ΤΟ ΚΙΒΔΗΛΟ ΦΛΟΥΡΙ (ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑ*)

 

Η συμβατική ημερολογιακή καμπή προς τον έτος 2022 βαίνει ολοταχώς, εμπεδώς και κυκλοτερώς, με αποτέλεσμα να καλούμαστε εθιμοτυπικά να εορτάζουμε την μετάβασή του θνησιγενούς μας βίου προς το νομοτελειακά καινοφανές έτος, προσδοκώντας το νεότευκτο έτος να καταστεί επί μάλλον και μάλλον τυχερό και ουκέτι δυσχερές όπως το απελθόν.

Ο εορτασμός όμως της ελεύσεως ημών εις το Νέο έτος, συνιστά μία φενάκη, μία πλασματική εορτή, διότι στερείται πνευματικότητας και Αγιοσύνης, διότι σηματοδοτεί απλώς το νομοτελειακό πέρας ενός χρονικού διαστήματος και την εισαγωγή μας προς  ένα έτερο.

Εντούτοις ανέκαθεν εορτάζετο, προσβλέποντας ότι η αφετηρία ενός νεοπαγούς έτους θα τίκτει χαρμόσυνα γεγονότα και θα αποτελέσει εν τοις πράγμασι και τω όντι, μία νέα αρχή προς δια ο,τιδήποτε εις την ζωή μας.

Η μοιρολατρική και αόριστη αυτή προσέγγιση της παρόδου του χρόνου εν συνδυασμώ με τις αόριστες ευχές, εν είδει στερεότυπων εκφραστικών κλισέ, συνοδευόμενες με στιλπνά καταναλωτικά ψιμύθια, ουδόλως απηχούν τον πραγματικό νόημα της ευφροσύνης και της αισιοδοξίας δια μία καταλυτική και ουσιαστικά παρεμβατική ουσιώδη επιρροή εις την πορεία του βίου μας και τούτο διότι ερείδεται εις σαθρά θεμέλια.

Οι αμιγώς ορθολογιστικές ευχές και η ανεδαφική ελπίδα προς τον άγνωστο Θεό του Χρόνου ή την ειμαρμένη, όπου κάθε άνθρωπος υπό την ιδική του οπτική γωνία, επιδιώκει παντί τρόπω την εύνοια της τύχης και της μοίρας του, συνιστά απλώς μία παραμυθία, εις την οποία προσφεύγει ο άνθρωπος αφενός δια να αμβλύνει την άγνοια του περί του αγνώστου αλλά και εξ ετέρου δια να απαλύνει τον φόβο του θανάτου του καθώς και την επίγνωση της αδυναμίας τους προς όλα τα άλογα, απάνθρωπα τεκταινόμενα.

Εν προκειμένω, δηλαδή, ο εορτασμός της Πρώτης ημέρας του Μηνός του Χρόνου, συνιστά μία εθιμοτυπική αφορμή δια εορτή και σύμπνοια, εντούτοις όμως, ουδαμώς συνιστά αυτή κάθε’ αυτή μία εορτή διότι δεν κυοφορεί ουδέν σπουδαίο πέραν της άφευκτης μεταβάσεως μας εκ του μηνός Δεκεμβρίου του εκάστοτε εν αποδρομή έτους προς την 1^η Ιανουαρίου του εκάστοτε νέου έτους.

Εν άλλος λόγοις, η έννοια της εορτής δέον όπως καταστεί αρρήκτως συνυφασμένη με την ελπίδα, η οποία πηγάζει και εδράζεται από την οντολογική ανατροπή, την καταλυτική επανάσταση της καθεστωτικής αντίληψης περί της ιδίας της θνητής συλλογικής και ατομικής βιοτής μας.

Τούτο επιτυγχάνεται δια της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, της Θυσιαστικής του Σταυρικής Αυταπάρνησης, αλλά και εν γένει δια μέσου της Ζωής εις την ανθρώπινη ιστορία των Αγίων, των Οσίων Νεομαρτύρων, αλλά και εν γένει του πολυσχιδούς και πολύπτυχου βίου των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι απετέλεσαν το ένζυμο δια την οικοδόμηση της Ορθόδοξης Θεολογίας αλλά και για την εμπέδωση του γεγονός ότι ο Σωτήρας Χριστός, ευρίσκεται εις το διηνεκές και αδιαλείπτως παρ’ ημίν, αρκεί να τον αναζητήσουμε, να τον εμπιστευτούμε και να τον ακολουθήσουμε.

Ως εκ τούτου, η πρώτη του μηνός υποστασιάζεται και αποκτά χαρμόσυνη υφή, δια της παμμέγιστης εορτής του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος, μεταξύ άλλων αποτέλεσε φωτεινό φάρος Αληθείας, Ελπίδας και Παραδειγματισμού, ένα διαχρονικό πρότυπο, δια μέσου του οποίου δυνάμεθα να προσευχηθούμε ικετευτικά ούτως ώστε να μας συνδράμει και να μας ενδυναμώσει το αέναο αγώνα, αφενός δια την επιβίωσή μας, ένεκεν των αναφυομένων ανυπέρβλητων καθημερινών αντιξοοτήτων αλλά και εξ ετέρου να μας φωτίσει με ελπίδα και θάρρος, να εξακολουθήσουμε με αμείωτους ρυθμούς την αντίσταση εναντίον του σηψαιμικού και αδηφάγου κατεστημένου, το οποίο επιθυμεί να σβήσει μονομιάς την πίστη μας και να εκριζώσει την αγάπη μας προς τον Πλάστη μας, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστού εκ της Καρδιάς μας.

Πράγματι την 1-1-2022 εορτάζουμε και διαλαλούμε πανηγυρικά τον αληθή Μεγάλο Βασίλειο θέτοντας σαφή όρια από τα καταναλωτικά σκύβαλα ορισμένων αιρετικών, τα οποία δια να ελκύσουν τους παίδες, τον προσβάλλουν παρουσιάζοντας τον ως μία μορφή ευτραφή, εν είδει καρικατούρας, δίχως πονηρίως να κάμουν μνεία ότι ο προσφιλής μας «Άγιος Βασίλης» μετά των δώρων όπου ψελλίζουμε, πραγματικά  είναι και τι ευαγγελίζεται αλλά και ημείς οι χοϊκοί τι  αναμένουμε τον Ίδιον.

Φρονώ, ότι το Νέο έτος, εάν το αντιμετωπίσουμε απλώς ως μία μικρά και ευσύνοπτη ανακωχή από τον πόλεμο της καθημερινότητας, ουδέν θα επιφέρει εις την μεταβολή της καθημερινότητας και της βιοτής μας, διότι δεν ενέχει την ανεξίτηλη αγία σφραγίδα του Τριαδικού θεού, όπως οι ημέρες αποτίσεως φόρου τιμής και εορτασμού των Αγίων μας, οι οποίοι πολιτειακά θα έπρεπε να αποτελέσουν παραδείγματα προς μίμηση με ξεχωριστεί εκτεταμένη μνεία εις τα σχολικά εγχειρίδια.

Σήμερον, η σκέψη μας ενόψει του χρυσής αυγής του Νέου έτους και του επικείμενου εορτασμού του Αγίου Βασιλείου και ενώ έχει τεχθεί ο Ιησούς, ευρίσκεται προς τους αδυνάτους, άπαντες όσους δοκιμάζονται εις τα θεραπευτήρια, τους οδοιπορούντας, τους στρατιώτες, τους φυλακισμένους και εν γένει όσους δια ανθρώπινους λόγους, δεν κατόρθωσαν να ευρίσκονται εγγύτερα εις τους ιδικούς τους ανθρώπους και εν γένει προς τις οικογένειές τους.

Έτι περαιτέρω η σκέψη μας δέον όπως σκέπει και τους ιδικούς μας ανθρώπους οι οποίοι δεν ευρίσκονται σήμερον εγγύς μας, πλην όμως μας ψαύουν με θερμότητα, εκ του Παραδείσου, διότι ο ακατάλυτος ομφάλιος λώρος της αγάπης ουδέποτε διαρρηγνύεται, οι κεκοιμημένοι, ευρίσκονται εις άλλη διάσταση, παρά το Θεώ, και με την συμβολή των Αγίων, των Αγγέλων, υπό την επίβλεψη και εντολή του Τριαδικού Θεού προσεύχονται και αυτοί δια την ιδική μας ειρηνική πορεία και εξέλιξη εις τον φθαρτόν τούτο κόσμον.

Ως εκ τούτου ας προβούμε εις μίαν μικρά ανάπαυλα και τις ημέρες αυτές μετά τα Χριστούγεννα, όχι απλώς δια στυγνή ψυχαγωγία ή δημόθροοη διασκέδαση, αλλά για να αυτοδιασκεφθούμε και να υπερβούμε έστω και προσωρινά την εγωκεντρική αυτονομία της ατομικότητάς μας, θεώμενοι της κατάσταση την οποία ευρίσκονται οι συμπολίτες μας, οι συνάνθρωποι, με υπερεκχειλίζουσα ευαισθησία, αγάπη, μέριμνα και πραγματική αλληλεγγύη εξ αντιδιαστολής με τους εμπόρους των εθνών, των ψυχών και την εν γένει την επικερδή βιομηχανία ανθρωπισμού και αλληλεγγύης ορισμένων μη κυβερνητικών οργανώσεων της εγκαθιδρυθοσμένης Νέας Τάξης Πραγμάτων και της επελαύνουσας παγκοσμιοποιήσεως.

Το φλουρί λοιπόν, κατά την παρέλευση του απελθόντος έτους θα το έδινα σε όλους τους τους ανθρώπους οι οποίοι ανθίστανται σθεναρώς προς την Νέα Τάξη πραγμάτων, η οποία προωθεί εξ αφορμής της Πανδημίας, την άμεση εγκαθίδρυση ενός ουδετερόθρησκου-ουδετεροεθνούς και ουδετερόφυλου έθνους, δηλαδή προλειαίνει το έδαφος δια την κατάλυση της εθνικής ταυτότητας, τον πλήρη ακρωτηριασμό μας,  από την ζώσα Ορθόδοξη παράδοσή μας αλλά και την κατακρεούργηση της Ελληνικής γλώσσης, δια παντός.

Η αντίσταση και η θυσιαστική αυταπάρνηση με τον ορθό τρόπο, διότι ο αγών καθίσταται ατελεύτητος και αργόσυρτος, είναι το ζητούμενο, διότι ευρισκόμεθα εισέτι εις την προπαρασκευή των δυσμενώς μελλούμενων και επιγενομένων εξ αυτού δέον όπως καθιστάμεθα εγκρατείς, οξυδερκείς και διορατικοί δια το αναπόφευκτο μέλλον.

Το λέγω τούτο διότι απαιτείται να ευρισκόμεθα ατελευτήτως εις εγρήγορση φρυκτωρούντες την ακεραιότητα της αληθείας, όντες αταλάντευτα και ανένδοτα προσηλωμένοι σε θεμελιώδεις αρχές και αξίες, ούτως ώστε να προασπίσουμε τον ακήρατο αγώνα, προς τιμήν των προγώνων μας, του Έθνους αλλά και της ιδικής μας ανθρωπίνης αξιοπρέπειας.

Ο αγών ενόψει αυτών που θα κοφορηθούν θα καταστεί αδυσώπητος εξ αυτού του λόγου επιβάλλεται να διατηρούμε καθαρά την Καρδιά μας, το πνεύμα μας αδούλωτο και το φρόνημα μας εις ετοιμότητα δια να δώσουμε τις δέουσες μάχες εκ του συστάδην, τόσο κοινωνικές, όσο πολιτικές και πνευματικές.

Ούχ ήττον, παρά τις όποιες αντιξοότητες, δεν θα πρέπει να υποστείλουμε την σημαία της αισιοδοξίας και της μαχητικότητας, διότι η αποστολή μας καθίσταται συγκεκριμένη και επιβάλλεται να αγωνιστούμε άχρις εσχάτων.

Ως εκ τούτου λοιπόν, ας δώσομε αλλήλοις εγκάρδιες ευχές και ας διαμηνύσουμε προς πάσα κατεύθυνση της ανιδιοτελή αγάπη συμβάλλοντας ο καθείς εκ της ιδικής του πλευράς υπέρ του προόδου της προκοπής και της μεταμέλειας όλων μας.

Συνελόντι ειπείν το γε νυν έχον, εξ αφορμής των Αγίων Αυτών ημερών, να ευχηθώ εκ βαθέων όλβια, πανευφρόσυνα και καρποβριθή έτη, υπηρετούντες τον ακήρατο αγώνα περί της Αληθείας Υπέρ Πίστες και Πατρίδας.

 

Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω