Η ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑ)

 

Η Δικαιοσύνη, συνιστά ένα πανανθρώπινο αγαθό το οποίο ρυθμίζει λυσιτελώς τις βιοτικές σχέσεις μεταξύ των πολιτών προς διασφάλιση της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά και της αποτελεσματικής εξέλιξης και ευημερίας της κοινωνίας, εν τω πλαισίω ισχυρών Δημοκρατικών θεσμών, ερειδόμενοι εις την θεμελιώδη αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Επί των ημερών μας, η κατάλυση της λογικής αλλά και η ιταμή ποδοπάτηση της Συνταγματικής έννομης τάξεως προκαλεί εύλογα ερωτήματα δια την ποιότητα της απονομής της Δικαιοσύνης δια την πραγματική λειτουργική ανεξαρτησία και σαφής  οριοθέτηση κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος αναφορικά προς την ασφαλή διάκριση των εξουσιών κατ’ επιταγή του του άρθρου 90 πάρ. 4 του Συντάγματος.

Τούτο συνάγεται αδηρίτως εκ των εξελίξεων, ένθα ενίοτε η Δικαιοσύνη λειτουργεί ουχί ως ανεξάρτητος θεσμός, αλλά ως άρρηκτος ομφάλιος λώρος με την εμπράκτως εφαρμοζόμενη πολιτική της εκασταχού κυβερνήσεως, ούτως ώστε, ένεκεν και συνεπεία του φαινομένου τούτου στενού εναγκαλισμού με την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, να δημιουργεί ρήγμα και να κλυδωνίζει ευλόγως την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τον μείζονα τούτο πυλώνα δημοκρατικής σταθερότητας.

Η μη αμερόληπτη κρίση της (δια πράξεων και παραλείψεών της) με γνώμονα το αληθές δημόσιο συμφέρον των πολιτών του Ελλαδικού Κρατικού έθνους, προκύπτει απτώς και εκ των αδιάσειστων γεγονότων τα οποία συγχωρούν απολύτως δεδικαιολογημένα αυτές τις ρητές ενστάσεις.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση των αλλοδαπών παραμονή της Πρωτοχρονιάς  του 2022, ήτοι την 31^η Δεκεμβρίου του έτους 2021, όπου ενόψει της μεταλλάξεως του ιού, μεσούσης υποτίθεται της πανδημίας, η κυβέρνηση είχε λάβει  πρόσθετα μέτρα προφύλαξης προς διασπορά του ιού και εξ αυτού του λόγου είχαν επιφορτισθεί οι αστυνομικές αρχές να εντοπίσουν καταστέλλοντας τους παραβάτες, προς χάριν του υπέρτερου και ιερού δήθεν σκοπού προστασίας της δημόσιας υγείας, πλην όμως παρά ταύτα, την ίδια ώρα και στιγμή το ίδιο το Κράτος, παντελώς ανάλγητα επέτρεψε την μεγαλειώδη συγκέντρωση 5.000 Πακιστανών εις το Κέντρο της Αθήνας, άνευ ουδεμίας λήψεως προστατευτικών μέτρων.

Εν άλλοις λόγοις, η σχιζοειδής συντεταγμένη πολιτεία, ανέχθηκε την ως άνω πολυπληθή συγκέντρωση στιφών, εκδηλώνοντας διακριτική μεταχείριση εις βάρος των Ελλήνων οι οποίοι ελέγχοντο επισταμένως ως προς την ευλαβική, πιστή και απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας προς αποσόβηση διασποράς του επίμαχου ιού, εις τον αντίποδα με τους αλλοδαπούς οι οποίοι παράνομα είχαν συγκεντρωθεί, διασπείροντας αιτιωδώς εκ του συνωστισμού και κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας του ιό, δηλαδή το Κράτος ανέχθηκε μεροληπτικά τους αλλοδαπούς να διασπείρουν τον ιό δια ό,τι τούτο συνεπάγεται αυτόχρημα δια την δημόσια υγεία, και ουχί μόνον τούτο αφενός μεν τα Μ.Μ.Ε τα παρασιώπησαν καθώς όμως και η Εισαγγελία καίπερ επιβάλλεται αρμοδιώς και ειδικώς προς αυτήν, υπό της κυβερνήσεως ιδίως, δια την δημόσια υγεία να παρεμβαίνει αυτεπαγγέλτως, διέλαθε προδήλως της προσοχής της επιδεικνύοντας σιγή ιχθύος.

Άρα διαπιστώνουμε εκ των ως άνω αναντίρρητων πραγματικών περιστατικών περί του εμπαιγμού του Ελληνικού λαού, ως προς την διακριτική μεταχείριση του, υπέρ των αλλοδαπών αλλά και την πραγματική αδιαφορία διασποράς του ιού εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού υπό του αλαζονικού και αντιφατικού Ελλαδικου΄Κράτους.

Τούτο το κράτος όπου επέτρεψε αυτό το ανόσιο έγκλημα, έτι περαιτέρω η ολομέλεια Σ.Τ.Ε εξέδωσε απόφαση κατά προσφάτου αιτήσεως ακυρώσεως πολιτών Δικηγόρων και Δικαστών περί της αντισυνταγματικότητας του επίμαχου προστίμου δια τις κοινωνικές ομάδες μη εμβολιασμένων άνω των 60 ετών, ότι καθίσταται Συνταγματικά ανεκτό εκ του Συντάγματος καθώς και ότι το ιδιαζόντως επαχθές πρόστιμο ως προς την κοινωνική αυτή ομάδα συνιστά μία μορφή ελατηρίου το οποίο θα τους ωθήσει εξαναγκαστικά να προστατευτούν δια του εμβολίου, καθότι τούτο επιτάσσει η δημόσια δήθεν υγεία, βασιζόμενη σε επιστημονικά δεδομένα.

Η ως άνω απόφαση καταρχάς στερείται την απολύτως αναγκαία αμιγώς νομικής φύσεως (μυθολογικά απαγωγική-επαγωγική) ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία την οποία επιτάσσει το άρθρο 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος,  ταυτιζόμενη πλήρως με την κρατική προπαγάνδα η οποία θεμελιώνεται σε αόριστα και μη επαληθεύσιμα στοιχεία, όπως η κατάληψη των Μ.Ε.Θ, η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων δίχως να υπάρχει εν ολίγοις ουδεμία σοβαρή μνημεία επί του Συντάγματος, της νομοθεσίας και της υπάρχουσας πλήθουσας νομολογίας περί της καταργήσεως των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθερίων περί της ελευθέρας βουλήσεως συναινέσεως προς μία ιατρική πράξη αλλά και της συνακόλουθης αναπαλλοτρίωτης και ανεπηρέαστης επιθυμίας του εκάστοτε πολίτου, να διαθέσει αυτόνομα και κατά το δοκούν το σώμα μου και ούτω καθ’ εξής.

Η αιτιολογία αυτή, αφενός προκαλεί θυμηδία διότι θέτει την Δημοκρατία εις γύψο αναστέλλοντας επ’ αόριστο  την δυνατότητα επιλογής του ελεύθερου προσώπου ως ακανθώδους εκφράσεως της ελευθέρας αναπτύξεως τη προσωπικότητας του ως ατόμου και πολίτη και εξ ετέρου υπό το πρόσχημα της αόριστης και του αμμώδους υποβάθρου έννοιας «δημόσια υγεία», καταλύει άρδην και εκ βάθρων, τον πυρήνα ισότιμων και ισόκυρων θεμελιωδών Συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.

Πρόκειται δια την αποθέωση της επιβολής ενός νεοπαγούς και καινοφανούς ολοκληρωτισμού δια του Δικαστικού ακτιβισμού κατ’ εντολή την Κρατικής Εξουσίας.

Ως εκ τούτου λοιπόν, καθίσταται αποτροπιαστικό τοις πάσι, η  Δικαιοσύνη να καθίσταται καταδήλως εργαλείο της θεσμικής ελίτ δια κρίσιμα πολιτικά και κρατικά ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος ενώ η ίδια η παρανομία των γεγονότων να βοά, μην συγκινώντας τους δικαστές να επέμβουν με κράτιστο και αποκλειστικό γνώμονα την αλήθεια και την συνείδησή τους.

Εις το σημείον τούτο επαναλαμβάνω τα ως άνω, ήτοι ότι  η Εισαγγελία αδράνησε δια τα καίρια ζητήματα δημοσίας υγείας, κατά την συγκέντρωση 5000 Πακιστανών εις την Πλατεία Συντάγματος και εξ ετέρου εκδίδει εν έτει 2022 απόφαση το ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο του Κράτους εν είδει γραφείου Τύπου  της κυβερνήσεως.

Η ως άνω όζουσα και δυσώδη σήψη της δικαιοσύνης αποτελεί την θρυαλλίδα της προϊούσης καταπτώσεως της Δημοκρατίας μας η οποία με γεωμετρική ακρίβεια διολισθαίνει προς άλλους ατραπούς, αναγορεύοντας τον Θεσμό της Δικαιοσύνης ως ένα επικυρωτικό ημέτερο εργαλείο της εκάστοτε κυβερνήσεως προκειμένου η πολιτική της, μέσω των δικαστηρίων, να αποκτήσει εγκυρότητα καταλαμβάνοντας το δεδικασμένο ισχύος της ούτως ώστε να πραγματοποιείται ακωλύτως αυτή και να επιβάλλεται προς τους πολίτες, άνευ αντιλογίας, και επί ποινή ασκήσεως ποινικής διώξεως καθώς και επιβολής επαχθούς διοικητικού προστίμου εις βάρος τους εν περιπτώσει  μη οικειοθελούς συμμορφώσεως τους.

Συνελόντι ειπείν, Δημοκρατία ψυχορραγεί με διαβρωμένους θεσμούς  καθώς και η δικαιολογημένη αγανάκτηση του ανιδιοτελούς κόσμου συσσωρεύεται ενώπιον ενός αντιδημοκρατικού και ανάλγητου κράτους το οποίο δρα βίαια.-Η λογική Εάλω

 

                       

 

Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω