«ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΝΕΑ ΔΑΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Β. Κιλτίδης                                             

Ιατρός – Πρ. Βουλευτής, Υφυπουργός

της Νέας Δημοκρατίας.

Η εδαφοκλιματική συνθήκη και το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας, ανέδειξε σε κομβικές ιστορικές στιγμές την δασική πολιτική ως ζήτημα ποικιλοτρόπως. Δεν είναι τυχαίο ότι η δεύτερη σχολή στο ΑΠΘ μετά την ενσωμάτωση της Μακεδονίας ήταν η Δασολογική. Στην καρδιά των Μακεδονικών δασών έδωσε καρπούς επιστήμης και πολιτικών για την ύπαιθρο και το περιβάλλον. Η έννοια της αειφορίας και της αποκαλούμενης βιώσιμης ανάπτυξης διακηρύχθηκαν εδώ και έναν αιώνα από τον φάρο της Δασολογίας στο ΑΠΘ.

Οι δασικές πυρκαγιές των τελευταίων δεκαετιών επιβάλλεται να μας αφυπνίσουν και να θυμηθούμε, ότι ο δομημένος δασικός χώρος της δεκαετίας του 1970 δεν μας παρεδόθη μόνον από τη φύση. Έδρες πανεπιστημιακές της Δασολογίας, ένδοξες Δασικές Υπηρεσίες διευθέτησαν χειμάρρους, καλλιέργησαν και ψήλωσαν δένδρα, έστησαν λιθόδμητα φράγματα και κορμοδέματα- κλαδοπλέγματα, στήθηκαν φυτώρια δασικής χλωρίδας και έγιναν αναδασώσεις στοχευμένες. Διέσωσαν αγροτικές καλλιέργειες και ενίσχυσαν την κτηνοτροφία και μάλιστα την εκτατική με ασύλληπτα  προγράμματα ενίσχυσης βοσκοτόπων. Η δε δασοπονία έδιδε επί δεκαετίες ισχυρό συμπληρωματικό εισόδημα στους κατοίκους των ορεινών και ημιορεινών περιοχών. Τα  δάση προστατεύθηκαν από ισχυρές και φωτισμένες δασικές υπηρεσίες και από τους ανθρώπους της υπαίθρου χώρας, που γνώριζαν ότι χωρίς αυτά δε θα έχουν ούτε εδάφη από τη διάβρωση, ούτε πηγές για πόσιμο υγιεινό νερό και άρδευση.

Το δάσος είναι θεμέλιο της γεωργίας, υπόσταση ζωής για ύπαιθρο και πατρίδα. Είναι χώρος παραγωγικός και συνεισφέρει στο περιβάλλον με τις ρυθμιστικές του λειτουργίες. Η θέση των δασικών υπηρεσιών βρίσκεται εξ ορισμού στους πόρους της υπαίθρου, επομένως στο Υπουργείο Γεωργίας. Κάθε άλλη επιχειρηματολογία είναι κενή περιεχομένου.

Οι καλλιέργειες των δημητριακών στη χώρα μας είναι η μεγαλύτερη καταβόθρα του CO2, αυτό δεν σημαίνει ότι θα εντάξουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις στο Υπουργείο Περιβάλλοντος. Το Υπουργείο  Περιβάλλοντος είναι των υπηρεσιών ελέγχου για αστική και ύπαιθρο χώρα.

 Οι πυρκαγιές δείχνουν ποια πρέπει να είναι εδώ και τρείς δεκαετίες η νέα σύγχρονη δασική πολιτική. Η ύπαιθρος χώρα δεν είναι απλώς ερημοποιημένη, είναι ξεθεμελιωμένη.

Έχουν συμβεί μεγάλες  ανακατατάξεις πληθυσμού, χρειάζεται συνταγματική τομή,

« Ποιο δάσος; Ποιές δασικές εκτάσεις και από Πότε;» με φροντίδα πάντοτε υπέρ του υπαρκτού δασικού χώρου. Η πυροσβεστική είναι κατασταλτικός μηχανισμός και οι δήμοι υπηρεσιών, δεν γίνεται να αντικαταστήσουν την δασική υπηρεσία. Είναι ανάγκη να κατανοηθούν απλές ιστορικές, επιστημονικές και πολιτικές αρχές. Μια νέα, σύγχρονη δασική πολιτική χρειάζεται και όχι διαχείριση πυρκαγιών και άλλων καταστροφών, που έχουν σχέση με το δασικό χώρο. Είναι ανάγκη για την ελληνική πραγματικότητα, να επιστρέψει ο δασικός χώρος στο Υπουργείο Γεωργίας. Να αναγεννηθούν στα παλιά θεμέλια με σύγχρονη δομή οι δασικές υπηρεσίες. Να συσταθεί επιτέλους ο διυπουργικός οργανισμός Δασοπροστασίας, που ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεσμοθέτησε μετά από ομόφωνο πόρισμα επιτροπής της Βουλής.

Θρηνούμε περιβαλλοντικές απώλειες και θύματα. Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι αφανίζεται η ύπαιθρος χώρα και χωρίς ύπαιθρο δεν υπάρχει Πατρίδα.