ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΚΑΚΙ, ΕΜΕΙΣ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΑΒΛΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΖΑΡΙΑ

 

«Όταν όλοι οι άλλοι παίζουν σκάκι, εμείς παίζουμε τάβλι και τα βάζουμε και με τα ζάρια» Ομιλία Δ. Μάντζου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας   Για τις πυρκαγιές Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως η σκέψη μας είναι με τους ανθρώπους που δοκιμάζονται τις τελευταίες ώρες με τις πυρκαγιές. Είναι με τους αφανείς ήρωες, τους πυροσβέστες και τους εθελοντές πυροσβέστες, που δίνουν μια τιτάνια μάχη για να προστατέψουν πρώτα από όλα την ανθρώπινη ζωή, τις περιουσίες των ανθρώπων και το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας. Εμείς είμαστε εδώ να συμβάλουμε με προτάσεις -όχι απλά λόγια-, στην πρόληψη, αλλά και στην αντιμετώπιση, με την ενίσχυση των πυροσβεστών και στην θωράκιση της χώρας μας απέναντι στις καταστροφικές πυρκαγιές. Για τις εξελίξεις με τον Κανονισμό SAFE Θα μου επιτρέψετε, κ. Υπουργέ, να επιμείνω στον Κανονισμό SAFE: Μερικά μόλις λεπτά πριν την έναρξη της σημερινής συνεδρίασης, πριν τις 11:00 σήμερα το πρωί, μάθαμε από ανάρτηση του Πρωθυπουργού για την πρόθεση της Κυβέρνησης να υποβάλει αύριο επίσημο αίτημα συμμετοχής της χώρας στον χρηματοδοτικό μηχανισμό SAFE. Επαναλαμβάνω: δεν το μάθαμε από τον αρμόδιο Υπουργό Άμυνας με επίσημη δήλωσή του, αλλά από τον Πρωθυπουργό στα social media. Μερικά λεπτά μετά τις 11:00 πήρατε τον λόγο κ. Υπουργέ στην Ολομέλεια για να ανακοινώσετε νομοτεχνικές βελτιώσεις αλλά δεν βρήκατε μία λέξη να πείτε για το ζήτημα. Αναρωτιόμαστε, γιατί; Απαξιώσατε να απευθυνθείτε στο σώμα για ένα τόσο κομβικής σημασίας θέμα; Επειδή γνωρίζουμε το κοινοβουλευτικό σας ήθος κ. Υπουργέ, αποκλείουμε το σενάριο της απαξίωσης. Άρα τι συνέβη; Γιατί δεν βρήκατε ούτε μία λέξη να πείτε για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που ανήκει στο χαρτοφυλάκιό σας και για το οποίο μάθαμε από τα social media του Πρωθυπουργού; Αλλά και επί της ουσίας: Σας ακούσαμε λίγο νωρίτερα να μας απαντάτε σε σχέση με τον Κανονισμό SAFE ότι θα θέλατε περισσότερα από τη διαπραγμάτευση. Ότι το μόνο που υπάρχει είναι μια προφορική δήλωση της Επιτροπής που καταγράφηκε στα πρακτικά, ότι θα σεβαστεί η ΕΕ τον κανόνα της ομοφωνίας απέναντι στα τρίτα κράτη, όπως η Τουρκία. Από την άλλη, ο Υπουργός Εξωτερικών και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, και στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, αναφέρθηκε σε ρητή πρόβλεψη του Κανονισμού για ομοφωνία. Τελικά τι ισχύει; Δεν σας ρωτούμε ως εξαίρετο νομικό, ως έναν από τους λίγους ανθρώπους που έχουν διαβάσει τόσο καλά τον SAFE, όπως μας είπατε, αλλά ως τον Υπουργό Άμυνας της χώρας μας. Ζητούμε μια καθαρή απάντηση: ο Κανονισμός SAFE περιέχει συγκεκριμένη διάταξη για την ομοφωνία απέναντι στην Τουρκία, όπως λένε ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών, ή απλώς μια ευχή, μια «συμφωνία κυρίων», που αν δεν την τηρήσουν οι εταίροι μας στην ΕΕ, θα ανοίξουν την «Κερκόπορτα», όπως λέτε εσείς; Δεν γίνεται να ισχύουν και τα δύο! Για τα ζητήματα προσωπικού και τις βάσεις στις στρατιωτικές σχολές Έχουμε συζητήσει και άλλες φορές σε αυτήν την αίθουσα την πραγματική ισχύ τη χώρας μας και τους αληθείς συντελεστές αυτής της ισχύος. Έχουμε σημειώσει και πάλι, ότι, ναι, η πραγματική και αποδοτική ισχύς αποτροπής της χώρας μας στηρίζεται σε ένοπλες δυνάμεις σύγχρονες και σε άρτια ετοιμότητα. Αλλά οι ένοπλες δυνάμεις δεν είναι μόνο ο εξοπλισμός. Είναι οι άνθρωποί τους, τα στελέχη όλων των όπλων, που προσπαθούν -πολλές φορές σε συνθήκες αντίξοες- να εκτελέσουν με ευσυνειδησία και σθένος τα καθήκοντά τους. Που αξιώνουν αξιοπρεπείς συνθήκες υπηρεσίες, δίκαιες αποδοχές, αναβάθμιση της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα, αλήθεια, πού βρισκόμαστε σε αυτό το κρίσιμο πεδίο; Τι σήμα δίνει η νέα κατακρήμνιση των βάσεων εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές; Γιατί άραγε η νέα γενιά της πατρίδας μας γυρνά την πλάτη στο στράτευμα; Γιατί τα σχετικά επαγγέλματα δεν είναι πλέον ελκυστικά; Μήπως αυτό λέει πολλά για την υπηρεσιακή και μισθολογική κατάσταση και τις προοπτικές που δημιουργεί η σταδιοδρομία των νέων στρατιωτικών; Άρα ναι, από όλα τα στοιχεία της ταυτότητας των ενόπλων δυνάμεων, το ηθικό, η εκπαίδευση και η αρτιότητα του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων, μαζί φυσικά με τον εξοπλισμό, συνιστούν πολύ κρίσιμους παράγοντες, πολύ κρισιμότερους από το πώς διαχειρίζεται την ακίνητη περιουσία του το στράτευμα. Και εδώ κ. Υπουργέ εντοπίζεται η έντονη διαφωνία μας στην όλη φιλοσοφία του σχεδίου νόμου, που εντάσσεται αρμονικά στην Ατζέντα 2030, στη νέα δομή δυνάμεων. Μια ατζέντα που, δυστυχώς, παραμένει σε σημαντικό βαθμό αδιαφανής, μακριά από τη λογοδοσία που επιβάλλει ο θεσμικός ρόλος της Βουλής. Μια ατζέντα - σύνθημα, σαν την «Ελλάδα 2.0» του κ. Μητσοτάκη, έτσι και η «Ατζέντα 2030» του κ. Δένδια. Προσωπικό στοίχημα του κ. Υπουργού. Με ελάχιστη διαβούλευση και χωρίς αξιολόγηση εφαρμογής. Αλήθεια, πώς θα είναι το 2030 το στράτευμα με χαμηλό το ηθικό των στελεχών; Με υποβαθμισμένες σχολές με κενές θέσεις εισακτέων και τόσο χαμηλές βάσεις εισαγωγής; Πώς φαντάζεται η Κυβέρνηση το 2030 με αποψιλωμένο τον ρόλο των επιτελείων; Για το σχέδιο νόμου Εκεί στηρίζεται και η επί της αρχής καταψήφιση του σχεδίου νόμου, όπως τεκμηρίωσε ο εισηγητής μας Μιχάλης Κατρίνης. Όπως και το αίτημά μας να αποσυρθεί η τροπολογία για τα Μετοχικά Ταμεία που εισάγονται χωρίς διαβούλευση με τους θεσμικούς φορείς. Διευκρινίζουμε εξ αρχής ότι είμαστε σύμφωνοι με την ορθολογική αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ενόπλων δυνάμεων, αλλά μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο διαφάνειας και λογοδοσίας. Όχι λοιπόν κ. Υπουργέ, δεν υπερασπιζόμαστε περιπτώσεις κακοδιαχείρισης ή σχολάζουσας περιουσίας. Θέλουμε όμως μια πραγματικά ωφέλιμη αξιοποίηση θα εξυπηρετούσε την αποστολή της εθνικής άμυνας και θα έδινε σαφή προτεραιότητα στο προσωπικό. Ωστόσο, όπως τεκμηριώσαμε και στην αρμόδια επιτροπή, το σχέδιο νόμου δεν τα εξασφαλίζει όλα αυτά. Ενώ συζητούμε για δημόσια ακίνητη περιουσία και μάλιστα περιουσία ιδιάζουσας σημασίας, δεν έχουμε σαφή εικόνα για την προς αξιοποίηση περιουσία. Η Βουλή δεν είναι διακοσμητικό σώμα που παρέχει εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις. Μας καλείτε να συναινέσουμε στη μεταφορά των ακινήτων και στρατοπέδων στους δύο νέους φορείς, δίχως να γνωρίζουμε τους όρους λειτουργίας των φορέων αυτών. Διότι με τις προτεινόμενες διατάξεις εισάγεται ένα, πράγματι, υπερσυγκεντρωτικό σχήμα. Από νομικά πρόσωπα που θα λειτουργούν με ένα ασαφές κανονιστικό πλαίσιο που θα καθορισθεί ερήμην της Βουλής, χωρίς καμία διαδικασία διαβούλευσης. Ενώ και η λογοδοσία του Φορέα Αξιοποίησης εμφανίζεται πολύ προβληματική, αρκούμενη σε μια γενική έκθεση χωρίς κρίσιμα δεδομένα για τη διαχείριση των ακινήτων. Και πάμε στα ακόμη πιο σοβαρά: Με το σχέδιο νόμου εκχωρείται αυτοδικαίως δημόσια περιουσία χωρίς εγγυήσεις διαφάνειας και λογοδοσίας. Το ίδιο το σχέδιο νόμου στο άρθρο 6 σπεύδει να αποσαφηνίσει ότι η περιουσία του ΤΑΕΘΑ είναι δημόσια. Άρα πράγματα εκτός συναλλαγής, που προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, καθώς έχουν κατασκευαστεί ή διαμορφωθεί ειδικά για την αποκλειστική εξυπηρέτηση της λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά τη γνώμη μας, ακόμη και στρατόπεδα που χαρακτηρίζονται «μη επιχειρησιακά αναγκαία» δεν αποβάλλουν τον χαρακτήρα του ιδιόχρηστου πράγματος και αν μπορούν να διατεθούν ελεύθερα -σαν ένα οποιοδήποτε οικιστικό ακίνητο. Τέτοια χωρίς αμφιβολία είναι τα ακίνητα και οι εγκαταστάσεις που παραμένουν επιχειρησιακά αναγκαία. Αυτά για να είμαστε σαφείς, είναι εκτός συναλλαγής και δεν νοείται η διαχείρισή τους με όρους διαχείρισης ιδιωτικής περιουσίας, καθώς επ’ ουδενί τρόπο πρόκειται για τέτοια. Δεν νοούνται πράξεις διαχείρισης σαν να ήταν ιδιωτική περιουσία, ιδίως από τη στιγμή που βεβαιώνεται κατηγορηματικά ότι είναι δημόσια περιουσία. Κι αυτό κ. Υπουργέ ως εξαίρετος νομικός το γνωρίζετε καλά. Επομένως, οι πράξεις διαχείρισης επί της δημόσιας περιουσίας, διενεργούμενες είτε από το ΤΑΕΘΑ ως ΝΠΔΔ, είτε ακόμη και από τον ΦΑΑΕΔ, που είναι ΝΠΙΔ, επειδή ανήκουν στον πυρήνα της κρατικής εξουσίας, αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις και ως τέτοιες υπάγονται στον ακυρωτικό έλεγχο του ΣτΕ. Είναι σαφές ότι με το μοντέλο που προωθεί η Κυβέρνηση δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Διαφωνούμε με την υποχώρηση του χαρακτήρα των ενόπλων δυνάμεων από συνταγματικό πυλώνα για την ασφάλεια της χώρας σε οργανισμό διαχείρισης ακινήτων. Ανησυχούμε για τη μετατροπή της περιουσίας των ενόπλων δυνάμεων σε πλατφόρμα real estate. Δεν δεχόμαστε στρατόπεδα να χαρακτηρίζονται επιχειρησιακά αναγκαία ή μη μόνο για σκοπούς real estate development και ένα ΝΠΙΔ να κάνει πράξεις διαχείρισης σε ακίνητα την κυριότητα των οποίων διατηρεί ένα ΝΠΔΔ, που την έχει αποκτήσει από το Δημόσιο. Είναι λοιπόν αναγκαίο να υπάρξει σαφής διάκριση ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, ώστε οι αρμοδιότητες του ΦΑΑΕΔ να αφορούν μόνο στην ιδιωτική. Και, πράγματι, είναι προβληματικό να υποστηρίζει το Υπουργείο ότι λαμβάνει μέριμνα για τις στεγαστικές ανάγκες του προσωπικού. Όταν το νομοσχέδιο περιέχει όλα κι όλα δύο άρθρα για το συγκεκριμένο ζήτημα. Που μάλιστα δεν περιέχουν ρεαλιστικό σχέδιο, σε χρηματοδοτήσεις και σε στόχους, ποιοτικούς & ποσοτικούς. Η σύνδεση του νομοσχεδίου με τις στεγαστικές ανάγκες χρησιμοποιείται για λόγους επικοινωνιακούς. Ως ψευδεπίγραφο ενδιαφέρον για τους στρατιωτικούς που αγωνιούν. Εμείς επιμένουμε στην πρόταση που κάναμε να υπάρξει συγκεκριμένη πρόβλεψη στο νομοσχέδιο ότι τουλάχιστον το 60% των ετήσιων εσόδων του Ταμείου και του Φορέα Διαχείρισης θα διατίθενται για τη στεγαστική πολιτική, σε δράσεις που θα παράγουν πραγματικό όφελος για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, που σήμερα αντιμετωπίζουν επείγουσες ανάγκες. Διάταξη ζητάμε, ρητή, όχι προφορική δήλωση, όπως έγινε στον SAFE, σύμφωνα με όσα μας είπε ο κ. Υπουργός νωρίτερα. Επίλογος Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω τη σοβαρότητα των στιγμών και την ανάγκη μιας συνεκτικής πολιτικής για τη διεθνή υπόσταση και αξιοπιστία της χώρας. Την εξωτερική πολιτική, σε συνδυασμό με την αμυντική πολιτική. Οι εσωτερικές αποστάσεις, αποκλίσεις ή και διαφοροποιήσεις, εντός του κυβερνώντος κόμματος, δεν μπορούν να μετατρέπονται σε πρόβλημα της χώρας. Η διγλωσσία σε ζητήματα που σχετίζονται με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας ή την αμυντική της πολιτική εκπέμπει τα πιο λάθος μηνύματα. Οι διχογνωμίες σε σχέση με την αμυντική αρχιτεκτονική της ΕΕ και οι διπλές αναγνώσεις για τον Κανονισμό SAFE. Και φυσικά οι αντιφατικές επιλογές στις διεθνείς σχέσεις της χώρας την τελευταία εξαετία -με πλέον χαρακτηριστική την περίπτωση της Λιβύης. Από το τουρκολιβυκό μνημόνιο 2019 και τις ολιγωρίες που ακολούθησαν έως σήμερα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια ενεργητική εξωτερική πολιτική αρχών. Συνεκτική και κυρίως προνοητική. Διότι όσο οι άλλοι παίζουν σκάκι. Εμείς παίζουμε τάβλι. Και τα βάζουμε με τα ζάρια.