Άκουσα τόσα πολλά για τους ανθρώπους
των Μαστοροχωρίων, για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής τον 19ο
αιώνα, αλλά και τις ταλαιπωρίες που υπέστησαν κατά τον συμμοριτοπόλεμο, που με
παρακίνησαν να επισκεφτώ αυτά τα μαρτυρικά πραγματικά χωριά.
Έτσι μετά από τα Τρίκαλα και την Κοζάνη ξεκινήσαμε για το Επταχώρι μέσω Νεάπολης Κοζάνης. Η
διαδρομή φανταστική, οι στροφές και οι φουρκέτες μέσα στο πράσινο μας έδιναν
άλλη αίσθηση του τοπίου.
Φθάνοντας στο Επταχώρι
αντικρίσαμε τις πρώτες προτομές ηρώων του 40΄. Στη μέση ο Δαβάκης, ανάμεσα στον
Δημήτρη Μισύρη (αριστερά) και Αλέξανδρο Διάκο (δεξιά). Δίπλα στον Μισύρη ο
Ελευθέριος Ντάσκας και στα άκρα οι επταχωρίτες Σωτήριος Μήλιος και Ιωάννης
Δήμου.
Επόμενος σταθμός το
Κεφαλοχώρι. Ανεβήκαμε τον λόφο που είναι το μνημείο του Κ.Κ.Ε. το οποίο
δυστυχώς δεν καταφέραμε να πλησιάσουμε διότι λόγω των πολλών βροχών η
προσπέλαση του δρόμου ήταν αδύνατη ακόμη και σε τρακτέρ!
Θεοτόκος, μετά από λίγα
χιλιόμετρα. Εδώ δεσπόζει το μνημείο και πάλι του Κ.Κ.Ε. Το 2012 με πρωτοβουλία
και δαπάνες της Βουλής, κατασκευάστηκε το πάρκο συμφιλίωσης. Το πάρκο δηλαδή
που θέλουν να συμφιλιώσουν τον Ελληνικό Εθνικό στρατό με ταυτόν τον
Κομμουνιστών! Όμως, το ΚΚΕ θέλοντας να δείξει την αδιαλλαξία του, κατασκεύασε
μνημεία μίσους τόσο στο Κεφαλοχώρι όσο και στο χωριό Θεοτόκος! Αυτό για να
ξέρουμε ποίοι διαιωνίζουν το μίσος!
Πυρσόγιαννη και κατόπιν
Βούρβιανη. Απίθανη διαδρομή και απέναντι στο «μπαλκόνι» του βουνού, το χωριό
Οξυά.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως
στο Επταχώρι και Βούρβιανη συναντήσαμε μόνον από έναν άνθρωπο. Στην Θεοτόκο
είδαμε τέσσερες ανθρώπους.
Καλή Θέαση.
Εδώ πρέπει να πω πως λόγω
βλάβης του Ντρον δεν μπορέσαμε να πάρουμε πλάνα από τα όμορφα αυτά χωριά. Στην
επόμενη επίσκεψη, καθότι η πρόθεσή μου είναι να επισκεφτώ όλα τα χωριά του Γράμμου,
ελπίζω να έχουμε πανοραμικές εικόνες από ψηλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια