Παρέμβαση
Δημήτρη Μάντζου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στη Βουλή
για το πρόγραμμα SAFE
Ζήτησα τον λόγο για να αναφερθώ και να
επιμείνω σε μια πολύ σοβαρή εξέλιξη των τελευταίων ωρών. Όσο μιλούσε ο
Υπουργός Άμυνας για τις νομοτεχνικές του βελτιώσεις κι όσο τοποθετούνται οι
εισηγητές των κομμάτων, ο Πρωθυπουργός με ανάρτηση στα κοινωνικά
δίκτυα, και όχι ο αρμόδιος Υπουργός, μας ενημέρωσε ότι
αύριο πρόκειται τελικά η χώρα μας να αιτηθεί την επίσημη συμμετοχή της στον
χρηματοδοτικό μηχανισμό SAFE της ΕΕ.
Τελικά, κ. Υπουργέ, τι ισχύει;
Τελικά
ο κανονισμός SAFE είναι καλός ή κακός;
Τελικά είναι διασφαλισμένο το βέτο απέναντι στην Τουρκία ή όχι -όπως λέγατε
στις 29 Μαΐου;
Τελικά πρέπει να συμμετάσχουμε ναι ή όχι -όπως λέγατε στις 3 Ιουνίου-;
Τελικά έχουμε δημοσιονομικό περιθώριο; Ναι ή όχι -όπως λέγατε, πριν μερικές
ημέρες, στις 21 Ιουλίου-;
Κι αν η απάντηση σε όλα αυτά είναι “ναι”. Γιατί τόσο καιρό εσείς, κ.
Υπουργέ, σε όλα απαντούσατε όχι;
Ειδικά για το θέμα της Τουρκίας: Αναρωτιόμαστε
αν έχει αλλάξει η άποψή σας σε σχέση με την «κερκόπορτα», στην οποία
είχατε αναφερθεί ανήμερα της Άλωσης της Πόλης. Υπάρχει; Δεν υπάρχει;
Σφραγίστηκε; Είναι ανοιχτή; Τι συμβαίνει;
Διότι όλα αυτά τα συζητούμε όσο οι τουρκικές επιχειρήσεις έχουν ήδη παρακάμψει
τον Κανονισμό και τις προβλέψεις του. Έχουν ήδη προχωρήσει σε άμεσες
διακρατικές συμφωνίες. Όσο η Τουρκία φαίνεται ότι αναβαθμίζει τον ρόλο της
αλλά και τις εξοπλιστικές της σχέσεις., όχι μόνο εξοπλίζει αλλά και εξοπλίζεται
από Ευρώπη. Όπως δείχνουν οι εξελίξεις με τα Eurofighter. Είναι, λοιπόν,
εθνική επιτυχία ο Κανονισμός ή επικίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα, όπως
λέγατε αρχικά; Αλλά και επί της ουσίας, είναι τελικά συμφέρων ο Κανονισμός
-σε σχέση με τα επιτόκια δανεισμού- ή δεν θα έπρεπε να μπούμε; Τελικά τι
ισχύει;
Διότι εμείς εξ αρχής είχαμε καθαρή θέση:
ασκήσαμε κριτική στους πανηγυρισμούς της Κυβέρνησης για τη δήθεν
διαπραγματευτική της επιτυχία, αλλά θεωρούμε ότι πρέπει να συμμετάσχουμε στον
SAFE εξαιτίας των ευνοϊκών όρων, των υποχρεώσεων της χώρας στη συμμαχία της ΕΕ,
καθώς και της υποχρέωσης που περιλαμβάνει ο Κανονισμός για την ανάπτυξη της
εθνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Είναι δυνατόν την Πέμπτη ο Υπουργός Άμυνας να ρωτά στη Βουλή αν διαθέτει
δημοσιονομικό χώρο το Υπουργείο Οικονομικών και σήμερα ο Πρωθυπουργός να
ανακοινώνει ότι αύριο καταθέτουμε; Ποιος συνεννοείται και πώς; Τι είναι ο δημοσιονομικός χώρος; Και πώς ανοίγει έτσι ξαφνικά; Να τον
βρούμε και για τα νοσοκομεία, και για τα σχολεία και για τα
πανεπιστήμια. Αν είναι τόσο εύκολο και το μόνο που αρκεί είναι να πει μια
λέξη ο αρμόδιος Υπουργός.
Εν τέλει, πού θα πάει αυτή η κατάσταση με την προφανή,
απροκάλυπτη πολυγλωσσία στην εξωτερική πολιτική της χώρας; Αυτή η διπλή γραμμή που στέλνει τα πλέον αντιφατικά και επικίνδυνα
μηνύματα στη διεθνή κοινότητα. Πόσο ακριβά θα κοστίσει στη χώρα μας αυτό
το θέατρο του παραλόγου στην εξωτερική και αμυντική μας πολιτική;
Δεν υπάρχουν σχόλια