ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ…………………. (ΑΡΘΡΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ)

 

ου Μανώλη Κοττάκη

H κυβέρνηση ισχυρίζεται εδώ και μία εβδομάδα ότι κατάλαβε γιατί νίκησε ο Τραμπ και γιατί έχασαν οι Δημοκρατικοί. Προφανώς φύσηξε και στο μέτωπό της ο αέρας από την Αϊόβα! Και προσπαθεί κατόπιν αυτού να μας πείσει ότι αλλάζει πολιτική, με πρώτη συνέπεια τη διακήρυξη του κυβερνητικού εκπροσώπου για την εγκατάλειψη της woke ατζέντας.

Από μία άποψη… πρωτότυπο. Αφού ο κύριος Μητσοτάκης αρνήθηκε να παραλάβει το μήνυμα των ελληνικών ευρωεκλογών, παραλαμβάνει τώρα συστημένο το μήνυμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών! Οι Έλληνες και η ψήφος τους τον Ιούνιο του «έπεφταν» λίγοι, έπρεπε να «μαυρίσουν» αυτές τις πολιτικές το Σινσινάτι, η Πενσιλβάνια και η Φλόριντα για να κινητοποιηθεί. Κάλλιο αργά.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια «αβαρία» και να θεωρήσουμε εξαιρετικά θετική αυτή την εξέλιξη, ακόμα κι αν η κυβέρνηση χρειαζόταν μήνυμα εξωτερικού για να καταλάβει τι συμβαίνει στο εσωτερικό. Δυστυχώς όμως όλα όσα βλέπουμε μας πείθουν για το ακριβώς αντίθετο. Η κυβέρνηση υποκρίνεται ότι έλαβε το μήνυμα. Αλλά δεν το λαμβάνει. Βουλευτής της Ν.Δ., ο οποίος ήταν παρατηρητής στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και είδε πού κρίθηκε η μάχη, έλεγε χθες σε συνομιλητές του ότι ο βασικός λόγος της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ ήταν το Μεταναστευτικό και οι ασύλληπτες υπερβολές για τη woke ατζέντα, και έπεται βεβαίως το πραγματικό πρόβλημα της ακρίβειας και του πληθωρισμού.

 Όποιος θέλει να δει τι έγινε εκεί λοιπόν, με συνέπεια οι λαϊκές τάξεις και οι μετανάστες να ψηφίσουν μαζικά Τραμπ, οφείλει να κάνει -και τώρα μια λέξη της νεοδημοκρατικής «μόδας»- «ολιστική» προσέγγιση. Να συνδυάσει την επιθυμία των λαών για επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες, στον χριστιανισμό και στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας με την οικονομία και τις κοινωνικές ανισότητες. Η ψήφος υπέρ του Τραμπ είναι πρώτα συναισθηματική και μετά υπολογιστική, συμφεροντολογική. Νίκησε ο ρομαντισμός και ηττήθηκε ο κυνισμός. Εκεί λένε πρώτα η πατρίδα, όχι πρώτα η καρέκλα! Αυτή είναι η πραγματικότης.

Τι κάνουν εδώ οι δικοί μας νεοδημοκράτες εδώ και μια εβδομάδα; Πρώτα «ξαμόλησαν» όλους τους υπουργούς των παραγωγικών υπουργείων και τον οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού Αλέξη Πατέλη στα κανάλια να λένε το «ποίημά» τους για την ανάπτυξη, μην τυχόν και χάσουν τη μεσαία τάξη όπως την έχασαν οι Δημοκρατικοί. Διαβάσαμε ότι συνεργάτες του πρωθυπουργού ζήτησαν από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. στατιστικά στοιχεία για να δουν πόσο μειώθηκε η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης στις ΗΠΑ και να κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς για την αγοραστική δύναμη της ημετέρας μεσαίας τάξης. Υλιστική προσέγγιση καθαρά. Για το Μεταναστευτικό, που είναι βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, λέξη. Θα έρθει η ώρα που θα γίνουμε αναλυτικοί επ’ αυτού. Μας κρύβουν πολλά.

Δεύτερον, την ώρα που οι κυβερνώντες υποτίθεται αποκηρύσσουν τη woke ατζέντα, «θεοποιούν» πολιτικές προσωπικότητες που είναι τα κατεξοχήν σύμβολα της πολιτικής που καταδίκασαν οι Αμερικανοί, όπως ο Γιάννης Μπουτάρης. 

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα τηλέφωνα έχουμε λάβει από χθες για την παρουσία του πρωθυπουργού στην πολιτική κηδεία του κυρ Γιάννη και στην υπερπροβολή του γεγονότος από τους συστημικούς σταθμούς. Ο κόσμος αισθάνεται ότι η ηγεσία της Ν.Δ. «εργαλειοποίηση» πολιτικά και ιδεολογικά ένα κοινωνικό γεγονός για να δείξει πόσο… κεντροαριστερή είναι. Οι δε νεοδημοκράτες της Θεσσαλονίκης θυμήθηκαν ποιος νυν Βορειοελλαδίτης υφυπουργός του κυρίου Μητσοτάκη με εντολή ποίου/ποίας κατηύθυνε 1.000 «νεοφιλελεύθερες» ψήφους υπέρ του Μπουτάρη στον δεύτερο γύρο του 2010 για να χάσει ο Κώστας Γκιουλέκας στο νήμα. (Έχει ενδιαφέρον και το εξής: Τρίτη είδηση στους συστημικούς σταθμούς κατόπιν υποδείξεως η κηδεία Μπουτάρη και… δέκατη η είδηση της απώλειας του Βαρδή Βαρδινογιάννη!)

Τρίτον, βαπτίζουν θρίαμβο την ιδεολογική τους ήττα. Απέτυχαν τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή γιατί ο κόσμος τούς γύρισε την πλάτη και αντί αυτοκριτικής κάποιοι ζητούν να τους πουν οι πολίτες και «ζήτω» για τα 37.000 δωρεάν απογευματινά χειρουργεία που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τέταρτον, διαχειρίζονται με νευρικότητα την αποτυχία τους να προβλέψουν τις εξελίξεις στις ΗΠΑ για να εναρμονίσουν τη διπλωματική τακτική της χώρας με το εθνικό συμφέρον. Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν και από εμάς τον λόγο επειδή γράψαμε τη Δευτέρα ότι ο πρωθυπουργός δεν ήταν μέσα στους πρώτους 70 ηγέτες του κόσμου που μίλησαν με τον πρόεδρο Τραμπ. Και πανηγύρισαν σαν μικρά παιδιά επειδή μίλησε περίπου ογδοηκοστός στον πλανήτη. Αντί να ελέγξουν αυστηρά την ηγεσία τους που τα έδινε όλα για την Κάμαλα, αντί να της ζητήσουν τον λόγο που πόνταρε την τελευταία στιγμή στο «κουτσό άλογο» του Πομπέο για να «στήσει» γέφυρες με τον νέο Λευκό Οίκο (τη στιγμή που ο Τραμπ λόγω των φιλοδοξιών του τον είχε προγράψει), αντί να κάνουν αυτοκριτική που τα «σπάσαμε» ως έθνος με τους Ρώσους και δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε αν ο Τραμπ τα βρει μαζί τους αύριο, ζητούν και τον λόγο τα ανάγωγα κρατικοδίαιτα τέκνα του κομματικού σωλήνα. Να τους δω τι θα πουν αύριο αν η Δύση αντικαταστήσει το ίνδαλμά τους, τον Ζελένσκι, με τον πρέσβη της Ουκρανίας στο Λονδίνο Ζαλούστιν…

Επαναλαμβάνω λοιπόν: Υποκρίνονται ότι έλαβαν το μήνυμα. Στην πραγματικότητα, δεν νιώθουν καθόλου βολικά με τη νέα κατάσταση και με την παραμικρή αφορμή το δείχνουν. Δυστυχώς σήμερα δεν έχω χώρο για να επεκταθώ. Αλλά αν αθροίσουμε τους κυβερνητικούς γάμους για τη συνεπιμέλεια των τέκνων, για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, για την ενδοοικογενειακή βία και το κληρονομικό δίκαιο που διευρύνουν το νομικό σχήμα της έννοιας της οικογένειας με πρόσωπα που δεν έχουν λάβει την ευλογία του γάμου με βάση τον Αστικό Κώδικα, θα καταλάβουμε πως, την ώρα που μας λένε υποκριτικά ότι επιστρέφουν στις παραδοσιακές αξίες, στην πράξη τις νοθεύουν. Θα επανέλθουμε. Έχουμε καιρό.