ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΓΓΙΔΗΣ: ΤΟ ΘΕΜΑ ΒΙΟΜΑΖΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΕΡΠΥΛΛΟΥ "ΡΥΠΑΝΕ" ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΙΛΚΙΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΟΓΓΙΔΗΣ

Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου

Δήμου Κιλκίς

                                                                                                                    07.11.2016

                                               Δ Η Λ Ω Σ Η

Μετά την τόση σκόνη για πολλές ημέρες που σηκώθηκε για το θέμα της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων της επένδυσης περί βιομάζας στην περιοχή της Τερπύλλου, η οποία «ρύπανε» το αυτοδιοικητικό κλίμα στο Δήμο Κιλκίς πολύ περισσότερο απ΄ό,τι  η επένδυση αυτή καθεαυτή θα ρυπάνει την περιοχή όπου θα στηθεί, αν στηθεί, αποδεικνύοντας περίτρανα πώς τα ασήμαντα μπορούν να αναγορευθούν σε σημαντικά από ανθρώπους που ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, έτσι για ένα καπρίτσιο, θεώρησα ότι πρέπει να παραθέσω μερικές σκέψεις δημοσίως προς ενημέρωση και κρίση από τους συμπολίτες.

Κατ’ αρχάς και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 24.10.2016 που συνεκλήθη εσπευσμένως/κατεπειγόντως για να  συζητηθεί μία απλή  έκφραση άποψης του Σώματος επί της παραπάνω μελέτης λες και θα χανόταν το σύμπαν αν δε γινόταν ή λες και κάποιοι ανακάλυψαν την Αμερική, οι τρεις επικεφαλής Δημοτικών Συνδυασμών κ.κ. Δήμαρχος, Ρούσσου και Φαχουρίδης υπέπεσαν στο ατόπημα-παγίδα να έρθουν στο Συμβούλιο και να καταπιαστούν με τις τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά και κάποιοι από αυτούς και τη φιλοσοφία της ίδιας της επένδυσης και όχι μόνο της περιβαλλοντικής μελέτης, με κείμενα προετοιμασμένα και υπαγορευμένα από άλλους, αφού κανένας από αυτούς δεν έχει τη στοιχειώδη τεχνική γνώση για το θέμα αυτό, όπου ακούστηκαν ουκ ολίγες ανακρίβειες ή και υπερβολές. Μάλιστα τις ανέγνωσαν από τα κείμενα γραμμή προς γραμμή κάτι που δεν συνηθίζεται και δεν ενδείκνυται στις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων, αλλά ούτε και φανέρωσαν τις επιστημονικές πηγές τους, ως η δεοντολογία επιτάσσει. Επίσης στα πλαίσια της δεοντολογίας θα έπρεπε από τους συγκεκριμένους να ακουστούν μόνον πολιτικές θέσεις. Εν συνεχεία και ενώ συνεχιζόταν η διαδικασία των τοποθετήσεων και απαντήσεων επάνω στο θέμα, με τρόπο αυταρχικό και πραξικοπηματικό με πίεσαν κάποιοι Σύμβουλοι συναινούντων των παραπάνω επικεφαλής Συνδυασμών να διακόψω τη διαδικασία που βρισκόταν σε εξέλιξη και να γίνει ψηφοφορία για να επικρατήσει το ΟΧΙ, όχι μόνο στη συγκεκριμένη μελέτη, αλλά και στην ίδια την επένδυση, όπως ξεκάθαρα δήλωσαν οι κ.κ. Ρούσσου και Φαχουρίδης, φοβούμενοι μήπως κάποιοι Σύμβουλοι αλλάξουν άποψη στη ροή της κουβέντας. Έπρεπε κανονικά να διακόψω τη Συνεδρίαση και να αποχωρήσω, διότι δεν ανέχομαι να λειτουργώ υπό πίεση, αλλά διάλεξα να πράξω κάτι παρά τη συνείδησή μου για να μη δυναμιτίσω το κλίμα περισσότερο. Προσωπικώς αυτό το χρεώνω στα μελανά σημεία της Προεδρίας μου. Και το αποτέλεσμα ήταν ΟΧΙ κατά πλειοψηφία ψηφισμένο από τον καθένα με διαφορετικά κίνητρα και κριτήρια, διότι δε μπορώ να διανοηθώ ότι άνθρωποι της παράταξης με την οποία εκλέγηκα, αγαπητοί καθ’ όλα συνάδελφοι με φιλελεύθερες απόψεις να τάσσονται εναντίον μίας τέτοιας ιδιωτικής επένδυσης ή της μελέτης της που εξειδικευμένοι επιστήμονες την έκριναν επαρκέστατη, συγχρωτιζόμενοι με αριστερούς που έχουν άλλα εντελώς κριτήρια και στοχεύσεις.

Στην ουσία βεβαίως πολύς θόρυβος και σκόνη για το τίποτε, αφού η θέση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει ελάχιστη βαρύτητα,  πλην του γεγονότος ότι οι κ.κ. Ρούσσου και Φαχουρίδης για ακόμη μία φορά ικανοποίησαν εγωϊστικά τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες τους ερχόμενοι σε αντίθεση και με το λαϊκό αίσθημα . Δε μπορώ βεβαίως να εξηγήσω τη στάση του Δημάρχου που ως μόνο κίνητρο που βλέπω είναι να θέλει να αποδεικνύει εναγωνίως ανά πάσα στιγμή ότι αυτός είναι το απόλυτο αφεντικό μέσα στην παράταξή του ενερ-γώντας πολλάκις με έντονο λαϊκισμό, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων των πολιτών, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Και μη φθάνοντας όλα αυτά που διαδραματίσθηκαν μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, κατόπιν ο Δήμαρχος και ο κ. Φαχουρίδης έδωσαν τις εισηγήσεις τους παραθέτοντας πολλά τεχνικά στοιχεία στη δημοσιότητα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και έκαναν να χαμογελάσει ο κάθε πικραμένος πολίτης και να γελάσει ο κάθε σχετικός επιστήμονας, διότι αποτελούν μνημεία που βρίθουν ανακριβειών και υπερβολών αποδεικνύοντας ότι η κάθε επιστήμη μπορεί με δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα να παρουσιάσει το άσπρο για μαύρο και πάει λέγοντας. Η κα Ρούσσου δε χρειάσθηκε να εμφανισθεί με δημόσια δήλωση, διότι προφανώς την κάλυψε ο περίφημος και περιφερόμενος  δρ γεωλόγος Σαράντης Δημητριάδης που εμφανίζεται ως ο άγγελος της προστασίας του περιβάλλοντος και ως ο από μηχανής Θεός στα «δύσκολα» για να παίξει πάντοτε με τρόπο υπεροπτικό και αλαζονικό(προφανώς του είπαν ότι εδώ είναι περίπου σαν το Κογκό) το ρόλο του υποστηρικτή συγκεκριμένων κατευθυνόμενων απόψεων καθυβρίζοντας στην περίπτωση αυτή αυτούς που τάχθηκαν υπέρ της μελέτης και της επένδυσης χρησιμοποιώντας την επιστημονική του ιδιότητα με αντιδεοντολογικό τρόπο την οποία φέρουν χιλιάδες επιστήμονες, αλλά που όμως δε λειτουργούν έτσι ! Για το λόγο αυτό πρότεινα να κηρυχθεί προστάτης άγιος της περιοχής Κρουσσών ο συγκεκριμένος «ιεροκήρυκας της προστασίας των αδυνάτων και αδαών»!

Και επειδή η υποκρισία και τα χαμηλού επιπέδου πολιτικά παιχνίδια πρέπει να καταγγέλλονται από όπου κι αν προέρχονται, παρά τις αρχές μου ότι η αντιπαράθεση στην ενασχόληση με τα κοινά πρέπει να έχει πάντοτε πολιτικά χαρακτηριστικά, ας μου επιτραπεί να επιχειρήσω χαριτολογώντας μία παρέκκλιση και να κάνω μία προσωπική αναφορά στον επικεφαλής Συνδυασμού που εναντιώθηκε στην επένδυση με δογματικό και φανατικό τρόπο, ο οποίος έχει ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο 4000 κ.ε. που μοιάζει με θωρηκτό (δικαίωμά του στην ελεύθερη κοινωνία που ζούμε να το κυκλοφορεί και να είναι καλά και να το χαίρεται) που όμως προφανώς ρυπαίνει την ατμόσφαιρα όσο 4 αυτοκίνητα μεσαίου ή κατώτερου εισοδήματος πολιτών. Με τη λογική, λοιπόν, που χρησιμοποιεί ο ίδιος για τη βιομάζα, θα έπρεπε ή αυτός ο ίδιος να έχει την ευαισθησία να το αποσύρει ή να κληθεί να λάβει το Δημοτικό Συμβούλιο μία απόφαση που  να του απαγορεύει να κυκλοφορεί με αυτό μέσα στην πόλη, κάτι που σε κάποια αυταρχική κομμουνιστική κοινωνία θα μπορούσε να συμβεί ενδεχομένως.

Εν κατακλείδι αποτελούμε μία ωραία ατμόσφαιρα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου ο ένας «δουλεύει» τον άλλο και ο καθένας με εγωϊστικό τρόπο προσπαθεί να ικανοποιήσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις και φιλοδοξίες και απωθημένα αγνοώντας όλους τους άλλους και προπάντων  το κοινό συμφέρον του τόπου που είναι και το ζητούμενο. Και ύστερα υποκριτικά ρίχνουμε μαύρο δάκρυ γιατί ο τόπος αυτός δεν έχει, ούτε παρόν, ούτε μέλλον και οι νέοι μας ψάχνουν την τύχη τους στο εξωτερικό!