Ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ (ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΔΗ)

 

Ο ΊΩΝ ΔΡΑΓΟΎΜΗΣ.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.com.

Λόγω των πρόσφατων ημερών, διότι μας ελέγχει κατάφορα η συνείδηση μας, εκ μέρους της Ρωμαίικης Συνείδησης-Αφύπνισης Κουφαλίων και εν γένει όλου του ευρύτερου ενιαίου Δήμου Χαλκηδόνας, από το blog μας tamystikatoubaltou.blogspot.com. Εν συνεχεία καθώς στις εκάστοτε 31 Ιουλίου, μας ενθυμίζει θέλοντας και μη, περίτρανα αλγεινώς, ένα πάρα πολύ δυσάρεστο περιστατικό, το Πολιτικό Όνομα και αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο, από τον Μεγάλο Ήρωα του Ελληνισμού, τον Ίων Δραγούμη. Επομένως αυτή η αποφράδα ημέρα της ημερομηνίας, του ανήκει, με την εν μέρει Προσωπική-πολιτική δολοφονία, που διεξήχθη εις βάρος του, στο Κέντρο της Πρωτευούσης των Αθηνών, έναντι του Ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια, του Ήρωα Μακεδονομάχου Ίων Δραγούμη 1878-1920, μόλις 42 ετών, με καταγωγή από το Βογατσικό της Καστοριάς, άρα της δυτικής Μακεδονίας. Παράλληλα ο ήρωας Μακεδονομάχος Ίων Δραγούμης, υπήρξε από τους Πρωτεργάτες εμπνευστές και οραματιστές, στυλοβάτες εν πολλοίς, του ένδοξου απελευθερωτικού Μακεδονικού Αγώνος 1870-1908. Εν ολίγοις ο εμπόλεμος ένδοξος και ένθεος Αγώνας, καθώς σαφώς προετοίμασε την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, κατόπιν από το 1430, έως τον Πρώτο απελευθερωτικό, σωτήριο Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Εν γένει των Πέντε πολύχρονων, ολόκληρων αιώνων, σκλαβιάς και Μουσουλμανικής θηριωδίας επισήμως, αλλά και ανεπισήμως, της δεύτερης σκλαβιάς, δια των σχισματικών Βουλγάρων Κομιτατζήδων. Εν μέρει κατά το ήμισυ ασφαλώς απελευθερώθηκε, επειδή γεωγραφικώς η Βόρεια Μακεδονία, με την διαχρονικότατη Ελληνική Πόλη του Μοναστηρίου, δεν απελευθερώθηκε με την πέριξ περιοχή της Στρώμνιτσας, του Κρουσόβου, της Αχρίδας, ενώ βρίσκονται σκλαβωμένα, στο κομμουνιστικό προπαγανδιστικό νεοσύστατο κρατίδιο του μορφώματος, των Βουλγάρων Σκοπίων. Όπως επίσης και η παρακείμενη Ελληνική Μακεδονία, του λεγόμενου Πιρίν, των αναγνωρισμένων Βουλγάρων Κομιτατζήδων, με το Μελένικο, το Πετρίτσι και την Ελληνικότατη Ελληνική Ανατολική Ρωμυλία, της Βόρειας Θράκης, επειδή οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι Τούρκοι κατακτητές, την Αναγνώριζαν ως Ρουμ και Ελλή, δηλαδή ως η Γη των Ρωμιών, η γη των Ελλήνων και ου το καθεξής.

 

Εκ του διαχρονικού ιστορικού γίγνεσθαι, ο Μεγάλος Ήρωας Μακεδονομάχος ο Ιών Δραγούμης, ήταν ο Κουνιάδος του Ήρωα και Αετού, αδιαμφισβήτητου Αρχηγού της Μακεδονίας μας, του Παύλου Μελά, καθώς τον είχε γαμπρό, από την αδερφή του την Ναταλία Δραγούμη. Παράλληλα αυτός έδρασε ως Υποπρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο του Μοναστηρίου, μετέπειτα διορίστηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στην Αλεξανδρούπολη, το τότε Δεδέαγατς και στην Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας. Εν τω μεταξύ στον Α Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, πολέμησε εις την πρώτη γραμμή του Μετώπου, με τον Βαθμό του Δεκανέα και μάλιστα υπήρξε ένας εκ των βασικών πρωτεργατών, συνεργατών εν πολλοίς. Παράλληλα μαζί με τους Ανώτερους Στρατιωτικούς Ιωάννη Μεταξά, τον μετέπειτα Αρχηγό-δικτάτορα της 4 Αυγούστου του 1936, του λεγόμενου Όχι, στους Ιταλούς του 1940, τον Λοχαγό Δούμπιανη, δια της τελεσίδικης εθελοντικής αποχώρησης τους, από την Θεσσαλονίκη και μη στρατιωτικής επεμβάσεως, με την οξυδερκή, διπλωματική μεσολάβηση της παρεμβάσεως, του Χασάν Ταξίν Πασά. Μετέπειτα στον λεγόμενο εσωτερικό Εθνικό Διχασμό, της τρισκατάρατης διχόνοιας ως είθισται, μέσω της διαχρονικής εμφύλιας διαμάχης, δια της πολύχρονης αιματοβαμμένης, συρράξεως, του σπαραγμού εν πολλοίς. Εν ταύτα από το 1914, καθώς ξεκίνησε μέσω του Α Παγκοσμίου Πολέμου και εμφανώς παρατεταμένα, σαφώς ολοκληρώθηκε επισήμως, στις 31 Αυγούστου του 1949, με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς, στις παρυφές του Γράμμου και του Βιτσίου, απόρροια απότοκου, του Β Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησε ανάμεσα σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς. Εν τω μεταξύ ο πολιτικός Ίων Δραγούμης, διάλεξε δια της επιλογής του, να πολιτευθεί με το πολιτικό στρατόπεδο, εν μέρει ατύπως βεβαίως φυσικά, αλλά και ιδιόρρυθμα, των Βασιλικών, παρόλο που επισήμως, ποτέ του δεν κατατάχθηκε και δεν εντάχθηκε σε δαύτους. Ως εκ τούτου εκλέχθηκε και Ανεξάρτητος Βουλευτής Φλώρινας, στις Εκλογές του 1915, εν αντιθέσει όμως, ο αυταρχικός καθεστωτικός και πλήρως συστημικός Μονάρχης, της ξενοκίνητης Βασιλικής Δυναστείας, των ανακτόρων, ο νεοσύστατος Βασιλιάς Κωνσταντίνος. Αφενός μεν, όχι μόνο δεν αναγνώριζε και εν γένει στερούσε τα έννομα δημοκρατικά δικαιώματα, του Ελληνικού Λαού, καθώς δεν επικύρωνε τις Δημοκρατικές εκλεγμένες Αποφάσεις του Ελληνικού Λαού, ώστε να αναγνωρίσει ως όφειλε, τον Επίσημο Πρωθυπουργό της Χώρας μας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

 

Αφετέρου δε, επιθυμούσε διακαώς, δια των αμιγώς δικών του πολιτικών συμφερόντων, των πεποιθήσεων, της ασήμαντης μειοψηφίας που εκπροσωπούσε, των βολεμένων καθεστωτικών και κατεστημένων, συστημικών Ανακτόρων, να σύρει την χώρα μας, ως πολύ κατώτερος του αναμενομένου, σαφώς καθώς υπήρξε προ πολλού, εις τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914. Εν ολίγοις τότε που επισήμως, αναγνωρίζονταν διεθνώς και επικυρώνονταν εν πολλοίς, τα σύνορα της Απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας, κατόπιν από Πέντε ολόκληρους αιώνες, Μουσουλμανικής σκλαβιάς, από το 1430, έως το 1912. Επιπροσθέτως από τους δύο αμφότερους προσφάτως, απελευθερωτικούς σωτήριους, αιματοβαμμένους Πολέμους, των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13. Εν τω μεταξύ θέλοντας να συμπορευτούμε αυταρχικά, συμπλέοντας αλλά και συμβαδίζοντας, εις στο πλευρό του Γερμανού γαμπρού του, του Καίζελ, δηλώνοντας ανερυθρίαστα, ως ουδετερότητα, άρα, πλάι πλάι, με τους εχθρικούς Τούρκους εξ αρχής. Εκ νέου τον Ιών Δραγούμη, το Κυβερνητικό Βενιζελικό Κράτος, μαζί με άλλους πολλούς, επιφανείς εκλεκτούς, πολιτικούς τους αντιπάλους, του Στέμματος των Βασιλικών Μοναρχών Ανακτόρων, όπως τον Ιωάννη Μεταξά, τον Δημήτριο Γούναρη και ου το καθεξής, το 1917, δια του εμφύλιο εσωτερικού, αιματοβαμμένου σπαραγμού που διεξήχθη, τον εξόρισαν στο Γαλλικό νησί της Κορσικής, ενώ μετέπειτα στον Ελληνικό Νησί της Σκοπέλου, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, και το 1919 τον άφησαν ατύπως ελεύθερο. Εν τω μεταξύ στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Λυών, ο Επίσημος Αναγνωρισμένος, Πρωθυπουργός της Χώρας μας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στις 31 Ιουλίου του 1920, δέχθηκε αγρίως, κακήν κακώς βαναύσως, άνανδρη επίθεση δολοφονίας, από δύο απότακτους, απόστρατους στρατιωτικούς, Βασιλικών Πεποιθήσεων, με δύο σφαίρες, που σφηνώθηκαν στον ώμο του χεριού του, και για καλή του τύχη, δεν σκοτώθηκε επί τόπου, παρά μόνο διακομίσθηκε στο νοσοκομείο, ως ελαφρά-βαριά τραυματισμένος. Εν αντιθέσει κατόπιν της πιο επιτυχημένης, Διεθνής Αναγνωρισμένης Συνθήκης των Σεβρών, δηλαδή της Ελλάδας των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών, της λεγόμενης Μεγάλης Ιδέας, καθώς διανοίγονταν θέλοντας και μη, που μας έφτανε μέχρι τα Προάστια της Τσατάλτσας, δια της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, της εσαεί σκλαβωμένης μας Πρωτεύουσας, της Ρωμιοσύνης των Αυτοκρατόρων Παλαιολόγων.

 

Παράλληλα όπως επίσης και για τα επόμενα Πέντε συναπτά έτη, των χρόνων, ο Ελληνικός Στρατός, θα αποβιβάζονταν δια των πολλαπλών επευφημιών του, στην Περιοχή της Σμύρνης, αλλά και του Πέριξ Αϊδινίου, ώστε να περιφρουρήσει τις αμιγώς Ελληνικές αυτές περιοχές. Ενώ μετέπειτα θα γινόταν επισήμως δημοψήφισμα, ώστε εάν επιθυμούσαν, την Ένωση της Μικρασιατικής Ιωνίας, με την πάλαι ποτέ Μητέρα Πατρίδα Ορθόδοξη Ελλάδα, άλλωστε η συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Εκ νέου ο Ίων Δραγούμης, μόλις ενημερώθηκε, για την απόπειρα δολοφονίας, έναντι του Πρωθυπουργού της χώρας, του Ελευθερίου Βενιζέλου, εν βρασμώ ψυχής σαφώς, επισκέφθηκε άρον άρον, την ερωμένη του, την ηθοποιό Μαρίκα Κοντοπούλη, στο θέατρο της, που έδρευε στο κέντρο των Αθηνών, για να την απομακρύνει, καθώς κινδύνευε άμεσα η ζωή της. Διότι εν δυνάμει, θα επακολουθούσαν εχθρικά έκτροπα, των πολιτικών εκδικητικών αντιποίνων, θέλοντας και μη. Εν συνεχεία απομακρύνθηκαν και εγκαταστάθηκαν αμφότεροι, σε μία απόμακρη έρημη και ασφαλή τους, φιλική οικεία. Απεναντίας όμως, ο παράτολμος Ιών Δραγούμης, ως αποστολή αυτοκτονίας, δια της απερισκεψίας του, παρόλο τις έντονες προτροπές και παραινέσεις της φίλης του. Εν ταύτα δεν πτοήθηκε διόλου, ενώ επιθυμούσε διακαώς, να μεταβεί στο Κέντρο των εμπόλεμων Αθηνών, δια των ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, εκδικητικών πολιτικών, αντιποίνων που επικρατούσαν, της έκρυθμής εμπόλεμης καταστάσεως, στην εφημερίδα που αρθρογραφούσε, ώστε να κατακεραυνώσει, αποδοκιμάζονταν εν πολλοίς, με τα βδελυγμίας, την απόπειρα δολοφονίας του. Ως εκ τούτου πέρασε εν μέρει προκλητικά, αλλά και θαρρετά, δια της ευτολμίας του, με το μοναδικό σε είδος Αυτοκίνητο του της Αθήνας, καθώς τον χαρακτήριζε, διότι σπάνιζαν το 1920 τα αυτοκίνητα, από την έκρυθμη εμπόλεμη Πλατεία του Συντάγματος, και ως είθισται τον συνέλαβαν θέλοντας και μη, αγρίως κακήν κακώς βαναύσως, το Τάγμα του Βενιζελικού Κρητικού Γύπαρη. Εν τω μεταξύ γνωρίζονταν πολλαπλώς, εκ παρελθόντων ένδοξων χρόνων, από τους σωτήριους Εθνικοαπελευθερωτικούς Αγώνες, για την Προάσπιση της Ελληνικής Μακεδονίας μας, που συμμετείχαν αμφότεροι και οι δύο, και μάλιστα ο Γύπαρης, του είχε προτείνει να τον Βαφτίσει και τα παιδιά του, στην Κρήτη. Τότε ο ανώτερος Γύπαρης, Βενιζελικών Πεποιθήσεων, έδωσε σαφώς διαταγή, ως Ιεραρχικά ανώτερος τους, να μην τον πειράξουν διόλου, απομονώνοντας τον, με βάση τα όσα ισχυρίστηκε στην απολογία του, στο δικαστήριο που διεξήχθη, πολλά χρόνια μετέπειτα. Εν αντιθέσει και να τον περιφρουρήσουν, προστατεύοντας τον πολλαπλώς, όπως επίσης και όλοι οι υπόλοιποι, πολιτικοί αντίπαλοι του Πρωθυπουργού, του Ελευθερίου Βενιζέλου, εν γένει οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης, ως ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος. Εκ νέου οι εκλεγμένοι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, να προσαχθούν προς κράτηση, ώστε να μεταφερθούν φρουρούμενοι, δια της ανάλογης απαραίτητης προστασίας, σε ένα απόμακρο Ξενοδοχείο, λόγω της ιδιαίτερης, έκρυθμής καταστάσεως που είχε δημιουργηθεί, για να μην λιντσαριστούν θέλοντας και μη, από τις άγριες διαθέσεις, των προθέσεων, του εξαγριωμένου πλήθους του όχλου, καθώς θα είχαν προκύψει.

 

Όμως ο Δήμαρχος Αθηνών, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε αντίθετη άποψη, της προσωπικής εκδικητικής εμπαθέστατης γνώμης, του οικογενειακού ιστορικού πάθους. Επιπροσθέτως πάμπλουτος και Μεγαλομεγιστάνας Κροίσος εν πολλοίς, της εποχής εκείνης, το δεξί χέρι του Πρωθυπουργού της χώρας, του Ελευθερίου Βενιζέλου, κατά πάσα πιθανότητα, με βάση όσα ισχυρίζονται, οι αναγνωρισμένες επίσημες, συγγενικές οικογενειακές πηγές, άλλωστε τον προσέτρεξαν και στο δικαστήριο, τον κάθισαν στο σκαμνί του κατηγορουμένου, με την εν λόγω βαριά κατηγορίας. Ως εκ τούτου ότι αυτός διέταξε να τον σκοτώσουν εν ψυχρώ, στήνοντας τον στον τοίχο, του εκτελεστικού αποσπάσματος, αλλά αθωώθηκε. Επομένως ενεπλάκη αυταρχικά βιαίως, αυθαιρέτως στην υπόθεση, και πλήρωσε κάποιους από το Τάγμα του Γύπαρη, για να τον δολοφονήσουν αγρίως κακήν κακώς βαναύσως. Διότι είχε εξωσυζυγικές παράνομες σχέσεις, με την Παντρεμένη Κόρη του, την Πηνελόπη Δέλτα, όταν ήταν από το 1905, Πρόξενος της Ελλάδος, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εν προκειμένω και δεν τον συγχώρησε ποτέ, και ως είθισται, τώρα που βρήκε την ανάλογη πολιτική περίσταση, της πρωτοφανής ευκαιρίας, που επιζητούσε διακαώς, καθώς του δόθηκε περίτρανα, της εν γένει αναμπουμπούλας, ο λύκος στην αντάρα χαίρεται, βρήκε την ευκαιρία που επιθυμούσε διακαώς, για να τον εξοντώσει. Εν ολίγοις εάν ανατρέξετε εις το διαδίκτυο, εκ παλαιόθεν χρόνων, θα δείτε τον πασίγνωστο επιφανή, δημοσιογράφο Φρέντυ Γερμανό, να ομιλεί με τον ανιψιό, του δολοφονημένου Ιών Δραγούμη. Εν ταύτα λέγοντας ευθαρσώς, πως ο Πατέρας μου με είπε, δηλαδή ο αδελφός του Ιών Δραγούμη, ότι τον Θείο μου, τον δολοφόνησε ξεκάθαρα και άνανδρα πισώπλατα εν πολλοίς, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, καθώς είχε κάποτε ερωτικές σχέσεις, με την Παντρεμένη Κόρη του, την Πηνελόπη Δέλτα, και έψαχνε εναγωνίως, την ευκαιρία να τον θανατώσει. Άρα το έγκλημα εναντίον του Ήρωα, του Ίων Δραγούμη, με βάση τα όσα ισχυρίζονται, κατά την οικογένεια των Δραγούμηδων, θεωρούνταν προσωπικού πάθους, και όχι πολιτικού. Επιπροσθέτως όπως επιθυμούν διακαώς, επιλεκτικά μονομερώς συμφεροντολογικά, κάποιοι μεμονωμένοι κύκλοι, βασιλικών πολιτικών πεποιθήσεων, να το προσάψουν, στο Βενιζελικό παρακράτος. Απεναντίας ο τραυματισμένος τότε Πρωθυπουργός της χώρας μας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με δύο σφαίρες να βρίσκονται στο κορμί του, ορμώμενες από Βασιλικών απόστρατων, στον ώμο του, από το νοσοκομείο που βρισκόταν, ως κλινήρης, στην Λυών της Γαλλίας, έδωσε ξεκάθαρη διαταγή εντολής, να μην υπάρξουν και να πάψουν εν πολλοίς, αντίποινα εκδικητικά, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, και εν γένει να σταματήσει ακαριαίως, η αδερφική εσωτερική αιματοχυσία.

 

Εν κατακλείδι μόλις πληροφορήθηκε το τραγικό γεγονός του συμβάντος, στο κρεβάτι του πόνου, του Νοσοκομείου της Λυών της Γαλλίας που βρισκόταν, ότι εκτέλεσαν, δολοφόνησαν εν ψυχρώ, τον Πολιτικό του Αντίπαλο, τον Μεγάλο Ίων Δραγούμη, τον Μακεδονομάχο, ανέφερε τις λέξεις ως, Τραγικό και Απίστευτο, ντροπή, δυσάρεστο, αποτρόπαιο. Παράλληλα όταν κατέφθασε, στην εμφυλιοπολεμική ταραγμένη και συγχυσμένη Ελλάδα, με τον ώμο του δεμένο, από τα τραύματα των σφαιρών, δείγμα του φανατικού μισητού παράλογου, εσωτερικού αδελφικού, εμφύλιου σπαραγμού, των ακανθώδη παθών, επισκέφθηκε επειγόντως, ως ελάχιστο χρέος Τιμής και εσαεί ευγνωμοσύνης, στην χαροκαμένη οικογένεια των Δραγούμηδων, για να τους συλλυπηθεί εγκαρδίως ολοψύχως. Επομένως ο Ήρωας Μακεδονομάχος Ίων Δραγούμης, δολοφονήθηκε αγρίως κακήν κακώς βαναύσως, αλγεινώς καταπτύστως, για προσωπικούς λόγους, των οικογενειακών παθών, κατά πάσα πιθανότητα βεβαίως, και όχι για πολιτικούς λόγους. Εν τέλει ο Ίων Δραγούμης, εάν δεν τον είχε δολοφονήσει, ως ηθικός αυτουργός, ο συνεργάτης του Πρωθυπουργού της χώρας, του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο πάμπλουτος Εμμανουήλ Μπενάκης, για προσωπικούς λόγους όμως, και όχι για πολιτικούς εκδικητικούς. Καθώς και αυτός, βασανίστηκε αγρίως βαναύσως, κακήν κακώς δυστυχώς, το εμφυλιοπολεμικό 1917, μέσα στο σπίτι του άνανδρα, από τους Βασιλικούς, μπροστά στα έντρομα μάτια της οικογένειας του. Ως εκ τούτου θα ήταν, ένας πάρα πολύ ανώτερος αξιόπιστος, αντάξιος πολιτικός Αναγνωρισμένος αντίπαλος, του Μέγιστου Μεγέθους, της Βασιλικής Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, έναντι του Πρωθυπουργού της χώρας μας, του Ελευθερίου Βενιζέλου. Εν αντιθέσει με την αποτρόπαιη και βάρβαρη δολοφονία του, τον στερηθήκαμε τις πολλαπλές του υπηρεσίες. Εν μέρει και δεν θα είχε υπάρξει, η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς, με ότι αυτό συνεπάγεται μετέπειτα, δια των παρατεταμένων πολύχρονων, πολιτικών εσωτερικών εμφύλιων παθών, των σπαραγμών, του ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν αλληλοσπαραγμού, του μίσους, που είχαν καλλιεργηθεί τεχνηέντως. Υποσημείωση ότι ο ήρωας Μακεδονομάχος Ίων Δραγούμης, υπήρξε μαζί με τον Παύλο Μελά και τον Μητροπολίτη Καστοριάς τον Γερμανό Καραβαγγέλη, τον λεγόμενο Παπαφλέσσα της Μακεδονίας μας, η εκλεκτή Αναγνωρισμένη Τριανδρία του Αγώνος, της Απελευθέρωσης της Ελληνικής Ορθόδοξης Χριστιανικής, δια του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης Μακεδονίας μας, και επομένως τους οφείλουμε ιδιαίτερη Τιμή, εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες, εσαεί ευγνωμοσύνη, κληρονομικής παρακαταθήκης, κλείνοντας του ευλαβικά το γόνυ, μόνο που του Ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται.

 

Υστερόγραφό στα αρνητικά και αδύνατα σημεία, του Ίων Δραγούμη, εν μέρει συγκαταλέγεται, καθώς υπήρξε Αναγνωρισμένος Ήρωας του γένους των Ρωμιών Ελλήνων και κανείς δεν αντιλέγει, και πως θα μπορούσαμε άλλωστε. Εν μέρει αλλά όχι Άγιος, προς Θεού, να μην υπερβάλουμε διόλου. Εις το δια ταύτα, καθώς κατά τον Μεγάλο Ορθόδοξο Πατερικό Θεολόγο, Πατήρ Γεώργιο Μεταλληνό εκ Θεσσαλονίκης, εάν ανατρέξετε σε παλαιότερες ομιλίες του, στο διαδίκτυο, που προσφάτως απεβίωσε, δηλώνει ευθαρσώς κατηγορηματικώς. Ως εκ τούτου ότι υπήρξε αναγνωρισμένος παγανιστής, δηλαδή συνειδητοποιημένος δωδεκαθεϊστής, του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου, δια της άξεστης κοσμικής τους φιλοσοφίας, μη δεχόμενος να ασπαστεί, την Πατροπαράδοτη Ορθόδοξη, Πατερική Θεολογία μας. Απτό παράδειγμα, για όσους θέλουν να συγκαταλέγονται, στους ανήσυχους, πνευματικά καταρτισμένους και καλλιεργημένους, ανώτερους ανθρώπους, και όχι στους συμβιβασμένους, της επιλεκτικής συμφέρουσας, βασιλικής πολιτικής ενόρασης, των σκοπιμοτήτων εν πολλοίς, ότι βαφτίστηκε ως Ιωάννης Δραγούμης. Εν αντιθέσει και αυτός, το μετέτρεψε, αποκόπτοντας το, σκοπίμως οικειοθελώς, φτιάχνοντας το, Αρχαίο Ελληνικό, ως Ίων, λες και ήταν η σημερινή σοκολάτα της Ίων. Μη δεχόμενος να ασπαστεί, τον Άγιο του, τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον Πρόδρομο, τον Μέγιστο των Αγίων, αλλά και τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον αγαπημένο Μαθητή, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μας, του Σταυρωθέντα και Αναστάντα, Αναλήψαντα. Το ίδιο εναργώς αλγεινώς πρεσβεύει, έπραξε και ο πολύς Άδωνης Γεωργιάδης, της σήμερον εποχή, ως συνεχιστής του, καθώς βαφτίστηκε ως Σπυρίδων, ο Μεγάλος Άγιος Επίσκοπος Τριμυθούντος και το μετέτρεψε και αυτός, σε αρχαίο Ελληνικό Ειδωλολατρικό, του Άδωνι, ο νοών νοείτω. Όσον αφορά την πασίγνωστη Συγγραφέα του Μυθιστορήματος, τα Μυστικά του Βάλτου, που εκδόθηκαν το 1936, της Πηνελόπης Δέλτα. Εν ολίγοις το επίσημο ευαγγέλιο, του Μακεδονικού Αγώνος, καθώς τον Αγαπούσε παράφορα υπερβολικώς, ως τον ανεκπλήρωτο Πλατωνικό της Έρωτα. Ενώ από τότε που δολοφονήθηκε βάρβαρα, αγρίως βαναύσως, κακήν κακώς, αλγεινώς καταπτύστως, μάλλον και κατά πάσα πιθανότητα, από τον Πατέρα της, τον Εμμανουήλ Μπενάκη, που τον έστησε στο εκτελεστικό απόσπασμα του τοίχου. Επειδή δεν δέχθηκε ποτέ του, τον παράνομο δεσμό τους, της εξωσυζυγικής σχέσεως τους εν πολλοίς. Φορούσε συνεχώς ακατάπαυστα, μαύρα πένθιμα φορέματα των ρούχων, μετέπειτα της άνανδρης και ύπουλης δολοφονίας του, για να τον τιμήσει, ενθυμίζοντας τον, πλην εμμέσως και σαφώς. Παράλληλα ενώ προσέτρεξε στην Μακεδονία, ιδίως στη λίμνη ή αλλιώς βάλτο των Γιαννιτσών, βρίσκοντας Μακεδονομάχους εν ζωή, για να την εξιστορήσουν ανάγλυφα, εναργώς τις μάχες για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, του Καπετάν Νικηφόρου του Μακεδονομάχου, του λεγόμενου Ιωάννη Δεμέστιχα από την Μάνη, πάντοτε Βενιζελικών Πεποιθήσεων. Θεωρώντας ότι κατά αυτόν τον τρόπο, εν μέρει ατύπως βεβαίως, πράττει το αδιαμφισβήτητο χρέος της, και τιμάει τον Αγαπημένο της Ίων Δραγούμη, διότι και αυτός, δραστηριοποιήθηκε πολλαπλώς ενεργά, στα νεανικά του χρόνια, στον Μακεδονικό Αγώνα. Καθώς ο Πατέρας της, ως ηθικός αυτουργός, τον δολοφόνησε, παρόλο που ποτέ της, δεν το παραδέχθηκε δημοσίως και πως θα μπορούσε άλλωστε, βρισκόμενη πάντοτε σε δύσκολη θέση, με την πλάτη στον τοίχο και ο νοών νοείτω.    

 

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα Πρωτεία στην σάπια Πολιτεία-Κοινωνία.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι το Φως δεν το σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν, Κώστας Βάρναλής.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.com.