ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

 

Η κλιματική κρίση αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις. Ωστόσο, η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που δημιούργησαν οι πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία, επιχειρεί να επιβάλει μια ατζέντα που μετατρέπει το νερό από βασικό ανθρώπινο δικαίωμα σε εμπόρευμα, αναφέρει σε ανακοίνωση του το πολιτικό κόμμα ΝΙΚΗ:

«Η ιδιωτικοποίηση του νερού αποτελεί πάγιο στόχο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Κυβέρνησης. Μετά την απαγόρευση ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ από το ΣτΕ, η Κυβέρνηση προχώρησε πρόσφατα στην υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου διαχείρισης του νερού, αυτήν την φορά εκμεταλλευόμενη τις πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Αντί να συνεργασθεί με τους τοπικούς φορείς σε έργα υποδομής, ανέθεσε σε μία ιδιωτική εταιρία, ολλανδικών συμφερόντων, να εκπονήσει το σχέδιο για την αποκατάσταση της περιοχής, ενώ με τον ν.5106/2024 σύστησε τον «Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας» (ΟΔΥΘ Α.Ε.), ο οποίος πέρα από την υλοποίηση έργων υποδομής, θα χορηγεί μέχρι και άδειες χρήσης ύδατος.

Ο ΟΔΥΘ θα ενεργεί με κανόνες ιδιωτικής οικονομίας και κατά παρέκκλιση των διατάξεων που διέπουν εταιρείες που ανήκουν, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο. Τα δε μέλη του Δ.Σ. του δεν θα υπέχουν ατομική ευθύνη απέναντι σε τρίτους (εξαιρουμένου του Ελληνικού Δημοσίου), ενώ οι απολαβές τους θα είναι αντίστοιχες Γενικών Γραμματέων Υπουργείων.

Τελικά η κλιματική αλλαγή, η λειψυδρία και άλλα φυσικά φαινόμενα λειτουργούν ως καταλύτες στην επιτάχυνση της πολιτικής της Κυβέρνησης, η οποία άλλη μία φορά ένα βασικό αγαθό, χρήσιμο στην γεωργία, το ανάγει σε εμπορεύσιμο προϊόν.

Η ΝΙΚΗ, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς και την Περιφέρεια Θεσσαλίας, θα παρακολουθεί από κοντά τις δράσεις της εν λόγω εταιρείας και θα ενημερώνει τον Ελληνικό Λαό για τον τρόπο αξιοποίησης των τεράστιων κεφαλαίων που άλλη μία φορά θα διατεθούν. Απλώς δεν ξέρουμε ποιο από τα έμπιστα και αποτελεσματικά στελέχη του περιβάλλοντος του κ.Πρωθυπουργού, θα αναλάβει την διοίκηση αυτής της εταιρείας και τη μεγάλη «αντικειμενική πολιτική ευθύνη».