Διερωτάται κανείς: Ο Κύπριος Πρόεδρος μελέτησε σε βάθος όλες τις
παραμέτρους και τις εντεύθεν συνέπειες πριν προσκαλέσει τον κατακτητή της
Κύπρου στη Λευκωσία; Οι εταίροι μας, και ειδικά όσοι διατηρούν στενές και
επωφελείς σχέσεις με την Τουρκία, έχουν ενημερωθεί; Ποια είναι η αντίδρασή
τους; Οι ΗΠΑ, πώς αντιμετωπίζουν ένα τέτοιο πιθανό ενδεχόμενο; Ο Ν.
Χριστοδουλίδης ενημέρωσε την Αθήνα; Προδιέθεσε τις γειτονικές μας χώρες, ειδικά
το Ισραήλ και την Αίγυπτο;
ΟΠρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν.
Χριστοδουλίδης, ανακοίνωσε (30/6/2025) ότι, στο πλαίσιο της κυπριακής Προεδρίας
της ΕΕ, που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου 2026, σχεδιάζει τη σύγκληση ενός άτυπου
Συμβουλίου της ΕΕ με τη συμμετοχή και «ηγετών της περιοχής. Ρωτήθηκα και για
τον κ. Erdoğan. Και φυσικά είπα δεν υπάρχει θέμα από πλευράς Κυπριακής
Δημοκρατίας. Εμείς ως το κράτος-μέλος στην περιοχή (…) θέλουμε την Τουρκία να
είναι κοντά στην ΕΕ. Εναπόκειται αποκλειστικά στην Τουρκία να προχωρήσει σ’
εκείνες τις υποχρεώσεις, κυπρογενείς και άλλες. Και σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά,
ο κ. Erdoğan θα είναι ευπρόσδεκτος στο Συμβούλιο αυτό, για να συζητήσουμε τις
εξελίξεις στην περιοχή».
Οι δηλώσεις Χριστοδουλίδη και η πρόσκληση προς
τον Τούρκο Πρόεδρο εγείρουν διάφορα ερωτηματικά: Γιατί ο Κύπριος Πρόεδρος
προσκαλεί τον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή της Κύπρου στη Λευκωσία; Ποιος
είναι ο σκοπός αυτής της πρόσκλησης; Ο Ερντογάν θα την δεχτεί ή θα την
απορρίψει; Αν ναι, ο σουλτάνος θα συζητήσει, στο πλαίσιο των «εξελίξεων στην
περιοχή», και την τουρκική κατοχή της Κύπρου; Αν όχι, τι θα κερδίσει η Κυπριακή
Δημοκρατία; Απλώς εντυπώσεις ή θα ενισχυθεί η εικόνα ενός τολμητία
Χριστοδουλίδη, που προκάλεσε ουσιαστικά τον Τούρκο αλλά αυτός δεν
ανταποκρίθηκε;
Αν αναλύσει κάποιος την πρόσκληση Χριστοδουλίδη
στον σουλτάνο, αυτή φαίνεται ή ενδέχεται να προκαλεί θετικές εντυπώσεις σε
ξένους δρώντες. Πρώτα στους εταίρους μας, αρκετοί των οποίων θέλουν την Τουρκία
να συμμετέχει στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης (SAFE), εξαιτίας της συνεχιζόμενης
ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της κατ’ ισχυρισμόν θέσης ότι η Μόσχα θα
επιτεθεί και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Επίσης, η πρόταση Χριστοδουλίδη μάλλον θα
αντιμετωπιστεί θετικά και από τους Αγγλοαμερικανούς, που θεωρούν την Τουρκία
αναπόσπαστο μέρος της Δυτικής Συμμαχίας, πέρα από τα προβλήματα που διαρκώς
προκαλεί ή και την ανεξαρτητοποίηση τής εξωτερικής πολιτικής της, που εκδηλώνει
περιφερειακές και παγκόσμιες φιλοδοξίες.
Η άτυπη Σύνοδος της ΕΕ, με τη συμμετοχή και
κρατών της περιοχής μας αποβλέπει, δηλώνει ο Ν. Χριστοδουλίδης, στη συζήτηση
των δραματικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην Αν. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Αυτές αφορούν τον τελευταίο 12ήμερο πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, το πυρηνικό πρόγραμμα
της Τεχεράνης και τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ, τη
Χαμάς, τους Χούθις και σιιτικές τρομοκρατικές οργανώσεις στο Λίβανο, στη Συρία
και στο Ιράκ. Δεν πρέπει ν’ αποκλείονται και πιθανές εξελίξεις μεταξύ Συρίας
και Ισραήλ, αφού πληροφορίες αναφέρουν ότι διεξάγονται διαπραγματεύσεις για
ειρήνευση, ώστε και η Συρία να ενταχθεί, ενδεχομένως, στις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Είναι αναμενόμενο ότι, στο πλαίσιο αυτού του
άτυπου Συμβουλίου, πρέπει να συζητηθούν και οι επιθετικές ενέργειες και
αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, η ενέργεια
και, αυτονόητα, η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή της ευρωπαϊκής Κύπρου. Απορία:
Γιατί ο Ερντογάν ν’ ανταποκριθεί στην πρόσκληση Χριστοδουλίδη, αφού η Τουρκία
από το 1964 ΔΕΝ αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία; Αν ο σουλτάνος αποδεχτεί
την πρόσκληση σημαίνει ότι αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και ανατρέπει όλη
την τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου, που τεχνουργήθηκε από τη δεκαετία του
’30, κωδικοποιήθηκε από τη δεκαετία του ’50 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ) και
υλοποιείται με καλπασμούς στη βάση και των θεωριών Νταβούτογλου.
Ο Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος.
Η διεθνής θέση της Τουρκίας», υποβάλλει ξεκάθαρα όσα διαχρονικά η τουρκική
εξωτερική πολιτική πρεσβεύει. Ότι, δηλαδή, μία δύναμη που επιδιώκει να
διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή, δεν δικαιούται να αγνοεί τη σημασία
της Κύπρου και τον έλεγχό της. Αυτό επιδιώκει η Τουρκία ανέκαθεν είτε διά της
διζωνικής είτε μέσω δύο κρατών είτε με συνομοσπονδία, αλλά με έναν αμετακίνητο
στόχο: Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου.
Με απλά λόγια: Ο Ερντογάν δεν πρόκειται ποτέ ν’ ανατρέψει την τουρκική πολιτική
δεκαετιών, που αποβλέπει στην επανάκτηση της Κύπρου, για να… χαροποιήσει τον Ν.
Χριστοδουλίδη και να τονώσει την εικόνα του ή, ενδεχομένως, να ικανοποιήσει
κάποιους εταίρους μας ότι, έστω και τώρα, ανταποκρίνεται σε κυπρογενείς και
άλλες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του.
Η Τουρκία ακολουθεί αταλάντευτα μια σταθερά
επεκτατική, επιθετική πολιτική κατά της Κύπρου. Η ηγεσία της, κεμαλική ή
ισλαμοφασιστική, αξιώνει να επανακτήσει και να τουρκέψει το νησί. Από τη
δεκαετία του ’50, και με αγγλική υποβολή, τέθηκε θέμα ομοσπονδίας διζωνικής
μορφής. Η ελληνική πλευρά, μετά την εισβολή, βάφτισε την αδυναμία της ως
«αδήριτη ανάγκη» και αποδέχτηκε επίσημα τη διζωνική, διά του ψηφίσματος 649, με
pen holders τους Εγγλέζους και precious asset τον Γ. Βασιλείου. Το 2020 οι
Τούρκοι είπαν ξεκάθαρα ότι η διζωνική εξεμέτρησε το ζην και απαιτούν λύση δύο
κρατών. Η ελληνική πλευρά, όμως, εμμένει γελοιωδώς στη διζωνική και σε
επανέναρξη συνομιλιών «από εκεί που μείναμε στο Grans Montana». Αλήθεια, πριν
από 8 χρόνια, πού… μείναμε;
Προσεχώς θα συγκληθεί νέα πενταμερής, ΧΩΡΙΣ τη
συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας! Με ποιαν ατζέντα; Με ποιους στόχους; Θα
τετραγωνίσουν τον φαύλο κύκλο μεταξύ τουρκοδιζωνικής και δύο κρατών; Ουδείς
γνωρίζει, πλην του Ν. Χριστοδουλίδη. Διερωτάται κανείς: Ο Κύπριος Πρόεδρος
μελέτησε σε βάθος όλες τις παραμέτρους και τις εντεύθεν συνέπειες πριν
προσκαλέσει τον κατακτητή της Κύπρου στη Λευκωσία; Οι εταίροι μας, και ειδικά
όσοι διατηρούν στενές και επωφελείς σχέσεις με την Τουρκία, έχουν ενημερωθεί;
Ποια είναι η αντίδρασή τους; Οι ΗΠΑ, πώς αντιμετωπίζουν ένα τέτοιο πιθανό
ενδεχόμενο;
Ο Ν. Χριστοδουλίδης ενημέρωσε την Αθήνα;
Προδιέθεσε τις γειτονικές μας χώρες, ειδικά το Ισραήλ και την Αίγυπτο, όπως και
άλλες αραβικές χώρες που υποβλέπουν με καχυποψία κινήσεις και δράσεις της
Τουρκίας στην περιοχή; Ο «μάγος της διπλωματίας», Κίσινγκερ, επισήμανε κάποτε
πως ένας διπλωμάτης οφείλει να υπολογίζει, να συνεκτιμά και να αναλύει με
ακραία προσοχή, μελέτη και επιμέλεια όλες τις εξελίξεις, όλα τα γεγονότα,
πρόσωπα, πολιτικές, πιθανές προεκτάσεις και επιπτώσεις, πριν αποφασίσει στον
κατάλληλο χρόνο και με την προσδοκία θετικού αποτελέσματος για τη χώρα του. Ο
Κύπριος Πρόεδρος εκτιμά ότι η πρόσκληση προς τον σουλτάνο θα προσκομίσει κάτι
θετικό στην Κυπριακή Δημοκρατία ή πρόκειται για ένα ακόμα πυροτέχνημα χάριν
εντυπωσιασμού της πλέμπας και προβολής της εικόνας του; Το Κυπριακό, όμως, δεν
προσφέρεται πλέον για επικοινωνιακές φωταψίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια