Η Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα, τιμάται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή μετά
την 13η Οκτωβρίου (ημερομηνία θανάτου του Παύλου Μελά το 1904). Ψάχνοντας στο
διαδίκτυο, βρήκα ένα καταπληκτικό κείμενο που είναι η επιτομή του «Μακεδονικού
Αγώνα». Είναι μία συνομιλία ενός παππού με το εγγονάκι του. Ως συγγραφέας του,
φέρεται ο ιατρός κ. Φώτης Μιχαήλ.
Παππούς: Αυτήν την Κυριακή, καλό μου
εγγονάκι, τιμούμε την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις εκκλησιές μας θα
γίνουν μνημόσυνα για τους Μακεδονομάχους και θα ψαλούν δοξολογίες. Τα σπίτια
και τα δημόσια κτίρια θα σημαιοστολιστούν. Οι δάσκαλοι, στα σχολεία, θα
μιλήσουν στα παιδιά για τις θυσίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών και οι
προτομές των μακεδονομάχων θα στολιστούν με δάφνινα στεφάνια.
Εγγονός: Και γιατί όλα αυτά, παππού; Τόσο
σημαντική είναι αυτή η επέτειος;
Παππούς: Είναι πολύ σημαντική, παιδί μου,
αλλά δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν της έχουμε δώσει την αξία και την λαμπρότητα
που της πρέπει. Αρκεί να σου πω ότι η επέτειος αυτή τιμάται μονάχα εδώ, στα
χώματα της Μακεδονίας, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν γίνεται ούτε η
παραμικρή αναφορά. Κι ας έχουνε πει γνωστοί ιστορικοί και μεγάλοι πολιτικοί
άνδρες ότι η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα είναι ισάξια με εκείνη της 25ης
Μαρτίου.
Εγγονός: Εσύ, παππού, πολέμησες στον
Μακεδονικό Αγώνα;
Παππούς: Εγώ, άγγελέ μου, δεν πολέμησα.
Πολέμησε, όμως, ο πατέρας μου, δηλαδή ο προπάππος σου. Ο Αγώνας, τον είχε βρει
παλληκαράκι είκοσι χρονών. Σαν να τον βλέπω, τώρα, να μας διηγείται γεγονότα
και περιπέτειες από τα χρόνια εκείνα.
Εγγονός: Και τι σας έλεγε, παππού;
Παππούς: Θυμάμαι, που μας μιλούσε για τον
Παύλο Μελά, για τον καπετάν Άγρα και τον βάλτο των Γιαννιτσών, για τον δεσπότη
της Καστοριάς, τον Γερμανό Καραβαγγέλη, για τον καπετάν Ράμναλη και πιο πολύ
θυμάμαι, που τα μάτια του ήτανε συνεχώς βουρκωμένα. Μας τραγουδούσε στο τέλος και
ένα τραγούδι για τον θάνατο του Παύλου Μελά και μετά έπεφτε σε βαθείς
συλλογισμούς.
Εγγονός: Με ποιους πολεμούσε ο Παύλος Μελάς,
παππού;
Παππούς: Χρυσό μου εγγονάκι, ο Παύλος Μελάς
στα 1904, τότε δηλαδή που η Μακεδονία κινδύνεψε πάρα πολύ, ήταν ένας γενναίος
ανθυπολοχαγός, που άφησε, στην Αθήνα, την γυναίκα του και τα δυο του μικρά
παιδιά και ήρθε εδώ στην Μακεδονία, μαζί με άλλους αξιωματικούς από την
ελεύθερη Ελλάδα, για να οργανώσει τον Αγώνα και να σώσει την Μακεδονία.
Εγγονός: Από ποιους να την σώσει, παππού; Η
Μακεδονία δεν ήταν ελεύθερη το 1904;
Παππούς: Στα χρόνια εκείνα, η Ελλάδα μας δεν
ήτανε έτσι όπως την ξέρεις σήμερα. Η ελεύθερη Ελλάδα έφτανε τότε μέχρι την
Ελασσόνα. Λίγο πάνω από την Λάρισα, δηλαδή. Η Μακεδονία, στα 1904, ήταν ακόμα
σκλαβωμένη στους Τούρκους, όπως επίσης και η Ήπειρος και η Θράκη και τα νησιά
μας.
Το πρόβλημα, όμως, τότε, δεν ήτανε μονάχα ο τούρκικος ζυγός. Ο πιο μεγάλος
κίνδυνος ήταν από αλλού. Από τους Βουλγάρους.
Εγγονός: Γιατί, παππού; Τι έκαναν οι
Βούλγαροι και κινδύνεψε τόσο πολύ η Μακεδονία;
Παππούς: Οι Βούλγαροι, στα 1870, έφυγαν από
το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και ίδρυσαν δικό τους πατριαρχείο, την
λεγόμενη βουλγαρική εξαρχία. Από τότε και μετά έβαλαν σκοπό τους, να μας
αναγκάσουν όλους τους Μακεδόνες, να μιλάμε την βουλγάρικη γλώσσα, να έχουμε στα
σχολεία μας Βούλγαρους μονάχα δασκάλους και οι παπάδες μας να υπάγονται
εκκλησιαστικώς στην βουλγάρικη εξαρχία και όχι στο δικό μας το Πατριαρχείο. Με
άλλα λόγια, βάλθηκαν να μας αρπάξουν την Μακεδονία και να την κάνουνε
βουλγαρική.
Στην αρχή προσπάθησαν να το πετύχουν με το καλό. Με δώρα και με υποσχέσεις.
Σαν είδαν, όμως, ότι οι Έλληνες αντιστέκονταν και δεν εγκατέλειπαν ούτε την
Γλώσσα τους ούτε και το Πατριαρχείο τους, έβαλαν μπρος τις απειλές, την
τρομοκρατία, τα βασανιστήρια, τους εμπρησμούς, τα μαχαιρώματα, τις εκτελέσεις
και τις κρεμάλες.
Ένοπλες ομάδες φανατικών Βουλγάρων, οι λεγόμενοι κομιτατζήδες, είχανε γίνει
τότε ο φόβος και ο τρόμος των χωριών μας. Αλλοίμονο, παιδάκι μου, σε όποιον
αντιστεκόταν στο πέρασμά τους. Ολόκληρα χωριά παραδόθηκαν στις φλόγες. Σοδιές
και ζωντανά αρπάχτηκαν και αφανίστηκαν. Γυναίκες βιάστηκαν. Μικρά παιδιά
κακοποιήθηκαν. Παπάδες κρεμάστηκαν. Δάσκαλοι αποκεφαλίστηκαν. Γιατροί και
προύχοντες εκτελέστηκαν.
Εγγονός: Τους παπάδες και τους δασκάλους
γιατί, παππού, τους κυνηγούσαν οι κομιτατζήδες με τόση λύσσα;
Παππούς: Τους κυνηγούσανε, παιδάκι μου, διότι
τους χαλούσαν τα σχέδιά τους. Ήταν εκείνοι, που κρατούσανε στα χωριά μας
άσβεστη την φλόγα της Πίστης και του Γένους μας. Νεαρές δασκάλες πλήρωσαν τότε
με το ίδιο τους το αίμα την απόφασή τους, κάτω από τις απειλές των
κομιτατζήδων, να συνεχίζουν να διδάσκουν στα Ελληνόπουλα την Γλώσσα και την
Ιστορία των προγόνων μας.
Τώρα που μεγάλωσες και μπορείς και διαβάζεις μόνος σου, θα πάμε μια μέρα
μαζί και θα αγοράσουμε ένα βιβλίο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, που
αναφέρεται στην δράση του Μητροπολίτη της Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη. Εκεί
να δεις αγώνες και κινδύνους και φυλακίσεις και θυσίες για την Πατρίδα και την
Πίστη.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης ήταν ο συντονιστής του Μακεδονικού Αγώνα. Ήταν
εκείνος, που συνεργαζότανε στα κρυφά με τον Παύλο Μελά, που στήριζε τους
τρομοκρατημένους χωρικούς, πηγαίνοντας, με κίνδυνο της ζωής του, από χωριό σε
χωριό, που άνοιγε εκκλησιές κλειδωμένες από τους Βουλγάρους, που ενίσχυε ηθικά
και υλικά όλα τα ελληνικά ανταρτικά σώματα.
Εγγονός: Τι ήταν, παππού, τα ελληνικά
ανταρτικά σώματα;
Παππούς: Οι Έλληνες, καλό μου εγγονάκι,
μπροστά στις βαναυσότητες των Βουλγάρων, δεν έμειναν με δεμένα τα χέρια. Οι πιο
τολμηροί και οι πιο γενναίοι αποφάσισαν να αντισταθούν. Να φυλάξουν τα χωριά
τους από τις εγκληματικές επιδρομές των κομιτατζήδων, να κρατήσουν τα σχολεία
τους ανοιχτά με δασκάλους Έλληνες και να συνεχίσουν να λειτουργούν τις
εκκλησιές τους στο όνομα του Πατριάρχη.
Έτσι, πήραν στα χέρια τους τα όπλα και δημιούργησαν τα ελληνικά ανταρτικά
σώματα σε ολόκληρη σχεδόν την Μακεδονία.
Ο ρόλος των Ελλήνων αξιωματικών, που αποστέλλονταν μυστικά από την ελεύθερη
Ελλάδα, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Καραβίτης, ο Κολοκοτρώνης, ο Μαζαράκης κ.α, δεν
ήταν άλλος από την καλύτερη δυνατή οργάνωση αυτών των γηγενών Μακεδονομάχων.
Αυτών των Ηρώων, που με το αίμα τους λύτρωσαν την Μακεδονία από την καταιγίδα
του βουλγαρισμού. Την έσωσαν, δηλαδή, από τις σφαγές, από την ισοπέδωση της
πολιτισμικής μας ταυτότητας και τον αφανισμό της εθνικής μας ελληνικής
αυτοσυνειδησίας.
Εγγονός: Πόσο κράτησε, παππού, αυτός ο
Αγώνας;
Παππούς: Ο Μακεδονικός Αγώνας, παιδί μου,
στην πραγματικότητα είχε αρχίσει από το 1870 περίπου. Από τότε, δηλαδή, που οι
Βούλγαροι ξεκίνησαν την εγκληματική τους δράση. Η κρισιμότερη, όμως, φάση
κράτησε τέσσερα χρόνια. Από το 1904 μέχρι το 1908. Στα χρόνια αυτά,
Μακεδονομάχοι απ’ όλη την Ελλάδα, ντόπιοι Μακεδόνες, Κρήτες, Μανιάτες,
Νησιώτες, δίνοντας σκληρές μάχες και θυσιάζοντας και την ζωή τους ακόμη,
κατόρθωσαν στο τέλος, να κρατήσουν τους κομιτατζήδες μακριά από τα χωριά μας
και να σώσουν την Μακεδονία.
Εγγονός: Δηλαδή, παππού, ο Μακεδονικός Αγώνας
τελείωσε στα 1908;
Παππούς: Όχι, παιδί μου. Ο Αγώνας ο
Μακεδονικός δεν τελείωσε στα 1908. Συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακατάπαυστα
μέχρι και σήμερα.
Εκείνα τα χρόνια χρειάστηκε να γίνει με θυσίες και όπλα. Σήμερα
συνεχίζεται, το ίδιο σκληρός και αδυσώπητος, στα τραπέζια των διπλωματικών
διαπραγματεύσεων, στα πανεπιστήμια, στις αίθουσες των Ηνωμένων Εθνών και της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε κάθε περίπτωση, που δίνεται ευκαιρία για σχετική
ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Όσο θα υπάρχουν εχθροί μας, που αμφισβητούν το όνομα και την ελληνικότητα
της Μακεδονίας, ο Αγώνας θα συνεχίζεται, χωρίς σταματημό, με τον ίδιο ζήλο και
τον ίδιο ενθουσιασμό.
Εγγονός: Παππού, τους Βούλγαρους κομιτατζήδες
τους αντιμετώπισαν και τους απώθησαν τότε οι Μακεδονομάχοι. Από τους Τούρκους,
όμως, πότε ελευθερώθηκε τελικά η Μακεδονία;
Παππούς: Η πολυπόθητη ελευθερία της
Μακεδονίας και η ένωσή της στον κορμό της Ελλάδας ήρθε, τέσσερα χρόνια μετά, με
τους Βαλκανικούς πολέμους.
Το καμπαναριό του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη χτύπησε ελεύθερα, για πρώτη
φορά μετά από πεντακόσια χρόνια, ανήμερα της γιορτής του. Στις 26 Οκτωβρίου του
1912.
Αυτά ως προς τον Μακεδονικό Αγώνα.
Αυτές τις μέρες και με αφορμή το νομοσχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις,
διάφοροι κύκλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, εμφανέστατοι από την φρασεολογία που
χρησιμοποιούν προσπαθούν να δυναμιτίσουν τις σχέσεις μεταξύ των στελεχών των
Ενόπλων Δυνάμεων αναζωπυρώνοντας την ανύπαρκτη «διαφορά» μεταξύ αποφοίτων της
ΣΣΕ και των ΑΣΣΥ. Μερικοί νομίζουν ότι βρήκαν αφορμή να δοξαστούν και κάθισαν
μπροστά στο πληκτρολόγιο και γράφουν διάφορα.
Κάποιος έγραψε στην «Φωνή Αποφοίτων ΑΣΣΥ»: «Είδατε,
ακούσατε κάποιον Απόφοιτο ΑΣΕΙ από αυτούς τους λαλίστατους Στρατηγούς που
γράφουν κάθε μέρα άρθρα, σχολιάζουν, βγαίνουν στα κανάλια να
κατακρίνουν τη σύσταση του Σώματος Υπαξιωματικών ή γενικά το έκτρωμα νομοσχέδιο
του Δένδια ????? Δεν χρειάζεται μεγάλη γνώση των πραγμάτων το ποιοι είναι οι εισηγητές
– συμβουλάτορες -παρατρεχάμενοι – κομματόσκυλα – οσφυοκάμπτες του…. Αυτοί που
τόσα χρόνια τους καθόταν στο Λαιμό οι Αξιωματικοί προερχόμενοι εξ
Υπαξιωματικών….» (Υπογραφή, ας πούμε: ‘’Γκρινιάρης’’)
Πέστα χρυσόστομε! Ακόμα κάθεται στο λαιμό μου ένας εξ υπαξιωματικών.
Μάλλον θα είναι ο πατέρας μου!… Ή μπορεί και ο πεθερός μου. Ή μπορεί να είναι
και ένας από τους Γιώργο Κούμπο, Θεόφιλο Τσαγκαδά, Χρήστο Τσιούρα, Τάσο Κώστα,
Αντώνη Γκώτη, Κώστα Κασιώνη, Ηλία Πάγιο, Λεωνίδα Τσιτσικλή, Χρήστο
Δερματά, Χρήστο Κασκαβέλη, Γιάννη Παπακώστα και τόσους άλλους (πέρασαν
τόσα χρόνια, πού να τους θυμάμαι…) οι οποίοι όχι μόνον δεν μου κάθονταν στον
λαιμό, αλλά υπήρξαν και οικογενειακοί μου φίλοι.
Δεν είναι η προέλευση φίλε ‘’Γκρινιάρη’’, που καθορίζει τον χαρακτήρα του
ανθρώπου. Είναι αυτό που λέμε «Αλί που τόχει η κούτρα σου να κατεβάζει
ψείρες».
Και κάτι ακόμα. Χωρίς να κάνω τον συνήγορο του υπουργού (είναι γνωστοί οι
αγώνες της ΕΑΑΣ, στο ΔΣ της οποίας και ανήκω άλλωστε), να υπενθυμίσω ότι κατά
την παρουσίασή του νομοσχεδίου πολλές φορές ο υπουργός χρησιμοποίησε φράσεις
όπως «να δούμε πώς θα πάει», «βλέπουμε» κ.λπ.
Μπορεί και να μη λέει κάτι αυτό και να είναι απλώς μία υπεκφυγή
Μπορεί όμως και να λέει…
– Ο καλός μου φίλος ο Ηρακλής ο Βούλτσος από την πανέμορφη Σύρα, μου
έστειλε το παρακάτω θαυμάσιο κείμενο για τον πατέρα.
Καιρός ήταν δεν νομίζετε; Όλο για τη μητέρα γράφουμε…
Το μεγαλείο του πατέρα
Για να γίνει κάποιος «μπαμπάς» ή «πατέρας» (γιατί υπάρχει σημαντική διαφορά
μεταξύ των δύο ορισμών) υποτίθεται ότι στη θεωρία είναι εύκολο αλλά στην πράξη
μια προσπάθεια παραπάνω τη χρειάζεται! Παίζει ρόλο η ηλικία, η ιδιοσυγκρασία, ο
χαρακτήρας, ο τρόπος που βλέπει καθένας τα πράγματα αλλά και το
πώς… διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Συνταγή, βέβαια, δεν υπάρχει που να σε
κάνει καλύτερο γονιό, όμως γνωστοί αλλά και ανώνυμοι άνθρωποι καταθέτουν στη
συνέχεια 12 σημαντικές σκέψεις για εν ενεργεία ή μελλοντικούς μπαμπάδες, που
σίγουρα θα σας κάνουν εντύπωση. Κι αν όχι, νομίζω θα σας προβληματίσουν λίγο
παραπάνω.
1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό
μου και εμένα στον κήπο. Η μαμά έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το
γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια
μεγαλώνουμε!»
Harmon Killebrew
2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο
στάδιο: Να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: Να μην πιστεύει στον
Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: Να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης.
Ανώνυμος
3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας
μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μαμά τους.
Theodore M. Hesburgh
4. Όταν έρθει η εποχή που ένας άντρας
αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα,
συνήθως έχει ο ίδιος έναν γιο που τον θεωρεί λάθος!
Charles Wadsworth
5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει
πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς»
Ανώνυμος
6. Όταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου
ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα στα 21
ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις
χρόνια!
Μαρκ Τουαίν
7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει
παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμη κι όταν τα χέρια του είναι
άδεια.
Ανώνυμος
8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο
πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πως ήταν.
Anne Sexton
9. Είναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας το
γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον
πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια.
John Sinor
10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες
και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να
πετάξουν μακριά και ελεύθερα.
Jonas Salk
11. Mπαμπάδες, αγαπήστε και αποδεχτείτε τα μέλη της
οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμη κι αν η προσωπικότητά τους
είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν
κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει
άφθονος χώρος για όλους στο δάσος!
Chuck Swindoll
12. Πώς σκέφτεται ένα παιδί για τον πατέρα του σε
κάθε ηλικία:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου; Άσε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου, αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό;
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο
μας!
Βούλτσος Ηρακλής, Αντιστράτηγος ε.α.
§ Διάβασα σε κυριακάτικη εφημερίδα μία
καταχώρηση, σύμφωνα με την οποία σε κεντρικό θέατρο των Αθηνών θα ανέβει
παράσταση με τίτλο: «Σοφία Βέμπο. Η φωνή που νίκησε τον φασισμό». Ώπα παιδιά!
Ψυχραιμία! Η φωνή της Σοφίας Βέμπο δεν νίκησε κανένα φασισμό. Διότι απλούστατα
ουδείς φασίστας μας επετέθη. Η Βέμπο δεν τραγουδούσε κατά της φασιστικής
ιδεολογίας. Δεν ήταν αυτός ο στόχος της. Θυμηθείτε το πρώτο πολεμικό
ανακοινωθέν και την φωνή του Κώστα Σταυρόπουλου. Πουθενά δεν αναφέρει την λέξη
«φασισμός». Για Ιταλία μιλάει. Ουδεμία εφημερίδα έγραψε τότε ότι μας επετέθησαν
οι φασίστες. Θυμηθείτε τα τότε πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Επίσης για Ιταλία
μιλάνε. Δηλαδή εάν η Ιταλία, είχε άλλο πολίτευμα η Ελλάδα δεν θα αντιστεκότανε;
Γελοία πράγματα. Η Βέμπο δεν σατίριζε τον Μουσολίνι ως φασίστα, αλλά ως
Ντούτσε. Αλήθεια, όταν αργότερα η Βέμπο τραγουδούσε για τους «συμμάχους»: «Κι
αν μας την σκάσανε με μπαμπεσιά οι σύμμαχοι στη μοιραία» πολεμούσε το
δημοκρατικό πολίτευμά τους; Κρίμα, διότι φαίνεται ότι είναι μια σοβαρή
προσπάθεια για την μεγάλη μας εθνική (και όχι αντιφασίστρια) τραγουδίστρια.
Όταν όμως ανακατεύονται οι πολιτικές σκοπιμότητες στην τέχνη, τότε ακόμα και η
«Κοκκινοσκουφίτσα» μπορεί να παρουσιαστεί σαν κολχόζα, αλλά και ο Σκρουτζ Μακ
Ντακ ως ρουφήχτρα του αίματος του αγωνιζόμενου λαού. Λίγη σοβαρότητα ποτέ δεν
έβλαψε.
§ Διαβάζω ότι το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό
όργανο της Stoiximan Super League ανακοίνωσε τις παρακάτω ποινές: Προς ΠΑΕ
ΠΑΟΚ, χρηματική ποινή 1.000,00 ευρώ, για παράβαση άρθρων 1, 5 επ, 14 παρ. 1, 2,
3 και 4, περ. β΄, 15 παρ. 1 περ. γ’ του Π.Κ. της ΕΠΟ. (αγώνας της 28-9-2025 με
την ΠΑΕ ASTERAS AKTOR). Προς ΠΑΕ ΑΕΚ χρηματική ποινή 1.000 ευρώ, για
παράβαση άρθρων 1, 5 επ, 14 παρ. 1, 2, 3 και 4, περ. α΄, 15 παρ. 1 περ. γ’ του
Π.Κ. της ΕΠΟ. (αγώνας της 28-9-2025 με την ΠΑΕ ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ). Προς ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,
χρηματική ποινή 1.000 ευρώ, για την 1η πράξη (παράβαση άρθρων 1, 5 επ, 14 παρ.
1, 2, 3 και 4, περ. α΄, 15 παρ. 1 περ. γ’ του Π.Κ. της ΕΠΟ) και β) τη χρηματική
ποινή των 1.000 ευρώ για την 2η πράξη (παράβαση άρθρων 1, 5 επ, 14 παρ. 1, 2, 3
και 4, περ. α΄, 15 παρ. 1 περ. α’ του Π.Κ. της ΕΠΟ). Καθορίζει συνολική
χρηματική ποινή, ποσού 1.500 ευρώ. (αγώνας της 27-9-2025 με την ΠΑΕ
ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ). Όπως βλέπετε οι ποινές είναι, εκτός των άλλων και προς
παραδειγματισμό!!! Να καταλαβαίναμε και τα αιτιολογικά τι καλά θα ήταν. Ρε μας
δουλεύετε; Δεν μπορείτε να πείτε επειδή πετούσε πέτρες;
§ Το ότι οι διάφορες δημοσκοπήσεις είναι,
λίαν επιεικώς, «πειραγμένες», είναι παγκοίνως γνωστό. Όλες πάνω κάτω της ίδιας…
εγκυρότητος είναι. Διάβασα λοιπόν σε μία απ΄ αυτές, δεν έχει σημασία ποιας
εταιρίας είναι. Η ΝΔ, λέει, σημειώνει άνοδο κατά 3 μονάδες (29,7%).
Μπορούν οι δημοσκόποι να μας εξηγήσουν ποιο ήταν το επίτευγμα της ΝΔ, σ’ αυτό
το διάστημα (από τις 11 Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα, δηλαδή σε περίπου 50 ημέρες)
που ανέβασε τα ποσοστά της; ΠΑΣΟΚ, Πλεύση Ελευθερίας, Κίνημα Δημοκρατίας και
ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυξήσει τη δύναμή τους. Είναι δυνατόν κυβέρνηση και αντιπολίτευση
να αυξάνουν συγχρόνως τη δύναμή τους; Αντιθέτως και χωρίς να έχει συμβεί κάποια
εθνική προδοσία ή κάποια ηχηρή αποχώρηση, Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής, Νίκη (τι
σύμπτωση! Και οι τρεις δεξιές φωνές), ΚΚΕ, ΜέΡΑ25, έχουν πάρει την κατηφόρα.
Και το γκάλοπ, συνεχίζει: Το 62% φρονεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρέπει να
επιστρέψει στην ΝΔ, ενώ το 53% των νεοδημοκρατών δηλώνει ενθουσιασμένο με την
μεταγραφή του κ. Α. Λοβέρδου. Κόντρα σε όλα αυτά, έχουμε ένα συνολικό ποσοστό
79% που δηλώνει αγανακτισμένο για την διαφθορά, την διαπλοκή, τα σκάνδαλα, τις
ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, την έλλειψη έμπνευσης από τους πολιτικούς αρχηγούς και
ανησυχεί για «υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα». Πολύ αλλοπρόσαλλο δεν
βρίσκετε; Τέλος πάντων. Ας το πιστεύσομεν
(Χάρι Κλιν- Αλλαλούμ).
§ Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς παρά και εδώ να ακολουθηθεί η πεπατημένη του Ελληνικού κράτους. Δηλαδή μούσμουλο, που έλεγε και ο Φωτόπουλος σε μία ταινία του. Γίνομαι σαφέστερος. Η Αρχή που διοργανώνει το πρωτάθλημα της Souper League 1 (το αγγλικό μας μάρανε…) το ξεκίνησε ενώ δυο ομάδες δεν έχουν γήπεδο, λόγω εργασιών ή δεν ξέρω τι άλλο. Πρόκειται για την Κηφισιά και τον ΟΦΗ. Έτσι είχαμε, μέχρι τώρα, διότι μάλλον θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη, τα εξής ευτράπελα: Κηφισιά-Παναθηναϊκός, στον Βόλο. ΟΦΗ-ΠΑΟΚ, στο γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Κηφισιά – Άρης στο Αγρίνιο. ΟΦΗ-Κηφισιά στα Χανιά. ΟΦΗ-Άρης στην Τρίπολη. Κηφισιά – ΑΕΚ, στο γήπεδο του Περιστερίου και – όπως είπαμε μάλλον – θα έχουμε και συνέχεια. Πέραν του φαιδρού, υπάρχει και προφανής αλλοίωση του πρωταθλήματος, διότι μερικές ομάδες αντιμετώπισαν π.χ. τον ΟΦΗ σε ουδέτερα γήπεδα, ενώ άλλες θα τον αντιμετωπίσουν στη φυσική του έδρα, δηλαδή στο Ηράκλειο. Άρα για ποια διεξαγωγή του πρωταθλήματος με ίσους όρους μιλάμε; Θα έλεγα κάτι σκληρό αλλά μάλλον έτσι είναι. Όποια ομάδα δεν έχει γήπεδο να αποκλείεται. Ας τεθεί απαράβατος όρος στην προκήρυξη του πρωταθλήματος. Κάποτε πρέπει τα καραγκιοζιλίκια να σταματήσουν. Δηλαδή μούσμουλο…
Πω βρώμα…
Λογικόν…
Εγώ τι να προσθέσω
Ισχύει και (περισσότερο) αντιστρόφως
Αληθινές ιστορίες
Γιαγιά φιλοσοφούσα (… και έχουσα και δίκιο!)
Γειά στα χέρια τους
Κλείστο το ρημάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια