Το ομολόγησε κι ο ίδιος: Όταν κανείς γνωρίσει την Μέρκελ από κοντά, μπορεί
να βρει σεβάσμιο ακόμη και τον δόκτωρ Σόιμπλε. Κι έπειτα πήγε στην Σύνοδο
Κορυφής και δήλωσε ότι τα δεκαπέντε λεπτά που απασχόλησε το Brexit την Σύνοδο
ήταν ένδειξη της … ισχυρής Ενότητας της Ευρώπης. Μάγια θα του έκαναν,
όπως θα έλεγε και η συντρόφισσα Παναρίτη. Του ΓΑΠ, βεβαίως – βεβαίως…
Η αλήθεια είναι ότι η κυρία Μέρκελ έχει πείσει την Ευρώπη ότι αυτή την
στιγμή είναι η μόνη που μπορεί σε μία δύσκολη ώρα να πάρει μία απόφαση. Αν δεν
υπήρχε Μέρκελ, ενδεχομένως να μην υπήρχε σήμερα Ενωμένη Ευρώπη. Αυτό ίσως
εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η Γερμανίδα πολιτικός είναι μισητή ανάμεσα
στις τάξεις των αντιευρωπαϊστών.
Να τα λένε αυτά οι μερκελιστές, οι «μένουμε Ευρώπη», είναι απολύτως
φυσιολογικό. Αλλά να τα λέει Εκείνος που ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη με πρότυπο
την Βενεζουέλα (πάλι κατά δήλωσή του), είναι από τα αξιοπερίεργα της Ιστορίας.
Έχουμε δει πολιτικούς να αλλάζουν απόψεις, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον Αλέξη
Τσίπρα ξεπερνάει κάθε άλλη περίπτωση που έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα. Θα
τολμούσαμε να πούμε ότι τέτοιες μεταμορφώσεις συναντούνται μόνο στην θρησκεία.
Για παράδειγμα ο διώχτης Σαούλ που έγινε Παύλος. Αυτό δεν μπορούμε να το
αποκλείσουμε, με δεδομένες και τις αυξανόμενες αναφορές του πρωθυπουργού στον
Θεό. Πως το είπε στην συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου; Να κάνουν οι
Έλληνες τον σταυρό τους;
Τον κάνουμε τον σταυρό μας, ακόμη κι όσοι δεν είμαστε και τόσο «πιστοί».
Είναι τόσο ισχυρό το σοκ που καταφεύγουμε σε αρχέγονα σύμβολα, όπως ο σταυρός
που μάθαμε να κάνουμε μικροί: «Κύριε των Δυνάμεων, είναι δυνατόν να
μεταμορφώνονται έτσι οι άνθρωποι»;
Ένας κακεντρεχής θα μπορούσε να πει ότι ναι, η ανάγκη της παραμονής στην
εξουσία θα μπορούσε να τον κάνει μέχρι και Μορμόνο. Αρκεί οι Μορμόνοι να ήταν
ρεύμα πλειοψηφίας στην ελληνική κοινωνία. Επειδή, όμως, οι Μορμόνοι δεν
«πουλάνε», η στροφή προς τις πατροπαράδοτες αξίες της Ορθοδοξίας και του ΠΑΟΚ
είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίες, προκειμένου να αυξήσουν τη λαϊκή
τους επιρροή.
Αυτό με την Μέρκελ, όμως, είναι άλλο πράγμα! Η Μέρκελ δεν σχετίζεται με το
εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Η Μέρκελ είναι το αφεντικό της Ευρώπης. Εκπροσωπεί
την Ευρώπη των … τραπεζών, των πλουσίων, την Ευρώπη που μέχρι χτες ο Αλέξης
ήθελε να αλλάξει. Αυτής την Μέρκελ, λοιπόν, ο Αλέξης δηλώνει θαυμαστής! Ποιος
Σούλτς και λοιπές σοσιαλδημοκρατικές σαχλαμάρες; Κατευθείαν στο αυθεντικό,
απευθείας στην Μέρκελ!
Όχι, δεν του έχουν κάνει μάγια, συντρόφισσα Παναρίτη. Ο κ. Τσίπρας είναι ο
αρχηγός των μεταμφιέσεων. Αν δεν ήταν πολιτικός αρχηγός, θα μπορούσε κάλλιστα
να είναι ένας καταπληκτικός θεατράνθρωπος. Δεν είναι μόνο ότι αλλάζει σε χρόνο
ρεκόρ αμφιέσεις, θέσεις και φίλους. Είναι ότι εξακολουθεί να πείθει ένα τμήμα
του λαού (όλο και πιο λίγο είναι η αλήθεια) ότι, παραμένει το αγνό παιδί του
λαού που γνωρίζει τον κόσμο και παλεύει για το κοινό καλό. Κάτι σαν την Αλίκη
στην χώρα των θαυμάτων, ένα πράγμα. Ή αλλιώς, ο Αλέξης στην χώρα της Μέρκελ,
μαγεμένος από την Βασίλισσα του χιονιού! Μάλλον μπέρδεψα τα παραμύθια!
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια