ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

 

Του Μανώλη Κοττάκη

Την περασμένη εβδομάδα, την επομένη της αναβολής της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, δημοσιεύθηκε στον τουρκικό Τύπο ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα κείμενα των τελευταίων ετών. Και τούτο διότι οι γείτονες για πρώτη φορά αποκάλυψαν τον τρόπο που σκέφτονται για την Ελλάδα, με ποιους προτιμούν να συνομιλούν από τη χώρα μας και, δυστυχώς, από ποιους παίρνουν πληροφορίες από την Ελλάδα για την Ελλάδα.

Στο κείμενο αυτό εμφανίζεται η γειτονική χώρα, η οποία διαρκώς αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, ως κάποια ανώτερη δύναμη που δεν ασχολείται πλέον με τα ελληνικά θέματα και που εστιάζει την προσοχή της στα μεγάλα ζητήματα της Μέσης Ανατολής και των διακρατικών σχέσεων με την Αμερική, τη Ρωσία και την Κίνα.

Εμφανίζεται να είναι η Ελλάδα ένα από τα τελευταία θέματα που την απασχολούν και το ελληνικό πολιτικό σύστημα μαζί με τους πολίτες ως κάποιοι που έχουν ψύχωση με την «αθώα» Τουρκία, οι οποίοι στην πραγματικότητα ασχολούνται διαρκώς μαζί της για ετεροπροσδιορίζονται από αυτήν. Χτίζουν πολιτικές καριέρες μέσα από αυτήν – λογική ανώτερου προς κατώτερο αυτή τη φορά.

Η γραμμή αυτή έχει χαραχτεί από την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών της γείτονος χώρας, η οποία πολλές φορές έχει κάνει την επιλογή να αναμιχθεί στα εσωτερικά της ελληνικής κυβέρνησης και να προσπαθεί να ενσπείρει ζιζάνια μεταξύ των μελών της, μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Αμύνης.

Η προσέγγιση που κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό το κείμενο είναι πρωτότυπη, υπό την έννοια ότι πρώτη φορά βλέπουμε τους Τούρκους να επενδύουν στην ελληνική διαφωνία και διχόνοια με νέο τρόπο: με χρήση εμπιστευτικών απόψεων Ελλήνων υπουργών προς τον πρωθυπουργό, διατυπωμένων ιδιωτικώς, οι οποίες -άγνωστο πώς- περιήλθαν σε γνώση τους. 

Πριν από τον αρθρογράφο του κειμένου, την τακτική αυτήν υιοθετούσαν δημοσίως κορυφαία στελέχη της τουρκικής κυβερνήσεως που κατά καιρούς έχουν επιτεθεί ονομαστικά στον Έλληνα υπουργό Άμυνας, τον οποίο θεωρούν εμπόδιο για την ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Η προσέγγιση του αποκαλυπτικού κειμένου είναι, όμως, πρωτότυπη ως προς το εξής: για πρώτη φορά διαβάσαμε μέσα σε εισαγωγικά απόψεις που έχει διατυπώσει ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδος σε κλειστά κυβερνητικά όργανα ως υπουργός Εξωτερικών στο παρελθόν, οι οποίες είναι εντελώς άγνωστες ακόμη και προς εμάς.

Ο αρθρογράφος υποστηρίζει, για παράδειγμα, ότι ο υπουργός Άμυνας παρέσυρε στο παρελθόν τον πρωθυπουργό σε μια λογική που είχε στόχο να απομονώσει την Τουρκία από όλα τα κράτη της Δύσης. Κάτι τόσο εμπιστευτικό και τόσο μυστικό για να το γνωρίζει κανείς και να το προβάλλει δημόσια πρέπει να έχει πηγές. Το οποίο σημαίνει ή ότι του το έχει πει απευθείας κάποιο μέλος της ελληνικής κυβέρνησης, με το οποίο συνομιλεί, ή ότι κάποιο μέλος της ελληνικής κυβέρνησης εμπιστεύεται σκέψεις του τέως υπουργού Εξωτερικών και νυν υπουργού Άμυνας σε στελέχη της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας της γείτονος, και από κει τα «εισαγωγικά» αυτά παίρνουν τον δρόμο τους για τον Τύπο.

Αν η δεύτερη εκδοχή είναι πιθανότερη από την πρώτη, τότε ευλόγως καταλήγουμε στο φρικτό συμπέρασμα ότι μέσα στις τάξεις της ελληνικής κυβερνήσεως υπάρχει… Πήλιος Γούσης, ο οποίος «καρφώνει» στην τουρκική πολιτική ηγεσία τις απόψεις που διατύπωνε στο παρελθόν, με την προηγούμενη κυβερνητική ιδιότητά του, ο νυν υπουργός Άμυνας.

Εφόσον αυτό συμβαίνει, μία στο εκατομμύριο, είναι πραγματικά λυπηρό. Ό,τι κι αν συμβαίνει στο εσωτερικό των κυβερνήσεων, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σπάει το εθνικό μέτωπο. Από το κείμενο που διαβάσαμε στον τουρκικό Τύπο την επομένη της μη συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι κάποιοι «κελαηδούν» απέναντι.

Το ποιοι μιλούν μπορεί να είναι προφανές, αλλά δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να το ερευνήσουμε – είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού της χώρας να τους μαζέψει, πριν οι γείτονες τους κρεμάσουν εξευτελιστικά στα μανταλάκια.

Αν δεν υπάρχουν στεγανά σε μια κυβέρνηση και τυχόν αξιωματούχοι της προδίδουν σε άλλη ξένη κυβέρνηση τις απόψεις μελών της για να τους ρίξουν ευθύνες για το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό.

Όπως είναι πάρα πολύ σοβαρό να επικαλούνται οι γείτονες δηλώσεις άλλων ελληνικών πολιτικών παραγόντων, και όχι δικών τους, προκειμένου να υποστηρίξουν την άποψη ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και ο ελληνικός λαός διακατέχονται από πολιτική ψύχωση και εμμονή απέναντι στη γειτονική χώρα. 

«Ψύχωση» έχει κανείς με τη διατήρηση των συνόρων στην παρούσα τους μορφή. «Ψύχωση» έχει κανείς με την ελληνική επικράτεια, η οποία διαμορφώθηκε ύστερα από εθνικούς αγώνες ετών, το 1947, στη σημερινή τελική της μορφή. «Ψύχωση» έχει κανείς για την ελληνική πολιτική Ιστορία. Υπό αυτή την έννοια, πράγματι δίνουμε και την ψυχή μας.

Αλλά για να μιλάμε με αληθείς πολιτικούς όρους, πραγματική ψύχωση έχουν αυτοί που νικούν σε έναν αγώνα μπάσκετ και γράφουν αναρτήσεις με τον τίτλο «Χωρίς οίκτο». Ψύχωση έχουν αυτοί των οποίων οι διπλωματικοί παράγοντες επισκέπτονται απροκάλυπτα δημάρχους της χώρας και τους διαμαρτύρονται, γιατί χρησιμοποιούν τον όρο «γενοκτονία» για τους Ποντίους και γιατί ανεγείρονται μνημεία για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ψύχωση έχουν αυτοί οι οποίοι λένε ότι «εμείς δεν ασχολούμαστε με την Ελλάδα και δεν είναι προτεραιότητά μας, αλλά είναι μέγα θέμα για μας το να έρθει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος στην Άγκυρα». 

Είναι πραγματικά θλιβερό και απογοητευτικό να διαπιστώνει κανείς ότι γίνεται εκμετάλλευση δηλώσεων Ελλήνων πολιτικών, καθώς και διαφορετικών προσεγγίσεων στο εσωτερικό της κυβέρνηση, αλλά και το πώς γίνεται εξαγωγή τους στη γείτονα χώρα. Πρόκειται για μια νέα φάση ψυχολογικού πολέμου, που έχει στόχο να «σκοτωθούμε» μεταξύ μας.

Μέχρι τώρα, οι απέναντι ήταν εξαιρετικά προσεκτικοί – δεν «έκαιγαν» τις πηγές τους. Το γεγονός ότι διαβάσαμε, όμως, απόρρητες φράσεις του υπουργού Άμυνας, που διατυπώθηκαν σε κλειστά κυβερνητικά όργανα στον πρωθυπουργό και ταξίδεψαν μέχρι τη γειτονική χώρα, μας δείχνει ότι μέσα στην οίησή τους κάποιοι ήταν εξαιρετικά απρόσεκτοι και πρόδωσαν τις υπόγειες επαφές τους.

Γι’ αυτό κι εμείς σε πρώτη φάση θα ρωτήσουμε: ποιος είναι ο Πήλιος Γούσης που προδίδει τις φράσεις του Έλληνα υπουργού Άμυνας προς τον πρωθυπουργό στη γειτονική χώρα; 

Για την ιστορία, παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα: 

«Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι αυτοί που διαχειρίστηκαν την ελληνική διπλωματία το 2021-2022 έδωσαν στις ΗΠΑ πέντε, ενώ εκείνοι ήθελαν ένα, και η Ουάσιγκτον πήρε ό,τι μπορούσε από την Ελλάδα. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δεν κατάφερε να υπολογίσει σωστά τη δύναμη του τουρκικού στρατού, τη στρατηγική θέση της Τουρκίας και το μέγεθος της αγοράς που δημιουργήθηκε από την Τουρκία, και έπεισε τον πρωθυπουργό ότι “θα μετατρέψουμε την Τουρκία σε ένα κράτος αποκλεισμένο από τον υπόλοιπο κόσμο”. Είναι περίεργο να επιτρέπουμε στην Ελλάδα να γίνεται επ’ αόριστον φυλάκιο των ΗΠΑ με μία μόνο υπογραφή και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει αυτό. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας του νυν υπουργού Εξωτερικών Γεραπετρίτη, αλλά μάλλον αποτέλεσμα της υποτίμησης της Ελλάδας από τον προηγούμενο Υπουργό». 

Τα συμπεράσματα δικά σας.