ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΙΠΕ ΤΟ ΟΧΙ;

 

Είναι γεγονός ότι όσο ζει κανείς μαθαίνει. Ή ξεχνάει κι’ αυτά που ξέρει…

·       

Του Χρήστου Μπολώση

Μέχρι τώρα, ξέραμε ότι ο Ελληνικός λαός είχε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 μία συζήτηση 17 ωρών, σαν αυτή του Τσίπρα στην ΕΕ το 2015, τότε που έβγαλε και άφτρα και με ένα νόμο, ένα άρθρο κατήργησε… τον εαυτό του και την Ελλάδα. Είχε προηγηθεί η προθέρμανση με το παιντί από το Αμέρικα.

Με το ΟΧΙ όμως τι συνέβη; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Η σκηνή, όπως την περιγράφουν σπουδαίοι και προ παντός αξιόπιστοι ιστορικοί, έγινε κάπως έτσι, ή μάλλον ακριβώς έτσι.

Μία λαϊκή αντιπροσωπεία, επισκέπτεται την πρωθυπουργική κατοικία στην Κηφισιά και χτυπάει το κουδούνι. Κάποιος ανοίγει την πόρτα.

– Τι ζητάτε παρακαλώ;

– Τον πρωθυπουργό (το «κύριε» από τότε άρχισε να καταργείται)

– Και ποιος τον ζητάει παρακαλώ;

– Είμαστε η Λαϊκή Σέχτα ΜΠΟΥΡΔΑ (Μεγάλη Πιστοποιημένη Οργάνωση Υψηλών και Ρεαλιστικών Αναταραχών)  και θέλουμε να του αναγγείλουμε κάτι σοβαρό.

– Τώρα, τέτοια ώρα ρε σεχτάκηδες;

– Η Λαϊκή Σέχτα ΜΠΟΥΡΔΑ δεν κοιμάται ποτέ. Είναι κάτι σαν την λαϊκή αγορά.  Ξαγρυπνάμε για τα συμφέροντα του λαού, του οποίου τα αφεντικά και τα ντόπια και ξένα μονοπώλια…

– Καλά, καλά. Περιμένετε εδώ.

Σε λίγο κάνει την εμφάνισή του αγουροξυπνημένος ο Μεταξάς.

– Τι συμβαίνει ρε παιδιά; Ρώτησε ο μαχμουρλής κυβερνήτης.

– Πρόεδρε ήρθαμε να σε ενημερώσουμε, ότι πριν λίγο μας συνάντησε στα Εξάρχεια ο Ιταλός πρέσβης μίστερ (δεν ήξεραν ότι ήταν ‘’σενιόρ’’) Γκράτσι.

– Α καλό παιδί ο Εμμανουέλε. Τι ήθελε; Καμιά εκδρομούλα σκαρώνει και σας θέλει για παρέα; Είπε ο Μεταξάς που είχε άγνοια των πραγμάτων.

– Όχι Πρόεδρε, ζήτησε ν’ αφήσουμε τον στρατό του να περάσει μέσα τη χώρα μας και να αράξει την Αθήνα να πιει καφέ.

Ο Μεταξάς, άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον.

– Και σεις τι του είπατε ρε παιδιά; Ρώτησε με αγωνία.

– Εμείς του είπαμε ΟΧΙ.

– Έτσι μονοκόμματο; Δεν τον λυπηθήκατε τον άνθρωπο μη του έρθει κάνας κόλπος;

– Βεβαίως. Έτσι είμαστε εμείς πρόεδρε. Μοβόροι. Τέσσερα χρόνια τώρα η Λαϊκή Σέχτα ΜΠΟΥΡΔΑ οχυρώνει την Ελληνοβουλγαρική μεθόριο με τα «Οχυρά της Γραμμής του Λαού», έχει κάνει παραγγελιές όπλων, αεροπλάνων και πολεμικών πλοίων και έχει φτιάξει και ένα άρτιο Σχέδιο Επιστρατεύσεως.

– Εμ τότε παιδιά συγχαρητήρια και συνεχίστε έτσι. Είπε ο Μεταξάς και πήγε να συνεχίσει τον ύπνο του.

Μέχρι τώρα αυτήν την ιστορία  ξέραμε, αυτήν εμπιστευόμαστε.

Ώσπου προ ημερών, διάβασα ένα περισπούδαστο άρθρο με τίτλο: «Ούτε ο Μεταξάς, ούτε ο λαός είπε το ΟΧΙ. Το είπε ο Μπαλφούρ». Τι εστί  Μπαλφούρ; Κατά τον ανώνυμο αρθρογράφο, ήταν ο αρχηγός της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα ήταν ένα απλό στέλεχός της.

Μόλις ο διάβασα έπεσα απ’ τα σύννεφα. Ήταν καλό παιδί και δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά.

Είμαι όμως κομματάκι δύσπιστος. Έτσι κατέβασα από την  βιβλιοθήκη μου το  βιβλίο «Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940 – 1941» (Έκδοση ΓΕΣ/ Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού), στο οποίο  διάβασα: «Ο Έλλην πρωθυπουργός μετά την αναχώρηση του Ιταλού πρεσβευτού Γκράτσι του επιδόσαντος το Ιταλικόν τελεσίγραφον, εδέχθη αμέσως εν Κηφισσία την 0400 και πριν η κατέλθη εις Αθήνας τον Πρεσβευτήν της Μγάλης Βρεττανίας Palleret (Πάλλερετ) εις τον οποίον αφου ανεκοίνωσεν τα της επιδόσεως του τελεσιγράφου υπό της Ιταλίας και την απόρριψιν των Ιταλικών αξιώσεων, επεκαλέσθη την ενίσχυσιν  της Αγγλίας εις τον άνισον αγώνα τον οποίον η Ελλάς ανελάμβανεν. Ο Βρεττανός Πρεσβευτής διεβεβαίωσεν τον Έλληνα πρωθυπυργόν ότι η Ελλάς  δύναται να υπολογίζει  εις την εγγύησιν  ήτις εδόθη  υπό της Μεγάλης Βρεττανίας την 13ην Απριλίου 1939 και απηύθυνε τηλεγράφημα προς την κυβέρνησιν του  εκθέτων τα γεγονότα και τα λεχθέντα  παρά του Έλληνος πρωθυπουργού».

Άρα και η Μεγάλη Βρετανία από τον Μεταξά τα έμαθε.

Ποια ήταν τελικώς η Βρετανική βοήθεια; Ας το αφήσουμε καλύτερα.

Όμως εδώ κύριοι τα πράγματα σοβαρεύουν. Θυμίζουν τους αντιστασιακούς κατά της 21η Απριλίου, που κάθε χρόνο ξεφυτρώνουν και καινούργιοι. Παρομοίως ως και οι ήρωες του «πολυτεχνείου», που αυξάνονται και πληθύνονται ως η άμμος της θαλάσσης.

Προχθές είχαμε τον ηρωικό λαό. Σήμερα  έχουμε τον Μπαλφούρ. Αύριο θα έχουμε το Μπιθικώτση, μεθαύριο τον Τσίπρα και μπορεί και τον Ζακ αγκαλιά μαζί με τον Φύσσα.  Μάλιστα  ο Φύσσας θα είναι και ισχυρό ατού αφού μπορεί εν τω μεταξύ να έχει γίνει και άγιος, όπως πρότεινε η βουλευτίνα της ΝΔ κ. Βούλτεψη…

Από την άλλη υπάρχουν και διάφοροι διανοούμενοι, που γράφουν τα εξής περισπούδαστα: «Την νύχτα της 28ης Οκτωβρίου, η Ιταλία χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας ζητώντας γη και ύδωρ. Η απάντηση ήταν ΟΧΙ. Και οι Έλληνες… κ.λπ.». Τώρα σε ποιόν τα είπαν και ποιός τους απάντησε, είναι ένα καλό ερώτημα, που αν βρείτε απάντηση να μου την στείλετε με το… Ουρούς Ρέις.

Ο πρώην πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας στο βιβλίο του «Ιστορικά Μελετήματα», γράφει: «Βρέθηκα στην Ιταλία λίγο πριν τη κήρυξη του πολέμου και ήρθα σε επαφή με πολλά υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα. Τους εβεβαίωνα ότι η πολεμική προπαρασκευή του Στρατού μας είναι πλήρης και το μαχητικό του πνεύμα υπέροχο. Υπογράμμιζα τις βεβαιώσεις μου αυτές με την υπόμνηση, ότι εγώ που τα έλεγα αυτά, ήμουν αντιπολιτευόμενος του Μεταξά και ότι ο πολιτικός μου αρχηγός, ο αείμνηστος Γεώργιος Καφαντάρης, ήταν εξόριστος στη Ζάκυνθο».

Επίσης πολύ κατατοπιστικό και με επίσημα στοιχεία και όχι με εικασίες του στυλ «άκουσα», «μου είπανε», «κάπου διάβασα», είναι το βιβλίο: «Η προς πόλεμον προπαρασκευή του Ελληνικού Στρατού 1923-1940» (Εκδ. Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ).

Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προσθέσουμε και την αθέτηση των υπογραφεισών συμβάσεων με βιομηχανίες της Αγγλίας και της Γαλλίας, για αγορά πολεμικού υλικού, με την δικαιολογία (ίσως να είχαν και δίκαιο) ότι πλέον, η παραγωγή ήταν αναγκαία για τους δικούς τους στρατούς.

Όμως ο Μεταξάς, δεν προετοίμασε μόνον τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οργάνωσε άριστα και την Πολιτική Άμυνα, για την προστασία του αμάχου πληθυσμού, όπως με πολλές λεπτομέρειες αναφέρει η Μαρίνα Πετράκη στο βιβλίο της: «1940. Ο άγνωστος πόλεμος. Η Ελληνική πολεμική προσπάθεια στα μετόπισθεν» (Εκδ. Πατάκη). Και η συγγραφέας, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η φανατικότερη οπαδός του Μεταξά!

Άλλωστε και μόνο η κατασκευή της «Γραμμής Μεταξά», ένα σύνολο 21 οχυρών, που έφραξε τα βόρεια σύνορά μας, αρκεί για να καταδείξει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε ο Μεταξάς για την θωράκιση της Χώρας.
Τέλος αν, σε όλα αυτά, προστεθεί και το άριστο Σχέδιο Επιστρατεύσεως, το οποίο είχε αναθεωρηθεί μόλις το 1938 και έλαβε την τελική μορφή το 1939, σχηματίζει κανείς μία, κατά το δυνατόν, πλήρη εικόνα.

Όλα αυτά σκεφτόμουνα, όμως στο θολωμένο μου μυαλό (ό,τι μου έχει απομείνει τέλος πάντων) που λέει και ο Καζαντζίδης, στριφογύριζαν η Λαϊκή Σέχτα και ο Μπαλφούρ.

Ρε θες νάχουνε δίκιο;

Εκεί λοιπόν που περίμενα να δω καμιά είδηση στην τηλεόραση να ξεστραβωθώ από το ένα μάτι και να στραβωθώ κι’ από τα δύο, ακούγοντας τις δηλώσεις του Μαραντζίδη (ας χάσουμε και μερικούς βράχους…), πέφτει το μάτι μου (πριν ακόμα μου βγει…) σ’ ένα βιβλίο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου με τίτλο: «Τα χρόνια του μεγάλου πολέμου. 1939-1944» και διαβάζω: «….Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες  εις τον Ιωάννη Μεταξά, διότι είπε ολομόναχος  εις το σκοτάδι της  νυκτός, το μέγα «Όχι». Λέγουν όσοι αντικρύζουν με εμπάθειαν και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας, ότι το «Όχι» δεν το ε’ιπεν ο Μεταξάς. Ότι το είπε ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπεν ο Ελληνικός Λαός αλλά αφού το είχε ειπή ο Μεταξάς. Ο ατυχής  και συμπαθής  Emmanuele Grazzi,  εκτελών εντολήν που δεν του άρεσε διόλου (βλ. το βιβλίον του: Il principio della fine, Ρώμη 1945), εξύπνησε, την 3ην πρωινή  τον Μεταξά και όχι τον Ελληνικόν Λαόν. Εάν έλεγε ο Μεταξάς «Ναι», πώς θα έλεγε «Όχι» ο Ελληνικός Λαός που θα εξυπνούσε αργότερα;»

Έλα μου ντε;

Και να σκεφθείτε ότι ο Μεταξάς είχε εξορίσει τον Κανελλόπουλο.

Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Δηλαδή μήτε Σέχτα, μήτε Μπαλφούρ;

Άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα.

Πάντως εγώ, ως ανήσυχο πνεύμα που είμαι, δεν θα ησυχάσω και θα συνεχίσω να το ψάχνω το θέμα και τούτο διότι έχω κάποιες πληροφορίες ότι το «ΟΧΙ» το είπε ο Γεραπετρίτης μαζί  με τον Πέτσα…

Χρόνια  πολλά Έλληνες.