Καλή σας εβδομάδα.
Ποιος ο λόγος, τελικά, να
είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη στιγμή που τα αφεντικά της δεν
κρύβουν στιγμή τον έρωτά τους με τον Σουλτάνο και γίνονται χαλί να τους πατήσει;
Και άσ’ την Ελλάδα να φωνάζει και να διαμαρτύρεται… Δεν κοιτάζουν
το δικό τους σπιτικό αλλά του γείτονα, τον οποίο έχουν ερωτευθεί, συν τις
δουλειές που κάνουν μαζί του.
Αυτό το σκηνικό ζήσαμε την εβδομάδα που πέρασε.
Υποτίθεται ότι στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το κύριο
θέμα στο τραπέζι θα ήταν οι εκβιασμοί και οι αρπακτικές διαθέσεις του Ερντογάν,
ο οποίος απλώνει τα σύνορά του στο ελληνικό γήπεδο, που είναι και οι κόκκινες
γραμμές της ΕΕ. Και από κει που η ηγεσία της ΕΕ θα τραβούσε τα αυτιά του
καταπατητή, ήταν όλο φιλιά και αγάπες. Λέξη για κυρώσεις.
Κανένα τελεσίγραφο. Θα το δούμε στην… επόμενη
Σύνοδο, είπαν, και άσ’ την Ελλάδα να φωνάζει. Μέχρι και ο δικός μας, ο έχων τα
κλειδιά της χώρας, επέστρεψε στο «κλεινόν άστυ» απόλυτα ικανοποιημένος. Λέξη
δεν είπε ο Μητσοτάκης για κυρώσεις. Αντίθετα, μόνο η Φιλαρμονική έλειπε από το
αεροδρόμιο για τη μεγάλη επιτυχία που είχε στη Σύνοδο.
Αλλά για να σοβαρευτούμε… Σε αυτή την παρεούλα,
θεωρούν την Ελλάδα παραπαίδι…
Έτσι μας συμπεριφέρονται. Τι κάνουμε εμείς; Ώρα να γυρίσουμε τον δίσκο
από την άλλη πλευρά. Να κοιτάξουμε προς άλλες αγκαλιές. Αλλά με ποιους; Όλοι
ενδιαφέρονται μόνο για την καλοπέρασή τους κι ας πάει και το… παλιάμπελο. Έτσι
νομίζουν…
Ας κάνουμε ότι κοιτάμε προς Βορρά και θα αρχίσουν να τρέχουν…
Αρκεί, βέβαια, να έχουμε καλό τιμονιέρη…
Δεν υπάρχουν σχόλια