Καλή και δημιουργική χρονιά, με αγώνες,
για το σχολείο που αξίζει στα παιδιά
μας!
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,
Μία ακόμα σχολική χρονιά ξεκινάει γεμάτη
όνειρα και ελπίδες για τη μόρφωση, το μέλλον και την προκοπή των παιδιών μας,
αλλά και αγωνία για όσα από τα παιδιά μας θα περάσουν για πρώτη φορά το κατώφλι
του σχολείου.
Δυστυχώς, όμως, τα όνειρα και οι
προσδοκίες για τα παιδιά μας «σκοντάφτουν»
καθημερινά στην πραγματικότητα που βιώνουμε.
Παλιά και κακοσυντηρημένα σχολικά κτίρια,
χωρίς καν αντισεισμικούς ελέγχους (το 65% των σχολείων έχει κατασκευαστεί πριν
το 1985, το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί και
αφορά μόνο κάποια βαψίματα, συμπεριλαμβάνει μόλις το 3,9% των σχολείων της Κεν.
Μακεδονίας, ενώ τα 17 νέα σχολεία που έχουν εξαγγελθεί από το 2021 και θα
ολοκληρωθούν τα πρώτα το 2026 θα παραδοθούν μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες).
Σχολικές αίθουσες σε κοντέινερ,
καταστήματα πολυκατοικιών, υπόγεια και διαδρόμους, ακόμα και στο κέντρο της
Θεσσαλονίκης.
Τμήματα με πάνω από 25 μαθητές που
δυσχεραίνουν το παιδαγωγικό έργο του σχολείου και μετακινήσεις μαθητών σε
σχολεία μακριά από τη γειτονιά τους για να μειωθούν τα τμήματα και το «κόστος».
Ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, επιστημονικό
και βοηθητικό προσωπικό (μόλις το 50% των κενών καλύφθηκαν σε Β/βάθμια, στην
Παράλληλη Στήριξη και άλλες ειδικότητες με αναπληρωτές, ενώ τα σχολεία θα
ξεκινήσουν με δεκάδες κενά σε Δασκάλους και Νηπιαγωγούς, άλλες ειδικότητες,
ακόμα και σχολικούς νοσηλευτές στην περιοχή μας. Παράλληλα, το Υπουργείο
Εσωτερικών προσέλαβε μόνο τα 2/3 σε σχολικές καθαρίστριες απ’ όσες ζήτησαν οι
Δήμοι της Κεν. Μακεδονίας).
Ελλείψεις σε βασικές ανάγκες λειτουργίας
του σχολείου λόγω της υποχρηματοδότησης, η οποία παγιώνεται μετά και την
κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών (πάνω από 2 δις ευρώ έχει μειωθεί η
χρηματοδότηση των σχολείων από το 2011 μέχρι σήμερα, και το «έλλειμμα» αυτό
καλούμαστε να το πληρώσουμε οι γονείς).
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν τα
υπέρογκα κόστη για «σχολική λίστα», φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες
που συμπληρώνουν το σύνολο της ακρίβειας και κάνουν τον Σεπτέμβρη να μοιάζει
όλο και πιο δυσβάσταχτος, όταν με το «καλημέρα» χρειαζόμαστε πάνω από 300 ευρώ
για κάθε παιδί.
Και πλέον με τις 13 ώρες δουλειά που
ετοιμάζουν, δεν θα βλέπουμε καν τα παιδιά μας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην
ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη.
Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι
αυτό που αξίζουν τα παιδιά μας. Η ανάγκη για κατάκτηση της γνώσης, για δημιουργική απόλαυση της σχολικής
ζωής, για δραστηριότητες εντός και εκτός σχολείου που θα ολοκληρώνουν τα παιδιά
μας ως προσωπικότητες, δεν είναι
υπόθεση ατομικής ευθύνης που θέλει να μας «πασάρει» η Κυβέρνηση, όταν για τους
πολέμους και τα επιχειρηματικά συμφέροντα βρίσκει εκατοντάδες δις, αλλά τη
μόρφωση των παιδιών μας την αντιμετωπίζει ως δημοσιονομικό κόστος.
Δική μας υπόθεση είναι οργανωμένα και
συλλογικά να παλέψουμε για τη ζωή και τη μόρφωση που έχει ανάγκη κάθε παιδί,
κάθε μαθητής και μαθήτρια.
Μέσα από τους Συλλόγους Γονέων, τις
Ενώσεις, την Ομοσπονδία μας και την Ανώτατη
Συνομοσπονδία Γονέων, να διεκδικήσουμε
ένα σχολείο:
ü Που δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές
ανάλογα την τσέπη των γονιών.
ü Που θα εκπληρώνει δημιουργικά τον
παιδαγωγικό και κοινωνικό του ρόλο για όλα τα παιδιά.
ü Που θα στεγάζεται σε κτίρια και θα έχει
υποδομές που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών μας.
ü Που θα χρηματοδοτείται πλήρως και επαρκώς
από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και όχι από τους γονείς, και τις «φιλανθρωπίες»
επιχειρηματικών ομίλων.
ü Που θα έχει όλους τους εκπαιδευτικούς,
όλων των ειδικοτήτων και όλο το απαιτούμενο επιστημονικό και βοηθητικό
προσωπικό.
ü Που δεν θα διαχωρίζει τη μόρφωση των
παιδιών μας (π.χ. Ωνάσεια και Πρότυπα – Πειραματικά Σχολεία), ούτε θα βάζει
«κόφτες» στην παιδαγωγική τους εξέλιξη (π.χ. Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, Τράπεζα
Θεμάτων, Τμήμα με 25-27 μαθητές, χωρίς Τμήματα Ένταξης και ενισχυτική
διδασκαλία).
Τη μόρφωση και τη ζωή των παιδιών μας δεν
την «χαρίζουμε σε κανέναν».
Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε μέσα από τους
Συλλόγους Γονέων
για το χαμόγελο που πρέπει να έχει κάθε
μαθητής όταν περνάει την πόρτα του σχολείου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια