Σύνταγμα ο Καλλέργης. Εκεί γονάτισε ο ανθός της Ελλάδας στην Απελευθέρωση από τους Γερμανούς, εκεί κατέληγαν το ταραγμένο ’60 τα νιάτα της πατρίδας, τότε που χυνόταν αίμα στους φλογισμένους δρόμους για το Κυπριακό κι όταν διαδήλωναν για το 15% στην Παιδεία ή υπερασπίζονταν τη νομιμότητα προτάσσοντας το ακροτελεύτιο άρθρο «114» που ύψωσε έναν ανεπανάληπτο Συνταγματικό πατριωτισμό, απέναντι στους εξωνημένους αποστάτες με επικεφαλής τον πατέρα Μητσοτάκη. 

Το μνημείο το μόλυναν κάτι φουσκωμένα «παγόνια», οι «Μενουμευρώπηδες» τύπου Κυριάκου  και το υπερασπιστήκαμε εμείς ο λαός! 

Κι αυτοί που το προσβάλλουν βρίσκονται εντός του Κοινοβουλίου κι είναι εχθροί του λαού. Όπως ο Μητσοτάκης κι η διεφθαρμένη κυβέρνησή του που ζει παρασιτικά, κλέβοντας τον τίμιο μόχθο των Ελλήνων.