ΆΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΛΕΙΠΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ

 

Όλο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο Θείος φωτισμός

Αγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όλο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο Θείος φωτισμός. Και όταν λείπει ο Θείος φωτισμός, βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος. Τότε ο ένας λέει «από εδώ θα πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά· από εδώ θα πάμε», ο άλλος «από εδώ», ο άλλος «από εκεί». Ο καθένας νομίζει, ότι είναι καλό να πάνε από εκεί που λέει αυτός.

Λείπει ο Θείος φωτισμός

Ο Θείος φωτισμός, η πνευματική διαύγεια έρχεται στον άνθρωπο, όταν δεν δέχεται τα τηλεγραφήματα (λογισμοί) του πονηρού και ούτε να σκέφτεται πονηρά, αλλά να ενεργεί όλο με καλοσύνη και απλότητα. Ο Καλός Θεός δίνει τον Θείο φωτισμό Του σ’ αυτούς που έχουν αγαθή προαίρεση. Και όταν ο άνθρωπος αποκτήσει Θείο φωτισμό, τότε γίνεται και διακριτικός και διακρίνει ποιο είναι το σωστό.

Μπορεί να έχει κάποιος λ.χ. 10-20% καλούς λογισμούς και 80%, κακούς λογισμούς. Όταν αρχίσει να κάνει εσωτερική εργασία, παρακολουθεί τον εαυτόν του, προσπαθεί να διώχνει τους κακούς λογισμούς και να καλλιεργεί τους καλούς. Συνεχίζοντας αυτήν την προσπάθεια, φθάνει μετά από ένα χρονικό διάστημα να έχει μόνο καλούς λογισμούς. Από το διάστημα που είχε τους κακούς λογισμούς στον κόσμο, θα εξαρτηθεί και το διάστημα που θα χρειαστεί για να φύγουν. Στην συνέχεια, σιγά-σιγά σταματούν και οι καλοί λογισμοί και φθάνει σε ένα «άδειασμα». Αυτό που βοηθάει για να φτάσει κανείς σ’ αυτό το «άδειασμα» είναι η πνευματική μελέτη, η αδιάλειπτη προσευχή, η σιωπή και η φιλότιμη άσκηση. Στη συνέχεια περνά μία περίοδο που δεν έχει, ούτε καλούς, ούτε κακούς λογισμούς. Αυτή η φάση φέρνει και κάποια ανησυχία στην ψυχή και ο άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται: «Τί συμβαίνει; Τί γίνεται τώρα; Είχα κακούς λογισμούς, έφυγαν· ήρθαν καλοί. Τώρα δεν έχω ούτε κακούς, ούτε καλούς». Μετά από αυτό το «άδειασμα», γεμίζει ο νους με την Θεία Χάρη και έρχεται ο Θείος φωτισμός.

Όταν κανείς κάνει πνευματική εργασία στον εαυτόν του, όταν αγωνίζεται, τότε φωτίζεται από τον Θεό, έχει Θείο φωτισμό και όχι δικές του σκέψεις, γι’ αυτό και βλέπει μακριά. Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται τον Θείο φωτισμό. Και αυτοί που στερούνται τον Θείο φωτισμό, αυτό που θα πουν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσει τους άλλους, δεν θα τους αλλοιώσει.

Να ζητάμε από τον Θεό να μας δίνει έστω και λίγο Θείο φωτισμό, γιατί αλλιώς σαν τον τυφλό θα σκοντάφτουμε.

Όταν ο άνθρωπος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν του, εμποδίζει την Χάρη του Θεού να τον πλησιάσει και να τον πλουτίσει με Θείες ιδέες.

Όλο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο Θείος φωτισμός. Και όταν λείπει ο Θείος φωτισμός, βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος. Τότε ο ένας λέει «από εδώ θα πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά· από εδώ θα πάμε», ο άλλος «από εδώ», ο άλλος «από εκεί». Ο καθένας νομίζει, ότι είναι καλό να πάνε από εκεί που λέει αυτός. Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται για το καλό, αλλά βρίσκονται σε μια θαμπομάρα και δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Όλη η βάση είναι ο Θείος φωτισμός. Και αν έρθει ο Θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αυτό λέω, ότι καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το Θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που έχει Θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.

Η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται, γιατί λείπει ο Θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράγματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουργούνται πάθη και αλωνίζει μετά ο διάβολος. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να ζητούν εξουσία οι άνθρωποι που εξουσιάζονται από τα πάθη τους.