Η τυφλή υπακοή ενός
δημοσίου υπαλλήλου εις την εκτέλεση μίας προδήλως αντισυνταγματικής
εντελλόμενης ενέργειας την οποία παρά την ρητή εκπεφρασμένη αντίδρασή του προς
τούτο, το Κράτος εν γένει δια των οργάνων του επιβάλλει προς αυτόν,
καθοιονδήποτε τρόπο, υπό την απειλή μάλιστα και επιβολής πειθαρχικής ποινής,
συνιστά ανυπερθέτως μία μορφή προσταγής,
δια της οποίας ο προστάξας δρα ως έμμεσος αυτουργός ,ενώ ο προστασσόμενος
απαλλάσσεται εκ της τυχόν τελέσεως αξιοποίνου πράξεως, διότι κατά το άρθρο 21
του Ποινικού Κώδικα αποκλείεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξεως καθ’ εαυτής.
Εν Ελλάδι, δια του
σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας και δια της καθεστωτικής τηλοψίας και της,
δια αυτής εξαχθείσας προπαγάνδας, η κυβέρνηση, επιβάλλει προς σκοπόν
εξυπηρέτησης αλλότριων πολιτικών συμφερόντων μία υγειονομική δικτατορία,
φαλκιδεύοντας οιαδήποτε μορφή ασκήσεως θεσμικής αντίστασης, ήτοι νομιμόφρονα
κατά το άρθρο 120 του Συντάγματος, αντίσταση, υπό οιονδήποτε πολίτη, ο οποίος
καταδεικνύει και ψέγει, την κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών Συνταγματικώς
κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, ομοίως και Διεθνών Συμβάσεων, περί της ρητής
απαγορεύσεως, δια νόμου επιβολής μίας ιατρικής πράξεως, αφενός δίχως την
ενημερωμένη συναίνεση του ασθενούς και εξ ετέρου την μη ειδικά και
εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη θεμελίωση της έκτακτης τυχόν παρέκκλισης από την
αρχή αυτή, καταστηλιτεύοντας εν ταυτώ και την μη διαυγή ανάληψη ευθύνης της
κυβερνήσεως, εις περίπτωση προκλήσεως αιτιώδης βλάβης ή εκδηλώσεως ασθένειας εκ
των εμβολίων.
Οι αντιδημοκρατικές
ερπύστριες της κυβερνήσεως δια της επαναφοράς των πάλαι ποτέ πιστοποιητικών
φρονημάτων, υπό το πρίσμα των υγειονομικώς ομοφρονούντων και όλως τουναντίον
των αντιφρονούντων, ενσπείρουν την διχόνοια εις την κοινωνία διασαλεύοντας
εκκωφαντικά την δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη.
Η έλλειψη μεστών
νομικών επιχειρημάτων καθίσταται πρόδηλη διότι η κυβέρνησις, επιστρατεύει
ανενδοίαστα ορισμένους Καθηγητές Πανεπιστημίου, οι οποίοι δρούν κεκαλυμμένα, ως
εντεταλμένα έμμισθα φερέφωνα του συστήματος, τα οποία περιάπτονται του μανδύα
του οιονεί αυθέντη προκειμένου να προσδοθεί
έτι περαιτέρω και επί μάλλον και μάλλον βαρύτητα εις τα λεγόμενά τους
περί του υποχρεωτικού εμβολιασμού εν συνδυασμώ και προς τα έτερα μίσθρανα
θεσμικά όργανα, ωσαύτως τελούντα πλήρως σε διατεταγμένη υπηρεσία υπό των
υπερεθνικών διευθυντηρίων, ίνα πειθαναγκάσουν κατά το μάλλον ή ήττον την
φοβισμένη κοινωνία.
Ο κλυδωνισμός της
Δημοκρατίας μας καθίσταται ψηλαφητός, δια της υπαλλακτικώς μεικτής θεσμικής
βίας την οποία υφίσταται, δια της οποίας καταστρατηγείται παν ψήγμα νομιμότητας
και διώκεται απηνώς το δικαίωμα ελεύθερης διάθεσης της ατομικής υγείας των
πολιτών ως υποκείμενα δικαίου.
Εν πάση περιπτώσει
εσχάτως, ο πολίτης δύναται να προτάξει την περιέλευσή του, εις μία ανυπέρβλητη
συνειδησιακή επιταγή, εις ένα τραγικό δίλημμα, εξαιτίας και συνεπεία της
συγκρούσεως καθήκοντος ανάμεσα εις την υγεία του και την δια νόμου επιβολή,
όπου προκρίνει να σώσει της ατομική του υγεία, πλήττοντας την επιτακτική
διάταξη της εννόμου τάξεως, ελλείψει εμπιστοσύνης προς το Κράτος το οποίο
ουδέποτε προάσπισε την υγεία του αλλά και την ίδια την ευημερία του (το δημόσιο
κρατικό σύστημα υπό κατάρρευση, επαχθή μνημόνια, πτωχευτικός κώδικας, έξαρση
εγκληματικότητας, άλωση της δημόσιας διοικήσεως εκ των ημετέρων της λοιμικής
της στυγνής κομματορκατίας)
Εν τοιαύτη
περιπτώσει, ο πολίτης δρα ως, εκ πεποιθήσεως και εκ συνειδήσεως αρνητής του
εμβολίου, διότι εν τω πλαισίω της δεσμίας βουλήσεως η οποία διαπλάθεται από
έναν ορισμένο ηθικό κώδικα αξιών, (νομική αξιολόγηση περί της
αντισυνταγματικότητας, έλλειψη διαφάνειας εκ μέρους της κυβερνήσεως), και
δεδομένου ότι η προσβολή η οποία προκαλείται από την πράξη άρνησης του πολίτη
ως προς τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, καθίσταται κατά το είδος και την
σπουδαιότητα ανάλογη ως προς την προσβολή την οποία απειλείται (τυχόν βλάβη της
υγείας του ιδίου εξαιτίας και συνεπεία πλημμελούς ιατρικής ενημέρωσης και
ευθείας ανάληψης ευθύνης εκ των εταιριών αλλά και εκ της κυβερνήσεως η οποία
δρα ως ηθικός αυτουργός).
Ως εκ τούτου και
ποινικά κατά άρθρο 33 του Ποινικού Κώδικα, εμφιλοχωρεί συγγνωστή ηθική πλάνη
στενά προς την νομική υποχρέωση, διότι ο πολίτης προκρίνει την συνειδησιακή
επιταγή προς ένα υποκριτικό κράτος, με συνέπεια να αίρεται το βουλητικό μέρος
του δεοντολογικού στοιχείου του καταλογισμού, ένεκεν του μη φευκτού της
υπαιτιότητας και του άλλως δύνασθαι πράττειν, συνεπεία της αντικειμενικής
αδυναμίας συμμόρφωσης προς έναν απάνθρωπο πρόδηλα αντισυνταγματικό νόμο, παρά
ταύτα, στενά δογματικά, νόμο του Κράτους.
Η συλλογική αφύπνιση
κείται εγγύς και οι συνθήκες έχουν ωριμάσει δια την περιφρούρηση της
Δημοκρατικής Νομιμότητας και της Συνταγματικής νομιμοφροσύνης με δικλείδα
ασφαλείας την φιλοπατρία, η μάχη θα δοθεί τόσο εις την κοινωνία και εν ταυτώ
εντός των αιθουσών των Δικαστηρίων, με κράτιστο γνώμονα την ελευθερία διάθεσης
του εαυτού μας προς μία ιατρική, κατόπιν ενδελεχούς επιστημονικής ενημέρωσης
και όχι πολιτικής δια της προπαγάνδας των εξωνημένων Μ.Μ.Ε
Χαράλαμπος β
Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω
Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια