Η ΠΟΡΤΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ.

 

Η ΠΌΡΤΑ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΌ ΜΑΣ ΙΕΡΌ ΝΑΌ, ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΚΟΥΦΑΛΊΩΝ, ΕΝ ΈΤΗ 1874.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.

 

Στην γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, εις την Ενορία της τοπικής Εκκλησίας μας, του Αγίου Γεωργίου των Κουφαλίων, υπάρχει εις την πλάγια πλευρά, με κατεύθυνση προορισμού το Καμπαναριό, μία Μικρόσωμη κοντή, στενότατη Πορτούλα θύρας. Καθώς ανοίχθηκε θέλοντας και μη, προφανώς για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πιστών, όταν έγιναν τα θυρανοίξια του εν λόγω Ιερού Ναού, προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρα, Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου, εν έτη 1874, όπως μας κανοναρχεί ευλαβικώς, γράφοντας από επάνω. Εν ολίγοις αυτή η μικρή Πορτούλα, εν αντιθέσει όμως, με Τεραστία Σημασία Ανεκτίμητης Προσφοράς, Πνευματική-Ιστορική-Εθνική-Ρωμαίικη-Ορθόδοξη Προσφορά Θυσιών, εις τον τόπο μας. Παράλληλα και ως είθισται, εντελώς άγνωστη δια του απομονωμένου περιθωρίου, εις το ευρύ τοπικό κοινό. Διότι υποτίθεται, κατά την αμιγώς κοσμική ορολογία του όρου, δεν πουλάει. Επειδή είμαστε μία στενότατη, ιδιοτελώς συμφεροντολογικά φεουδαρχική, συντηρητική εσώκλειστη, καθεστωτική τοπική κοινωνία, καθώς εάν δεν υπάρχει έμπρακτο συμφέρον, τότε δεν υπάρχει δυστυχώς, και επί τοις ουσίας, χειροπιαστό στοιχειώδη ενδιαφέρον. Εν γένει εμφανώς θεωρείται, ένα απόμακρο κατάλοιπο, εκ πολύ παλαιοτέρων χρόνων, θέλοντας και μη, που μας άφησε ως Κληρονομιά παρακαταθήκης. Επιπροσθέτως της πολύχρονης επάρατης, βάρβαρης εν πολλοίς σκλαβιάς της θηριωδίας, δια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας 1430-1912. Εν μέρει καθώς απελευθερώθηκε, εις τον Α Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, το Μεγαλύτερο Κομμάτι της Ορθόδοξης Πατριαρχικής, Ελληνικής Μακεδονίας μας. Εν συνεχεία εκ του ιστορικού γίγνεσθαι, οι Τούρκοι έδειχναν ιδιαίτερο σεβασμό, ιδιαιτέρως στον Μεγαλομάρτυρα, Τροπαιοφόρο τον Άγιο Γεώργιο, για αυτό και άλλωστε, η Εκκλησία που βρίσκεται στο Φανάρι, του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, είναι αφιερωμένη προς Τιμήν του, όπως επίσης και στα Πριγκιπόνησσα, στο Μοναστήρι, που είναι Αφιερωμένο προς Τιμήν, του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. Παράλληλα επί δυσβάστακτης πολυχρόνιας Τουρκοκρατίας, εν τάχει μέσα σε πάρα πολύ εχθρικό περιβάλλον, των αναρίθμητων ποικίλων δύσκολων αντιξοοτήτων, παραχωρούσε ο τοπικός Μπέης, ένα πάρα πολύ μικρό, προφανώς περιορισμένο, χρονικό περιθώριο διαστήματος, της μίας μόλις εβδομάδος, ώστε οι πρόγονοι μας, ραγιάδες όπως τους αποκαλούσαν, περιφρονητικά υποτιμητικώς, δηλαδή σκλαβωμένοι.

 

Εν προκειμένω οι Πατριαρχικοί Ρωμιοί, Ορθόδοξοι Χριστιανοί Έλληνες, πλήρωναν αδρά, δια του πλουσιοπάροχου μπαχτσισιού, των άσπρων λυρών, τον τοπικό μπέη, ώστε να καταφέρουν να τον εξαγοράσουν εν πολλοίς. Επιπροσθέτως και να τους επιτρέψει τρόπον τινά, να χτιστεί εν τάχει μία Εκκλησία, εις το περιορισμένο χρονικό διάστημα που τους επέτρεπε. Ενώ τις περισσότερες φορές σίγουρα, ήταν προς Τιμήν του Μεγαλομάρτυρα, Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου. Εν γένει μικροκαμωμένη, χαμηλοτάβανι και φοβισμένη εν πολλοίς, για να μην προκαλεί το δέος της αντεκδικήσεως, των κατακτητών Τούρκων, και εν μέρει για να ασκούνε προφανώς υποτονικά, τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ως είθισται τρομαγμένοι. Καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή, ήταν έτοιμοι να δώσουν την έμπρακτη απολογία τους, για την Ορθόδοξη Πίστη τους, και προπάντων, να μην προκαλούνε τους Οθωμανούς κατακτητές Τούρκους. Ως εκ τούτου οι πόρτες των μικρόσωμων πορτών- θυρών, ήταν πάντοτε μικρές και στενές, μικροκαμωμένες εν πολλοίς, εσώκλειστες ως είθισται, ώστε να μην εισέρχονται οι Τούρκοι κατακτητές, αγρίως αυταρχικά βιαίως, καβάλα επάνω στα άλογα τους, και τις βεβηλώνουν κατάφορα, με ότι αυτό τρομακτικό αλγεινώς συνεπάγεται. Εν αντιθέσει και αντί να την Προβάλουμε, προωθώντας την επειγόντως, αυτήν την Μικρούλα πλαγιαστή Πορτούλα, της Τοπικής μας Εκκλησίας, του Αγίου Γεωργίου των Κουφαλίων, ως σημείο ένθεης, Ορθόδοξης Χριστιανικής μας καταγωγής, δια της διαχρονικής μας Ταυτότητας, της καθάριας μνήμης, εν γένει Ελληνικής Αξιοπρεπής Αντιστάσεως. Καθώς ως είθισται, δεν μας γεμίζει διόλου, μα απολύτως διόλου, το ακραιφνώς συμφεροντολογικό κοσμικό μας μάτι, και μη πνευματικό-ιστορικό. Ενώ προβάλουμε επιλεκτικώς, μονομερώς φανατικώς, κομματικώς αμετροεπώς, αδιακρίτως ως γνωστόν, την προκλητικά προβεβλημένη επιφανή, φανταχτερή Πόρτα του λαοπρόβλητου Πολυτεχνείου, εξ απόμακρων Αθηνών της Πρωτευούσης, στις 17 Νοεμβρίου του 1973. Εν τω μεταξύ ως σημείο αμφιλεγόμενο, διχαστικό πολιτικής αναμετρήσεως, δια της αντιστάσεως, εξ απόμακρων ασφαλούς ως είθισται, αντιστασιακών Παρισίων. Επειδή δεν υπάρχουν εις τον τόπο μας δυστυχώς, ανώτεροι οξυδερκείς διορατικοί, προορατικοί, εκπαιδευτικοί δάσκαλοι των σχολείων, με ένθεο Φόβο Θεού εις την καρδιά τους. Ως εκ τούτου συνεχιστές αέναοι, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, και εν γένει των Άγιων Πατέρων, της Νηπτικής Φιλοκαλίας των Κολλυβάδων του 19 αιώνος, μεταλαμπαδευόμενοι εμφυσώντας, την Πατερική Ορθόδοξη Πίστη, ώστε να ενημερωθεί η εντελώς ανιστόρητη τοπική μας κοινωνία.

 

Απεναντίας κυριαρχεί σαφώς, το αμιγώς κοσμικό, ιδιοτελέστατο συμφεροντολογικό πνεύμα, της κομματικής ορθολογιστικής αδιάφορης ραθυμίας, τεχνοκρατικής νοησιαρχίας, τους στείρου και άγονου θεαθήναι, των εντυπώσεων, δια του καθωσπρεπισμού της αντιλήψεως, ορμώμενο εκ δυτικής αιρετικής εσπερίας. Άρα τα ανήλικα παιδιά μας, θέλοντας και μη, δια της σαφέστατης ελλείψεως, των ανώτερων πνευματικών καθοδηγητών. Συν τοις άλλοις, καθώς την σήμερον εις τον τόπο μας, Τυφλοί οδηγούν τυφλούς, σε όλους, μα απολύτως όλους τους τομείς, δεν εξέρχονται από την σχολική αίθουσας της διδακτικής τους ύλης, ως Αξιοπρεπείς Ασυμβίβαστοι, Πατερικώς Ορθοδόξως, Χριστιανικώς καταρτισμένοι, ώστε να μπορούν εν δυνάμει να ανταπεξέλθουν, στις αναρίθμητες πολυποίκιλες δυσκολίες της ζωής τους. Εν προκειμένω που θα έρθουν αντιμέτωποι θέλοντας και μη, ως κύματα της φουρτούνας της τρικυμίας της ζωής, ενώπιο ενωπίω, με τους αναρίθμητους πολλαπλούς, προβατόσχημους αιρετικώς, εγκάθετους εμπαθείς, κομματικώς δηλητηριώδεις αρνητές ή διαστρεβλωτές δημαγωγικώς, της Πατερικής Ορθοδόξου Χριστιανικής μας Πίστεως. Όπως επίσης, οι πάρα πολύ κατώτεροι, μηδενός εξαιρουμένου, εμφανώς μειωμένων πνευματικών δυνατοτήτων των αντιλήψεων, των ιστορικών μας ιδιαίτερων περιστάσεων και στιγμών. Εν γένει τοπικοί μας εκλεγμένοι Πολιτευτές των αρχόντων, δεν γνωρίζουν να σεβαστούν, εμφανώς μη διαθέτοντας το ιδιαίτερο πνευματικό χάρισμα του χαρακτηριστικού, της διακρίσεως εν πολλοίς, δια της σαφώς τους συγχυσμένης ταυτότητας. Επομένως δεν γνωρίζουν, προς ποια πλευρά της θεολογικής-πολιτικής αμάξης, θα πρέπει επειγόντως να κατευθυνθούνε, ηπίως διακριτικά μετριοπαθώς, και αυτή δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη, από την ανόθευτη καθάρια αυθεντική, διαχρονική σωτήρια κρυστάλλινη πηγή, της Πατροπαράδοτης Ορθοδόξου Χριστιανικής μας Πίστεως. Εν κατακλείδι αυτήν την μικρή πορτούλα, ατύπως την έχω Ονομάσει, ως της Πόρτα της θύρας του Κρυφού Σχολειού, για προφανώς θρησκευτικούς-εθνικούς ευνόητους λόγους, των πολλαπλών ευσυγκίνητων συναισθημάτων, που σε κυριεύουν θέλοντας και μη, όταν την αντικρίζεις. Εν τέλει διότι τα σκλαβωμένα δίγλωσσα Ελληνόπουλα, της Πατριαρχικής ορμώμενα, εκ Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης Μακεδονίας μας, δια μέσω των δύο αμφότερων καταπιεστικών τυράννων, των επισήμων Οθωμανών Τούρκων, αλλά και των ανεπισήμων σχισματικών Βουλγάρων Κομιτατζήδων, τρομοκρατημένα εν πολλοίς. Επιπροσθέτως πλησίαζαν τις βραδινές ώρες, όπως το ελάφι που επιθυμεί να δροσιστεί στη λίμνη, την εν λόγω κρυφή μικρή πορτούλα της Τοπικής Εκκλησίας, για να δροσιστούνε από το Πατερικό Ορθόδοξο Χριστιανικό Πνεύμα των προγόνων τους, δια της Εκκλησίας του Τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου των Κουφαλίων. Εν μέρει ώστε να τους ενσταλάξει μεταλαμπαδεύοντας και εμφυσώντας, ο εκάστοτε σεβάσμιος Τοπικός Ιερέας, λίγο από την Ορθόδοξη Πατερική τους, Πατροπαράδοτη Πίστη της Αγιοπνευματικής Χάριτος, εν γένει της Ελληνικότητας τους.

 

Υποσημείωση ενός προσφάτως μεγαλοπρεπούς θαύματος, που επιτέλεσε ο Μεγαλομάρτυρας, Τροπαιοφόρος Άγιος Γεώργιος, ο οποίος έζησε στις αρχές του 3 αιώνος, επί τους αιμοβόρου εθνικού Ρωμαίου Αυτοκράτορος, ειδωλολάτρη εν πολλοίς, του κτηνώδους Διοκλητιανού. Εν τω μεταξύ μία Ελληνική συνοδεία ορθοδόξων Χριστιανών Πιστών προσκυνητών, είχε πάει να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους, της Θεοβάδιστης Ιερουσαλήμ, ενώ εκ των προτέρων ο επικεφαλής τους ενημέρωνε, ότι δεν θα πρέπει να απομακρυνθούνε καθόλου, ο ένας από τον άλλον. Διότι η περιοχή θεωρείται πάρα πολύ επικίνδυνη, τότε μία Κυρία της Συνοδείας, εξέφρασε εντόνως την επιθυμία της, να επισκεφθεί την προφανώς απομακρυσμένη Ιερά Μονή, της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά της Αιγύπτου, μη ακούοντας καθόλου, μα απολύτως καθόλου, τις προτροπές του επικεφαλής της, ώστε να μην απομακρυνθεί. Εν συνεχεία επιβιβάστηκε σε ένα Taxi, με προορισμό το απόμακρο Μοναστήρι, της Αγίας Αικατερίνης, εις το Αιγυπτιακό Όρος του Θεοβάδιστου Σινά. Εν αντιθέσει όμως ο ταξιτζής, ήταν άνθρωπος του υποκόσμου, και αυταρχικά την πήρε τον κινητό από τα χέρια της, για να μην προλάβει να ειδοποιήσει την αστυνομία επειγόντως, ενώ εντόνως προσευχόταν πανικοβλημένη νοερώς, ώστε να την βοηθήσει, καθώς ήταν εμφανώς αναστατωμένη, απευθυνόμενη προς τον Άγιο Τροπαιοφόρο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Εν τω μεταξύ, και ως δια μαγείας, βρέθηκε μπροστά στον δρόμο, που οδηγούσε ο εν δυνάμει ταχιτζής της, απαγωγέας της, βιαστείς της εν πολλοίς, ένα μπλόκο της Αιγυπτιακής Αστυνομίας, και τον σταμάτησε συλλαμβάνοντας τον επί τόπου. Τότε αυτήν εναγωνίως επειγόντως ανακουφισμένη, ρώτησε τους Αιγύπτιους Αστυνομικούς, ποιους τους ειδοποίησε και βρέθηκαν ως του θαύματος, μπροστά στον δρόμο, επειδή αυτή δεν πρόλαβε να το πει, σε κανέναν απολύτως. Την αποκρίθηκε ο υπεύθυνος των Αστυνομικών, ότι τους ειδοποίησε επειγόντως τηλεφωνικώς άμεσα, κάποιο άγνωστο Όνομα, Ονόματι Γεώργιος, τους αποκρίθηκε, χωρίς επίθετο, λέγοντας τους εντόνως, πως θα πρέπει να παραβρεθούνε στο τάδε σημείο, της οδικής αρτηρίας, διότι κάποιους εγκληματίας ταξιτζής, απήγανε μία νεαρά Ορθόδοξη Χριστιανή κοπέλα, δια της βίας, με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς. Εκείνη τότε, εμφανώς συγκινήθηκε και ενθυμήθηκε, ότι μέσα στον πανικό τους, επικαλέστηκε να την βοηθήσει ο Μεγαλομάρτυρας Τροπαιοφόρος Άγιος Γεώργιος, και πράγματι η καρδιακή της νοερά, Πνευματική Προσευχή εισακούσθηκε. Ας έχουμε όλοι τις Πρεσβείες του, εις τον Πανάγαθο Ουράνιο Θυσιαστήριο, της θριαμβεύουσας Εκκλησίας που μνημονεύει, δια του Θεανθρώπου Σταυρωθέντα και Αναστάντα, Αναλήψαντα Ιησού Χριστού.

 

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Μην κάνετε παρέα με λύκους θα σας μάθουν να ουρλιάζετε, να κάνετε παρέα με Αετούς να σας μάθουν να πετάτε.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι το φως δεν το σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλης.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.