ΕΠΙΤΕΛΩΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ)

 

ΕΠΙΤΕΛΏΝ ΤΟ ΚΑΘΉΚΟΝ ΜΟΥ.

ΧΡΉΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΆΚΗΣ.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.com.

Παρακολούθησα τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη 1985-1990, να προβάλει, προωθεί εν πολλοίς το δίτομο πόνημα του βιβλίου του, περίπου των 1400 σελίδων, με τίτλο Επιτελών το Καθήκον μου, καθώς το παρουσίασε στο αναγνωστικό κοινό εις τις πόλεις των Αθηνών, Χανίων και Θεσσαλονίκης. Εν συνεχεία προσωπικώς διείδα, μέσω του διαδικτυακού καναλιού του youtbe, τις ομιλίες που διεξήχθησαν στην Αθήνα και τα Χανιά εν έτη του 2017. Παράλληλα εκ των προτέρων το λέγω, πως δεν το ανάγνωσα το βιβλίο, εν μέρει αλλά θεωρώ πως μέσω αυτών των δύο αμφοτέρων παρουσιάσεων, μπορώ να έχω μία κάποια εν τάχει επιδερμική στοιχειώδη εμπεριστατωμένη άποψη, στο περί τίνος πρόκειται. Ως εκ τούτου διότι όλοι οι ομιλητές που το προλόγισαν και ήταν καμιά δεκαριά στον αριθμό, εις στις μέσες άκρες, τα ίδια εναργέστατα λόγια επαναλάμβαναν, έλεγαν μονομερώς επιλεκτικώς συνεχώς, θέλοντας και μη. Εν ολίγοις με απογοήτευσε βαθύτατα ο Κύριος Χρήστος Σαρτζετάκης, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επειδή περίμενα ως είθισται, με βάση την εκάστοτε κοινή λογική της προφανής νοήμων σωφροσύνης, να επικεντρωθεί μονομερώς το βιβλίο του, στην πενταετή εμπειρία της θητείας του, εις την Προεδρία της Δημοκρατίας του, και εν γένει στα πολιτικά παραλειπόμενα αυτής της περιόδου, λεγόμενης παρακάμερας των παραπολιτικών. Εν αντιθέσει όμως αυτός ασχολήθηκε επιλεκτικώς μονομερώς κομματικώς διχαστικώς, αμετροεπώς ασκόπως αλγεινώς, με την δική του εμφανώς καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, εις την δίκη του αειμνήστου Βουλευτή της ΕΔΑ-ΚΚΕ του Γρηγορίου Λαμπράκη, στις 22 Μαίου του 1963 στην Θεσσαλονίκη, και του επίσης τραυματία βαρύτατα Βουλευτή του ΚΚΕ Χατζάρα, εάν δεν κάνω λάθος το όνομα του, να με συγχωρέσετε. Εις το δια ταύτα καθώς ως δικαστικός που υπήρξε, ήταν ο αρμόδιος και υπεύθυνος, Ανακριτής της όλης υποθέσεως, ενώ κατά την δική του πάντοτε ερμηνεία της ετυμηγορίας. Εν προκειμένω δικαιούται εμφανώς εναργέστατα τον επιδεικτικό τίτλο, του σύγχρονου Δικαστού του 20 αιώνος, όπως δια των αμερόληπτων και αντικειμενικών Δικαστών συνέβη, εκ παλαιοτέρων χρόνων, θρύλων του 19 αιώνος, ταυτιζόμενος πλήρως με αυτούς, του Δικαστές Γεώργιο Τερτσέτη και Αναστάσιο Πολυζωίδη, που έσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος, εν γένει των ηρώων της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, τους Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, από την εμφανή πίεση της εκβιαστικής Βαυαρικής μεροληπτικής αυθαιρεσίας. Εκ του ιστορικού διαχρονικού γίγνεσθαι, ο Πρόεδρος του εν λόγω υποτιθέμενου δικαστηρίου το έτος του 1833, καθώς προφανώς διεξήχθη δια της εμφανής εκβιαστικής απειλής της σπάθας δια της βίας, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, με καταγωγή από την Κοζάνη, πράγματι έσωσε με την θαρραλέα και προφανώς παλικαρίσια στάση του, τους ήρωες της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, και εν γένει την υστεροφημία της Ελλάδας.

 

Εν αντιθέσει αλλά πρωτύτερα, υπήρξε ένας εκ των βασικών υπευθύνων στελεχών συνεργατών, ηθικών αυτουργών, της δολοφονίας του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος μας, του Ιωάννη Καποδίστρια 1870-1831, του λεγομένου Αγίου της Πολιτικής. Επιπροσθέτως καθώς αρθρογραφούσε ανελλιπώς εμπαθώς απερίσκεπτα, στην πάρα πολύ εχθρική φανατισμένη εφημερίδα, εναντίον του Ιωάννου Καποδιστρίου την λεγόμενη Απολλώς, που έδρευε στην αντιπολιτευόμενη νήσο Ύδρα, των κατεξοχήν προυχόντων μεγαλοκαπετανέων Κουντουργιώτηδων. Παράλληλα ενώ όταν σκότωσαν εν ψυχρώ αγρίως βιαίως, οι Μανιάτες Μαυρομιχαλαίοι τον Πρώτο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, έγραψε την επομένη στην επικεφαλίδα τους, με τίτλο-μεγάλα Γράμματα, Πέθανε Επιτέλους ο Τύραννος, από σήμερα παύει να υπάρχει η εφημερίδα, διότι εξετέλεσε εις το ακέραιο, τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Εν ολίγοις έσωσε τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Ιωάννη Πλαπούτα το 1833, αλλά σκότωσε τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1831, άλλωστε υπήρξαν και πολιτικά οι συνεχιστές του, πράγμα οξύμωρο και προφανώς αντιφατικό. Εν προκειμένω αυτά για την ιστορία, την οποία προφανώς εν μέρει προβάλλουμε, όταν μας ικανοποιεί αλλά και εξυπηρετεί, την εν τάχει επιδερμική υστεροφημία μας, των κατεξοχήν στείρων εντυπώσεων τοις πάσι, δια του άγονου θεαθήναι. Εν τω μεταξύ με προέτρεψε έλκοντας μου, να τον παρακολουθήσω ενδελεχώς και εμπεριστατωμένως μέσω του διαδικτύου ασφαλώς, την εν γένει πορεία του Κυρίου Χρήστου Σαρτζετάκη, η συνέντευξη που παραχώρησε εις τον Κύριο Νίκο Χατζηνικολάου το 1997, καθώς επικεντρωνόταν αμιγώς στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εκ νέου αφορμής μου δόθηκε, διότι υπήρξε στη κυριολεξία Άψογος με όλη την σημασία της λέξεως, σε ότι αφορούσε το συγκεκριμένο Εθνικό ζήτημα που μας αφορά, αξιοπρεπής και ασυμβίβαστος Ελληνοπρεπής, εις τα διαχρονικά δίκαια του Ελληνισμού. Εν γένει ευπατρίδης πολιτικός και τον χάρηκα πάρα πολύ, παρόλο που ο Κύριος Νίκος Χατζηνικολάου, συνεχώς τον ανέκοπτε τον Εθνικό ειρμό των σκέψεων του, τοποθετώντας τον αήθη ως είθισται επιπρόσθετα εμπόδια, κατηγορώντας τον ακόμη και για Εθνικιστή. Επομένως καθώς με ενθουσίασε αλλά και με ανάπαυσε την πολιτική μου πεποίθηση δεν το αποκρύβω, αποφάσισα να τον παρακολουθήσω περαιτέρω, εις τα ενδότερα της πολιτικής του διαδρομής, της σκέψεως εν πολλοίς, εν αντιθέσει αλλά δυστυχώς με απογοήτευσε πολλαπλώς.

 

Αφενός μεν ομιλούσε το 1997, ότι ποτέ του δεν υπήρξε κομματικός, παρόλο που ήταν πάντοτε έντονα πολιτικοποιημένος εις τα κοινά δρώμενα του τόπου μας, ενώ θεωρούσε τον εαυτό του υπερκομματικό, εν γένει καθώς κανείς δεν γνωρίζει τόσα χρόνια το ποιο κόμμα ψηφίζει. Παράλληλα αρνούμενος να αποδεχθεί τρείς φορές παρακαλώ, την τόσο ελκυστική πρόταση που του κατέθεσε, ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας μας, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, λέγοντας τον κατόπιν πάρα πολύς αφόρητης πιέσεως που δέχθηκε, ασκώντας τον, πως θα είμαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας όλων μα όλων των Ελλήνων, μηδενός εξαιρουμένου, και όχι αμιγώς κομματικό γρανάζι του εσωτερικού ΠΑΣΟΚ. Αφετέρου δε όμως, στο βιβλίο που παρουσίασε το 2017, μετέπειτα από 20 ολόκληρα συναπτά έτη, μας παρουσιάστηκε υπέρμετρα περίτρανα αλγεινώς, πάρα πολύ διχαστικώς, στενότατα έγκλειστα κομματικός, συμπεριφερόμενος και εναρμονιζόμενος πλήρως, με το πιο ακραίο κομμάτι της πολωτικής αριστεράς. Εν τω μεταξύ θα ήθελα να εκφράσω και εγώ τα αισθήματα των ερεθισμάτων που αποκόμισα, άλλωστε και για αυτόν εναργώς τον λόγο εισέρχεστε εις το προσωπικό μου blog tamystikatoubaltou.blogspot, ώστε να αναγνώσετε τους εκάστοτε προβληματισμούς μου, των σκέψεων. Απευθυνόμενος τρόπος του λέγειν ασφαλώς, εάν μπορούσε να με εισακούσει ο Κύριος Χρήστος Σαρτζετάκης, υπερήλικος σεβάσμιος την σήμερον, και αυτό το πράττω για τον λεγόμενο ιστορικό του μέλλοντος, εάν φυσικά του επιτρέψουν τα εκάστοτε ιδιοτελέστατα συμφέροντα τοις πάσι, να καταγράψει καθάρια αυθεντική διαχρονική διαδρομή. Εν τω μεταξύ πως εννοείται ότι θα έπρεπε να καταδικάσει βαρύτατα, τους υπεύθυνους των βίαιων και εμφανώς αποτρόπαιων πράξεων αυτών, καθώς δεν συνάδουν με την εύρωστη δημοκρατική έννομη ομονοούσα ομαλότητα, καθώς σκότωσαν τον Βουλευτή της ΕΔΑ-ΚΚΕ Τον αείμνηστο Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά τραυμάτισαν πολλαπλώς αγρίως βιαίως, και τον Βουλευτή της ΕΔΑ-ΚΚΕ Κύριο Τσαρούχα. Εκ νέου ο Ηλίας Νικολακόπουλος αυτός που υποτίθεται εις το μεγάλο φανταχτερό και πλήρως συστημικό κανάλι του mega, μας ενημέρωνε αμερόληπτα και αντικειμενικά δήθεν, για τις δημοσκοπήσεις των εκλογικών αναμετρήσεων, στον πρόλογο του για το βιβλίο, αναφέρθηκε πως ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και μετέπειτα η Χρυσή Αυγή, θεωρούνται οι συνεχιστές την σήμερον, των αμετανόητων ακροδεξιών τρομοκρατικών δολοφόνων. Εν προκειμένω και εν γένει της δικτατορικής στρατιωτικής χούντας, καθώς εμφανώς εξυπηρετούσαν ξένα και αλλότρια συμφέροντα, κατά την δική του πάντοτε αυθαίρετη και νοσηρή ερμηνεία, της πολιτικής ιδιοτελέστατης ετυμηγορίας, δια της βίαιης αιματοχυσίας, της αποτρόπαιης δολοφονίας του Βουλευτή της ΕΔΑ-ΚΚΕ Γρηγορίου Λαμπράκη, και του επίσης Βουλευτή της ΕΔΑ-ΚΚΕ βαρύτατα τραυματισμένου Τσαρούχα.

 

Και σας ερωτώ ευθαρσώς ειλικρινώς, αυτός ο υπέρμετρα διχαστικώς κομματικώς πολιτικός λόγος, που εκπονήθηκε από ανθρώπους που εκπροσωπούσαν τον Κύριο τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη, υπήρξε καθόλου ενωτικά διακείμενος δια της αντικειμενικής υπερκομματικότητος; Εν ολίγοις όλες αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων ψηφοφόρων, περίπου του μισού εκατομμυρίου, που ψήφισαν έννομα δημοκρατικώς κινούμενοι, τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και την Χρυσή Αυγή, τους θεωρεί καταπτύστως, ως υποστηρικτών των αμετανόητων δολοφόνων. Παράλληλα πολλαπλώς αναφέρθηκε ότι ο Κύριος Χρήστος Σαρτζετάκης, πιάστηκε αιχμάλωτος εις την στρατιωτική δικτατορική χούντα των Αθηνών, επί 11 ολόκληρους μήνες και βασανίστηκε αγρίως το 1971, και μάλιστα το πόδι του επιβαρύνθηκε από περαιτέρω παραλυσία. Προσωπικώς εγώ αποδοκιμάζω μετά βδελυγμίας, την αποτρόπαιη βία της αγριότητας από όποια πολιτική πλευρά της αμάξης και εάν προέρχεται. Εν μέρει είτε της βασιλικής ακροδεξιάς πατριδοκάπηλης και στείρας θρησκόληπτης, συντηρητικής και καθεστωτικής φασιστικής οπισθοδρομικής νοοτροπίας, είτε από την ακροαριστερή τρομοκρατική, μαρξιστική-σταλινική άθεη ανθελληνική, δήθεν προοδευτική μπολσεβίκικη. Καθώς θεωρώ ότι δεν γνωρίζουν να σεβαστούν διόλου το πολιτικό διαφορετικό, των δύο ακραίων πόλων, ως πολιτικά ανώριμοι, αναλφάβητοι εν πολλοίς, όταν λύνουν τις επιμέρους διαφορές τους, με την αλόγιστη χρήση της βίας των αποκρουστικών όπλων, και προφανώς υπέρμετρα στείρα καθώς πρέπει καθεστωτικοί, αλλά και δογματικοί οπισθοδρομικοί συντηρητικοί που υπήρξαν. Ως εκ τούτου και για αυτό επιλύουν τις εκάστοτε εμφανώς συμφεροντολογικές ταξικές κυρίως διαφορές τους, ανάλογα με το βάρος του ιδιοτελέστατου συμφεροντολόγου πορτοφολιού τους ομιλούνε, και όχι των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Εν κατακλείδι θα επιθυμούσα εν τάχει να σας αναφέρω, ότι η Ελληνική κοινωνία μας, εξήλθε δυστυχώς και προφανώς το αποσιωπούμε, αποκρύπτοντας το σκοπίμως κομματικώς επιμελώς, εις το χρονοντούλαπο της ιστορικής εσκεμμένης λήθης, δια των εκάστοτε ιδιοτελέστατων συμφεροντολογικών τους, πολιτικών ιδεοληψιών, σαν να μην συνέβη και τίποτα, εν ολίγοις το προσπερνούνε. Εν τω μεταξύ όχι μόνο ενός Β Παγκοσμίου Πολέμου του 1944, όπως κανονικώς θα έπρεπε να είχε συμβεί, αρμονικώς κινούμενοι φυσιολογικώς, δια της εμφανέστατης ειρήνευσης και γαλήνευσης. Εν αντιθέσει αλλά κυρίως μίας πολλαπλώς εσωτερικής άναρχης, αιμοσταγούς εμφυλιοπολεμικής συρράξεως, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, και θέλοντας και μη, κάποιοι νίκησαν στο πεδίο των μαχών των βίαιων όπλων, δια των αναρίθμητων θυμάτων των συγκρούσεων, και κάποιοι έχασαν. Άρα βάση κοινής λογικής επεξεργασίας, θα έπρεπε να είχαν επιβληθεί οι όροι των νόμων, με σώφρον βέβαια επιείκειας, δια της επικείμενης ειρήνευσης των πολιτικών παθών, ήπια διακριτική μετριοπάθεια του νικητή, και προφανώς όχι του νικημένου.

 

Εκ του διαχρονικού γίγνεσθαι εν έτη του Σεπτεμβρίου του 1949, εις τα απόμακρα και προφανώς κακοτράχαλα Όρη των βουνών του Γράμμου και του Βιτσίου. Παράλληλα οι κομμουνιστές της ΕΔΑ του 1963, όπως ο αείμνηστος Βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης, πολλαπλώς προκαλούσαν με τις εμπρηστικές δηλώσεις τους, εις την αιματοβαμμένη προσφάτως εμφυλιοπολεμική Θεσσαλονίκη, με την εν γένει προκλητική αμετροεπή συμπεριφορά τους. Ως εκ τούτου τις οικογένειες των θυμάτων, που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, εξαιτίας της άναρχης τρομοκρατικής εισβολής, δια της αμετανόητης βιαίως σταλινικής αριστεράς, σε διάστημα μόλις των 15 χρόνων, επομένως το αίμα ήταν ακόμη νωπό και φρέσκο, διότι οι μνήμες δεν είχαν σβήσει ολοσχερώς, και πως θα μπορούσαν άλλωστε. Εν μέρει και να σκεφτούμε πως υπήρξε εκείνη την χρονική περίοδο που αναφερόμαστε, σε εξέλιξη και ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος, των δύο αντίπαλων στρατοπέδων κόσμων. Επιπροσθέτως της καπιταλιστικής δύσεως από την μία πλευρά, που την εκπροσωπούσε εν Ελλάδι το κόμμα της ΕΡΕ δια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και από την άλλη του ανατολικού Κομμουνιστικού Σοβιετικού μπλογκ, το κόμμα της ΕΔΑ-ΚΚΕ επισήμως, αλλά και εν μέρει ανεπισήμως, το κόμμα της Αντιπολίτευσης της Ενώσεως Κέντρου, δια του Γεωργίου Παπανδρέου. Εν τέλει όταν ομιλούμε πολιτικώς, δεν θα πρέπει επιλεκτικώς μονομερώς σπασμωδικώς, να επικεντρωνόμαστε σε ένα μόνο κομμάτι, προφανώς μεμονωμένο μελανό σημείο του περιστατικού, εμφανώς καταδικαστέο και αποτρόπαιο από όλους, και κανείς δεν αντιλέγει, αμφιβάλει εν πολλοίς. Εν συνεχεία και να αρχίζουμε πάνω σε αυτό το σημείο, της προφανής άνομης πολιτικής βίαιης αυθαιρεσίας, δια της μη νομιμότητας και αντικανονικότητας, να στήνουμε πολιτικές καριέρες, δια της στείρας υστεροφημίας μας, του κατεξοχήν άγονου θεαθήναι. Εν αντιθέσει αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε επιμελώς, την διαχρονική εν γένει περιρέουσα έκρυθμη ατμόσφαιρα, της εμφανώς πολιτικής ανώμαλης κατάστασης, δια της διαδρομής, εν γένει στο πως εξελίχθηκε αλλά και δημιουργήθηκε εν πολλοίς. Καθώς επικρατούσε εκείνη την χρονική περίοδο, σκεπτόμενοι κυκλικά και συνάμα σφαιρικά, δια της ήπιας διακριτικής μετριοπαθούς, γεφυροποιούς και ειρηνοποιούς συμπλεύσεως της συζεύξεως, της εύλογης ενωτικής ομόνοιας.

 

Υστερόγραφο μία απλή συμβουλή της υπενθύμισης, ότι σε όλα τα πολιτικά-δικαστικά δραματικά θέματα, των γεγονότων των κατεξοχήν αιματοβαμμένων συμβάντων, υπάρχει προφανώς και ο αντίλογος, καθώς ό εκάστοτε ένοχος, δικαιούται της απολογίας του. Διότι όπου υπάρχει η δράση, εκεί θα εμφανιστεί και η περαιτέρω αντίδραση θέλοντας και μη, καθώς ο εμφανέστατος μονόλογος, της μονομερής διαστάσεως των πολιτικών απόψεων των γεγονότων, απευθυνόμενος στους έχοντας βεβαίως διακριτή λογική νοημοσύνη, σώας στας φρένας κουράζει, και ξενίζει δια της μεροληψίας τους και ο νοών νοείτω. Επομένως κύριε Ανακριτά του δικαστηρίου Χρήστου Σαρτζετάκη, του αιματοβαμμένου έτους του 1963, από όσο γνωρίζω βέβαια εν τάχει επιδερμικώς. Επειδή ποτέ δεν ακούσαμε επισήμως και την άποψη του ενόχου, εν ολίγοις την διαφορετική, στο για ποιον λόγο το έπραξε το εν λόγω έγκλημα, του κακουργήματος, προφανώς πολιτικών φανατισμένα παθών. Εν συνεχεία ότι ο Εμμανουηλίδης, εάν τον προφέρω και σωστά το όνομα του, υπήρξε εμφανώς θύμα σταλινικής βίας και τρομοκρατίας εκ παρελθόντων χρόνων, καθώς στερήθηκε την απαραίτητη παρουσία, της ζεστασιάς του πατέρα του, εις το αδειανό σπίτι, την περίοδο της άναρχης κομμουνιστικής θηριωδίας. Άρα ως ορφανός από πατέρα που υπήρξε, δια της προφανής συγκρουσιακής εκδικήσεως και της μη σωστής διαπαιδαγωγήσεως, το έπραξε σαφώς αφρόνως, ίσως και εν βρασμό ψυχής. Εν μέρει θεωρώ ότι δικαιούται, να έχει και κάποια επιπρόσθετα στοιχειώδη ελαφρυντικά στοιχεία, ώστε να τον συνοδεύουν, με όλο τον σεβασμό που τρέφω προς το πρόσωπο σας. Παράλληλα εναργώς ένα παράδειγμα, εάν δολοφονήσει η κόρη του ήρωα Τάσου Ισαάκ από την Κύπρο εν έτη 1996, κάποιον ακραίο Τούρκο εξτρεμιστή των γκρίζων λύκων, φανατισμένο εν πολλοίς, που θα νιώθει ότι την εξάπτει τα Εθνικά πάθη του παρελθόντος, δεν θα έχει κάποια επιπρόσθετα ελαφρυντικά στοιχεία να την συνοδεύουνε; Διότι είδε τον πατέρα της, να τον πετροβολούνε αγρίως κακήν κακώς βιαίως, προφανώς βάρβαρα μέχρι θανάτου. Εν τω μεταξύ επιθυμούμε διακαώς όλοι μας, την σωτήρια αμνηστία, ομόνοια της ομοψυχίας, δια της ενότητας των αμβλύνσεων, των εκατέρωθεν πολιτικών παθών, αλλά αρνούμαστε πεισματικά διακριτικά, να αποδεχθούμε ότι τα πρόβλημα είναι υπαρκτό και υπάρχει, ενώ θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας, θέλοντας και μη, εις τα μετέπειτα πολιτικά βήματα μας. Ως εκ τούτου καθώς θελήσατε να προβάλετε επιλεκτικώς μονομερώς αμετροεπώς, εις το βιβλίο σας, μόνο την ιδιότητα του αντικειμενικού και αμερόληπτου κομματικού δικαστικού λειτουργού, και όχι την προβεβλημένη και εμφανώς ελκυστική θέση που κατείχατε, του Προέδρου της Δημοκρατίας.

 

Εις το δια ταύτα, πράξατε το χρέος σας, για αυτό εξάλλου και πληρώνεστε, από το επίσημο Κράτος, αλλά και σπουδάσατε επισήμως. Εν προκειμένω εάν σας πίεσαν εκβιαστικώς αφορήτως, κυβερνητική παράγοντες, όπως ισχυρίζεστε και αφήνετε να εννοηθεί, ώστε να μην αποδώσετε την πρέπουσα δικαιοσύνη, που επιβάλλουν οι νόμοι του Κράτους, πάρα πολύς ορθώς ενεργήσατε, και τους απομακρύνατε κακήν κακώς, ενώ στείλατε τους ενόχους στην φυλακή. Εν αντιθέσει όμως, το προβάλατε σε μία εποχή της σύγχρονης περιόδου, προφανώς ετεροχρονισμένα εις τον μέγιστον βαθμό, για τον λεγόμενο ιστορικό του μέλλοντος το πράξατε περισσότερο, κατόπιν από 55 ολόκληρα συναπτά έτη, χρόνια που παρήλθαν. Εν δυνάμει και τίποτα απολύτως δεν ενθυμίζει την σήμερον, εκείνα τα διαχρονικά εσωτερικά εμφυλιοπολεμικά ταραγμένα γεγονότα των παθών, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, των συμβάντων. Εν συνεχεία τα οποία εν μέρει, εμφανώς και αποκρύψατε επιμελώς σκοπίμως, ώστε να ωραιοποιήσετε καταστάσεις, ευφάνταστής ουτοπίας των ψευδαισθήσεων, στο να εισέλθετε στο πεδίον της εμφανώς ανιστόρητης δόξης λαμπρά, δια της της στείρας υστεροφημίας, του κατεξοχήν άγονου και μισαλλόδοξου θεαθήναι. Για την ιστορία η αντιπολίτευση της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, κατηγόρησε την Κυβέρνηση της ΕΡΕ-Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ως ηθικό αυτουργό του αποτρόπαιο εγκλήματος, ενώ ο Κωσταντίνος Καραμανλής, διερωτήθηκε ενδομύχως, ποιος κυβερνάει τελικά αυτόν τον τόπο. Μετέπειτα ήρθε εις την εξουσία η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964, και απομακρύνθηκε εν τάχει από την χώρα με προορισμό το Παρίσι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το ψευδώνυμο του Τριανταφυλλίδη, παραχωρώντας τα ηνία του Κόμματος του της ΕΡΕ, στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Επακολούθησαν, εξελίχθηκαν, τα λεγόμενα δραματικά γεγονότα της αποστασίας, επαναστατικά Ιουλιανά του 1965, δια της εμφανέστατης αυθαιρεσίας του νεοσύστατου Βασιλιά Κωνσταντίνου του Β, και εν γένει των Μοναρχικών Ανακτόρων, της αυταρχικής τους επεμβάσεως εις τα κοινά της χώρας. Ως εκ τούτου με φυσικό επακόλουθο θέλοντας και μη, όλης αυτής της πάρα πολύς τεταμένης ιστορικής πολιτικής διαδρομής και περιόδου, να επέμβει άμεσα ο Στρατός της χώρας μας, στις 21 Απριλίου του 1967, για να αποσοβήσει τα χειρότερα, των μοιραίων, κατά την δικήν τους βέβαια ετυμηγορία, ενός καινούργιου επικείμενου εμφύλιο εσωτερικού πολέμου, δια του σπαραγμού, και φυσικά άνοιξαν τον λεγόμενο ασκώ του αιώλου, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν. Όσον αφορά την περιβόητη εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, από τον Κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη, υπήρξε τόσο πολύ θορυβώδης αλλά και πολύπλοκη, εις την αίθουσα του κοινοβουλίου της βουλής, καθώς στην εκλογική αναμέτρηση της διαδικασίας εν έτη Μαρτίου του 1985, η αντιπολίτευση της ΝΔ, δεν δεχόντουσαν τα ψηφοδέλτια της ψηφοφορίας ως έγκυρα. Διότι είχαν διαφορετικό χρώμα αναμεταξύ τους, όπως επίσης και μήκος-πλάτους από τα υπόλοιπα, με φυσικό επακόλουθο, κάποιος ένθερμος προφανώς επιπόλαιος βουλευτής της ΝΔ, που με διαφεύγει αυτήν την στιγμή το όνομα του, πήρε εν βρασμώ ψυχής προφανώς, την κάλπης στους ώμους του αυθαιρέτως βιαίως, και την απομάκρυνε ενώ την μετέφερε στα γραφεία της ΝΔ, ενώ μετέπειτα πιο ώριμης σκέψεως, την επανέφερε πίσω, από τα κωμικοτραγικά γεγονότα των συμβάντων των επεισοδίων της εποχής εκείνης.  

 

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι το Φως δεν το Σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλης.

Μην κάνετε παρέα με λύκους, θα σας μάθουν να ουρλιάζετε, να κάνετε παρέα με Αετούς να σας μάθουν να πετάτε.

Ρωμαίικη Συνείδηση Αφύπνιση Δήμου Χαλκηδόνας, Δήμος Αγίων και Δήμος Ηρώων.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.com.