ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΓΩ..........ΡΟΧΑΛΙΖΑ! (ΑΡΘΡΟ Θ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ)

 

Κατά πόσο η αλήθεια μπορεί να απεικονίσει την αλήθεια ίσως δεν απαντηθεί ποτέ γιατί σημείο των καιρών μας είναι ότι η αλήθεια είναι άμεσα εξαρτώμενη από τα συμφέροντα αυτών που υπηρετεί και η «μάζα» κατά τους πολιτικούς, λαός στην καθομιλουμένη, ως θεατής παρακολουθεί εικόνες που του σερβίρονται χωρίς να είναι σε θέση να διακρίνει τον «Λιγνάδη» τις διπλανής του πόρτας.

Κιλκίς.

Καθηγητής φωτογραφίζει τα κορίτσια του σχολείου και όταν γίνεται αντιληπτός το θέμα φτάνει στον όμοιο του Διευθυντή του σχολείου. Οι φωτογραφίες σβήνονται από το κινητό και ο φωτογράφος συνεχίζει το θεάρεστο έργο του.

Κιλκίς.

Μπούλινγκ σε μαθητή ο οποίος βραβεύτηκε σε διαγωνισμό της μαθηματικής εταιρίας γιατί… κατά έναν περίεργο τρόπο «σοφός» μαθηματικός θεώρησε ότι ο μαθητής αντέγραψε σε διαγώνισμα του σχολείου.

Αν είναι ψέματα η αλήθεια τα παραπάνω περιστατικά δεν έχει καμία σημασία γιατί εκείνο που κρίνεται είναι όχι η πορεία των ενόχων, αλλά το δικό μας πρόβλημα, καθώς το «δόρυ» του Οδυσσέα τύφλωσε το μοναδικό μας μάτι και δεν διακρίνουμε-αδιαφορούμε για τους «Λιγνάδηδες» που φόρεσαν προβιά.    

Στην αναζήτηση ενόχου για την σημερινή μας ξεφτίλα ο ηθικός αυτουργός φαίνεται ότι είναι η ίδια η «δημοκρατία».

Σε όλους είναι γνωστό ότι η επιβίωση του συστήματος στηρίζεται στον «κανόνα» "σπέρνω τρόμο, σερβίρω ελπίδα» και ο κανόνας αυτός πότισε τα πάντα.

Στο σχολείο ο φόβος και η ελπίδα του βαθμού κλείνει τα στόματα με τον ίδιο τρόπο που χρόνια τώρα σιωπούσε το θύμα και επεβίωνε ο κάθε είδους «Λιγνάδης»

Το παραμύθι όσων προανέφερα ότι μπορεί να συνέβησαν στον τόπο μας στο τέλος θα έχει δράκο γιατί κάποιοι αδρανούν. Και αδρανούν άτομα τα οποία διεκδικούν την ψήφο μας λέγοντας άλλα επί σκηνής και άλλα όταν σβήνουν τα φώτα της ράμπας.

Ως κομπάρσος επί σκηνής και όχι πλέον ως θεατής, αποφάσισα να γίνω ένα μικρό μέρος του παραμυθιού και απευθύνω ερωτηματικό στους πρωταγωνιστές πριν τολμήσω, ως άλλος Ζολά, να ξεστομίσω κατηγορώ εμένα και όλους σαν και εμένα που στον πόνο των άλλων εγώ …ροχάλιζα.

Ένα γιατί χρίζει μίας απάντησης και θα την έχετε.     

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ