Άρθρο του Ρομπέρτο Αντάμπαση
Η ανησυχία έχει χτυπήσει κόκκινο μετά το διπλό χτύπημα των τελευταίων ημερών από τους δανειστές και ιδίως από τον άξονα Βερολίνο-ΔΝΤ.
Η δεύτερη αξιολόγηση έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά, αλλά φαίνεται ότι ακόμη δεν υπάρχει κανένας σαφής ορίζοντας.
"Ο κίνδυνος ενός ελληνικού δυστυχήματος είναι πολύ υψηλός, ενώ μεγαλώνει κάθε ημέρα που δεν υπάρχει μία καθαρή στρατηγική «από και για» την Ελλάδα. Η Αθήνα κάθεται με έναν αναμμένο αναπτήρα, επάνω σε ένα βαρέλι με πυρίτιδα. Η κυβέρνηση της χώρας έχει χάσει την αξιοπιστία, καθώς την προκαταβολική εμπιστοσύνη των εταίρων της. Η κάθε λάθος απόφαση στις επόμενες εβδομάδες, θα μπορούσε να μετατρέψει την κατάσταση στην Ελλάδα σε εκρηκτική"...
Που στο τέλος θα τα υπογράψουν και θα τα ψηφίσουν ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ....
Η Ελλάδα αποτελεί ίσως το δοκιμαστικό εργαστήριο που επιτρέπει την έρευνα των μεθόδων κάμψης της αντίστασης των Πολιτών – απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται μαζικά τόσο το βιοτικό τους επίπεδο, όσο και οι δημοκρατικές τους ελευθερίες «Η πλήρης υποταγή της κυβέρνησης στις εντολές των δανειστών, αφού προηγουμένως είχε η ίδια οργανώσει και κερδίσει ένα δημοψήφισμα αντίστασης, έσβησε, δολοφόνησε καλύτερα όλες τις ελπίδες των Ελλήνων – αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σκοτεινής εποχής των μνημονίων.
Περαιτέρω, ακόμη και ένα μικρό παιδί γνωρίζει πλέον πως η αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα είναι μεν το δικό της οδυνηρό τέλος του δρόμου αλλά, επίσης, η αρχή ενός αντίστοιχου τέλους της Ευρώπης – αφού η συμμετοχή στο ευρώ δεν θα αποτελεί πλέον μία ανέκκλητη διαδικασία, αλλά μία συμμαχία συμφερόντων εκείνων που διαθέτουν την οικονομική και πολιτική δύναμη να επιβάλλουν τα παράλογα δόγματα τους.
Η ελληνική κυβέρνηση είναι μεν ένοχη για την πολιτική αφέλεια της να νομίζει πως η Ευρώπη θα συζητούσε τα αιτήματα της, εάν ο ελληνικός λαός απαιτούσε δημοκρατικά μία ριζική λύση των προβλημάτων του,αλλά δεν είναι η μοναδική υπεύθυνη για την καταστροφή που θα ακολουθήσει. Όπως φάνηκε άλλωστε, ακόμη και οι ηγέτες κομμάτων που θεωρούν πως είναι σοσιαλιστικά, έχουν υποταχθεί στο δόγμα της λιτότητας, πρόθυμοι να το στηρίξουν με κάθε μέσον – παρά το ότι βλέπουν καθαρά πως η Ευρώπη απειλείται με το με το θάνατο, καθώς επίσης με την αναβίωση ενός νέου εθνικισμού, ακραίας αριστερής ή δεξιάς «μορφής», απέναντι στον οποίο δεν έχει τίποτα για να αμυνθεί.
Η ελληνική τραγωδία είναι όμως παράλληλα ένα ευρωπαϊκό δράμα επικών διαστάσεων – γεγονός που σημαίνει πως εάν δεν επιλυθεί, δεν θα αποφευχθεί ο ενταφιασμός της Ευρωζώνης, ο οποίος δεν θα αφήσει αλώβητο κανένα κράτος της ηπείρου μας, εάν όχι ολόκληρου του πλανήτη. Κάποιοι από εμάς αισιοδοξούν, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν χάσει εντελώς τις ελπίδες τους ... ελπίζοντας να είναι περισσότεροι οι πρώτοι, αφού χωρίς αισιοδοξία είναι αδύνατη η αναζήτηση μίας σωστής λύσης.
Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, .. στο έλεος του Θεού και στους νόμους των Κλεφτών" Κώστας Βάρναλης...
Η ανησυχία έχει χτυπήσει κόκκινο μετά το διπλό χτύπημα των τελευταίων ημερών από τους δανειστές και ιδίως από τον άξονα Βερολίνο-ΔΝΤ.
Η δεύτερη αξιολόγηση έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά, αλλά φαίνεται ότι ακόμη δεν υπάρχει κανένας σαφής ορίζοντας.
"Ο κίνδυνος ενός ελληνικού δυστυχήματος είναι πολύ υψηλός, ενώ μεγαλώνει κάθε ημέρα που δεν υπάρχει μία καθαρή στρατηγική «από και για» την Ελλάδα. Η Αθήνα κάθεται με έναν αναμμένο αναπτήρα, επάνω σε ένα βαρέλι με πυρίτιδα. Η κυβέρνηση της χώρας έχει χάσει την αξιοπιστία, καθώς την προκαταβολική εμπιστοσύνη των εταίρων της. Η κάθε λάθος απόφαση στις επόμενες εβδομάδες, θα μπορούσε να μετατρέψει την κατάσταση στην Ελλάδα σε εκρηκτική"...
Που στο τέλος θα τα υπογράψουν και θα τα ψηφίσουν ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ....
Η Ελλάδα αποτελεί ίσως το δοκιμαστικό εργαστήριο που επιτρέπει την έρευνα των μεθόδων κάμψης της αντίστασης των Πολιτών – απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται μαζικά τόσο το βιοτικό τους επίπεδο, όσο και οι δημοκρατικές τους ελευθερίες «Η πλήρης υποταγή της κυβέρνησης στις εντολές των δανειστών, αφού προηγουμένως είχε η ίδια οργανώσει και κερδίσει ένα δημοψήφισμα αντίστασης, έσβησε, δολοφόνησε καλύτερα όλες τις ελπίδες των Ελλήνων – αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σκοτεινής εποχής των μνημονίων.
Περαιτέρω, ακόμη και ένα μικρό παιδί γνωρίζει πλέον πως η αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα είναι μεν το δικό της οδυνηρό τέλος του δρόμου αλλά, επίσης, η αρχή ενός αντίστοιχου τέλους της Ευρώπης – αφού η συμμετοχή στο ευρώ δεν θα αποτελεί πλέον μία ανέκκλητη διαδικασία, αλλά μία συμμαχία συμφερόντων εκείνων που διαθέτουν την οικονομική και πολιτική δύναμη να επιβάλλουν τα παράλογα δόγματα τους.
Η ελληνική κυβέρνηση είναι μεν ένοχη για την πολιτική αφέλεια της να νομίζει πως η Ευρώπη θα συζητούσε τα αιτήματα της, εάν ο ελληνικός λαός απαιτούσε δημοκρατικά μία ριζική λύση των προβλημάτων του,αλλά δεν είναι η μοναδική υπεύθυνη για την καταστροφή που θα ακολουθήσει. Όπως φάνηκε άλλωστε, ακόμη και οι ηγέτες κομμάτων που θεωρούν πως είναι σοσιαλιστικά, έχουν υποταχθεί στο δόγμα της λιτότητας, πρόθυμοι να το στηρίξουν με κάθε μέσον – παρά το ότι βλέπουν καθαρά πως η Ευρώπη απειλείται με το με το θάνατο, καθώς επίσης με την αναβίωση ενός νέου εθνικισμού, ακραίας αριστερής ή δεξιάς «μορφής», απέναντι στον οποίο δεν έχει τίποτα για να αμυνθεί.
Η ελληνική τραγωδία είναι όμως παράλληλα ένα ευρωπαϊκό δράμα επικών διαστάσεων – γεγονός που σημαίνει πως εάν δεν επιλυθεί, δεν θα αποφευχθεί ο ενταφιασμός της Ευρωζώνης, ο οποίος δεν θα αφήσει αλώβητο κανένα κράτος της ηπείρου μας, εάν όχι ολόκληρου του πλανήτη. Κάποιοι από εμάς αισιοδοξούν, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν χάσει εντελώς τις ελπίδες τους ... ελπίζοντας να είναι περισσότεροι οι πρώτοι, αφού χωρίς αισιοδοξία είναι αδύνατη η αναζήτηση μίας σωστής λύσης.
Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, .. στο έλεος του Θεού και στους νόμους των Κλεφτών" Κώστας Βάρναλης...
Δεν υπάρχουν σχόλια