ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΗΛΙΑ ΛΕΟΝΤΑΡΗ Τ. ΑΡΧΗΓΟ Γ.Ε.Ε.Φ. ΚΥΠΡΟΥ.

 

1.- Σας ικανοποιούν οι Κυβερνητικές εξαγγελίες περί ενίσχυσης της Εθνικής Άμυνας;

Επιτρέψτε μου Κε Κυριακίδη πριν μπούμε στη διαδικασία των ερωτο-απαντήσεων να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να επικοινωνήσω με του αναγνώστες, επισκέπτες της σελίδας και θεατές της διαδικτυακής σας τηλεόρασης.

Στην ερώτηση σας, η απάντηση είναι καταφατική και θα μπορούσε να είναι μονολεκτική. ΝΑΙ, με ικανοποιούν οι εξαγγελίες, ωστόσο όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι δεν έχει καμία σημασία η προσωπική ικανοποίηση του οιουδήποτε από εμάς, αν αυτές οι εξαγγελίες δεν ικανοποιούν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αυτό είναι το σημαντικό και είμαι βέβαιος ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Θα πρέπει επίσης να επισημάνω ότι από  το χρόνο της εξαγγελίας έως την επιχειρησιακή αξιοποίηση των νέων Μέσων και Οπλικών Συστημάτων παρεμβάλλεται  μια χρονική περίοδος για την ολοκλήρωση των διαδικασιών, της παραγωγής ή της κατασκευής των μέσων, της εκπαίδευσης του προσωπικού κλπ.

Στις Ένοπλες Δυνάμεις ό,τι σκεφτόμαστε σήμερα θα πρέπει να έχουμε την υπομονή για  να το δούμε να αποδίδει στα επόμενα 2-4 χρόνια. Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που τα διαλείμματα στην υλοποίηση του κάθε εξοπλιστικού προγράμματος δημιουργούν κενά, συσσωρεύουν απαιτήσεις και ασφαλώς απαιτούνται περισσότερα χρήματα για να επανέλθει η ισορροπία, πέραν των όποιων επιχειρησιακών αδυναμιών που συνεπάγονται.

Γι’ αυτό από την μια πλευρά απαιτείται υπομονή κι από την άλλη θα πρέπει να συντηρούμε και να διατηρούμε τα υπάρχοντα σε λειτουργική και επιχειρησιακή διαθεσιμότητα.

2.- Τι θα λέγατε για ένα «Ταμείο Εθνικής Άμυνας» με εθελοντικές οικονομικές εισφορές και φυσικά και κρατικές;

Θεωρώ ότι η όποια καθυστέρηση στο εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων μας Δυνάμεων δεν οφείλεται στην απουσία αυτού του Ταμείου. Άλλωστε οργανισμός με τον ίδιο τίτλο υφίσταται και λειτουργεί υπό το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και λαμβάνει αποφάσεις μέσω μιας διευρυμένης διυπουργικής επιτροπής.

Αν όμως αντιλαμβάνομαι σωστά την ερώτησή σας εκτιμώ ότι εννοείτε ένα είδος οργάνου το οποίο θα συλλέγει και θα διαχειρίζεται τα «έσοδα» των εισφορών που θα προέρχονται από μια μορφή «εράνου».

Νομίζω ότι δε χρειάζεται ούτε ένα Ταμείο ακόμη, ούτε βέβαια και έρανος ή τηλε-μαραθώνιος γι’ αυτό το σκοπό και τούτο διότι το κράτος έχει το μηχανισμό/ούς να διαχειρισθεί τα χρηματικά του διαθέσιμα αφενός και αφετέρου ο ελληνικός λαός συνδράμει τη λειτουργία του κράτους δια της φορολογίας που επιβάλλει το κράτος στα εισοδήματά του. Μέρος αυτών των εσόδων είναι αυτονόητο ότι προορίζονται για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Μπορώ όμως να σας βεβαιώσω, όσο κι αν ακουσθεί υπερβολικό, ότι δεν έλλειπαν, πάντα, τα χρήματα, ήταν η πολιτική και οι προτεραιότητες των εκάστοτε κυβερνήσεων, που συνέβαλαν ή μάλλον δημιούργησαν την κατάσταση αυτή και υποχρεωθήκαμε τώρα να εξαγγείλουμε ένα «γενναίο» και ασφαλώς υψηλού κόστους εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Ίσως η εποχή να μην είναι η καταλληλότερη για αυτού του είδους τις υψηλές δαπάνες, αλλά η ανεξαρτησία, η κυριαρχία και η ελευθερία έχουν ……το κόστος τους.

Λέγοντας αυτό δε σημαίνει ότι στερείται η δυνατότητα σε κάποιον να προσφέρει, από το υστέρημα ή το περίσσευμά του, και να συνδράμει την οικονομική κατάσταση της χώρας είτε με χρήματα είτε με μέσα. Άλλωστε είναι κάτι που τον τελευταίο καιρό το βλέπουμε να συμβαίνει τόσο στον τομέα της Άμυνας, όσο και της Δημόσιας Υγείας, αλλά και σε άλλους τομείς και πιθανόν δε είναι γνωστό στο ευρύ κοινό.

 3.- Πιστεύετε σε μία έντονη, δυναμική με υψηλή αποτρεπτική ισχύ, ή σε διπλωματική δραστηριότητα τύπου «Εμπόρου της Καισάρειας» όπως έλεγε ο πρώην ΥΠΕΞ της Τουρκίας Τσαβούσογλου; (εκτιμω ότι εννοείτε Νταβούτογλου)

Νομίζω ότι ο συνδυασμός των δύο είναι η καλύτερη επιλογή. Η υψηλή αποτρεπτική ισχύς είναι απαραίτητη για την άσκηση μιας ανεξάρτητης, πολυδιάστατης και πειστικής εξωτερικής πολιτικής ή διπλωματίας.

Συνήθως όμως σ’ αυτή την ερώτηση απαντώ με την έκφραση, «The Hard Power (Defense) meets the Soft Power (Diplomacy) and make The SMART Power».

4.- Βέβαια δεν είστε πολιτικός, αλλά ένας αξιωματικός που φθάσατε στα ύπατα κλιμάκια της ιεραρχία του στρατού. Βλέπετε να ενισχύεται το ηθικό τόσο των στρατιωτών, όσο και των πολιτών παρουσιάζοντας τα δίκαιά μας η Κυβέρνηση; Το λέω επειδή τα Ελληνικά ΜΜΕ μας μιλούν καθημερινά για τα δίκαια της Τουρκίας και με ποιο τρόπο θα ενδώσουμε στις παράνομες απαιτήσεις των Τούρκων.

Η ενημέρωση είναι γεγονός ότι βοηθά τον πολίτη να σχηματίσει άποψη. Όταν αυτή δε προέρχεται από τα χείλη των επίσημων οργάνων του κράτους ασφαλώς και είναι καλύτερα και ενισχύει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την Κυβέρνηση και τα Όργανα του Κράτους.

Ασφαλώς δεν υπάρχει δυνατότητα και ούτε πρέπει να ανακοινώνονται οι προθέσεις, ή τα επιχειρήματα ή ακόμη και  η διπλωματική τακτική που προτίθεται ν ακολουθήσει η κυβέρνηση. Θα ήταν χρήσιμο όμως να συγκροτηθεί/συνταχθεί ένα σύντομο ιστορικό είτε για το συγκεκριμένο θέμα, (ελληνο-τουρκικά), αλλά και  για κάθε θέμα εθνικού ενδιαφέροντος, με τις απαραίτητες πληροφορίες και να διανέμεται στα ΜΜΕ. (είναι γεγονός βέβαια ότι πολλές πληροφορίες, οι απαραίτητες θα έλεγα, υπάρχουν στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ, αλλά θα πρέπει να έχουν υπόψη τους οι αρμόδιοι ότι δεν έχουν, για διάφορους λόγους, όλοι οι πολίτες τη δυνατότητα πρόσβασης.

Είναι γεγονός ωστόσο, ότι τα ΜΜΕ κατά καιρούς υπερβάλλουν είτε με το δυσανάλογα μεγάλο χρόνο που αφιερώνουν σε κάποια θέματα και εν προκειμένω στην Τουρκία και στις εξελίξεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, είτε με το ύφος και το λεκτικό ή τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται.  Γι’ αυτό εμείς οι πολίτες, ο λαός, θα πρέπει να επιλέγουμε εκείνους τους ειδικούς ή ειδήμονες για την ενημέρωσή μας και όχι τον οιοδήποτε που εμφανίζεται σε κάποιο μέσο ενημέρωσης.

5.- Ποια κατά την γνώμη σας είναι η μαχητική ικανότητα των Ελλήνων στρατιωτικών σε σχέση με την γείτονα Τουρκία;

Ας δούμε πρώτα τι είναι η «μαχητική ικανότητα»;

Ως Μαχητική Ικανότητα, (χωρίς να ο μοναδικός ορισμός), μπορούμε να ορίσουμε τη συνισταμένη των χαρακτηριστικών ενός «μαχητή» που αναφέρονται στη σωματική του διάπλαση και εκπαίδευση, στο επίπεδο της γνώσης και των δεξιοτήτων του, των ψυχικών και πνευματικών ιδιοτήτων του σε συνδυασμό με την κατάλληλη οργάνωση και ύπαρξη των απαραίτητων μέσων και οπλικών συστημάτων.

Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι δεν πρέπει να συγχέεται η Μαχητική Ικανότητα  με τη Μαχητική Ισχύ μιας δύναμης ή ενός κράτους, της οποία ο μαχητής είναι αναπόσπαστο μέρος.

Μαχητική Ισχύς είναι επίσης ο συνδυασμός πολλών παραγόντων που αφορούν, κατά κανόνα, στο κράτος και ως τέτοιοι παράγοντες αναφέρονται η ποιότητα της πολιτικής και των πολιτικών, η ποιότητα της ηγεσίας, ο τρόπος λειτουργίας και το επίπεδο αποδοτικότητας του κράτους και των οργανισμών του, η κατάσταση της οικονομίας, η ποιότητα της διπλωματίας και το κύρος του κράτους στο διεθνές περιβάλλον και βεβαίως ο σημαντικός παράγοντας της συνοχή και της ενότητας του πληθυσμού για την προάσπιση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας και της διασφάλισης της εθνικής κυριαρχίας και της υποστήριξης των εθνικών συμφερόντων της χώρας.

Μ’ αυτή την εισαγωγή απαντώ στην ερώτησή σας και δεν πρόκειται για τη γνώμη μου, αλλά για την πεποίθησή μου ότι το προσωπικό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έχει όλα αυτά τα συστατικά στοιχεί που συνθέτου ένα υψηλό επίπεδο μαχητικής ικανότητας.

6.- Μπορεί η «ικανότητα» να νικήσει την «ποσότητα;» (Στρατιωτικού υλικού και έμψυχου προσωπικού)

Ασφαλώς. Άλλωστε στην ιστορία του ελληνικού έθνους οι αριθμοί δεν ήταν ποτέ με το μέρος μας.

Η ικανότητα του μαχητή σε συνδυασμό με την ορθή οργάνωση, διάταξη, επιχειρησιακή σχεδίαση και τακτική διασφαλίζουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και ανατρέπουν τυχόν αριθμητικές διαφορές.

Επιπλέον αυτού, για κάθε Γολιάθ, υπάρχει και ένας Δαυίδ.

7.- Θεωρείται αναγκαία την επαναλειτουργία της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων;

Θεωρώ αναγκαία και επιβεβλημένη την επανεκκίνηση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, γενικά, όχι μόνο της ΕΒΟ.

Η Αμυντική Βιομηχανία και κυρίως η Κρατική Αμυντική Βιομηχανία, είναι ένας ιδιαίτερο  τομέας, ο οποίος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στη χώρα μας δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και σήμερα εμφανίζεται σε μια κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Θα πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας ότι η βιωσιμότητά μιας Ισχυρής Αμυντικής Βιομηχανίας προϋποθέτει την:

• Επάρκεια των Πρώτων Υλών ή την κατά το δυνατόν μικρότερη εξάρτηση από άλλες πηγές.
• Ανεπτυγμένη Έρευνα και Δυνατότητες Ανάπτυξης Προτύπων (Πιστώσεις)
• Ανεξαρτησία ή περιορισμένη εξάρτηση σε εισαγόμενη τεχνογνωσία
• Διασύνδεση Πανεπιστημίων με την Παραγωγική Διαδικασία
• Επιστημονικό Ανθρώπινο Δυναμικό
• Δίκτυο Εξαγωγών

·        Δυνατότητα  διατήρησης της Γραμμής Παραγωγής σε βάθος χρόνου καθώς και τεχνικής υποστήριξης των «προϊόντων» της.

·        Κυρίως όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι καμία Αμυντική Βιομηχανία δε μπορεί να στηριχθεί ΜΟΝΟ με την εσωτερική κατανάλωση.

Αν με την ερώτησή σας εννοείτε και αν μπορεί η Ελλάδα να καταστεί «παίκτης» στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας;

Η άποψή μου είναι ΝΑΙ.

ΝΑΙ, μπορεί. Και μπορεί να το κάνει όπως λειτούργησε και στο παρελθόν, είτε με διακρατικές είτε με επιχειρηματικές συνεργασίες, ούτως ώστε να εξασφαλισθεί η ροή ή ανταλλαγή τεχνογνωσίας, αλλά και το δίκτυο των «πελατών». Θεωρώ ότι υπάρχει η υποδομή, ας κάνουμε και τα επόμενα σωστά βήματα.

8.- Την περίοδο αυτή γίνεται ακόμη μια φορά συζήτηση για την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Ποιο νομίζετε ότι πρέπει να είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας;

Είναι γεγονός ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις, ως ζωντανός οργανισμός, πρέπει να εξελίσσονται κα να προσαρμόζονται στις εκάστοτε διαμορφούμενες συνθήκες λόγω της μεταβολής της απειλής και των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του αντιπάλου, της εξέλιξης της τεχνολογίας και της βελτίωσης  της απόδοσης των οπλικών συστημάτων, των μεταβολών στο επιχειρησιακό περιβάλλον που καλούνται να ενεργήσουν κλπ, και γι’ αυτό το λόγο προσωπικά προτιμώ τον όρο ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ έναντι αυτού της αναδιοργάνωσης.

Είναι γεγονός επίσης ότι από τις πολλές αναδιοργανώσεις που σχεδιάστηκαν, αποφασίστηκαν και τέθηκαν σε υλοποίηση,,,, καμία δεν ολοκληρώθηκε, ώστε να εφαρμοσθεί, να αξιολογηθεί και αναλόγως να σχεδιασθούν τυχόν αναγκαίες βελτιώσεις της. Πάντα για κάποιο λόγο, κατά κανόνα μη στρατιωτικό, αναστέλλονταν η υλοποίηση τμημάτων του σχεδίου και γυρίζαμε πάλι στα …ίδια.

Ωστόσο, όταν μιλάμε για αναδιοργάνωση στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις το κύριο έργο αφορά στο Στρατό Ξηράς και λιγότερο στην Πολεμική Αεροπορία και στο Πολεμικό Ναυτικό. Σε κάθε περίπτωση όμως ο στόχος παραμένει ο ίδιος, ήτοι αξιοποίηση των δυνατοτήτων και υποστήριξη της αποστολής.

Θεωρώ λοιπόν ότι δεν είναι ορθό να υπεισέλθουμε, α’ αυτή τη φάση,  σε προτάσεις, ιδέες και οργανωτικές λεπτομέρειες καθότι αυτό είναι έργο των αρμοδίων.

Κρίνω όμως σκόπιμο να επισημάνω ότι η οργάνωση και διάταξη των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να μείνει έξω από τη μικροπολιτική προσέγγιση, να μην εκλαμβάνονται οι Ένοπλες Δυνάμεις ως φορέας οικονομικής ενίσχυσης  των τοπικών κοινωνιών, αλλά ως φορέας ασφάλειας, αποτροπής και άμυνας της χώρας.

Σε μια χώρα βέβαια σαν την Ελλάδα και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν, καλόν είναι να επιδιώκεται η παρουσία του στρατού και σε περιοχές με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης και της ιστορίας συγκεκριμένων περιοχών.

Ελπίζω αυτή τη φορά να ολοκληρωθεί το σχέδιο που εκπονήθηκε και να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ώστε οι Ένοπλες Δυνάμεις να πάρουν την οργάνωση και τη διάταξη που επιβάλλει η αποστολή τους, να απαλλαγούν από τις «εξωστρατιωτικές» δραστηριότητες, να τους παρασχεθούν οι αναγκαίες πιστώσεις και να έχουν το προσωπικό τους διαθέσιμο  ώστε να αξιοποιούν το χρόνο στην εκπαίδευση και το επιχειρησιακό τους έργο.

9.- Στρατιωτική θητεία από τα 18. Ποια τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα  αυτής της επιλογής;

Συμφωνούσα ανέκαθεν με την άποψη της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18, ως κανόνα. Η εμπειρία από την υπηρεσία μου ως Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο ενίσχυσε την άποψη αυτή και θεωρώ ότι είναι καιρός να γίνει σοβαρή συζήτηση επ’ αυτού.

Είναι γεγονός ότι θα είναι μια μεγάλη αλλαγή σ’ ένα κατεστημένο που δημιουργήθηκε στην περίοδο σχεδόν ενός αιώνα και ως τέτοια θα έχει επιπτώσεις σ’ όλους τους τομείς της κοινωνίας αφενός αλλά και του στρατεύματος αφετέρου. Θα πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας ότι ο λαός μας δε συμπαθεί ιδιαίτερα τις αλλαγές και θεωρεί το κατεστημένο ως κεκτημένο.

Η αλλαγή αυτή πρέπει, πριν ανακοινωθεί η εφαρμογή της, να μελετηθεί και να σχεδιασθεί  σε βάθος από την αρχή. Να μελετηθούν δηλαδή οι επιπτώσεις σε κάθε τομέα και να δοθούν λύσεις σε κάθε ενδεχόμενη κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν, αν είναι δυνατόν, ή να περιορισθούν οι εξαιρέσεις. Θα πρέπει το αποτέλεσμα να είναι προϊόν στρατηγικού σχεδιασμού και όχι ικανοποίησης μικροσυντεχνειακών αιτημάτων.

Ασφαλώς η αλλαγή θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις, πιθανόν και δυσκολίες, για αυτό ανέφερα νωρίτερα ότι πρέπει να μελετηθεί σε βάθος.

Θα μπορούσα να παραθέσω μια σειρά από πλεονεκτήματα, καθόσον μειονεκτήματα δε βλέπω. Θα το αποφύγω όμως για να δημιουργήσω εντάσεις πριν ξεκινήσει η διαδικασία της συζήτησης επ’ αυτού.

Κρίνω επίσης σκόπιμο και εφόσον αποφασισθεί η αλλαγή αυτή, ότι θα πρέπει να σχεδιασθεί και μια εκστρατεία ενημέρωσης μέσω της οποίας να αναδειχθούν τα οφέλη στο πλαίσιο του ατόμου, των νέων μας, της οικογένειας και της κοινωνίας αλλά και του κράτους.

10.- Είστε υπέρ της αύξησης της στρατιωτικής θητείας των εφέδρων ή πρέπει να πάμε σε επαγγελματίες στρατιώτες;

Θεωρώ ότι η στρατιωτική θητεία είναι συνυφασμένη με τον Έλληνα. Χρειάζεται ωστόσο να διαφοροποιηθεί η προσέγγιση στο θέμα αυτό και από συνταγματική υποχρέωση να καταστεί συνταγματικό δικαίωμα.

Η στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα, τουλάχιστον από το 1974 μέχρι σήμερα, είχε το προνόμιο ΜΟΝΟ να μειώνεται. Η απόφαση της μείωσης να είναι κατά κανόνα πολιτική και να υλοποιείται, σχεδόν πάντα, κατά τις προεκλογικές περιόδους.

Για τα ελληνικά αμυντικά δεδομένα και για την υλοποίηση του σκοπού της θητείας,  θεωρώ ότι η διάρκειά της δεν μπορεί να είναι μικρότερη του ενός έτους και ίδια για όλους, καθόσον αυτός ο χρόνος, πέραν των άλλων, εξασφαλίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις εκπαίδευσης ενός στρατιώτη ο οποίος με την απόλυσή του θα είναι «έτοιμος μαχητής ή χειριστής κάποιου μηχανήματος ή οπλικού συστήματος» και έτοιμος/εκπαιδευμένος να ενταχθεί στη δύναμη της εφεδρείας.

Σ’ ότι αφορά στους επαγγελματίες στρατιώτες.

Ο στρατός μας ή μάλλον οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι ήδη «Ημι-επαγγλματικές», αν αυτός ο όρος μπορεί να περιγράψει το ακολουθούμενο από την Ελλάδα  μοντέλο. Ανεξάρτητα όμως από τον όρο που θα χρησιμοποιήσει κάποιος το μοντέλο αυτό, (Οπλίτες Θητείας και Επαγγελματίες Οπλίτες), φαίνεται να αποδίδει, με τη σημείωση ότι οι «επαγγελματίες στρατιώτες», μονιμοποιούνται και αυτό συνεπάγεται τη δημιουργία μιας κατάστασης η οποία χαρακτηρίζεται από την αναντιστοιχία απαιτήσεων και δυνατοτήτων. Δηλαδή έχουμε προσωπικό σε ηλικίες τέτοιες που βιολογικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του βαθμού ή της ειδικότητας του.

Για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος θα πρέπει να γίνει κλιμάκωση του χρόνου παραμονής στο στρατό μέχρι την ηλικία εκείνη που δύναται ένα άτομο να ικανοποιεί τις βιολογικές απαιτήσεις της ειδικότητάς του και στη συνέχεια να απορροφάται και να αξιοποιείται, ως έμπειρο προσωπικό, σε άλλες υπηρεσίες και φορείς του δημοσίου τομέα, Έτσι θα απελευθερώνονται θέσεις για την πρόσληψη νέων επαγγελματιών οπλιτών και να υπάρχει μια διαρκής αναζωογόνηση της δύναμης. Με δεδομένο ότι η Εθνική Ασφάλεια (μέρος της οποίας είναι και η άμυνα) είναι η ΠΡΩΤΗ προτεραιότητα για τη χώρα μας τότε πρέπει να δεχθούμε ότι τα «νιάτα» και το «ζεστό αίμα» των Ελλήνων θα πρέπει να αφιερωθεί στο σκοπό αυτό.

  11.- Τι θα πρέπει να γίνει ώστε να εξασφαλίσουμε την Εθνική μας Κυριαρχία και ανεξαρτησία από οποιονδήποτε κακόβουλο γείτονα;

Ας αρχίσουμε από το εύκολο μέρος. Πιθανόν να υπάρχουν κάποια θέματα και με τους άλλους γείτονές μας, δε νομίζω όμως ότι αποτελούν απειλή για τη χώρα μας. Γι’ αυτό ο  κακόβουλος γείτονας δεν μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, είναι ένας και αρκεί και αναφέρομαι στην Τουρκία.

Η Τουρκία ενεργοποιώντας όλα τα συστατικά του στοιχεία του Υβριδικού Πολέμου (συμπεριλαμβανομένης της εργαλειοποίησης των προσφύγων και μεταναστών), επιδιώκει την υλοποίηση των στόχων της μέσω ενός σχεδίου.

Ο σκοπός του σχεδίου αυτού παραμένει σταθερός τα τελευταία  χρόνια και ασφαλώς προσβλέπει στο μέλλον της Τουρκίας και το ρόλο της σ’ αυτό, είτε ως Δύναμη Περιοχής, είτε ως Ηγέτης της Μουσουλμανικής Κοινότητας, είτε ακόμη ως αναβίωση του Νέο-οθωμανισμού.

Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα «αγκάθια» σ αυτό το σχέδιο και επειδή η άμεση και δυναμική αναμέτρηση μάλλον δεν την ευνοεί ακολουθεί την τακτική του «ταραξία», του ατίθασου παιδιού όπως συνηθίζω να λέγω, και επιδιώκει:

·       Τη φ θ ο ρ ά της Ελλάδας και της Κύπρου σ’ όλα τα πεδία και επίπεδα

·       Τον περιορισμό έως και διακοπή του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας

·       Την πρόκληση αστάθειας και ανασφάλειας στην περιοχή που αποτρέπουν μεγάλες επενδύσεις και έργα.

·       Τη δημιουργία «Γκρίζων Ζωνών» και αμφισβήτηση της Εθνικής Κυριαρχίας Ελλάδος και Κύπρου.

·       Τη δημιουργία περιβάλλοντος ανησυχίας, πανικού και δυσπιστίας προς την εκάστοτε κυβέρνηση, ηττοπάθειας, σύγχυσης και πολιτικής αναστάτωσης.

·       Την οικονομική «αιμορραγία» για τη προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, την ασφάλεια των συνόρων και τη συντήρηση των Ενόπλων Δυνάμεών μας.

·       Την αλλοίωση της δημογραφικής ισορροπίας του πληθυσμού της Ελλάδος και της Κύπρου.

Τι πρέπει να γίνει;

Ø Να υπάρξει επειγόντως επανακαθορισμός πολιτικής και Νέας Στρατηγικής έναντι της Τουρκίας. Δηλαδή, να περιγράψουμε το «Όραμα» για τη χώρα μας και να προσδιορισθούν οι στόχοι μας.

Ø Ν’ αναδείξουμε την Εθνική Ασφάλεια ως Πρώτη Προτεραιότητα και να συγκροτηθεί το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. (πρότυπα και μοντέλα υπάρχουν, κάποιο θα ταιριάζει και σε μας).

Ø Να ενισχυθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις, σε θεσμικό και οργανωτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο εξοπλισμών. Η Άγκυρα πρέπει ν’ αντιληφθεί τις προθέσεις μας. Να νοιώσει την ανάσα μας σε πολιτικο-διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Ø Να ανασυνταχθεί και δραστηριοποιηθεί η Εθνική Αμυντική Βιομηχανία.

Ø Να αξιοποιήσουμε το προνόμιο  των δυνατοτήτων που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την επιμονή για κυρώσεις αφενός αλλά και αναστολή της διαδικασία της υποψηφίας χώρας. Αν και η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να ενταχθεί στην ΕΕ, εν τούτοις εκτιμάται ότι το μέτρο θα έχει κόστος στη γενικότερη λειτουργία του εμπορίου  και της διακίνησης των ανθρώπων.

Ø Να απευθυνθούμε προς τις φίλες και συμμάχους χώρες με ειλικρίνεια και να επισημάνουμε ότι στο τέλος της ημέρας το εθνικό συμφέρον προηγείται των διμερών σχέσεων.

Ø Να απευθυνθούμε ειδικά προς τις χώρες, Μόνιμα Μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ.

Ø Να σχεδιασθεί μια επικοινωνιακή «καμπάνια» για την κατάσταση και τις θέσεις της χώρας με τη χρήση όλων των ΜΜΕ και των αντίστοιχων κοινωνικής δικτύωσης.

Ø Να αναληφθεί, από όλους τους φορείς, συμπεριλαμβανομένης της Ομογένειας, εκστρατεία ενημέρωσης προς όλα τα Forums, Χώρες και Οργανισμούς, με συγκεκριμένο «πακέτο» πληροφοριών για την κατάσταση που δημιουργεί η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή.

Ø Να ενημερωθούν οι πολιτικές δυνάμεις και ο ελληνικός λαός για την ακολουθητέα διαδικασία και το επίπεδο των προσδοκιών στα θέματα της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδος με την Τουρκία, αλλά και τις άλλες συνορεύουσες χώρες.

Ø Να επιδιωχθεί η διατήρηση του επικοινωνιακού διαύλου με την Τουρκία και αναζήτηση τρόπων διευθέτησης ΜΟΝΟ των θεμάτων της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδας.

Ø Να αποφευχθεί δε με κάθε τρόπο μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση και το «παζάρι» για τα θέματα που εγείρει κατά καιρούς η Τουρκία. 

Ø Να βελτιωθεί ο συντονισμός και η συνεργασία Αθήνας και Λευκωσίας σε όλα τα επίπεδα. Στόχος μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης των ανοικτών θεμάτων.

Ø Να συμφωνηθεί/καθορισθεί η ΑΟΖ της Ελλάδος με την Κύπρο, Αίγυπτο, Λιβύη και Αλβανία.

Ø Να επεκτείνουμε τα Χωρικά μας Ύδατα, στις περιοχές που συνορεύουμε με την Τουρκία στα 10 Ναυτικά Μίλια, ώστε να ευθυγραμμιστούν με τον Εθνικό Εναέριο Χώρο (δεδομένου ότι η διαδικασία αλλαγής της έκτασης ή επέκτασης του Εθνικού Εναερίου Χώρου υπόκειται σε ιδιαίτερη και μάλλον πλέον περίπλοκη διαδικασία), ώστε να εξαλειφθεί το «ελληνικό παράδοξο», όπως ισχυρίζονται κάποιοι και ταυτόχρονα να «ικανοποιήσουμε» και τον Ακάρ που αναφέρεται τακτικά στο θέμα. Στις λοιπές περιοχές επέκταση των Χωρικών Υδάτων στα  12 Ναυτικά Μίλια, όπως είναι και η συνήθης διεθνής πρακτική.

 «Οι καιροί ου μενετοί». ( Θουκυδίδης, Ιστοριών, Α, 142)