ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΕΣ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ… ΔΙΑΣΩΣΗΣ

 

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Πολλά ερωτήματα προκάλεσε η θολή αναφορά του Κ. Τασούλα, μετά τη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη, στις εκλογές του 1951 και στο άρθρο 41 του Συντάγματος, που επιτρέπει παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας όταν «δεν εξασφαλίζεται η πολιτική σταθερότητα». Και, πέρα από την προφανή κινδυνολογία, στο βάθος υπάρχει πάλι ο… εκλογικός νόμος! 

Αν και από τη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός έδωσε την κλασική διαβεβαίωση για τις «επόμενες εκλογές», πίσω από τις κλειστές πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου το θέμα του εκλογικού συστήματος συνεχίζει να τους «γαργαλάει». Αυτό, για όσους διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, προκύπτει από τις δηλώσεις και του κ. Τασούλα, ο οποίος (άθελά του ή σκόπιμα;) «μαρτύρησε» πολλά. Και μια αναδρομή στις συνθήκες εκείνης της περιόδου βοηθά να καταλάβουμε τι ήθελε να (μας) πει ο… ποιητής. 

Οι εκλογές του 1951 έγιναν με σύστημα απλής αναλογικής, που έδινε μπόνους στο πρώτο κόμμα, όπως περίπου και το σημερινό. Παρά ταύτα, κανένα κόμμα δεν κέρδισε αυτοδυναμία, όπως διαφαίνεται ότι θα συμβεί και τώρα, στις επόμενες εκλογές. Ο Συναγερμός του Παπάγου πήρε 114 έδρες, η ΕΠΕΚ 71, οι Φιλελεύθεροι 57, η ΕΔΑ, 10 και το Λαϊκό Κόμμα 2. Έτσι προέκυψε η ακυβερνησία για την οποία μίλησε ο κ. Τασούλας…

Και τι ακολούθησε λίγο καιρό μετά, αφού η κυβέρνηση συνεργασίας ΕΠΕΚ και Φιλελευθέρων υπό τον Πλαστήρα αποδείχθηκε χάρτινη και κατέρρευσε; Άλλαξε ο εκλογικός νόμος με το πιο άγριο πλειοψηφικό σύστημα που έχει υπάρξει ποτέ! Το πρώτο κόμμα τα σάρωσε όλα… 

Στις νέες εκλογές που ακολούθησαν μερικούς μήνες αργότερα, ο Συναγερμός με ποσοστό 49,2% πήρε 247 (τουτέστιν το 82,33%) από τις 300 έδρες, η συνεργασία ΕΠΕΚ – Φιλελευθέρων, με 34,2%, μόλις 51 έδρες και δύο ανεξάρτητοι. Ουδείς άλλος. Και κάπως «αποκαταστάθηκε η σταθερότητα», όπως διόλου τυχαία θέλησε να υπομνήσει προχθές ο κ. Τασούλας… 

Διόλου τυχαία λοιπόν, αν και πολιτειακός άρχων, ο κ. Τασούλας φαίνεται ότι έδρασε πάλι ως «λαγός» του πρωθυπουργού, αρχίζοντας την προπαγάνδα περί ακυβερνησίας, που παραπέμπει στην ανάγκη νέου, πιο «ισχυρού» εκλογικού συστήματος, που θα ευνοεί τις «μονοκομματικές κυβερνήσεις», κατά την πρωθυπουργική ρήση στη ΔΕΘ. Με τη διαφορά ότι σκέφτονται πλέον να το φέρουν όχι «πριν» από τις επόμενες εκλογές, αλλά «ύστερα» από αυτές. Μέσα σε εντελώς αλλιώτικο πολιτικό κλίμα… 

Ο κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί, κατά τους συνομιλητές του, να ελπίζει ότι, αν όχι στην πρώτη, τουλάχιστον στη δεύτερη αναμέτρηση θα καταφέρει -εκβιάζοντας το εκλογικό σώμα- να πιάσει ποσοστό γύρω στο 30%. Έτσι, θεωρεί εφικτό τον σχηματισμό μιας -έστω βραχύβιας- κυβέρνησης συνεργασίας, που θα του επιτρέψει ακολούθως να επιβάλει ως «ώριμο αίτημα» (αλά 1951-1952) αυτό το σύστημα για να… σταματήσει η «ακυβερνησία» και να εξασφαλιστεί η «σταθερότητα». Εκεί κολλάει και ο ρόλος Τασούλα, κατά το άρθρο 41…

Σχέδια επί χάρτου μεν, αλλά αυτά συζητιούνται…