ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ: "ΤΙ ΕΒΓΑΛΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ;"

 

Κάποιοι ακόμη αναρωτιούνται για τη μαζικότητα της συμμετοχής εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στις πλατείες. Πώς, άραγε, χωρίς καμία οργανωτική υποδομή και χωρίς τις πλάτες κομματικών

μηχανισμών, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη πανελλαδική συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη, τουλάχιστον για όσους διαισθάνονται την έλλειψη

οξυγόνου των παιδιών, των δικών τους πλέον παιδιών, λίγο πριν το τέλος. Νέοι και μεγάλοι μαζί, αγόρια και κορίτσια εξίσου, γονείς με μικρά παιδιά στα καρότσια, βρέθηκαν στις πλατείες κάθε γωνίας της χώρας διότι εκεί υπήρξε το οξυγόνο που αναζήτησαν, η έξοδος από την ασφυκτική απομόνωση, η ανάγκη να μοιραστούν αυτό που νιώθουν.

Και γιατί ασφυκτιούν; Συνεχίζουν να αναρωτιούνται κάποιοι ελάχιστοι συμπολίτες μας. Κράτος υπάρχει, ανεξάρτητη δικαιοσύνη υπάρχει, η πρόθεση για διερεύνηση και πλήρη απόδοση των ευθυνών από την κυβέρνηση είναι τουλάχιστον αυτονόητη.

Κι όμως, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Όλη η κυβερνητική λειτουργία επικεντρώθηκε στην προσπάθεια κωλυσιεργίας/απόκρυψης/συγκάλυψης, σκορπίζοντας αμφιβολία και αμφισβήτηση στους πολίτες αλλά και στις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης και αίροντας, έτσι, μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Ας δούμε βήμα-βήμα το πώς:

1. Η πρώτη δήλωση του πρωθυπουργού ήταν ότι πρόκειται «κυρίως για τραγικό ανθρώπινο λάθος», μετακυλίοντας την ευθύνη κυρίαρχα στον σταθμάρχη. Προσέξτε το «κυρίως» που αριστοτεχνικά τοποθέτησαν οι λογογράφοι του στην πρόταση, για να κρατήσουν μια πισινή.

2. Ακολούθησε μονταρισμένο ηχητικό υλικό συνομιλιών των σταθμαρχών, φτιαγμένο έτσι ώστε να επιβεβαιώνει την εκδοχή του ανθρώπινου λάθους, το οποίο διέρρευσε τυχαία σε φιλοκυβερνητικά μέσα και έπαιζε σε λούπα ενώ τα βαγόνια κάπνιζαν ακόμα.

3. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προσπάθησε να αποποιηθεί των ευθυνών της, υποστηρίζοντας ότι η μετάταξη του εν λόγω σταθμάρχη στον ΟΣΕ ήταν νόμιμη και όχι ρουσφέτι της ΝΔ. Όμως η αίτηση για μετάταξη θα έπρεπε να είχε απορριφθεί κατ’ ευθείαν γιατί δεν πληρούσε τον όρο της ηλικίας.

4. Την επομένη της σύγκρουσης, την Τετάρτη 1 Μαρτίου, ξεκίνησε η διαδικασία του μπαζώματος· μεταφέρθηκαν συντρίμμια της αμαξοστοιχίας από τον χώρο του δυστυχήματος ενώ το επίμαχο σημείο καλύφθηκε με χαλίκι και άσφαλτο -χωρίς ακόμα και σήμερα να γνωρίζουμε ποιος και γιατί έδωσε αυτή την εντολή.

5. Κατόπιν και με πρωτοφανή τρόπο, ο κ. Μητσοτάκης, αποποιούμενος τον θεσμικό ρόλο του πρωθυπουργού, τοποθετήθηκε για αποδεικτικό υλικό που αφορούσε στη δικογραφία, υποκαθιστώντας έτσι την ίδια τη δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα, σε ερώτηση δημοσιογράφου αν η φωτιά είχε σχέση με τα υλικά που μετέφερε το τραίνο, απάντησε «Καμία. Το γνωρίζουμε αυτό πια με βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ακριβώς τι μετέφερε το εμπορικό τρένο. Δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο», κάτι που τίθεται εν αμφιβόλω από την εξέλιξη της έρευνας.

6. Οι ατυχείς συγκυρίες που περιόριζαν τις δυνατότητες της έρευνας συνέχισαν, καθώς «καταστράφηκε» το βίντεο φόρτωσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

7. Στον υπόλοιπο κανονικό κόσμο απόρησαν με τα όσα συνέβαιναν. Έτσι, ο ευρωπαίος εισαγγελέας έστειλε πόρισμα που περιέγραφε τις ποινικές ευθύνες του κ. Καραμανλή για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 (είναι η σύμβαση για την τηλεδιοίκηση) και το ΠΑΣΟΚ

κατέθεσε τότε, άμεσα, αίτημα για προανακριτική επιτροπή, αλλά η ΝΔ το απέρριψε, χειροκροτώντας, μάλιστα σε εκείνη τη συνεδρίαση τον κ. Καραμανλή.

Θυμίζω ότι η κυβερνητική πλειοψηφία, μετέτρεψε την εξεταστική επιτροπή σε παρωδία, αρνούμενη να καλέσει μάρτυρες-κλειδιά. Ταυτόχρονα, ο τότε πρόεδρος της Βουλής φρόντισε να μείνουν οι δικογραφίες στο συρτάρι μέχρι να κλείσουν οι εργασίες της εξεταστικής, για να μην συζητηθούν.

Αν, στις παραπάνω απτές ενέργειες αλλά και την άυλη αίσθηση ενός πανίσχυρου συστήματος συγκάλυψης, προσθέσεις τη μεροληψία της ισχυρής πλειοψηφίας των ΜΜΕ, δυσκολεύομαι να φανταστώ έστω και έναν υγιώς σκεπτόμενο πολίτη να μην αισθάνεται μία στοιχειώδη οργή.

Γνωρίζουν πλέον καλά πως η εξουσία της ευθύνης υπέκυψε στην εξουσία της συγκάλυψης.

Ο κόσμος, μέχρι πρότινος βουβός μα αποφασισμένος, βρίσκει αληθινή δύναμη στην ενάσκηση ενός θεμελιώδους πολιτικού δικαιώματος, του δικαιώματος να διαδηλώνει μαζικά. Και το αίτημα

του είναι το πιο ισχυρό αίτημα από συστάσεως των ανθρώπινων κοινωνιών: δικαιοσύνη.

(Τo άρθρο δημοσιεύθηκε στο Dnews)

 

Παραστατίδης Στέφανος

Βουλευτής Κιλκίς

ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής

Τομεάρχης Παιδείας