ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ Η ΜΕ ΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ; ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΕΪΝΑ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 

Παρακολουθούμε, με επιφύλαξη και διάκριση, τη συνέχεια, σχετικά με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, έτσι όπως εξελίχτηκε τις τελευταίες ημέρες, με κατάληξη μία σχετική επερώτηση στη βουλή και την απάντηση που δόθηκε από την αρμόδια Υφυπουργό Παιδείας, η οποία μεταξύ άλλων χρησιμοποίησε, ως στήριγμα των θέσεών της, τις θέσεις του Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός»(1).

Προφανώς η κυβέρνηση επιθυμεί η πολιτική της να υπηρετεί τους σκοπούς της περιβόητης woke ατζέντας, εφαρμόζοντας, ουσιαστικά, τα προτάγματα της απερχόμενης(;), καθώς διεθνώς παρατηρείται, Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στο έργο της αυτό, η κυβέρνηση συνεπικουρείται από δημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν αποφασίσει να ακολουθούν, πιστά, αυτούς που τους μισθοδοτούν, στο όνομα της υποτιθέμενης ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Ακόμη, υποστηρικτικά προς αυτή την κατεύθυνση, λειτουργεί και η στάση α) της Ποιμαίνουσας Εκκλησίας, η οποία, για τους δικούς της λόγους, προκρίνει τη σιωπή από την δημόσια ομολογία της πίστης, αλλά και β) μιας μικρής ομάδας  «αριστερών» Θεολόγων, οι οποίοι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους και για την καριέρα τους, το ρόλο των καλών παιδιών του συστήματος.

Όμως, λόγω της ιδιότητας μας ως Θεολόγων, αλλά και ως πιστά μέλη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, οφείλουμε να υπηρετούμε και να ομολογούμε παντού και πάντοτε την Αλήθεια, αδιαφορώντας για την οποιαδήποτε φίμωση λόγου και σκέψης, που επιβάλλεται αντιδημοκρατικά στην ελληνική κοινωνία, στο όνομα της ολοκληρωτικής ιδεοληψίας της πολιτικής ορθότητας. Πιστεύουμε εξάλλου ότι και ο ορθόδοξος χριστιανικός ελληνικός λαός μας δεν επιθυμεί να τρέφεται με το ψέμα και την υποκρισία, αλλά με την αλήθεια.

Η αλήθεια λοιπόν, είναι ότι ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι η όντως Οδός, η Αλήθεια και Ζωή και ότι, στην επί γης παρουσία Του, διακήρυξε πάντα την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, δεν μπορεί να μην κηρύττει και να μην υπηρετεί πάντοτε την Αλήθεια του Χριστού.

Η αλήθεια είναι ότι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και της χριστιανικής πίστεώς μας ομολογούσαν «λόγω και έργω» και μαρτυρούσαν, ακόμη και με την θυσία της ίδιας τους της ζωής, την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι η ομοφυλοφιλία για την χριστιανική πίστη, αποτελεί παρέκκλιση από τη χριστιανική ζωή, δηλαδή μία αποτυχία του ανθρώπου στην κατ’ εικόνα Θεού πορεία του προς την αγιότητα, το «καθ΄ ομοίωσιν», την θέωσή του.

Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή από κάποιους της ομοφυλοφιλίας είναι, για τη χριστιανική πίστη,  επιλογή ενός πάθους, που ανήκει στη φιληδονία και όπως άλλα πάθη (πχ η φιλοπλουτία και η φιλοδοξία), εμποδίζει και απομακρύνει τον βαπτισμένο εν Χριστώ άνθρωπο από τη χριστιανική ζωή, την οποία όλοι οι Χριστιανοί οφείλουν να ακολουθούν, ως οδό, που οδηγεί στην αιώνια ζωή και τη σωτηρία της ψυχής τους.

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία πολεμά με αγάπη και προσευχή την αμαρτία, όμως,  τον αμαρτωλό άνθρωπο, τον καλεί προς μετάνοια, τον συγχωρεί, τον σκεπάζει και τον προστατεύει.

Η αλήθεια είναι επίσης,  ότι τα παιδιά στα σχολεία, διψούν για την αλήθεια και την αληθινή ζωή και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν, πρώτιστα, να διδάσκουν με αγάπη την αλήθεια και το ήθος της Εκκλησίας στους/στις μαθητές/τριές τους,  με τον κατάλληλο, βέβαια, παιδαγωγικά, τρόπο, που αρμόζει στην κάθε  φάση της αναπτύξεώς τους.

Από εκεί και πέρα, η επιλογή της αλήθειας του Χριστού, ως τρόπου ζωής, αποτελεί επιλογή ελευθερίας του κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον προσωρινό κόσμο, αλλά, στο τέλος, ο δίκαιος κριτής θα «αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού. Σε αυτούς, που σε όλη τους τη ζωή πράττουν τα αγαθά και ζητούν την αφθαρσία και την αθανασία, προσφέρεται, ως δωρεά, η αιώνια ζωή, σε αυτούς, δε, που δεν πείθονται και δεν ακολουθούν την αλήθεια, αλλά κατεργάζονται το κακό, προσφέρεται «θλίψη και στεναχωρία» (Ρωμ. 2, 6- 9).

Σε τελική ανάλυση, η επιλογή του αιώνιου μέλλοντός μας, πρώτιστα και κύρια, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους ό, τι και να είμαστε: Κληρικοί, Θεολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, γονείς, εκπαιδευτικοί κ.ά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.       Τα μέλη αυτού του Θεολογικού Συνδέσμου είναι εκείνα που συνέθεσαν το πνευματικό Πρόγραμμα - έγκλημα σε βάρος της Ορθόδοξης Αλήθειας, τα Νέα Πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών και τους σχετικούς Φακέλους του μαθητή, που το 2016 σε συνεργασία με τους κ.κ. Φίλη και Γαβρόγλου, τα εισήγαγαν στα σχολεία της χώρας, με στόχο την μετατροπή της ορθόδοξης διδασκαλίας σε διδασκαλία πολυθρησκείας. Στη συνέχεια, όμως, όταν όλα αυτά ακυρώθηκαν, με (4) τέσσερις διαδοχικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας (ΣτΕ), ως αντορθόδοξες, αντισυνταγματικές, παράνομες και ακατάλληλες για τα παιδιά διδασκαλίες, τα μέλη του παραπάνω  Θεολογικού Συνδέσμου δεν πτοήθηκαν, αλλά προσπάθησαν και μέχρι σήμερα αγωνίζονται λυσσαλέα, να επαναφέρουν σε ισχύ, με κάθε τρόπο, τα ακυρωμένα από το ΣτΕ Προγράμματα και τις φυλλάδες της πολυθρησκείας. Την πολυθρησκεία, λοιπόν, παλεύουν, ακόμη και τώρα, να την εισάγουν στην Εκπαίδευση, μέσω του μαθήματος, που προορίζεται για τους/τις μαθητές/τριες, που απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών. Γι’ αυτό έκαναν και κάνουν τόσο αγώνα, τους τελευταίους μήνες για να μην μπει στα σχολεία, για τους άθεους και τους αγνωστικιστές, το μάθημα της Ηθικής, αλλά το μάθημα της πολυθρησκείας.  Κατ΄ αυτόν τον τρόπο λοιπόν, οι ίδιοι, οι αυτοονομαζόμενοι προοδευτικοί αναβαθμιστές (οι φίλοι τους οι Συριζαίοι αυτοονομάζονται ριζο-σπάστες),  αγωνίζονται να ξαναεισάγουν τα ακυρωμένα από το ΣτΕ, Προγράμματά τους,  χρησιμοποιώντας, γι΄ αυτό το σκοπό, ακόμη και την εκπαιδευτική εξουσία κάποιων Σχολικών Συμβούλων των Θεολόγων.