ΆΓΙΟ ΑΙΜΑ (ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΟΛΩΣΗ)

 

Το 2021 είναι, ως γνωστόν, ολόκληροαφιερωμένο στη συμπλήρωση των 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821

Από τον Χρήστο Μπολώση

Η επιτροπή «ειδημόνων»που συγκροτήθηκε γι’ αυτό, λίγο μετά άρχισε να φυλλοροεί, αφού «επίλεκτα» μέλη της αντί να σχεδιάζουν εορτασμούς, σχεδίαζαν την κατασυκοφάντηση του ξεσηκωμού. Νομίσαμε κι’ εμείς ότι θα βλέπαμε πράματα και θάματα και αντί αυτών, είδαμε κάτι σιγκούνια σε υπέρκομψεςμεγαλοκυρίεςνα παριστάνουν την Μαντώ Μαυρογένους και κάποιες πανάκριβες σειρές αναμνηστικών νομισμάτων, απρόσιτες στα βαλάντια του πτωχού λαουτζίκου. Ευτυχώς που είχαμε μία υπέρλαμπρη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, έστω χωρίς κόσμο, που στην τηλεόραση χτύπησε ασύλληπτα νούμερα θεάσεως.

Θα πείτε «Μα μας έτυχε και ο κορονοϊός» και θα πω: «Και του Παπαθεοδώρου του έτυχε ο κορονοϊός, αλλά δεν φόρεσε φουστανέλες να παριστάνει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Προτίμησε κάτι πιο σοβαρό. Να γράψει ιστορία. Και το έκανε».

Και πώς το έκανε; Γράφοντας ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Άγιο Αίμα»

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, επιχειρεί και το πετυχαίνει απόλυτα, με το τελευταίο βιβλίο του: «Άγιο Αίμα» των εκδόσεων «Ψυχογιού», να μας μεταφέρει στην ηρωική εκείνη εποχή. Να ζήσουμε την αγωνία της οικογένειας που την καταδιώκει η «Μάστιγα της Ανατολής» και που τελικώς αναγκάζεται ή να χορέψει τον χορό του Ζαλόγγου η να ανατιναχθεί στο Κούγκι.

Το βιβλίο, αρχίζει με μια θαυμάσια περιγραφή της 3ης και τελευταίας εξόδου του Μεσολογγίου, την οποία ξαναφέρνει στο νου του ένα παλαίμαχος αγωνιστής. Ήταν τότε που ακούστηκε η φοβερή και ανατριχιαστικήπροδοτική κραυγή: «Πίσω. Πίσω ωρέ παιδιά. Πίσω στα τείχη». Είναι η κραυγή, που έφερε την απόλυτη σύγχυση στους εξαντλημένους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», την ώρα που η έξοδος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Και ήταν μια έξοδος, στην οποία φάνηκε η, γνωστή άλλωστε, θηριωδία των Οθωμανών, που μερικοί επιμένουν να μας τους παρουσιάζουν περίπου ως αναμορφωτές του τυραννισμένου Έθνους μας.

Ο συγγραφέας, άριστος χειριστής της γλώσσας, χρησιμοποιεί πολλές εκφράσεις της εποχής, μεταφέροντάς μας έτσι, ακόμη πιο κοντά στο κλίμα της ηρωικής εκείνης περιόδου.

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, δεν είναι χθεσινός στα Ελληνικά γράμματα.Ήδη έχει γράψει21 βιβλία για μεγάλους (τα 3 με το ψευδώνυμο Θάνος Δραγούμης) και 5 για παιδιά, αφού είναι άριστος γνώστης της παιδαγωγικής.

Πολλά άγνωστα στο πολύ κόσμο στοιχεία ανακαλύπτουμε στο βιβλίο. Όπως τα περί της «Δημοκρατίας του Σουλίου», καθώς και τα αυστηράήθη και έθιμα της κοινωνίας των Σουλιωτών.

Ακόμα θα δούμε τις περιπέτειες των μελών τριών οικογενειών, που στα ταραγμένα εκείνα χρόνια και λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση, πολεμούν, βασανίζονται, υποφέρουν στα χαρέμια των δυναστών και τελικώς δολοφονούνται, χωρίς όμως να χάνουν την πίστη τους στο Θεό και στο δίκαιο του αγώνα.

Επίσης, αναδεικνύεται και η αδιαμφησβήτητη συμβολή του κλήρου στον Αγώνα. Αυτό θα στενοχωρήσει μερικούς, αλλά duralex, sedlex (σκληρή η αλήθεια, αλλά αλήθεια). Ακόμη διαλύει τους μύθους, που θέλουν τους Οθωμανούς ψυχοπονιάρηδες.

Βέβαια θα ήταν αστείο να ισχυρισθεί κάποιος ότι όλα ήταν τέλεια. Και σ΄ αυτό το σημείο ο κ. Παπαθεοδώρου δεν μασάει τα λόγια του. Όχι! Και ζήλειες υπήρχαν και μίση και πάθη και αβυσσαλέες έχθρες και προδοσίες για τα… γρόσια. Ουδείς ισχυρίστηκε ότι οι αγωνιστές του 1821 ήταν άγιοι με φωτοστέφανο στο κεφάλι και φτερά στους ώμους. Όχι! Ήταν κι αυτοί άνθρωποι, με ό,τι αυτό σημαίνει. Και αυτά τα όχι ευχάριστα τα αναφέρει ο κ. Παπαθεοδώρου. Άλλωστε πώς αλλιώς θα λέγαμε ότι γράφει ιστορία; Και ο αφορισμός της Επαναστάσεως από τον Πατριάρχη και τα φαινόμενα συνεργασίας Ελλήνων με τους Οθωμανούς αναφέρονται στο βιβλίο. Όπως όμως αναφέρονται και στιγμές αφθάστου ηρωισμού, αυτοθυσίας και μεγαλείου, όπως το Κούγκι και ο χορός το Ζαλόγγου. Αγώνες και πράξεις που έφεραν τελικώς «το ποθούμενο».

Στην περίεργη σημερινή εποχή μας, που αν μιλήσεις για Πατρίδα, Έθνος, Θρησκεία και Οικογένεια, διαπράττεις περίπου έγκλημα καθοσιώσεως, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, ορθώνει για ακόμα μια φορά το ανάστημά του, όπως το όρθωσε κι όταν έγραψε την επική τετραλογία του, που αναφερόταν στον προδοτικό ανταρτοπόλεμο 1946-1949 («Οι καιροί της μνήμης», «Τα δάκρυα των αγγέλων», «Η μάνες της άδειας αγκαλιάς» και «Οι κόρες της λησμονιάς»), όλα των εκδόσεων «Ψυχογιός» και για τα οποία δέχθηκε μέχρι και απειλές από… αμερόληπτους αναγνώστες.

Όμως το είπαμε και παραπάνω. Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου δεν μασάει τα λόγια του, αλλά σκέφτεται και εκφράζεται ελεύθερα. Και όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου έδωσε αποκλειστική συνέντευξη μόνον στην kilkiswebtv, από όλα τα ΜΜΕ του Νομού Κιλκίς!