Γράφει η Νεκταρία Τσοπανέλη
Τι είπε τόσο τραγικό ο Μητσοτάκης πια και τον ληθοβολειτε; Ότι δεν μπορεί
να επιτευχθεί κοινωνική ισότητα γιατί δεν το επιτρέπει η φύση του ανθρώπου!
Δεν ξέρω με τι κίνητρο ειπώθηκε αλλά δεν θεωρώ πως στη βάση του δεν έχει κάποια αλήθεια. Όσο ο άνθρωπος είναι αχόρταγος και άπληστος και έχει τάσεις κυριαρχίας και οκνηρίας, εκμετάλλευσης ή αδικίας, κοινωνική ισότητα δεν μπορεί πρακτικά να επιτευχθεί. Και ο άνθρωπος είναι κλασικός, διαχρονικός και ίδιος στους αιώνες. Δεν τον δικαιολογώ, αλλά καταλαβαίνω αυτό που λέει. Κι επειδή εγώ, σαν Νεκταρία μπορώ να ελέγξω μόνο τον εαυτό μου κ αυτόν με δυσκολία πάλι και δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα για κανέναν άλλον, ναι εχει δίκιο!
Κι αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τροφοδοτούμε το σύστημα ώστε να οξύνεται το χάσμα της κοινωνικής ψαλίδας πλούσιων και φτωχών όχι όμως πως ως όντα μπορούμε να τη στηρίξουμε την υπέροχη ισότητα που θα μας χάριζε αρμονία.
Ισότητα σε ευκαιρίες και δυνατότητες, ναι!
Αν έχουμε όλοι την ίδια θέληση, καταβάλλουμε την ίδια προσπάθεια και κοπιάζουμε το ίδιο για τη ζωή, τότε ναι και στην κοινωνική ισότητα. Εγώ πάντως δεν τον βλέπω τον άνθρωπο σε καμία εποχή χωρίς πάθη.
Πώς παραβλέπεται ο ανθρώπινος παράγοντας, όμως, στις τόσο αυστηρές κρίσεις;
Δεν ξέρω με τι κίνητρο ειπώθηκε αλλά δεν θεωρώ πως στη βάση του δεν έχει κάποια αλήθεια. Όσο ο άνθρωπος είναι αχόρταγος και άπληστος και έχει τάσεις κυριαρχίας και οκνηρίας, εκμετάλλευσης ή αδικίας, κοινωνική ισότητα δεν μπορεί πρακτικά να επιτευχθεί. Και ο άνθρωπος είναι κλασικός, διαχρονικός και ίδιος στους αιώνες. Δεν τον δικαιολογώ, αλλά καταλαβαίνω αυτό που λέει. Κι επειδή εγώ, σαν Νεκταρία μπορώ να ελέγξω μόνο τον εαυτό μου κ αυτόν με δυσκολία πάλι και δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα για κανέναν άλλον, ναι εχει δίκιο!
Κι αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τροφοδοτούμε το σύστημα ώστε να οξύνεται το χάσμα της κοινωνικής ψαλίδας πλούσιων και φτωχών όχι όμως πως ως όντα μπορούμε να τη στηρίξουμε την υπέροχη ισότητα που θα μας χάριζε αρμονία.
Ισότητα σε ευκαιρίες και δυνατότητες, ναι!
Αν έχουμε όλοι την ίδια θέληση, καταβάλλουμε την ίδια προσπάθεια και κοπιάζουμε το ίδιο για τη ζωή, τότε ναι και στην κοινωνική ισότητα. Εγώ πάντως δεν τον βλέπω τον άνθρωπο σε καμία εποχή χωρίς πάθη.
Πώς παραβλέπεται ο ανθρώπινος παράγοντας, όμως, στις τόσο αυστηρές κρίσεις;
Από το face book της Νεκταρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια