Γράφει ο Κωνσταντίνος Β. Κιλτίδης
Θέμα : « Για όσους έφυγαν νωρίς»
Αλλόκοτοι καιροί, πόλεμος σε
ειρήνη με πανδημία κορωναϊού. Με την επιστροφή μου στον πολιτικό στίβο του
Κιλκίς, γρήγορα διέγνωσα ότι πολλά η κρίση τα άλλαξε, ανθρώπους και καταστάσεις
. Ιδίως όμως η απουσία μιας γενιάς του πόνου και της δημιουργίας έφυγε, όπως
και η φυγή των νέων που αναζητούν. Σχέσεις ζωής και βιώματα με δένουν με τον
νομό και τους ανθρώπους του, που γίνονται φορτίο βαρύ και πένθιμο σχεδόν 3
μήνες τώρα . Με θάρρος με ενοχλούσαν και πάσχιζα να βρω διέξοδο
σωτηρίας για πολλούς συντοπίτες μου ότι μπόρεσα να προλάβω το πάλεψα και ότι
μπορούσα έκανα.
Δυσβάσταχτη όμως η απώλεια φίλων, που δεν
βρίσκονταν σε τροχιά αποχωρισμού από αυτή την ζωή. Ο κυρ Κώστας και Φώτης από
τους παλαιούς, ο Παύλος, η Βαρβάρα, ο Θωμάς, η Άννα, ο Θανάσης, ο Μιχάλης, ο
Διαμαντής, ο Χάρης, ο Τριαντάφυλλος, έφυγαν στον άνισο και άδικο αυτό αγώνα. Τι
πώς και γιατί, ποιός θα νοιαστεί; Όπου πέφτει η φωτιά εκεί καίει. Ποιός μπορεί
να αντιληφθεί την αγωνία μου για όλους, όπως και την προσευχή μου για τον
Παναγιώτη που παλεύει. Συμπορεύθηκα και βίωσα ανεπανάληπτες πολιτικές και
κοινωνικές στιγμές μαζί τους . Δεν χωρά ανάμεσα μας υποκρισία και ψευδεπίγραφη
σχέση. Ήταν όλα ανθρώπινα και αληθινά .
Πέτρα στα σωθικά η
πίκρα που ξεχειλίζει σαν ασταμάτητο δάκρυ από τις κόγχες των ματιών . Παράπονο
πικρό η γνώση και βασανιστική. Ο σκαπανέας χρόνος ίσως ελευθερώσει την αλήθεια. «Βασανιστικό για
εκείνους που γνώρισαν της μοίρας την γνώση» λέει ο φίλος ποιητής ο Α. Αγγελής και ρίγος με
συνεπαίρνει. Έρχεται όμως η ποιήτρια Φ. Φωτιάδου με τον αντίλογο της να κατακεραυνώσει. «Οι συνειδήσεις
ηφαίστεια σβησμένα, χάσκουν ακίνδυνες πια και οι ποιητές - τι αποκοτιά-
στον αέρα πετούν πολύχρωμους αητούς ».
Βαριά η απώλεια για τον μαρτυρικό νομό μας. Κατέθεσα την πίστη και
τους αγώνες μου σ’ όσους γνώρισα και δεν ξαναβρήκα το 2019. Σήμερα καταθέτω
ανυπόκριτα την ψυχή μου σ’ όσους έφυγαν νωρίς και σε ανεξερεύνητη στράτα. Θα
τους θυμάμαι για πάντα. Στη σκέψη πως αφήνουν πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα,
ένας κόμπος άλυτος πίκρας πνίγει την σκέψη μου. Ορφάνια και δυσκολίες
τραυματικές, που αναλογίζομαι και με συγκλονίζουν. Στη μνήμη τους προσκυνητής,
αλλά απροσκύνητος στη ζωντανή θύμησή τους. Δεν θέλω και δεν γίνεται όπως λέει ο Kαβάφης «Να καταντά το αύριο σαν αύριο να μη μοιάζει !»
Κωνσταντίνος Β. Κιλτίδης
Ιατρός – Πρ. Βουλευτής, Υφυπουργός
της Νέας Δημοκρατίας
Δεν υπάρχουν σχόλια