Ως Έλληνες έχουμε
πολλά θετικά χαρακτηριστικά αλλά και κάποια αρνητικά. Ένα από τα δεύτερα είναι
πως τις περισσότερες φορές δεν είμαστε δεκτικοί σε κριτική. Ακόμα και όταν
γνωρίζουμε πως κάτι που πράξαμε δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, νιώθουμε την
ανάγκη να υπεραμυνθούμε των επιλογών μας και
να κατηγορήσουμε αυτούς που μας ασκούν κριτική.
Ο λόγος για αυτήν την
εισαγωγή είναι πως με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση,
γίνονται διάφορες προτάσεις που έχουν σαν στόχο τη βελτίωση της καθημερινότητας
στην πόλη μας. Αυτό δε σημαίνει πως μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει κάποια έργα ή
πως όσοι υπηρέτησαν τους πολίτες ήταν ανίκανοι και δεν πρόσφεραν στον τόπο μας.
Το να εκφέρουμε τις ιδέες μας δε σημαίνει πως απαξιώνουμε το έργο προηγούμενων
διοικήσεων.
Οι καιροί αλλάζουν
και είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε και εμείς αν θέλουμε να προχωρήσουμε. Την
τελευταία δύσκολη οικονομικά δεκαετία για τη χώρα μας, οι πόροι είναι ελάχιστοι
για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε σημαντικά έργα που θα αλλάξουν το πρόσωπο της
πόλης μας. Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν ευκαιρίες. Μπορούμε να γίνουμε πιο
ευρηματικοί αλλά και ενημερωμένοι ΄΄κυνηγώντας΄΄ επενδυτικά προγράμματα. Στόχος
πάντα πρέπει να είναι η πρόοδος και η εξέλιξη. Πέρα όμως από το οικονομικό
κομμάτι αυτό που είναι απαραίτητο είναι η συνεργασία. Η πόλη ανήκει σε όλους
και όχι μόνο σε αυτούς που διοικούν. Επιπλέον, δεν πρέπει να αμελούμε πως
μιλώντας για δήμο Κιλκίς δεν αναφερόμαστε μόνο στην πόλη αλλά και σε όλα τα
χωριά που αποτελούν τον ενιαίο δήμο. Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε τις ανάγκες
όλων των δημοτών όπου και αν διαμένουν.
Ας μην ξεχνάμε πως
μετά τις εκλογές θα συνεχίσουμε όλοι να ζούμε στην ίδια πόλη. Θα ψωνίζουμε, θα
πίνουμε καφέ, θα τρώμε στα ίδια μαγαζιά όπως κάνουμε μέχρι τώρα. Ας κάνουμε
όλοι μαζί τη διαφορά και να μη ρίξουμε το επίπεδό μας. Ας διατηρήσουμε την
αξιοπρέπειά μας και μη χαλάσουμε τις σχέσεις μας. Ας αποδείξουμε πως σε αυτόν
τον τόπο ζουν άνθρωποι που σέβονται ο ένας τον άλλο και έχουμε κοινό στόχο να
κάνουμε μια πόλη καλύτερη για έμας και τα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια