ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΕΛΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ)

 

Το αληθινό μήνυμα του Πολυτεχνείου

 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου κράτησε μερικές ημέρες. Η ξεφτίλα του τρεις δεκαετίες και βάλε και ακόμη συνεχίζεται. Με ευθύνη όσων «αγωνίστηκαν», ο μύθος του Πολυτεχνείου το μόνο τελικά που εξέθρεψε δεν ήταν η δημοκρατία, αλλά η κάθε είδους αλητεία, που κατέστρεψε τη χώρα, που κατέστρεψε τα πανεπιστήμια, που κατέστρεψε την Αθήνα, που τελικά κατέστρεψε και την ίδια τη δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε. Είναι γνωστό τοις πάσι, αλλά δεν το λέμε στα σχολεία μην και χαλάσει το μύθευμα, ότι τη χούντα την έριξε η εισβολή στην Κύπρο και όχι το Πολυτεχνείο. 

 

Για να είμαστε αντικειμενικοί, το Πολυτεχνείο δεν έριξε το καθεστώς, απλά βοήθησε στην αντικατάσταση ενός δικτάτορα με έναν άλλον, φέρνοντας ουσιαστικά την αναγκαία αλλαγή για να γίνει η κατοχή στην Κύπρο. Οταν δε οι Τούρκοι κατέλαβαν ένα τμήμα του νησιού το ’74, κανένα φοιτητικό κίνημα και κανένας φοιτητοπατέρας αγωνισταράς, από αυτούς που καβάλησαν το άρμα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού και μας ζάλιζαν τα αυτάκια με τους «αγώνες» τους επί δεκαετίες, δεν κατέλαβε το Πολυτεχνείο. Ως φαίνεται, το θέμα ήταν ήσσονος σημασίας για το φοιτητικό κίνημα, το οποίο είχε εξαντλήσει την αγωνιστικότητά του και τους «νεκρούς» του στο να φωνάζει «Ψωμί - παιδεία - ελευθερία» και «Εδώ Πολυτεχνείο». Το «Λευτεριά στην ελληνική Κύπρο» δεν το συγκινούσε ιδιαιτέρως. Αλλωστε, όπως είχε πει και ένας εθνάρχης, από αυτούς που έβαλαν το χεράκι τους για να πάρουν οι Τούρκοι κατιτίς ακόμη από το ελληνικό νησί, «η Κύπρος κείται μακράν». 

 

Εκτοτε το Πολυτεχνείο ζει κάθε χρόνο στις τσέπες όσων εξαργύρωσαν την πόζα ενσταντανέ εντός, εκτός και επί τα αυτά του Πολυτεχνείου, με μία θέση στον δημόσιο βίο. Ζει επίσης στις μολότοφ των αληταράδων που καίνε κάθε χρόνο τις περιουσίες του κόσμου και την πόλη. Ζει στον (αν)εγκέφαλο κάθε είδους προβληματικού, που το νόημα της ζωής του δεν είναι εργασία και προκοπή, αλλά αντίσταση και πάλη. Ζει μέσα στις σχολικές εορτές, όπου το ψέμα πάει σύννεφο. 

 

Τέλος, ζει μέσα στο ίδιο το Πολυτεχνείο. Ζει μέσα στην κατάντια αυτού του υπέροχου κτιρίου, αυτού του λαμπρού πανεπιστημιακού ιδρύματος, που αμαυρώνεται κάθε μέρα, φορτωμένο έναν μύθο που φτιάχτηκε για να ανεβάσει τους δευτεροτρίτους και να κατεβάσει τους αρίστους.

 

Οχι, το Πολυτεχνείο δεν έφερε καμία δημοκρατία. Το Πολυτεχνείο έφερε τη δικτατορία των ηλιθίων, των ταπεινών ενστίκτων, του βούρκου της κοινωνίας, που κατέστρεψε και εξακολουθεί να καταστρέφει μια χώρα. 

 

Οσο το Πολυτεχνείο ζει, η χώρα ΔΕΝ ΖΕΙ.