Μία μικρή φάρμα αυγών από
οικόσιτα ελευθέρας βοσκής, κυριολεκτικά, κότες. Όλες κι όλες δεν υπερβαίνουν τις
σαράντα! Όλες έχουν και όνομα, ναι μη
γελάτε. Η κάθε κότα έχει το δικό της όνομα.
Θα ξέρετε φαντάζομαι το
ανέκδοτο που μιλάει για μια οικογένεια που είχε δώδεκα παιδιά. Όλα τα αγόρια τα
φώναζε η μάνα τους Γιώργο! Όταν την ρώτησαν πως τα ξεχωρίζεις αφού όλα τα
καλείς με το όνομα Γιώργος και στο Σχολείο πως τα ξεχωρίζει ο δάσκαλος; Μα
είναι πολύ απλό, απάντησε η μάνα. Το κάθε παιδί ξεχωρίζει από το επώνυμο του
πατέρα του, ποιυ για όλα είναι διαφορετικός!
Τώρα μη ζητήσετε το αυτό της
Εύας από της Ζουμπουλιάς ή της σκυφτούλας. Όλες γεννούν αυγά του ιδίου μεγέθους
και τις ίδιας νοστημιάς.
Α και μη ξεχάσω, ότα λέμε
χωριάτικα εννοούμε χωριάτικα μια και όλα μυρίζουν αυγό σαν εκείνα που τρώγαμε
στα χωριά μας πριν από πενήντα χρόνια.
Ξέχασα! Αν πάτε στο Διπόταμο
ρωτήστε κάποιον, που είναι το σπίτι του Τάσου του Κοτσαβασιλειάδη και θα σας πουν.
Εάν θέλετε δείτε το βίντεο και ακολουθήστε τον δρόμο από την εκκλησία ή και από το Σχολείο.
Μην μπείτε στην αυλή, γιατί το σκυλί του μόλις έχει γεννήσει και δεν θα σας αφήσει
να μπείτε απρόσκλητοι. Φωνάξτε Τάσοοοοοοοοοοοοοοοο.
Άντε πάντε μια βόλτα και τα
ξαναλέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια