ΑΜΕΛΛΗΤΙ Ή ΑΜΕΛΗΤΙ ΑΠΟΛΛΥΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ;

                 

Γράφει ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Αμελλητί ή Αμελητί απόλλυται η πατρίς;

Η βιούμενη κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής ιδίως διαρκούντος του παρόντος μηνός όπου εμφαίνονται εκκωφαντικώς οι επιπτώσεις της δεινής οικονομικής κρίσεως και αναφύονται αποχρώσες ενδείξεις περί της ταυτότητας και της προελεύσεως της περιλάλητης υγειονομικής κρίσεως, δίχως να αμφιβάλλουμε περί την ύπαρξη του ιού αυτού καθ’ αυτού απλώς, αποπειρώμεθα υπεύθυνα δυνάμει ορθολογιστικών επιχειρημάτων τα οποία θεμελιώνονται από το σύνολο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, να καταδείξουμε τις αντιφάσεις και τα σημεία τα οποία αποδεικνύουν την φενάκη της πανδημίας.

Ανεξαρτήτως της αναδείξεως κραυγαλέων αντιφάσεων, όπως πλειστάκις εκ του βήματος τούτου έχουμε ενδελεχώς  επισημάνει, σήμερον ευρισκόμεθα σε μία μεταβατική περίοδο, όπου η Ελλάς επιδιώκει παντοιοτρόπως να επανεκκινηθεί, διότι η οικονομική ζημία την οποία έχουν υποστεί, ιδίως τα ελεύθερα επαγγέλματα, καθίσταται υπέρμετρα ανεπανόρθωτη και δυσχερώς αναστρέψιμη.

Το ανύπαρκτο κράτος δικαίου, καθίσταται προς το παρόν αδύνατο να υποστηρίξει τους πληγέντες εκ της κρίσεως, λαμβάνοντας ανακουφιστικά μέτρα υπέρ τους.

Η έλλειψη ρευστότητας εις την αγορά, η επανεκκίνηση με την απαρέγκλιτη τήρηση ορισμένων αναγκαίων προϋποθέσεων, οι οποίες συνιστούν εφαλτήριο δια την αναθέρμανση της αγοράς, αποτελούν εν ταυτώ και ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα επαναφοράς της καταστάσεως εις την προτεραία κατάσταση, διότι η εφαρμογή των μέτρων αποστάσεων κτλ, ή τυχόν κυλιόμενο ωράριο, θα επιφέρει αυτοδικαίως, την απώλεια ζωτικών θέσεων εργασίας, την συρρίκνωση των μισθών και την εν γένει έτι περαιτέρω ύφεση της οικονομίας.

Η Ελλάς έχει στραγγαλιστεί οικονομικά και έχει καλλιεργηθεί μία κατάσταση ψυχολογικής καταθλίψεως, αρχής γενομένης με τα τρία ιδιαζόντως επαχθή μνημόνια εν συνδυασμώ προς την υπολειπομένη οικονομική λιτότητα, το κλείσιμο των τραπεζών, τους πλειστηριασμούς και την ανηλεή ανέλεγκτη επίθεση των Τραπεζών προς τους ασθενείς πολίτες.

Ως εκ τούτου, εξ αφορμής της υγειονομικής κρίσεως η Ελλάς βιώνει μία νέα οικονομική μέγγενη με ό,τιδήποτε συνεφέλκεται δια το μέλλον με την πιθανή αναπόδραστη εφαρμογή  μίας νέας τέταρτης δανειακής συμβάσεως.

Το ζητούμενο είναι οι  μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αντισταθούν, να κρατηθούν ζωντανές εντός της λαίλαπας, διότι η παρούσα κυβέρνηση λειτουργεί ως «Σοβιέτ», υποστηρίζοντας σθεναρά το σύνολο του Δημοσίου (Κεντρική, Περιφερειακή, Τοπική Αυτοδιοίκηση) εκδιώκοντας τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Το σκάνδαλο  εν προκειμένω είναι ότι η Ν.Δ, ως απαράλλακτος κατάσταση του Σύριζα, θωρακίζει οικονομικά και διοικεί το Κράτος με τους αναρίθμητους  δημοσίους υπαλλήλους, τουτέστιν οργανώνει την λειτουργία του κράτους με κράτιστο γνώμονα το βούλημα του βαθέως Κράτους του Δημοσίου, αδιαφορώντας για το σύνολο των ελεύθερων επαγγελμάτων, είτε των εμπόρων, των επιστημόνων κατ΄ αντιστοιχία των τεχντών και ούτω καθ’ εξής.

Η παρωχημένη νοοτροπία διεύρυνσης και γιγάντωσης του δημοσίου ως μία πάγια και σταθερή πηγή ψηφοφόρων ενδημεί αμετάβλητη και κραταιά, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο βάρος να μετακυλύετε εις τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Εν τω μεταξύ τα οικονομικά άχθη εις βάρος των Ελλήνων καθίστανται δυσβάστακτα, όντες ήδη καθημαγμένοι επί μία δεκαετία, εξακολουθούν  εισέτι και σήμερον, να υφίστανται με αμείωτους ρυθμούς το άγος των φόρων, των ασφαλιστικών εισφορών με δυσανάλογες μέχρι και μηδενικές ανσταθμιστικές παροχές.

Οι κυβερνώντες, αποδεικνύουν επί καθημερινής βάσεως, την προσφιλή ανθελληνική  πρακτική τους, δηλαδή τον διωγμό των Ελλήνων και την βαθμιαία αντικατάστασή τους από τους μετανάστες, οι οποίος εισβάλλουν ασύδοτα, καταστρατηγούν ιταμώς την κείμενη νομοθεσία και ένεκεν της προστασίας και της οιονεί ασυλίας την οποία απολαμβάνουν εκ των «ημέτερων» Μ.Κ.Ο με άδηλους πόρους, οι αξιόποινες πράξεις τους παραμένουν ατιμώρητες.

Κλοπές, ληστείες, φθορές ξένες ιδιοκτησίας, ατίμαση και βεβήλωση εκκλησιών, τίθενται εις το απυρόβλητο, με αποτέλεσμα ο υπεράριθμος εξ αυτών αριθμός, δια την εφαρμοσμένης πολιτικής της κυβερνήσεως, διασπείρονται συμμετρικώς ανά την Ελλάδα, οικοδομώντας λίαν επικινδύνως θύλακες-νησίδες μειοψηφιών με εθνοτικά χαρακτηριστικά, διότι ουδείς εξ αυτών των ετερόκλητων εθνικοτήτων που εγκαταβιούν εις την πατρίδα μας, είναι διατεθειμένος να αφομοιωθεί και να σεβαστεί τον Ελληνικό Πολιτισμό.

Είναι πρόδηλο ότι οι ίδιοι οι μετανάστες καθίστανται φανατικοί ως προς το έθνος προελεύσεώς τους, τα ήθη τις παραδόσεις τους, τις αξίες και την θρησκεία του και εισέρχονται εις την Ελλάδα, με την συνδρομή ορισμένου «παρακράτους» και εκδηλώνουν ασέβεια προς τον τόπο τον οποίο τους φιλοξενεί προβαίνοντας ανενδοιάστως και δολίως σε εγκληματικές ενέργειες δίχως όμως να αναχαιτίζεται εν τέλει η παράνομη δράση τους από ουδεμία Κρατική Αρχή.

Οι Εισαγγελείς καθίστανται υποδεέστεροι των περιστάσεων και στρουθοκαμηλίζουν καταδήλως, τούτο και μόνο συνιστά αναντίρρητο τεκμήριο περί της πολιτικής συγκαλύψεως η οποία τους (νοείται εις τους μετανάστες) παρέχεται άνωθεν.

Η Ελλάς Εάλω, από τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι επιδοτούνται κατά κεφαλήν δίχως ουδεμία παραγωγή και το σύστημα εν Ελλάδι επιδιώκει δια πυρός και σιδήρου, να εγκαθιδρύσει τον αφελληνισμό και τον εθνομηδενισμό, ούτως ώστε οι Έλληνες να απεμπολήσουν τον πολιτισμό τους, να ακρωτηριάσουν την ιστορία του και να νιώσουν αλληλέγγυοι με τους μετανάστες με μοναδικό συνεκτικό χαρακτηριστικό ότι είναι άνθρωποι.

Η ισοπεδωτική αυτή νοοτροπία της διαλύσεως των εθνών, της απαξίωσης των πολιτισμών και την καθολικής ερμηνείας του ανθρώπου με την νοηματοδότηση μόνον ως εργαζόμενος πρόκειται δια μία εσκεμμένη και στρεβλή αντίληψη ίνα μαζικοποιήσουν και ευνουχίσουν τον Ελληνικό λαό.

Η εξαθλίωση των μαζών, η αποπνευματικοποίηση δημιουργεί ένα φανατικό, ανεκπαίδευτο προλεταριάτο το οποίο εκδηλώνει αλληλεγγύη μόνον ως προς την εργασία, ουδέν έτερον, δηλονότι καταργείται το παρελθόν, η ιστορία και η προέλευση, κατά αυτόν δηλαδή τον τρόπο διαμορφώνεται ευχερώς μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, τελεσφόρα χειραγωγούμενη από την εκάστοτε επίδοξη εξουσία, εξ αυτού του λόγου δέον όπως παραχρήμα καταλυθεί ,κατά τους νοσηρούς σχεδιασμούς των, η μικρομεσαία τάξη.

Η επέλαση των μεταναστών και η ανοχή της Πολιτείας εν γένει, ως προς τις παρανομίες τους δημιουργεί αίσθημα υπεροχής  των και συγχρόνως υποτίμησης της Ελλάδας, πέραν από τις γεωπολιτικές σκοπιμότητες όπου ορισμένοι εξ αυτών εξυπηρετούν συντεταγμένα, όντες σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Το μείζον ζητούμενο εν προκειμένω είναι ότι οι κυβερνώντες πηδαλιουχούν την Ελλάδα, χωρίς να νιώθουν ουδέν σύνδεσμο με το έθνος αυτό,  φέρονται ως έμμισθα φερέφωνα τα οποία απλώς εκτελούν εντολές δίχως να ενδιαφέρονται, εξ αυτού του λόγου καθίσταται εύλογο το ερώτημα ποιος εν τέλει κυβερνάει αυτόν τον τόπο, ποια είναι η αλήθεια και ποια η εικονική πραγματικότητα, διότι το μένος που νιώθουν οι Έλληνες για την Ελλάδα, κανείς εις τον κόσμο δεν το νιώθει.

Καθίσταται αδιανόητο η εξοχότατη πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσωπική επιλογή του κ. πρωθυπουργού να τρέφεται τέτοια εμπάθεια δια τον Ελληνισμό, να μην αποδίδει τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα εις την πραγματικής τους διάσταση, ιδίως διαρκούσης της περιόδου της σκλαβιάς από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Η απαξία ως προς την ζωή των Ελλήνων καθίσταται παροιμιώδης, η αυταπάρνηση των προγόνων μας, η γενοκτονία των Ποντίων, η θυσία τους ηρωικού αίματος των Ελλήνων δεν τους συγκινεί.

Το ερώτημα το οποία τίθεται εύσχημα είναι αφότου δεν νιώθουν Έλληνες ας αποβάλλουν την Ελληνική Ιθαγένεια και ας αποχωρήσουν, πλέον ο Ιερός αυτός Τόπος, διοικείται επί πολλά δυστυχώς έτη από μισάνθρωπες και ανθελληνικές «φυλές».

Μεσούντος τούτου του πνευματικού πολέμου, πολιτισμικού, οικονομικού,  και εθνικού,  ελάχιστοι Ιεράρχες αντιδρούν, πολλοί δρουν πρωτίστως ως πολιτικοί, περιφρουρώντας μονομερώς τα «επίγεια» οφέλη τους και τις  παχυλές θέσεις τους, λησμονώντας το, εξ ορισμού, πεπερασμένο της θνησιγενούς φύσεως μας, κείμενη, εις τα εύθραυστα όρια της πεπτωκυίας φύσεως του κτιστού, κανονικά η αντικειμενική αυτή πραγματικότητα θα έπρεπε να έδιδε άλλες προοπτικές, αναγεννήσεως καθώς και επίμοχθου αγώνος ανατροπής της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξεως και όχι αμελλητί συνθηκολογήσεως προς το σύστημα.

Οι καιροί καθίστανται χαλεποί και ου μενετοί, εξ αυτού του λόγου, επιβάλλεται πνευματική ανάτασης, διάκριση και  αντίσταση άχρι εσχάτων, προκειμένου να φανούμε άξιοι των προγόνων μας ιστάμενοι αλώβητοι και ακέραιοι εις το ύψος των περιστάσεων, άξιοι επίγονοι και θεματοφύλακες της ζώσης Ελληνο-Ορθοδόξου παραδόσεως, ο βίος μας δέον όπως είναι ασκητικός και ατελευτήτως αγωνιστικώς άχρι της κοιμήσεώς μας.

Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

6944-938836

www.katsivardas-dimitriadou.gr