Απεβίωσε σήμερα
το απόγευμα ο πολυαγαπημένος μου φιλος, Χρήστος Γιανναράς. Ο πολυτιμότερος
άνθρωπος που γνώρισα. Πάντα φοβόμουν την στιγμή που θα εφευγε και του το είχα
πει.. Και να που έφτασε. .Έφυγε για πάντα.. Φεύγει μαζί του ένα κομμάτι της
ζωής μου και της ψυχής μου.
Καλό ταξίδι στην αθανασία αγαπημένε… Δεν έχω λόγια…
Λίγες σκόρπιες σκέψεις από τον διαχειριστή της σελίδας: Είναι από
εκείνες τις στιγμές, σπάνιες αλλά μοναδικές, που όταν ένα πρόσωπο που δεν ανήκε
στον στενό σου κύκλο, φεύγει από τη ζωή, αισθάνεσαι πως ένας δικός σου έφυγε.
Θα του χρωστάω
αιώνια ευγνωμοσύνη, καθότι υπήρξε ο προσωπικός μου εγκεφαλικός “χειρουργός”, σε
μια πολύ ευαίσθητη περίοδο της ζωής μου. Αλλιώς, ο εμπνευστής, και πολλά
περισσότερα από έναν απλό διανοητή:
Ένας αυθεντικός
φιλόσοφος, που έκανε τη γνώση εμπειρία και τη σκέψη εργαλείο αυθυπέρβασης.
Άνθρωποι σαν τον Χρήστο Γιανναρά δεν μπορούν να αφήσουν κενό, γιατί φρόντισαν
να γεμίσουν τις ζωές χιλιάδων άλλων με το έργο τους. Θα μπορούσα να γράφω ώρες,
προτιμώ να ξαναπιάσω τιμής ένεκεν τα βιβλία του, να επιστρέψω για μια ακόμη
φορά στην κατάσταση που μέσα από τις λέξεις είχε τη δύναμη να σε φέρνει.
Καλή αντάμωση,
δάσκαλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια