Παραδοσιακό έδεσμα της
ημέρας του Ευαγγελισμού, η οποία έχει πια διττή σημασία για τον Ελληνισμό,
καθώς συμπίπτει από το 1838 με τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821, είναι ο
μπακαλιάρος και μάλιστα συνοδεία της γνωστής σκορδαλιάς.
Η εξήγηση για τη γευστική
αυτή συνήθεια είναι αρκετά απλή κι έχει να κάνει κυρίως με την αδυναμία των
κατοίκων της ενδοχώρας να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά φρέσκο ψάρι. Παρά
το ότι ο μπακαλιάρος δεν είναι ένα «ελληνικό» ψάρι, καθώς απαντάται κυρίως στις
ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού, το γεγονός ότι γίνεται παστός τον
καθιστά ένα τρόφιμο φθηνό κι εύκολο στη συντήρηση.
Ο μπακαλιάρος έφτασε στο
ελληνικό τραπέζι περί τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα ως το εθνικό φαγητό
της 25ης Μαρτίου, καθώς με εξαίρεση τα νησιά μας, το φρέσκο ψάρι αποτελούσε
πολυτέλεια για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας. Έτσι, ο παστός
μπακαλιάρος, που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση, αποτέλεσε την εύκολη και
φθηνή συνάμα λύση, έθιμο που κρατά μέχρι τις μέρες μας.
Πηγή:
aftodioikisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια