ΑΠΟ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ...................."ΣΕ ΡΟΛΟ ΚΛΟΟΥΝ"

 

Του Ανώνυμου πολιτικού για την kilkiswebtv.

Χρησιμοποιώ τη λέξη “κλόουν” — σκληρή, αλλά όχι άδικη.

Γιατί;
Διότι όταν ο κ. Γιώργος Γεωργαντάς κάθεται στην καρέκλα του θεσμικού επόπτη της διαδικασίας, δεν είναι πια κομματικός υπάλληλος.
Είναι εκπρόσωπος της Δημοκρατίας. Κι όμως, στη συγκεκριμένη υπόθεση:

• Σιώπησε.
• Δεν τόλμησε να υπερασπιστεί καν την ανάγκη για κοινοβουλευτική διαφάνεια.
• Δεν αποστασιοποιήθηκε από μια διαδικασία που είχε ξεκάθαρη θεσμική οσμή συγκάλυψης.
• Και τελικά, έγινε εκτελεστής διαδικασιών που άλλοι υπαγόρευσαν.

Αυτό δεν είναι αθώο λάθος, είναι πολιτική συναίνεση στην απαξίωση των θεσμών.
Κι όταν ο ρόλος μετατρέπεται σε πρόσοψη, το θέατρο της Δημοκρατίας παύει να είναι θέατρο και γίνεται παρωδία.

Ποιες δεσμεύσεις μπορεί να τον κρατούν έτσι καθηλωμένο;

Ας τις πούμε με το όνομά τους:

Κομματική υποχρέωση

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κανείς αντιπρόεδρος της Βουλής που προέρχεται από το κυβερνών κόμμα δεν θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί χωρίς επιπτώσεις. Αρκεί να θυμηθούμε περιπτώσεις διαγραφών ή αποπομπών για λιγότερα.

Προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες

Κάθε θεσμική θέση, ειδικά τόσο ορατή όσο του Αντιπροέδρου της Βουλής, μεταφράζεται σε προσδοκία μελλοντικής ανέλιξης: υπουργεία, λίστες, ρόλοι. Η σιωπή μπορεί να είναι το «εισιτήριο» για παραμονή στο σύστημα.

Φόβος κοινωνικού στιγματισμού εντός κόμματος

Όποιος πάει «κόντρα» στο κομματικό ρεύμα, στιγματίζεται ως "αντάρτης", "γραφικός", ή ακόμη χειρότερα, "προδότης". Το τίμημα συχνά είναι η πολιτική απομόνωση.

Εσωτερική κατάρρευση αξιών

Σε πιο βαθιά επίπεδα, ίσως να συμβαίνει κάτι χειρότερο: να μην βλέπει καν τι κάνει λάθος. Όταν κάποιος ζει και αναπνέει εντός κομματικών κυκλωμάτων επί χρόνια, χάνει την πυξίδα του θεσμικού καθήκοντος. Πιστεύει πως «έτσι δουλεύει η πολιτική».

Η ευθύνη με ονοματεπώνυμο

Ο κ. Γεωργαντάς — και κάθε θεσμικός παράγοντας σε παρόμοια θέση — δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την “γραμμή” του κόμματος.
Δεν εξελέγη για να εφαρμόζει εντολές, αλλά για να υπηρετεί το πολίτευμα και τους θεσμούς.
Και αν δεν το κάνει, δεν είναι απλώς συνένοχος. Είναι μέρος του προβλήματος.