Ο ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ. ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΑΙΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

 

Thanos Tzimeros 

Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές ένοπλες οργανώσεις-εκπρόσωποι των Αράβων στην περιοχή της Παλαιστίνης;

Γιατί οι περιουσίες των αρχηγών τους μετρώνται σε δισεκατομμύρια δολάρια;

Που καταλήγει η διεθνής βοήθεια;

Ποιούς εξυπηρετεί η διαιώνιση της αναρχίας στην περιοχή;

Ποιός ο ρόλος της Τουρκίας και του Κατάρ;

Γιατί η Αριστερά της Δύσης στηρίζει τα ισλαμικά κινήματα;

Γιατί ο ΟΗΕ και η UNRWA αποτελούν εμπόδιο αντί να βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος;

Γιατί η Αίγυπτος έχει φτιάξει τείχος στα σύνορά της με τη #Γάζα;

Τι πιστεύει η #Χαμάς για τις πρωτοβουλίες ειρήνευσης;

Τι θα μπορούσε να κάνει το #Ισραήλ μετά την κτηνωδία της 7/10;

Εμείς τι θα κάναμε στη θέση του;

"Ποια #Παλαιστίνη θα αναγνωρίσεις κυρ-#Στάρμερ;"

 

Του Θάνου Τζήμερου

Η Κίνα, σε ρόλο wannabe πλανητάρχη, πήρε, πέρυσι τον Ιούλιο, πρωτοβουλία και συγκάλεσε διάσκεψη για το μέλλον της Παλαιστίνης, φυσικά με συμμετοχή και των Αράβων της περιοχής. Θα περίμενες να πάνε δύο εκπρόσωποι: η Χαμάς που δικτατορεύει τη Λωρίδα της Γάζας και η Φατάχ που δικτατορεύει τη Δυτική Όχθη. Εμφανίσθηκαν όμως 14 πολιτικοστρατιωτικές οργανώσεις, ζωή να ’χουν, οι εξής:

1. Fatah (Palestinian National Liberation Movement) 
2. Hamas (Islamic Resistance Movement) 
3. PFLP (Popular Front for the Liberation of Palestine) 
4. DFLP (Democratic Front for the Liberation of Palestine) 
5. Islamic Jihad Movement in Palestine 
6. Palestinian People's Party 
7. Palestinian Popular Struggle Front 
8. Palestinian National Initiative
9. Popular Front – General Command 
10. Palestinian Democratic Union (FIDA) 
11. Palestinian Liberation Front 
12. Arab Liberation Front 
13. Palestinian Arab Front 
14. Vanguards of the Popular Liberation War – As-Sa’iqa Forces 

Για την ακρίβεια, αυτές ήταν που κάλεσαν οι Κινέζοι. Υπάρχουν αρκετές ακόμα που δεν κάλεσαν: πολιτικές οργανώσεις, στρατιωτικά σκέλη αυτών των οργανώσεων, αυτόνομες στρατιωτικές ομάδες, ομάδες που προήλθαν από διάσπαση άλλων ομάδων, ομάδες που ονομάζονται security forces αλλά στην ουσία είναι οπλισμένες συμμορίες. Όλες ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τους Άραβες της περιοχής και απασχολούν τις ειδήσεις σε δύο περιπτώσεις: όταν διοργανώνουν τρομοκρατικές ενέργειες και όταν πολεμούν μεταξύ τους. 

Αν αναρωτιέσαι γιατί χρειάζονται τόσες πολλές, πέρα από το να δίνουν έμπνευση στους Monty Python, και τι διαφορά έχουν η Χαμάς με το Ισλαμικό Τζιχαντιστικό Κίνημα στην Παλαιστίνη ή το Αραβικό Απελευθερωτικό Μέτωπο με το Παλαιστινιακό Αραβικό Μέτωπο, η απάντηση είναι απλή: άλλους αρχηγούς. Και γιατί δεν ενώνονται, για να υποστηρίξουν καλύτερα την υπόθεσή τους; Διότι το επάγγελμα "αρχηγός ένοπλης ομάδας" στην περιοχή είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρο, με δεδομένο τον πακτωλό χρημάτων που εκβάλλει εκεί, από τη διεθνή βοήθεια, την ευρωπαϊκή βοήθεια και την "ειδική" βοήθεια του Ιράν, του Κατάρ, της Τουρκίας, του Κουβέιτ και άλλων. Πάνω από 4 δισεκατομμύρια δολάρια είχε "περιουσία" ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, πριν τον ξαποστείλουν οι Ισραηλινοί εις τας αιωνίους μονάς, να καλαφατίζει τις 72 παρθένες. Σε πολυτελείς σουίτες στο Κατάρ έμενε, και μένουν ακόμα τα παιδιά του. Ο γιος του, Μάαζ Χανίγια είναι ένας playboy που κυκλοφορεί με τουρκικό διαβατήριο, ξεφαντώνει σε club και αγοράζει βίλες. To παρατσούκλι του στη Γάζα είναι "Abu Al-Iqarat" που σημαίνει "πατέρας των ακινήτων". Μεγαλύτερου μεγέθους είναι η περιουσία του Χάλεντ Μασάλ, προκατόχου του Χανίγια. Υπολογίζεται στα 5 δισ. δολάρια. Ο Αμπού Μαρζούκ, που υπήρξε κι αυτός πρόεδρος του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, έχει περιουσία 3 δισ. δολάρια. Το "φτωχαδάκι" της παρέας ήταν ο Χασάν Νασράλα, ο αρχηγός της Χεζμπολάχ. Η περιουσία του ήταν μόνο 250 ψωροεκατομμύρια. Όμως, όλοι τους τρων τη σκόνη της Ζάχουα Αραφάτ, της μοναχοκόρης του ιστορικού ηγέτη της PLO, που ζει στην Ευρώπη και δεν μιλάει γρυ Αραβικά. Κληρονόμησε 8 δισ. δολάρια από τον πατέρα της, μεγάλο μέρος των οποίων είναι επενδεδυμένα σε πολυτελή ακίνητα σε Λονδίνο και Παρίσι. Δεν χρειάζεται καμμιά εξεταστική επιτροπή για να διαπιστώσει ότι όλα αυτά τα χρήματα προήλθαν από υπεξαίρεση της διεθνούς βοήθειας, ε; 

Όταν λοιπόν οι φιλόδοξοι μαχαιροβγάλτες και κουμπουροφόροι της περιοχής, που δεν έμαθαν να κάνουν τίποτε άλλο στη ζωή τους, βλέπουν τέτοια χρυσή επαγγελματική προοπτική μπροστά στα πόδια τους, θα την αφήσουν να πάει χαμένη; Βρίσκουν άλλους πεντ’ έξι, φτιάχνουν ένα "Μέτωπο" και διεκδικούν μερίδιο από τα κλοπιμαία. Ή, αποσχίζονται από ένα υπάρχον, αν θεωρήσουν ότι τους έριξαν στη μοιρασιά. Μα, δεν έβλεπαν οι διεθνείς "ανθρωπιστές" ότι τα λεφτά που έδιναν γινόντουσαν βίλες στο Παρίσι και τούνελ στη Γάζα; Βεβαίως και έβλεπαν, και εξακολουθούν να βλέπουν. Όμως η διαιώνιση της αναρχίας στην περιοχή, που αποκαλείται κατ΄ ευφημισμόν "παλαιστινιακό πρόβλημα", εξυπηρετεί πολύ κόσμο, πέρα από το Ιράν με τους γνωστούς του στόχους. 

Η Συρία χρησιμοποιεί το "παλαιστινιακό" ως πολιτικό εργαλείο για να νομιμοποιεί το αυταρχικό της καθεστώς και να ασκεί πίεση στο Ισραήλ για τα Υψώματα του Γκολάν, τα οποία έχασε στον πόλεμο των 6 ημερών (1967) και ελπίζει να ξαναπάρει. Η Τουρκία, δηλαδή ο Ερντογάν, το χειρίζεται, στο πλαίσιο των νεοοθωμανικών του φαντασιώσεων, ως μοχλό επανόδου στην ηγεσία του μουσουλμανικού κόσμου. Υποστηρίζει τη Χαμάς αποκαλώντας την "αντιστασιακή οργάνωση", καλεί τους οπλαρχηγούς της για διαπραγματεύσεις και εκφωνεί πύρινες ομιλίες κατά του Ισραήλ για να κινητοποιήσει ισλαμιστικά και εθνικιστικά ακροατήρια στο εσωτερικό και να ενισχύσει τον διεθνή του ρόλο ως αέναου διαπραγματευτή, αποδεκτού και από τις δυο πλευρές, μολονότι κατηγορεί τη Δύση ακόμα και για τη σφαγή της 7/10. Η Ρωσία κρατάει ίσες αποστάσεις, αλλά προσπαθεί μόνιμα να υπονομεύσει την αμερικανική επιρροή στην περιοχή. Γι’ αυτό καταδίκασε μεν την επίθεση της Χαμάς με δηλώσεις, αλλά ψήφισε "κατά" ή απείχε στις ψηφοφορίες επίσημης καταδίκης στον ΟΗΕ. Άλλωστε το να τραβάει την προσοχή των διεθνών ΜΜΕ η Παλαιστίνη, σημαίνει ότι η εισβολή στην Ουκρανία περνάει σε δεύτερο πλάνο. 

Το "παλαιστινιακό" ως ανοιχτή πληγή εξυπηρετεί και το Κατάρ που εδώ και δεκαετίες παίζει "διπλό παιχνίδι". Από τη μία είναι στενός σύμμαχος των ΗΠΑ και της Δύσης, και από την άλλη υποστηρίζει ισλαμικά και εξτρεμιστικά κινήματα, παντού στον κόσμο, αλλά και μέσα στην Ευρώπη. Ας το δούμε λίγο πιο προσεκτικά αυτό, διότι ο εξισλαμισμός της Ευρώπης χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από το Κατάρ. Το Κατάρ είναι μια μικρή χερσόνησος (όσο η μισή Πελοπόννησος περίπου) με λίγους αυτόχθονες κατοίκους, χωρίς ισχυρό στρατό, αλλά πολύ πλούτο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ανάμεσα σε ισχυρούς και μεγάλους γείτονες: τη Σαουδική Αραβία, με την οποία έχει χερσαία σύνορα, και το Ιράν, στην απέναντι ακτή του Περσικού κόλπου. Δηλαδή, ξερολούκουμο για κάθε επίδοξο κατακτητή. 

Για να επιβιώσει προσπαθεί να είναι… influencer, να έχει γεωπολιτικό βάρος μεγαλύτερο από το μπόι του. Έτσι, διατηρεί καλές σχέσεις με όλες τις πλευρές και αυτοπροβάλλεται ως διαμεσολαβητής κρίσεων. Και, βέβαια, χρηματοδοτεί αβέρτα, φανερά και κρυφά, κινήματα, οργανώσεις και πολιτικούς σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνδέεται στενά με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τόσο που τα άλλα αραβικά κράτη να το κατηγορούν ότι… ενισχύει την τρομοκρατία, αλλά παράλληλα φιλοξενεί στο έδαφός του τη μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στη Μέση Ανατολή, την Al Udeid Air Base. Δίνει δισεκατομμύρια στη Χαμάς και σε άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις, όμως επενδύει και τεράστια ποσά στη Δύση, αγοράζοντας ακίνητα, εταιρείες τεχνολογίας, τράπεζες και ποδοσφαιρικές ομάδες (με πιο γνωστή την Paris Saint-Germain), ως ασπίδα πολιτικής ανοχής. Δωροδοκεί το σύμπαν στις Βρυξέλλες και σε άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων για να εξαγοράσει επιρροή. Έχει στο εσωτερικό του φιλελεύθερο καθεστώς (τηρουμένων των αναλογιών) για αραβικό κράτος, αλλά στην Ευρώπη χρηματοδοτεί ιδρύματα και τζαμιά που προωθούν το τζιχαντιστικό, σκοταδιστικό Ισλάμ. ΗΠΑ και Ε.Ε. μολονότι γνωρίζουν αυτό το διπλό παιχνίδι, το ανέχονται γιατί έχουν ανάγκη το Κατάρ, ως διαμεσολαβητή με "παίκτες" με τους οποίους δεν έχουν επαφές, αλλά και διότι πολλές χώρες της Ε.Ε. εισάγουν LNG από το Κατάρ και εξαρτώνται ενεργειακά.

Για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τα παντοειδή ισλαμικά κινήματα, το "παλαιστινιακό" είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Τους προσφέρει πολιτική νομιμοποίηση και στρατολογεί στον "ιερό αγώνα" τους φανατικούς, που καταπίνουν αμάσητο το παραμύθι, για τους μουσουλμάνους που τους πρόδωσε η Δύση και πρέπει επιτέλους να ενωθούν για να κατακτήσουν τον κόσμο.

Σημαία τους (μεταφορικά και κυριολεκτικά) το έχουν κάνει και οι αριστεροί της Δύσης δημιουργώντας το υβριδικό τέρας του ισλαμομαρξισμού, που θα ταλαιπωρήσει και θα αιματοκυλήσει τον 21ο αιώνα, οδηγώντας νομοτελειακά σ΄ αυτό που έχω ονομάσει "πόλεμο της διπλανής πόρτας". Με έναν αχταρμά αντι-ιμπεριαλιστικής, αντισιωνιστικής και αντικαπιταλιστικής ρητορικής, ψαρεύουν, όπως πάντα, στα θολά νερά των δυτικών κοινωνιών, εκεί που περισσεύει ο φόβος και η οργή και λείπει η ορθολογική σκέψη, προσδοκώντας εκλογικά οφέλη από τους μουσουλμάνους που, όλο και περισσότεροι, αποκτούν δικαίωμα ψήφου. 

Εμπόδιο στην επίλυση του προβλήματος αποτελεί και ο ίδιος ο ΟΗΕ! Στην εγγενή αδυναμία του να επιβάλει τις αποφάσεις του, στη συνεχώς διογκούμενη εντροπία του, λόγω της εξάρτησης από τις αντιτιθέμενες επιδιώξεις των μελών του, έχει προστεθεί, εδώ και χρόνια, η δύναμη αδράνειας ενός πολυπλόκαμου γραφειοκρατικού μηχανισμού, της UNRWA, που δημιουργήθηκε ειδικά για το "παλαιστινιακό", διαχειρίζεται τεράστια ποσά και πλέον λειτουργεί ως αυτόνομο σύστημα, με κύριο στόχο την μακροημέρευσή του, την αύξηση της επιρροής του και, φυσικά, του ετήσιου προϋπολογισμού του. Για να το πω απλά: τρώει καλά πολύς κόσμος από το "παλαιστινιακό" εντός και εκτός Παλαιστίνης. 

Το 2000, ο συνολικός προϋπολογισμός της UNRWA ήταν 300,3 εκατομμύρια δολάρια. Το 2013 ξεπέρασε το 1,1 δισ. με βασικούς χρηματοδότες τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., δηλαδή εσένα. Το 2023, έφτασε στα 2,41 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με στοιχεία του OECD, μεταξύ 1994 και 2020, η επίσημη διεθνής βοήθεια προς την Παλαιστινιακή Αρχή (PA) ξεπέρασε τα 40 δισ. δολάρια. Εκτός από αυτά, αρκετά δισ. έφτασαν στην Παλαιστίνη από άλλες ισλαμικές πηγές με υπόγειες διαδρομές. Θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την περιοχή σε Μονακό, Λουξεμβούργο και Σιγκαπούρη μαζί. Όμως έγιναν ρουκέτες, πύραυλοι, τούνελ και μισθοί σε στρατιώτες του Αλλάχ, που έχουν ορκισθεί να σβήσουν το Ισραήλ από τον χάρτη. Χιλιάδες "Παλαιστίνιοι" έχουν ως μοναδικό επάγγελμα τη δραστηριοποίησή τους σε ένοπλες τζιχαντιστικές συμμορίες και ως πραγματικό στόχο να αποκτήσουν την περιουσία της κόρης του Αραφάτ ή έστω του Νασράλα. Μόνο τα μέλη του Προσωπικού Ασφαλείας, της οιονεί Αστυνομίας, είναι 83.000 και απορροφούν περίπου το ένα τρίτο του προϋπολογισμού της Παλαιστινιακής Αρχής! Αν λυνόταν το "παλαιστινιακό" θα έπρεπε όλοι αυτοί να βρουν μια κανονική δουλειά.  

Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι ίδιοι "Παλαιστίνιοι" δυναμίτισαν τις συμφωνίες του Όσλο, ακύρωσαν στην πράξη τις δικαιοδοσίες της Παλαιστινιακής Αρχής και άρχισαν να σφάζονται μεταξύ τους, πρακτική που συνεχίζεται από το 1994 μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο λόγος που κανένα αραβικό κράτος της περιοχής δεν τους θέλει, και η Αίγυπτος έχει φτιάξει τείχος στα σύνορά της με τη Γάζα, τέτοιο που, μπροστά του, το τείχος του Βερολίνου ήταν καγκελάκια σε παρτέρι. Είναι χαρακτηριστικό το ότι η Διακήρυξη του Πεκίνου, πέρυσι, δεν έλυσε το βασικότερο πρόβλημα για τη δημιουργία κράτους: ποιος θα είναι ο επικεφαλής και πώς θα αναδειχθεί. Έκανε μια νεφελώδη μνεία σε "συλλογική ηγεσία" η οποία θα προέκυπτε, υποτίθεται, με συμφωνία των 14 "κινημάτων". Με ποια αναλογία θα εκπροσωπούνται οι 14 στο νέο σχήμα; Με ποιον μηχανισμό θα μοιράζονται τα λεφτά; Δεν διατυπώθηκε, όχι λύση, αλλά ούτε μία πρόταση, έστω για τα μάτια! "Θα τα βρείτε μεταξύ σας;" ρώτησαν οι Κινέζοι, που κάποιο βήμα προόδου έπρεπε να εμφανίσουν. "Θα τα βρούμε, θα τα βρούμε!" απάντησαν οι 14. Πέρασε ένας χρόνος και δεν υπήρξε ουδεμία πρόοδος, ούτε καν μία δεύτερη συνάντηση των 14! Και ούτε πρόκειται να υπάρξει, καθώς, αν ψάξεις το παρελθόν και τις θέσεις τους, μισιούνται θανάσιμα, ενώ δεν έχουν λείψει και οι δολοφονίες στελεχών των μεν από τους δε. Σε τι συμφωνούν όμως όλοι ή σχεδόν όλοι; Στο ότι το Ισραήλ δεν δικαιούται να υπάρχει! Λέω "σχεδόν" διότι κανα-δυό πιο "μετριοπαθείς" θα μπορούσαν να συζητήσουν το ενδεχόμενο της de facto ανοχής (αναγνώριση, ποτέ) του Ισραήλ με την προϋπόθεση ότι θα επανερχόταν στα σύνορα του 1948! Ακόμα κι έτσι όμως, οι περισσότερες παλαιστινιακές οργανώσεις θα εξακολουθούσαν να επιδιώκουν την εξάλειψή του από τον χάρτη! Άλλωστε οι Άραβες ήταν αυτοί που απέρριψαν τα σύνορα του 1948, το Ισραήλ τα δέχθηκε.

Αυτοί που θεωρούν ότι η Χαμάς μπορεί να είναι μέρος της λύσης και νταραβερίζονται μαζί της έχουν διαβάσει το μανιφέστο της; Ας κάνουν τον κόπο, είναι εδώ. Πρόκειται για συρραφή εδαφίων από το Κοράνι και "πολιτικών" απόψεων παρόμοιου επικολυρικού ύφους που παρουσιάζονται ως θέσφατα. Αφού αυτοπροσδιορίζεται (άρθρο 2) ως τμήμα της παγκόσμιας κοινότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων, αφού υψώνει τη σημαία του ιερού πολέμου (άρθρο 3) απέναντι στους καταπιεστές, αφού δηλώνει (άρθρο 5) ότι σκοπός της είναι η δημιουργία θεοκρατικού κράτους στο οποίο το Ισλάμ θα καθορίζει τα πάντα, ξεκαθαρίζει (άρθρο 7) ποια σχέση θα έχει με τους Εβραίους: "Ο προφήτης, προσευχή και ειρήνη σε αυτόν, είπε: Ο καιρός δεν θα έρθει μέχρι οι Μουσουλμάνοι να πολεμήσουν τους Εβραίους και να τους σκοτώσουν. Μέχρι οι Εβραίοι να κρυφτούν πίσω από πέτρες και δέντρα, τα οποία θα φωνάζουν: Ω Μουσουλμάνε! Υπάρχει ένας Εβραίος που κρύβεται πίσω μου, ελάτε να τον σκοτώσετε!" Όσο για την Παλαιστίνη, είναι ολόκληρη ένα ισλαμικό βακούφι (άρθρο 8) και "καμία αραβική χώρα, ούτε το σύνολο των αραβικών χωρών, και κανένας Άραβας Βασιλιάς ή Πρόεδρος ούτε όλοι τους μαζί, και καμία οργάνωση ή το σύνολο των οργανισμών, είτε παλαιστινιακών είτε αραβικών, δεν μπορεί να την απαρνηθεί ή να την εγκαταλείψει, ολόκληρη ή μέρος της." (άρθρο 11). Ήγουν: Ισραήλ δεν μπορεί να υπάρξει. Ποτέ των ποτών.

Τι πιστεύει η Χαμάς για τις πρωτοβουλίες ειρήνευσης; Το εξηγεί στο άρθρο 13. Παραθέτω αυτολεξεί: 

"Οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, οι λεγόμενες ειρηνικές λύσεις και τα διεθνή συνέδρια για την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος, είναι όλα αντίθετα με τις πεποιθήσεις της Χαμάς. Διότι η απάρνηση οποιουδήποτε μέρους της Παλαιστίνης σημαίνει απάρνηση μέρους της θρησκείας. Ο εθνικισμός της Χαμάς είναι μέρος της πίστης της, το κίνημα εκπαιδεύει τα μέλη του να τηρούν τις αρχές του και να υψώνουν το λάβαρο του Αλλάχ πάνω από την πατρίδα τους καθώς πολεμούν στον Τζιχάντ τους: Ο Αλλάχ είναι παντοδύναμος, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν. Κατά καιρούς ακούγεται μια έκκληση για τη διεξαγωγή Διεθνούς Διάσκεψης σε αναζήτηση λύσης στο πρόβλημα. Κάποιοι δέχονται την ιδέα, άλλοι την απορρίπτουν, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, απαιτώντας την εφαρμογή αυτού ή εκείνου του όρου, ως προϋπόθεση για να συμφωνήσουν στη σύγκληση της Διάσκεψης ή για τη συμμετοχή σε αυτήν. Αλλά η Χαμάς, που γνωρίζει τα υποψήφια μέρη σε αυτή τη διάσκεψη και τις προηγούμενες και τρέχουσες θέσεις τους απέναντι στα προβλήματα των Μουσουλμάνων, δεν πιστεύει ότι αυτές οι διασκέψεις είναι ικανές να ανταποκριθούν σε αιτήματα ή να αποκαταστήσουν δικαιώματα ή να αποδώσουν δικαιοσύνη στους καταπιεσμένους. Αυτές οι διασκέψεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μέσο για να διοριστούν οι άπιστοι ως διαιτητές στις χώρες του Ισλάμ. Από πότε οι άπιστοι αποδίδουν δικαιοσύνη στους Πιστούς; (…) Δεν υπάρχει λύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα παρά μόνο με τον Τζιχάντ." 

Τι δεν καταλαβαίνεις κυρ-Στάρμερ; Πώς φαντάζεσαι τη λύση δύο κρατών που προτείνεις; Με τη Χαμάς ή χωρίς; Αν τη φαντάζεσαι χωρίς, πήγαινε να τους το πεις. Αν τη φαντάζεσαι με, πώς βλέπεις να γίνεται αυτό; Η "τρομακτική κατάσταση στη Γάζα" μπορεί να τελειώσει και η "κατάπαυση του πυρός" μπορεί να γίνει, σήμερα κιόλας: απελευθερώνει η Χαμάς τους ομήρους, παραδίδει τα όπλα και αποδέχεται ότι "the game is over”. Υπάρχει περίπτωση να το κάνει; Άρα τι είδους ειρηνευτική διαδικασία φαντάζεσαι με κάποιον που μόλις σου διάβασα την άποψη που έχει για τις ειρηνευτικές διαδικασίες και η μόνη "λύση" που αποδέχεται είναι ο Τζιχάντ, ο ιερός πόλεμος; Μέικ ιτ κλίαρ, πλιζ. 

Υπάρχει κάποιος που θέλει πραγματικά να λυθεί το "παλαιστινιακό"; Βεβαίως, το Ισραήλ! Ως σύγχρονο, σοβαρό κράτος καταλαβαίνει ότι η ευημερία των πολιτών του δεν πηγάζει από ιερούς πολέμους, αλλά από την οικονομική ανάπτυξη και την τεχνολογική πρόοδο. Την πολιτική "γη αντί ειρήνης" την υλοποίησε, με μεγάλο κόστος, παραδίδοντας τη χερσόνησο του Σινά στην Αίγυπτο και υπογράφοντας τις συμφωνίες του Όσλο. Με τη ζωή του πλήρωσε την υπογραφή του, ο τότε πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, που δολοφονήθηκε από έναν υπερεθνικιστή Εβραίο. Ναι, έχουν και στο Ισραήλ τους φανατικούς τους, όπως έχουν και τους αριστερούς τους, αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων θέλει, και το έχει αποδείξει, συνύπαρξη με τους Άραβες. Άλλωστε, οι Άραβες αποτελούν περίπου το 21% του συνολικού πληθυσμού του Ισραήλ, εκλέγονται στην Κνεσέτ (με απλή αναλογική και με όλο το κράτος ενιαία περιφέρεια!) και άπαντες, χωρίς καμμία εξαίρεση, καταδίκασαν την επίθεση της Χαμάς. Τι είδους συνύπαρξη όμως μπορεί να προκύψει με αυτούς που έχουν ορκιστεί στον Αλλάχ να σε εξαφανίσουν; 

Είναι λοιπόν ακραίος ή απλώς ρεαλιστής ο Νετανιάχου, που θεωρεί ότι η Χαμάς, κύριος εκφραστής της στρατηγικής "από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα" πρέπει να ηττηθεί ολοκληρωτικά; Είναι "δολοφόνος" ή ανθρωπιστής, όταν αντί να στείλει τα αεροπλάνα του να σκάψουν τη Γάζα από τη μια άκρη μέχρι την άλλη, στέλνει χερσαίες δυνάμεις, έχοντας σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, για να ξετρυπώσουν με χειρουργικό τρόπο τους τζιχαντιστές, με τη μικρότερη δυνατή απώλεια αμάχων; Είναι το Ισραήλ που σκοτώνει αμάχους ή η Χαμάς που τους χρησιμοποιεί ως ανθρώπινη ασπίδα και ως θυσία στον Μολώχ των εμπόρων "ανθρωπισμού", των ΜΚΟ και των ΜΜΕ; Η Παλαιστίνη πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από τη Χαμάς. Ο Νετανιάχου μάχεται και για λογαριασμό των Αράβων που αποδέχονται το σχέδιο που προτείνεις, κυρ-Στάρμερ.

Αν τελικά ο Στάρμερ, ο Μακρόν και ο Μαρκ Κάρνι, ο τραπεζίτης που διαδέχθηκε τον Τριντό στον Καναδά, αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης, τι ακριβώς θα αναγνωρίσουν; Ποια θα είναι τα σύνορά του; Το πολίτευμά του; Η κυβέρνησή του; Ο ηγέτης του; Οι θεσμοί του; Οι νόμοι του; Τι παραπάνω θα έχει αυτή η αναγνώριση από τις συμφωνίες του Όσλο, το 1993 ή ακόμα και τη συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς το 2008; Αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας, που τήρησε μονομερώς το Ισραήλ, ήταν η ειδυλλιακή εικόνα της Λωρίδας της Γάζας του "πριν", που δείχνουν οι "αλληλέγγυοι", συγκρίνοντάς την με τα σημερινά χαλάσματα, μολονότι η Χαμάς, για να κρατιέται σε φόρμα, εξαπέλυε κάθε χρόνο μερικές χιλιάδες ρουκέτες κατά του Ισραήλ και διοργάνωνε τρομοκρατικές, δολοφονικές ενέργειες εναντίον των πολιτών του. Το Ισραήλ τα υπέμενε όλα αυτά καρτερικά, με τεράστιο κόστος, όχι μόνον οικονομικό, για να αποφύγει την κλιμάκωση. 40.000 ρουκέτες εκτόξευσε η Χαμάς από το 2009 μέχρι σήμερα, κατά αμάχων. Η κάθε μία κοστίζει 300 έως 800 δολάρια, ανάλογα με την εμβέλεια. Οι πύραυλοι όμως που τις αναχαιτίζουν κοστίζουν 100.000 δολάρια ο ένας. 1027 "Παλαιστίνιους" κρατούμενους για τρομοκρατικές επιθέσεις απελευθέρωσε το Ισραήλ, το 2011, σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωση ενός μόνο δεκανέα που είχαν συλλάβει όμηρο οι "Παλαιστίνιοι" και τον κρατούσαν πάνω από 5 χρόνια. 

Μέχρι που η ηγεσία της Χαμάς, ως χρήσιμοι ηλίθιοι - πιόνια του Ιράν, αλλά πιστοί στο θρησκευτικό μανιφέστο τους, οργάνωσαν την κτηνωδία της 7/10. Τι μπορούσε να κάνει από κει και μετά το Ισραήλ; Εμείς τι θα κάναμε στη θέση του; Τι θα κάναμε αν, ας πούμε, τα Σκόπια είχαν τη συμπεριφορά της Χαμάς εναντίον της χώρας μας, κι ας μην είμαστε η τεχνολογική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη που είναι το Ισραήλ; Έχει άδικο ο Νετανιάχου που θεωρεί ότι η πρωτοβουλία Στάρμερ – Μακρόν – Κάρνι "δεν προωθεί μια λύση αλλά βαθαίνει μια ψευδαίσθηση"; Μάλιστα οι 3 "ηγέτες" (τρόπος του λέγειν) δεν έθεσαν ως προϋπόθεση για την αναγνώριση ούτε καν την επιστροφή των ομήρων, όσων ζουν, και των σορών των υπολοίπων. Αν αυτό δεν είναι επιβράβευση της κτηνωδίας της 7/10, τι είναι;

Θα μου πεις: μα δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι 3 "ειρηνοποιοί"; Μολονότι δεν φημίζονται για την ευφυΐα τους, ειδικά οι δύο Ευρωπαίοι, δεν είναι δυνατόν να μην το βλέπουν ή έστω να μην τους το έχει υποδείξει κάποιος. Γιατί λοιπόν το κάνουν; Για το ισλαμικό ακροατήριο στο εσωτερικό των χωρών τους που, αποτελώντας πια ένα σημαντικό ποσοστό, είναι σε θέση να ανεβάζει ή να ρίχνει κυβερνήσεις, επιβάλλοντας την πολιτική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στις δύο πυρηνικές δυνάμεις. Το μουσουλμανικό στοιχείο στο Εργατικό Κόμμα - τόσο σε επίπεδο βουλευτών όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης - άσκησε ασφυκτική πίεση στον Στάρμερ, οδηγώντας τον στην απόφαση που πήρε. Σύμφωνα με έρευνα του Labour Muslim Network (LMN), το 97% των μουσουλμάνων που έχουν εκλεγεί σε δημόσιες θέσεις ζητά άμεση αναγνώριση της Παλαιστίνης. Παράλληλα, το 84% ζητά κυρώσεις για το Ισραήλ και το 77% απαιτεί διακοπή όλων των εξαγωγών όπλων προς το Ισραήλ. 250 μουσουλμάνοι δημοτικοί σύμβουλοι υπέγραψαν επιστολή προς τον Στάρμερ απαιτώντας άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, χωρίς να διευκρινίζουν πώς μπορεί να γίνει αυτό, εκλεγμένοι μουσουλμάνοι παραιτήθηκαν από το Εργατικό Κόμμα, στέλνοντας μια σκληρή επιστολή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθυστερημένη αντίδραση του Στάρμερ, ενώ τρία πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος — Wes Streeting, Shabana Mahmood και Louise Haigh — προειδοποίησαν ότι αν δεν το κάνει αυτό ο Στάρμερ θα χάσει τις μουσουλμανικές ψήφους. Στο Βρετανικό Κοινοβούλιο υπάρχουν 24 μουσουλμάνοι βουλευτές: 18 των Εργατικών, 2 των Συντηρητικών και 4 ανεξάρτητοι. Στην κυβέρνηση του Στάρμερ, μία υπουργός (Δικαιοσύνης) και δύο υφυπουργοί είναι μουσουλμάνες. 

Ήδη, οι περυσινές εθνικές εκλογές κατέγραψαν σημαντική απώλεια της μουσουλμανικής στήριξης προς τους Εργατικούς, που απέφευγαν να καταδικάσουν ανοιχτά το Ισραήλ. Σε 21 περιφέρειες όπου οι μουσουλμάνοι είναι πάνω από 30%, το Εργατικό Κόμμα έχασε 29 ποσοστιαίες μονάδες (από 65% το 2019 σε 36% το 2024), δηλαδή περισσότερες από 300.000 ψήφους. Φυσικά αυτό αποτυπώνει και τη χρεοκοπία της "συμπεριληπτικής" δημοκρατίας καθώς πλέον εργαλειοποιείται κατά του ίδιου του κράτους: οι, υποτίθεται, ενσωματωμένοι μουσουλμάνοι, Βρετανοί υπήκοοι με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, πολλοί από τους οποίους είναι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, ψηφίζουν και δρουν με κριτήριο όχι τα βρετανικά, αλλά τα παγκόσμια ισλαμικά συμφέροντα και υφέρποντα στόχο τη μετατροπή του Η.Β. σε Η.Χ. (Ηνωμένο Χαλιφάτο).

Στις τοπικές εκλογές, σε περιφέρειες με ποσοστό μουσουλμάνων κατοίκων πάνω από 70% (ανατριχιαστικό δεν είναι;) το Εργατικό Κόμμα έχασε έως και 39 ποσοστιαίες μονάδες της εκλογικής του δύναμης. Σε περιφέρειες όπως Leicester South, Dewsbury & Batley, Birmingham Perry Barr και Blackburn, που ήταν ισλαμοπροπύργια των Εργατικών, υπήρξε στροφή προς ανεξάρτητους μουσουλμάνους υποψηφίους που υποστηρίζουν ανοιχτά τη Χαμάς. Ποσοστά "τσίμπησαν" και οι "Οικολόγοι" που, αφού καταδίκασαν την επίθεση της 7/10, όταν το αίμα ήταν ακόμη νωπό, μετά το ξανασκέφθηκαν και, διακρίνοντας την εκλογική ευκαιρία, έστρεψαν όλα τα πυρά τους κατά του Ισραήλ, υιοθετώντας αυτούσια την ισλαμική ρητορική. 

Τι θα συμβεί λοιπόν μετά την "αναγνώριση"; Μία απ’ τα ίδια. Τα ψοφοδεή ανθρωπάρια που υποδύονται τους ηγέτες της Δύσης θα βγάζουν ανακοινώσεις και θα κάνουν εκκλήσεις για λύση δύο κρατών, που οι "στρατιώτες του Αλλάχ" θα απορρίπτουν. Κι αν κανένας "Παλαιστίνιος" κάνει το λάθος και πει "ναι" θα αντιμετωπίζεται ως προδότης από τους υπόλοιπους και πολύ πιθανόν να έχει τη μοίρα του Issam Sartawi, μέλους της ηγεσίας της PLO και υπέρμαχου του διαλόγου με το Ισραήλ, που δολοφονήθηκε το 1983 στην Πορτογαλία, από τη σκληροπυρηνική εγκληματική οργάνωση Αμπού Νιντάλ. Για όσους δεν θυμούνται, αυτή η οργάνωση έδρασε και στην Ελλάδα ευθυνόμενη για τη σφαγή στο κρουαζιερόπλοιο "City of Poros" (1988, 9 νεκροί, 98 τραυματίες), τη βόμβα σε Μπόινγκ 727 της TWA καθώς πλησίαζε στο Ελληνικό (1986, 4 νεκροί), τη βομβιστική επίθεση σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας (1985, 13 τραυματίες)  και μερικές ακόμα "μεμονωμένες" δολοφονίες. Η τρομοκρατία θα είναι η επίσημη "διπλωματία" αυτού του μορφώματος, η κλοπή της διεθνούς βοήθειας η "βιομηχανία" του, ενώ οι Ισραηλινοί θα συνεχίζουν μόνοι τους να υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να ζουν, δείχνοντας σε όλον τον κόσμο πώς γίνεται αυτό.  

Βάζω στοίχημα ότι μετά από 50 και από 500 χρόνια, το Ισραήλ θα υπάρχει και θα κατοικείται από Ισραηλινούς. Για τη Βρετανία και τη Γαλλία, έτσι όπως το πάνε με "ηγέτες" σαν τον κυρ-Στάρμερ και τον πολυπολιτισμικό Μακρόν, δεν είμαι καθόλου σίγουρος.

* Ο Θάνος Τζήμερος είναι επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος της "Δημιουργίας Ξανά"