Και έρχονται
στιγμές που φτάνεις στα όριά σου, παραιτείσαι από την απαιτητική καθημερινότητα
και παραδίνεσαι στο έλεος της τύχης σου. Νιώθεις ότι έχεις κουραστεί να
προσπαθείς συνεχώς να ελέγξεις τα πάντα στη ζωή σου, να τα οργανώνεις σε
χρονοδιάγραμμα και στο τέλος τίποτα να μην πάει έτσι όπως το είχες σχεδιάσει.
Τότε καταλαβαίνεις ότι τη ζωή σου μπορείς σε κάποιο βαθμό να την
οριοθετήσεις αλλά σε καμία περίπτωση να προσπαθήσεις να την ελέγξεις. Τότε
αυτόματα, η ζωή σου βάζει τρικλοποδιά και γελάει μαζί σου ειρωνικά που σου
πέρασε έστω και για μια στιγμή από το μυαλό ότι όλα θα γίνονται όπως τα θες
«εσύ».
Από την άλλη, θα ήταν μάταιο και ανούσιο να πιστεύουμε ότι η ζωή
μας είναι ελεγχόμενη από κάποια άλλη ανώτερη δύναμη (είτε αυτό λέγεται μοίρα,
θεός, πεπρωμένο) και πως εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καθόλου την πορεία
της. Η αλήθεια ίσως κρύβεται κάπου ενδιάμεσα.
Εσύ είσαι αυτός που κινεί το «πιόνι της ζωής σου», σ’ ένα
παιχνίδι όμως που τους κανόνες δεν τους βάζεις εσύ. Δίκαιοι, άδικοι ό,τι και να
είναι, πρέπει να μάθεις να παίζεις μ’αυτούς, να προσαρμοστείς έγκαιρα ώστε να
μάθεις όλα τα τρικ του παιχνιδιού, να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό με απώτερο
στόχο την νίκη.
Κάπως έτσι είναι η ζωή μας. Ζούμε μια ζωή που όχι μόνο δεν
μπορούμε να ελέγξουμε αλλά προσπαθούμε να τη ζήσουμε με κανόνες που μας έχουν
βάλει άλλοι και αν δεν τους ακολουθήσουμε τότε αποκλειόμαστε. Είναι άραγε αυτό
δίκαιο ή άδικο;
Και πάμε λίγο πιο βαθιά. Ακόμη και αν παίξουμε σωστά τους
κανόνες είναι σίγουρο ότι θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε; Και αν χάσουμε, ποιο θα
είναι το τίμημα; Τελικά αξίζει να ζούμε μια ζωή, τη δική μας ζωή οριοθετημένη
από νόρμες και κανόνες άλλων;
Προσωπικά, πιστεύω πως πρέπει να αντισταθούμε σε όλη αυτήν την
εις βάρος μας σκευωρία, να σπάσουμε τις αλυσίδες από μια κοινωνία που μας θέλει
δέσμιούς της, να σταματήσουμε να τρέχουμε σε αυτούς τους τρελούς ρυθμούς της
ζωής, να σταθούμε λιγάκι και να ακούσουμε «εμάς» και τα «θέλω μας».
Να βρούμε την δική μας ελευθερία, τη δική μας ζωή και να πάψουμε
να ζούμε σε έναν κόσμο που δεν μας ταιριάζει, να δημιουργήσουμε τον δικό μας
κόσμο, βάζοντας για κανόνες μονάχα τα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Γιατί φίλε
μου, αν δεν σ’αρέσει όπως ζεις μην κολλάς, φτιάξε τον δικό σου παράδεισο και
μπες μέσα!
Συγγραφέας Μαρία
Παπαδημητρίου
Πτυχιούχος φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας. Ειδικεύομαι πάνω στην
λειτουργική αποκατάσταση παιδιών με ειδικές ανάγκες (Bobath NDT) ενώ παράλληλα
εργάζομαι στο ΚΕΠΕΠ Καρδίτσας. Εξ απαλών ονύχων, ονειροπόλα, ενθουσιώδης και
ερωτευμένη με βιβλία ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης. Η ανάγνωση κάθε βιβλίου
αυτού του είδους με βοηθά να ανακαλύψω μία νέα πτυχή του εαυτού μου και να
γνωρίσω καλύτερα το βαθύτερό μου «εγώ». Για μένα, ένα μολύβι και ένα κομμάτι
χαρτί αρκούν για να μου αποβάλλουν το άγχος της καθημερινότητας και να μου
χαρίσουν αισθήματα δύναμης, χαράς και αισιοδοξίας για το μέλλον.
https://enallaktikidrasi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια