Για
ακόμη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες μιας καταστροφής. Μιας καταστροφής που
προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι. Πάθαμε, αλλά δυστυχώς δεν μάθαμε. Παρακολουθούμε το
θέατρο, γιατί περί υποκρισίας πρόκειται, αλλά για κακό θέατρο. Άσχημη
παράσταση. Πρωταγωνιστές; Όλοι εμείς. Ναι.
Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή γίνουμε πραγματικά άνθρωποι. Άνθρωποι σωστοί.
Να μην μας νοιάζει μόνο ο εαυτούλης μας, ή τουλάχιστον να μην υποκρινόμαστε ότι
μας νοιάζει ο συνάνθρωπός μας. Όταν πραγματικά μας νοιάζει ο συνάνθρωπός μας, ο
διπλανός μας, τότε οφείλουμε, οφείλω να τον προστατεύσω. Πως; Ίσως στο
Πανεπιστήμιο και ειδικά στο μάθημα "Δασικές πυρκαγιές" οι καθηγητές
μας, να μας έμαθαν κάποια πιο εξειδικευμένα πράγματα. Ειλικρινά όμως, το να
προστατεύσω τον συνάνθρωπό μου είναι πολύ απλό. Πως; Ποιος είναι αυτός ο
μαγικός τρόπος; Χτίζω όπου επιτρέπεται, εντός σχεδίου και όχι
παράνομα. Δεν αντιγράφω συμπεριφορές και νομιμοποιώ με τις πράξεις μου
την παρανομία. Από την στιγμή που θα χτίσω παράνομα, η φύση θα εκδικηθεί εμένα,
τους διπλανούς μου κι αν όχι τώρα, σίγουρα αργότερα. Δυστυχώς δεν θα αποτελέσω
εξαίρεση.
Χτίζω παράνομα ώστε να έχω ένα εξοχικό. Καταστρέφω τη φύση για να πεθάνει
κόσμος. Έτσι είναι. Μην αποποιούμαστε λοιπόν των ευθυνών μας. Όσο δεν
ακολουθούμε την νομοθεσία, οι επιπτώσεις και οι συνέπειες της δικής μας
συμπεριφοράς, θα "χτυπάνε" τη δική μας πόρτα ή του συνανθρώπου μας.
Απλά τα πράγματα.
Ελπίζω κάποια στιγμή να διορθωθούμε. Πονάμε όλοι μας τόσο για τις ψυχές των
ανθρώπων που χάθηκαν και αυτών που αγνοούνται όσο και για το φυσικό περιβάλλον.
Το δάσος μας. Γιατί ήταν περιουσία όλων μας. Όλοι μας φέρουμε ευθύνη και όλοι
μας οφείλουμε μια συγγνώμη για την καταστροφή αυτή.
Ας
φροντίσουμε λοιπόν να γίνουμε σοφότεροι, καλύτεροι άνθρωποι και άνθρωποι με
γνώση. Καλώς ή κακώς δεν τα γνωρίζουμε όλα. Δεν είμαστε παντογνώστες. Ας
ενδιαφερθούμε για όσα μπορεί να προστατέψουν εμάς και τους συνανθρώπους μας. Ας
ενημερωθούμε ώστε να γνωρίζουμε για την πρόληψη. Η πρόληψη στην Ιατρική σώζει
τη ζωή σου. Η πρόληψη στις Δασικές Πυρκαγιές σώζει πέρα από τη
δική σου, πολλές ζωές.
Αυτές
τις μέρες, όλοι πασχίζουν να βρουν κάποιον να αναλάβει τις ευθύνες της
διαχείρισης; Του συντονισμού; Των ακραίων καιρικών συνθηκών; Τί γίνεται για τη
δική μας συμπεριφορά;
Συγγνώμη λοιπόν. Συγγνώμη για όλα όσα συνέβησαν και όλα όσα θα συμβούν.
Γιατί έπονται τα χειρότερα.
Μόνο ενωμένοι και με διάλογο και
με ανοιχτά μυαλά θα μπορέσουμε να διορθώσουμε και να
δημιουργήσουμε το φυσικό περιβάλλον που μας αξίζει. Δεν είναι αργά!
Προλαβαίνουμε.
Μαρία Μιχαηλίδου - Δασολόγος Π.Ε.
(Δ.Π.Θ)
Δεν υπάρχουν σχόλια