Του Ανδρέα
Καψαμπέλη
Κάθε Σεπτέμβριο,
σαν από συνήθεια, πολιτικοί και τηλεοπτικές κάμερες ξεχύνονται στα σχολικά
προαύλια: αγιασμοί, σταυροκοπήματα, «ευχές για μια καλή χρονιά», χαμόγελα με
μαθητές. Ένα πανηγυρικό σόου είκοσι λεπτών, που θυμίζει περισσότερο εμπορικά
εγκαίνια παρά έναρξη εκπαιδευτικού έτους. Και είναι ζήτημα πόσοι από αυτούς
τους ίδιους ανθρώπους που ποζάρουν δίπλα στους ιερείς έχουν πατήσει ποτέ το
πόδι τους σε αίθουσα δημόσιου σχολείου τον χειμώνα, με το καλοριφέρ σβηστό και
τους δασκάλους απόντες…
Η πραγματικότητα
είναι σκληρή: σχολεία χωρίς δασκάλους, χωρίς αίθουσες και με αβέβαιη προοπτική.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα -και ενδεικτικά- στοιχεία, υπάρχουν περίπου 18.000
κενά εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα. Από αυτά, 10.000 στην Πρωτοβάθμια
Εκπαίδευση. Στους δήμους της Δυτικής Αθήνας, μιας περιοχής με υψηλό πληθυσμό,
αλλά και με πολλές κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες, τα κενά ξεπερνούν
τα 700. Στην Αχαΐα, 224 κενά, στη Ζάκυνθο χάθηκαν πέρυσι 10.500 ώρες
διδασκαλίας, στην Κορινθία 169 κενά, στην Εύβοια, 152 – και ο κατάλογος
συνεχίζεται. Παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες για μόνιμες προσλήψεις, κάθε
χρόνο η ίδια ιστορία: προσλήψεις με το σταγονόμετρο, μπαλώματα της τελευταίας
στιγμής και παντελής έλλειψη σχεδιασμού.
Εικόνες που δεν
«βλέπουν» οι κάμερες; Κοντέινερ για αίθουσες, σχολεία με νοικιασμένους χώρους
60 τ.μ. για χρόνια, σε ακατάλληλα κτίρια ή προκατασκευασμένα «κουτιά» χωρίς
εξαερισμό και θέρμανση. Σε πολλά νησιά, σχολεία στερούνται τη στοιχειώδη
θέρμανση, με κοινές, βρόμικες τουαλέτες για αγόρια και κορίτσια. Σε άλλες
περιπτώσεις, το υπουργείο Παιδείας προχωρά σε συγχωνεύσεις τμημάτων λόγω
έλλειψης προσωπικού ή μείωσης μαθητικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο
φόρτο στους εναπομείναντες εκπαιδευτικούς…
Την ίδια ώρα,
στην Κρήτη, ειδικά σχολεία στεγάζονται σε ακατάλληλα κτίρια, με έλλειψη χώρων
και ανύπαρκτο εξοπλισμό. Στη Λήμνο, μαθητές κάνουν μάθημα σε αίθουσες όπου δεν
λειτουργούν τα ολοήμερα, ενώ λείπουν τα τμήματα ένταξης. Στην Πυλαία-Χορτιάτη
Θεσσαλονίκης, 80 μαθητές Ειδικού Σχολείου ζητούν απελπισμένα μετεγκατάσταση από
κτίριο που κρίνεται επικίνδυνο.
Κι όλα αυτά σε
μια χώρα που σπαταλά καθημερινώς εκατομμύρια προς πάσα κατεύθυνση -και πολύ
περισσότερα για σκάνδαλα και απευθείας αναθέσεις-, αλλά για τη δημόσια
εκπαίδευση απλώς «δεν περισσεύουν»…
Δεν αρκούν μια
ευχή και ένας αγιασμός τον Σεπτέμβριο. Δεν φτάνει ένα βίντεο στο διαδίκτυο, με
υπουργούς και άλλους πολιτικάντηδες να χαμογελούν δίπλα σε παιδιά, ούτε
καλύπτεται η ανεπάρκεια με φιέστες και drones που τραβούν πλάνα από… «σύγχρονα
προαύλια».
Για άλλη μια
χρονιά, οι μαθητές, οι γονείς και οι δάσκαλοι χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για να
προβληθεί το «ενδιαφέρον» της κυβέρνησης. Όμως, όταν οι εκπαιδευτικοί ζητούν
αξιοπρέπεια, τους αποκαλούν «τεμπέληδες», όταν οι μαθητές διαμαρτύρονται τους
λένε «κακομαθημένους», όταν οι γονείς αντιδρούν είναι «τοξικοί». Κι όμως, όταν
φτάσει το τηλεοπτικό συνεργείο για το δελτίο ειδήσεων, όλοι θυμούνται την
Παιδεία. Για λίγα δευτερόλεπτα και πολλές ψευδαισθήσεις, που θα σβήσουν κι
αυτές λίγο μετά…
Δεν υπάρχουν σχόλια