Πολλοί συνάνθρωποι μας θεωρούν
τις ευχαριστίες περιττές όταν απευθύνονται σε πρόσωπα που κάνουν την δουλειά τους
για την οποία και πληρώνονται. Δεν λαμβάνουν όμως υπ’ όψη τους τις υπεράνθρωπες
προσπάθειες που καταβάλλουν και την αυτοθυσία πολλές φορές κατά την εκτέλεση
των καθηκόντων τους.
Πολλές φορές ακούσαμε ή
είδαμε να βραβεύονται απλοί πολίτες, υπάλληλοι, στρατιωτικοί, πυροσβέστες,
αθλητές, γιατροί, κ.λ.π. γιατί υπερέβαλαν εαυτούς προκειμένου να
επιτύχουν τον στόχο τους.
Αυτόν τον ζήλο, την ανθρωπιά
και την συνέπεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντος ή καλύτερο του λειτουργήματος,
την είδα προσωπικά το Σάββατο 5/8 στις 14:00 όταν από Ηλίαση βρέθηκα στο
Νοσοκομείο Κιλκίς. Όταν το ΤΑΧΙ που με μετέφερε έφθασε στην είσοδο των
εξωτερικών Ιατρείων, τραυματιοφορείς και νοσοκόμες εκτελούσαν τα καθήκοντά τους
με απόλυτη πειθαρχία και αίσθημα ευθύνης, που εντυπωσίασαν τόσο τον οδηγό του
ΤΑΧΙ όσο και τον συνοδό μου.
Δεν σας κρύβω πως ένοιωθα
απόλυτα ασφαλής στα χέρια των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού που με
εντυπωσίασαν όχι μόνον για την υπευθυνότητα αλλά και την ανθρωπιά τους.
Έστω και αν ήταν μία απλή
Ηλίαση και έφυγα από το Νοσοκομείο μετά από λίγη ώρα, θέλω να ευχαριστήσω όλο το Ιατρικό και
νοσηλευτικό προσωπικό για την απόλυτη προσήλωση στο καθήκον και τα
αισθήματα ανθρωπιάς που ένοιωσα κατά την ολιγόωρη παραμονή μου.
Επίσης ευχαριστώ πολύ όσους
βοήθησαν στην μετακίνησή μου από το τραπέζι της ταβέρνας έως το ΤΑΧΙ και όλους όσους με τηλεφώνησαν για τα της
υγείας μου.
Θεόφιλος Κυριακίδης
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μη κάθεστε έξω με
42 βαθμούς Κελσίου και πίνεται τσίπουρα. Το πάθημά μου ας γίνει μάθημα στους μερακλήδες
της γράπας!
Δεν υπάρχουν σχόλια