Το αριστερό τμήμα της παραπάνω εικόνας, θα θυμίζει στους παλιότερους την μεγάλη επιτυχία του 1961 «Come September» ή, επί το ελληνικότερον, «Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη».
Ήταν μία μεγάλη επιτυχία με λαμπερά αστέρια της
εποχής και με ένα εξ’ ίσου υπέροχο μουσικό μοτίβο, σε ρυθμό μάμπο. Το
δεξιό τμήμα της εικόνας απλώς εύχεται «Καλό Φθινόπωρο» και τούτο διότι η ευχή
«Καλό Χειμώνα» τρομάζει. Λες σε κάποιον «άντε, και τώρα καλό χειμώνα» και
πέφτει να σε φάει. Καλό Φθινόπωρο λοιπόν, για νάχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Άλλο ένα καλοκαίρι πέρασε στην ιστορία. Ένα καλοκαίρι
ατσούμπαλο και κακομοιριασμένο.
Ένα καλοκαίρι που ξεκίνησε με τριπλές εκλογές να το
ευχαριστηθεί η ψυχή σου. Έτσι στις 26 Μαΐου, σύμπας ο δημοκρατικός λαός, εκλήθη
να εκλέξει: Ευρωβουλευτές, Περιφερειάρχες και περιφερειακούς συμβούλους και
Δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους.
Με τους πρώτους τα κατάφερε και καθάρισε. Με τους
άλλους όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έμεινε μετεξεταστέος και εκλήθη και
πάλι την επομένη Κυριακή, δηλαδή στις 3 Ιουνίου, οπότε τότε κάτι
κατάφερε. Κάτι κατάφερε, αλλά ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας που είχε
λάβει το μήνυμα των Ευρωεκλογών, τουτέστιν την σβουριχτή σφαλιάρα του
περιούσιου λαού, προκηρύσσει Εθνικές εκλογές για τις 7 Ιουλίου. Δηλαδή
ξεκινήσαμε 26 Μαΐου και έφθασε 7 Ιουλίου ( 1 μήνας και 12 ημέρες) και ακόμη
μαλώναμε με τις κάλπες. Γίνονται οι εκλογές βγήκε ό, τι βγήκε, άντε αναμονή για
σύνθεση της νέας κυβερνήσεως, άντε ορκωμοσίες, πάει άλλη μία εβδομάδα και
φθάνουμε στις 15 Ιουλίου. Ναι, αλλά 15 Ιουλίου σημαίνει ότι το καλοκαιράκι
έφθασε στη μέση και άρχισε να μας κουνάει μαντήλι. Βάλτε και κάτι περίεργες
ψύχρες, τι έμεινε; Τέλος πάντων, με αυτό που έμεινε βολευτήκαμε και νάμαστε κι’
ευχαριστημένοι.
Πάντως, εκείνο που φχαριστηθήκαμε, ήταν οι
προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψηφίων, πάσης φύσεως. Χορτάσαμε
μπαρούφες, υποσχέσεις, που στον πρώτο κιόλας μήνα εξατμίσθηκαν, παχιά λόγια,
χειραψίες με ιδρωμένα χέρια, αλλά και μπυρίτσες και λουκανικάκια Φραγκφούρτης
και κεφτεδάκια. Κάτι είναι κι’ αυτό.
Ας είν’ καλά οι άνθρωποι.
Επίσης το καλοκαίρι αυτό, ήταν η χαρά των τυπογράφων,
των διαφημιστών και γενικώς όλων αυτών που με τις απανωτές εκλογές γέμισαν
χαρτομάνι και αφίσες τις πόλεις και τα χωριά. Κι’ αυτό κάτι ήταν. Κινήθηκε λίγο
η αγορά, έστω και έτσι.
Κατά τα άλλα, μηδέν εις το πηλίκιον, που έλεγε και μια
ψυχή. Ήταν τόση η ανεμοζάλη που μας κυρίευσε, ώστε ξεχάσαμε βασικά
πανηγύρια. Πάει η Αγία Μαρίνα, πάνε ο Πέτρος και Παύλος. Τους έφαγαν η
απλή αναλογική.
Βέβαια εκείνα που έμειναν ακλόνητα ήταν τα… Φεστιβάλ.
Δεν υπήρξε ραχούλα, διάσελο, ρεματιά και οικισμός με πάνω από 5 κατοίκους που
να μη διοργάνωσε φεστιβάλ. Έτσι στα «Κατσαβράχεια 2019» ή στα «Ραχούλεια 19»,
απολαύσαμε Μρεχτ, Ιονέσκο και Κάφκα παράλληλα με Σοφοκλή, Ευρυπίδη και Αισχύλο.
Μέσα μέσα εμφανιζόταν και καμιά Φιλιώ Πυργάκη, αλλά αυτή ήταν η εξαίρεση.
Ουδείς βέβαια καταδέχεται να «ανεβάσει» Τσιφόρο ή Ψαθά ή Σακελλάριο. Μάλλον θα
είναι πολύ πιο δύσκολοι από τον Μπρεχτ.
Συνελόντι ειπείν πάει το καλοκαιράκι μας και να
ζήσουμε να το θυμόμαστε. Μας το έφαγαν μπαμπέσικα και αντί να κάνουμε παρέα με
το κυματάκι, κάναμε παρέα με την πονηρή την Singular.
Και τώρα τι μένει; Καλό Φθινόπωρο και του χρόνου με τα
μπάνια του λαού πιο βαρβάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια