Δύο χρόνια μετά τον «Daniel», η Θεσσαλία παραμένει βυθισμένη στη
λάσπη της αδιαφορίας. Χωριά ερημώνουν, οικογένειες φεύγουν, σχολεία αδειάζουν.
Στη Φαρκαδόνα έμειναν 800 από τους 2.500 κατοίκους. Στη Μεταμόρφωση Παλαμά οι
μισές οικογένειες χάθηκαν, ενώ η περιβόητη «μετεγκατάσταση» δεν έγινε ποτέ.
Οι
αποζημιώσεις έγιναν εμπαιγμός. Κανένας δενδροκαλλιεργητής δεν πήρε αποζημίωση.
Οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες «πνίγηκαν» σε κριτήρια που αποκλείουν τους
περισσότερους. Οι οικογένειες που έχασαν τα σπίτια τους περιμένουν ακόμη, με
ψίχουλα προκαταβολών και φακέλους που σέρνονται στα συρτάρια κάποιου υπαλλήλου.
Οι υποδομές
βρίσκονται στο έλεος του επόμενου Καιρού. Τα καιρικά φαινόμενα δεν
προειδοποιούν. Δρόμοι, γέφυρες και φράγματα παραμένουν με μπαλώματα. Συμβάσεις
υπογράφηκαν μόλις πριν λίγους μήνες, αλλά ούτε ένα μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο
δεν ξεκίνησε.
Δύο χρόνια
χαμένα.
Αυτή δεν είναι
ανικανότητα. Είναι πολιτική επιλογή. Είναι εγκατάλειψη με σχέδιο. Τα κονδύλια
της Ευρώπης υπήρχαν, αλλά κάποιοι προτίμησαν να τα αφήσουν αναξιοποίητα. Και η
Θεσσαλία το πληρώνει, με την ίδια της την ύπαρξη.
Ρωτάμε
ξεκάθαρα: Ποιος κερδίζει από την καταστροφή; Ποιος θέλει χωριά-φαντάσματα;
Ποιος παίζει με το μέλλον χιλιάδων οικογενειών;
Η Θεσσαλία δεν
θα σωπάσει. Δύο χρόνια είναι αρκετά.
Και η ΝΙΚΗ δεν θα σωπάσει. Ζητάμε δικαιοσύνη, διαφάνεια και έργα τώρα. Όχι άλλα
ψέματα, όχι άλλες καθυστερήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια