Οι εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από
ένα μόνο πράγμα: Βία. Αρκετοί δεν ενοχλούνται αφού την έχουν συνηθίσει, άλλοι
την επικροτούν και ορισμένοι αδιαφορούν γιατί απλά δεν την βλέπουν.
Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*
Οι «μπαχαλάκηδες» ή «γνωστοί-άγνωστοι»
μας συστήθηκαν επισήμως στα 90ς όποτε και άρχισαν να ξεφυτρώνουν από τις
συγκεντρώσεις και πορείες της εποχής για να επιδοθούν σε «πόλεμο» με τις
αστυνομικές δυνάμεις. Από το 2008, όμως, όλα άλλαξαν.
Σταδιακά έπαψε να αποτελεί debate η…
μήτρα των ατόμων αυτών, απέκτησαν πολιτικό χρώμα, αναμείχθηκαν με κοινούς
ποινικούς, δοκίμασαν και γλυκάθηκαν από το πλιάτσικο και εν τέλει εκφράζουν
πλέον πολιτικό λόγο.
Από τις ιστοσελίδες του χώρου τους
βγαίνουν συνεχώς κείμενα-μανιφέστα για συντρόφους τους που έχουν μπλεξίματα με
την Δικαιοσύνη, ενώ στοχοποιούν στο έπακρο όποιον τολμά να μιλήσει για το άβατο
των Εξαρχείων. Σήμερα απαιτούν και από την Δικαιοσύνη να συμμορφώνεται στο
«λαϊκό αίσθημα».
Τα επεισόδια στην Ερμού όπου, οι
καταστηματάρχες είδαν τις περιουσίες τους που με τόσο κόπο κρατούν όρθιες να
βανδαλίζονται και, οι τουρίστες έτρεχαν να κρυφτούν, αποδεικνύουν πως οι
άνθρωποι αυτοί αποτελούν μοχλό «εξουσίας».
Εξουσίας όχι με την έννοια του
χρωματισμού μίας κυβέρνησης αλλά με αυτήν του επηρεασμού κάτω από μία δήθεν
πίεση της όποιας κοινής γνώμης. Στον σάπιο αυτό μύλο, ρίχνουν νερό –άθελά τους
θέλω να πιστεύω ως ρομαντικός- και ορισμένοι κυβερνητικοί οι οποίοι με τις
δηλώσεις τους οξύνουν τα πάθη.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του
υπουργού Σταύρου Κοντονή και η υπόθεση της Ηριάννας. Το 29χρονο αυτό κορίτσι
είδε το αίτημά της για αναστολή εκτέλεσης της ποινής που της έχει επιβληθεί
μέχρι την εκδίκαση της έφεσής της να απορρίπτεται.
Την ώρα λοιπόν που στα social media το
#free_Irianna ήταν πρώτο trend και οι
αντιεξουσιαστές-αναρχικοί-ακροαριστεροί-αλληλέγγυοι (πείτε τους ειλικρινά όπως
θέλετε δεν έχει καμμία απολύτως σημασία) είχαν βγει στους δρόμους ζητώντας την
απελευθέρωσή της, ο υπουργός Δικαιοσύνης από το βήμα της Βουλής προέβαινε σε
μία πρωτοφανή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης.
Ο Κοντονής χαρακτήρισε την απόφαση
«δυσάρεστη έκπληξη» και εκτίμησε ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δεν τηρεί ίσα μέτρα
και ίσα σταθμά προς όλους και δεν αποφασίζει επί ίσοις όροις!
«Οι πολίτες», τόνισε ο κ. Κοντονής,
«ζητούν και απαιτούν από τη Δικαιοσύνη ίσα μέτρα και ίσα σταθμά για όλους» και
συνεχίζοντας στον ίδιο αιχμηρό τόνο χαρακτήρισε «τουλάχιστον περίεργο να
αποφυλακίζονται προσωρινά πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί σε πολυετής ποινές για
εμπόριο ναρκωτικών και η Ηριάννα να μην απολαμβάνει από τη Δικαιοσύνη
αντίστοιχο ευεργέτημα». Εντύπωση μάλιστα προκάλεσε η επισήμανσή του πως ο
Κώδικας Ποινικής Δικονομίας προβλέπει τη δυνατότητα υποβολής νέας αίτησης που
θα κριθεί από το ίδιο δικαστήριο «προφανώς», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «με
άλλη σύνθεση».
Είναι όντως περίεργο ένας άνθρωπος με
νομικές γνώσεις να συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια, ενώ φάνηκε πως αγνοεί
επιδεικτικά το ότι το δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης (αθωότητα ή
μη της Ηριάννας) αλλά μελέτησε μόνο εάν συντρέχουν λόγοι αποφυλάκισής της.
Ενώ λοιπόν το κύμα αγανάκτησης των
αλληλέγγυων με την Ηριάννα φούντωνε και τα πρώτα επεισόδια έκαναν την εμφάνισή
τους, η ωμή παρέμβαση Κοντονή άναψε το φυτίλι των επεισοδίων. Οι «μπαχαλάκηδες»
ξεχύθηκαν στην Ερμού, έσπασαν ό,τι βρήκαν, κατέστρεψαν περιουσίες για τις
οποίες δεν έχουν μοχθήσει και αμαύρωσαν για άλλη μία φορά το πρόσωπο του
ελληνικού τουρισμού.
Ο ίδιος καταδίκασε τα
επεισόδια μιλώντας για απαράδεκτες ενέργειες, είτε αυτές ήταν
βιαιοπραγίες, είτε ύβρεις κατά των δικαστών. Έσπευσε ωστόσο να σημειώσει με
νόημα πως «οι ενέργειες αυτές είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες, και επειδή
δυσφημούν τον αγώνα της κοπέλας για να αποδείξει τη βασιμότητα των ισχυρισμών
της, αλλά και διότι και οι δικαστές είναι άνθρωποι. Και οι άνθρωποι κάνουν
λάθη».
Ωστόσο ήταν πλέον αργά. Ο Σταύρος
Κοντονής φέρεται σαν να μην έχει αντιληφθεί εδώ και δύο χρόνια ότι είναι
υπουργός. Μιας λοιπόν που λόγος ενός υπουργού δυστυχώς ή ευτυχώς έχει άλλη
βαρύτητα, ο κ. Κοντονής φέρει μεγάλη ευθύνη για το χάος στην Ερμού.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η
κυβέρνηση να είναι ξέφραγο αμπέλι και οι δηλώσεις των υπουργών της να περνούν
κάθε φορά στο… «ντούκου».
Πόσες φορές θα πούμε τα ίδια; Πόσα πρέπει
να συμβούν για να αναλάβει τις ευθύνες των -μη- πράξεών του ο κ. Κοντονής και
να παραιτηθεί και φυσικά να πάρει μαζί του και τον ανεπαρκή κάθε εβδομάδα Νίκο
Τόσκα; Τι άλλο πρέπει να γίνει πια;
*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι
διευθυντής σύνταξης του EleftherosTypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια