Τι
μας… ξημερώνει το 2025
Του Lycinos
Για να είναι
ευχαριστημένη η πρεσβεία των σκοτεινών κύκλων που ευρίσκοντο πίσω από τον
ανοϊκό Μπάιντεν, έτρεξε να κάνει νόμο του κράτους, με διάφορες απίθανες
δικαιολογίες, τον γάμο των ομοφυλόφιλων.
Περί του
πρωθυπουργού μας κ. Μητσοτάκη ο λόγος.
Αναρωτιέμαι τι θα
γίνει όταν τον πάρει τηλέφωνο ο Τραμπ, καθώς είναι και το modus operandi του
για απευθείας επαφές.
-Hello Κυριάκος,
-Χαρά μου που σας ακούω Mister President, how are you?
-I am fine. Άκου
Κυριάκος, έχω ένα πρόβλημα και μόνο εσύ μπορείς να το λύσεις.
-Σας ακούω και
υπακούω Κύριε Πρόεδρε.
-Απ’ ό,τι έχω
μάθει, η Ελλάδα έχει πολλά νησιά στο Αιγαίο.
Να τι θέλω… Να
δώσεις μερικά στον Ερντογάν…
Εσύ γνωρίζω ότι
είσαι φίλος της Αμερικής και μας στηρίζεις και με το παραπάνω μάλιστα, χωρίς να
ζητάς ανταλλάγματα.
Αλλά, αυτός ο motherfucker ο Ταγίπ, είναι ένας a
hell of a good gambler…
Και εγώ τον
χρειάζομαι να κάνει παιχνίδι στο… CASINO TRUMP.
-Mister President,
αυτό δεν μπορώ να το κάνω παρόλο που θέλω πολύ να σας ευχαριστήσω.
Όχι για κανένα
άλλο λόγο.
Αλλά γιατί θα
αντιμετωπίσω μεγάλες αντιδράσεις, σε σημείο που θα κινδυνεύσει η κυβέρνησή μου,
εγώ να ευρεθώ στο περιθώριο και σεις να χάσετε στο πρόσωπό μου, ένα πιστό
εκπρόσωπο και φιλο στην Ελλάδα.
-Κυριάκος, I am
sure… Είμαι βέβαιος… Ότι μπορείς αν θελήσεις να το καταφέρεις.
And I promise you… Και σου υπόσχομαι… Να σε βοηθήσω να κρατήσεις τη θέση σου.
Καταλαβαίνεις
ελπίζω, ότι αν συμβεί κάτι και σου επιτεθεί ο Ταγίπ, εγώ δεν πρόκειται να
παρέμβω.
Did I maκe myself clear? … Έγινα σαφής;
-Κατάλαβα μίστερ
πρέσιντεντ, αλλά και πάλι σας λέω….
-Now look here Kyriakos… Πρόσεξέ με Κυριάκο… Θα ξαναμιλήσω μαζί σου μόνο όταν έχεις να μου αναφέρεις ότι το
θέμα τακτοποιήθηκε… Γεια σου και περιμένω… Κλικ…
Πώς θα κινηθεί
τότε ο κύριος Μητσοτάκης; Ο πανικόβλητος κύριος Μητσοτάκης.
Θα κάνει σύσκεψη
με τον επικυψία Γεραπετρίτη, την Παπαδοπούλου και κανά δυο τρεις άλλους
ρεαλιστές της ησυχίας, να ιδούν πώς θα μεθοδευτεί κατά το δυνατόν ανώδυνα για
την κυβέρνηση.
Η παραχώρηση
τμήματος του Αιγαίου στην Τουρκία.
Στα παραμύθια της
Χαλιμάς.
Σε ένα από τα
ταξίδια του ο καπετάνιος Σεβάχ, αντάμωσε σε μια ερημιά ένα γέρο που με νοήματα
του έδωσε να καταλάβει ότι ήθελε να τον περάσει απέναντι από ένα ρηχό ποταμάκι
κουβαλώντας τον στην πλάτη του.
Ο Σεβάχ δέχτηκε.
Αλλά, όταν τον
πέρασε, ο γέρος δεν ήθελε να κατέβει από την πλάτη του καπετάνιου με τίποτα.
Έμπηξε τα μακριά του νύχια του στο κορμί του Σεβάχ και κάθε φορά που εκείνος
προσπαθούσε να απαλλαγεί από τον γέρο, τα βύθιζε πιο πολύ στο δύστυχο ανθρώπινο
υποζύγιό του.
Εκεί έτρωγε, εκεί
έκανε και τις φυσικές του ανάγκες. Πάνω στο σώμα του Σεβάχ.
Τον οδηγούσε με
νοήματα όπου ήθελε να κατευθυνθούν και απαιτούσε και έπαιρνε το μεγαλύτερο και
καλύτερο μερίδιο από την τροφή που δύσκολα εύρισκε ο Σεβάχ, ο οποίος εννοείται,
από την ταλαιπωρία και τις στερήσεις είχε εξαντληθεί.
Υπάρχει μια
οικογένεια, μια φαμίλια καλύτερα, που κάτι δεκαετίες τώρα.
Είναι γαντζωμένη
σαν τον γέρο του παραμυθιού στο σώμα της Ελλάδας.
Τρέφεται από το
υστέρημα και τον κόπο των Ελλήνων, ενώ παράλληλα τα μέλη της έχουν κάνει
τεράστια περιουσία.
Έχει πιάσει τις
καλύτερες θέσεις στη ζωή.
Οδηγεί τον λαό
μόνον εκεί που είναι το συμφέρον της φαμίλιας και των πτωματοφάγων που την
ακολουθούν.
Λερώνει τον
Ελληνισμό με τις ακαθαρσίες της.
Ό,τι και αν κάνει,
είναι προσανατολισμένο με μοναδικό στόχο την μακροημέρευση και την ευημερία της
φαμίλιας και των κολαούζων της.
Δεν έχει προσφέρει
τίποτα στον τόπο.
Μα τίποτα.
Σε κανένα τομέα.
Θλιβερός ο
απολογισμός από την παρουσία της στην πολιτική ζωή του τόπου όλα αυτά τα
χρόνια.
Γενική
αδρανοποίηση κάθε αντίστασης μέσω απαξίωσης ή και διαστρέβλωσης λειτουργίας των
πολιτειακών θεσμών όπως, προεδρία δημοκρατίας, δικαιοσύνη, κοινοβούλιο,
βουλευτική ιδιότητα και έλλειψη στοιχειώδους ελευθερίας έκφρασης των βουλευτων,
εξωνημένος τύπος.
Κοινωνικές
παροχές, υγεία, εσωτερική ασφάλεια, συγκοινωνίες.
Βιομηχανική και
τεχνολογική ανάπτυξη.
Άμυνα και εγχώρια
αμυντική βιομηχανία.
Διπλωματία,
διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες.
Στο παραμύθι υπήρχε
happy end. Τι παραμύθι θα ήταν άλλωστε αν δεν είχε αίσιο τέλος;
Η πραγματικότητα
την εποχή του κ. Μητσοτάκη όμως δεν είναι παραμύθι…
Δεν υπάρχουν σχόλια